เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกเมื่อยล้าเล็กน้อย

อาจเป็นเพราะเมื่อคืนผมน่าจะตื่นเต้นมากเกินไปหน่อย

หลังจากทำกิจวัตรยามเช้าเสร็จ ผมก็ไปเตรียมตัวและออกจากห้อง

เมื่อมาถึงห้องอาหาร สมาชิกทุกคนของจิราโซเล่ก็มาอยู่ที่นั่นแล้ว

“อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน ขอโทษที่มาช้านะครับ”

“”””””อรุณสวัสดิ์ค่ะ””””””

ผมทักทายริมุที่กระโดดเข้ามาใกล้

“ริมุ อรุณสวัสดิ์ เป็นไงเมื่อคืนสนุกไหม?”

“อรุณสวัสดิ์ วาตารุ สนุกมาก”

“โดโรธีซัง ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลริมุให้นะครับ ริมุได้ทำอะไรให้รู้สึกลำบากไหมครับ?”

“ไม่เลยค่ะ ริมุจังเป็นเด็กดีนมาก ฉันสนุกมากๆ เลยค่ะ”

“อย่างนั้นเหรอครับ ผมได้ยินว่าริมุก็สนุกมากเหมือนกัน ขอบคุณมากนะครับ”

ผมอยากถามริมุเกี่ยวกับค่ำคืนที่เข้าใช้กับโดโรธีซังอย่างละเอียดจัง แต่คิดว่าตอนนี้คงยังไม่เหมาะ ดังนั้นคงต้องปล่อยผ่านไปก่อน

อาหารเช้าเป็นแบบสำเร็จรูปตามที่บอกไว้เมื่อคืน แต่มื้อกลางวันวันนี้คลอเรตต้าซังจะเป็นคนทำ ผมจึงตั้งตารอมันเป็นพิเศษ

“เอาล่ะครับ ผมว่าพวกเราควรกลับไปที่ ลูโตะ กันได้แล้ว ทุกคนพร้อมกันแล้วหรือยังครับ?”

“อ๊ะ รอสักครู่นะคะ ฉันตากเสื้อคลุมอาบน้ำเอาไว้ เอ่อ…ถ้าทิ้งไว้ที่นี่จะเป็นอะไรไหมคะ?”

“ถ้าแห้งแล้วก็ทิ้งไว้ได้เลยครับ แต่ถ้ายังชื้นอยู่ ผมว่าควรเอามันไปตากต่อที่ ลูโตะ น่าจะดีกว่า”

“ขอโทษนะคะ วาตารุซัง ฉันขอกลับไปดูหน่อยได้มั้ยคะ?”

“ได้เลยครับ อลิเซียซัง”

สมาชิกจิราโซเล่คนอื่นๆ ก็กลับไปเช็คของในห้องเหมือนกัน

ของผมแห้งดีแล้ว แขวนไว้ในห้องก็ไม่น่ามีปัญหา

“ขอโทษที่ให้รอนะคะ วาตารุซัง พวกมันแห้งดีแล้วค่ะ”

“งั้นเราก็ไปกันเถอะครับ”

หลังจากกลับมาที่ ลูโตะ ได้ไม่นาน ก็มีกลุ่มของมอนสเตอร์เข้ามาโจมตีพวกเรา

“มีฝูงมอนสเตอร์ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเข้ามาโจมตีครับ ทุกคนช่วยออกมาดูหน่อยได้ไหมครับ”

“…พวกมันคือพวกเมอร์แมนค่ะ พวกมันมักจะโจมตีเรือและจับผู้คนไปกินค่ะ

แม้ตัวเดียวจะไม่แข็งแกร่งมาก แต่พวกมันชอบโจมตีกันเป็นกลุ่มค่ะ”

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมาก อลิเซียซัง เราสามารถเก็บวัตถุดิบอะไรจากพวกมันได้ไหมครับ?”

“ไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้ หินเวทมนตร์ของมันยังมีมูลค่าต่ำด้วยค่ะ”

“ดีแล้วล่ะครับ ที่ไม่ใช่นางเงือก”

“นางเงือกไม่หน้าตาน่าเกลียด แบบนั้นหรอกนะคะ”

“ฮ่าฮ่า ผมก็ว่างั้นครับ”

จิราโซเล่กำจัดเมอร์แมนไปได้อย่างง่ายดาย

หลังจากพักกันสักครู่ มารีน่าซังก็เดินเข้ามาคุยกับผม

“วาตารุซัง ธนูที่คุณใช้ไม่ค่อยเหมาะกับการมาใช้กับมอนสเตอร์ทะเลเลยนะคะ ทำไมถึงได้เลือกใช้อันนั้นเหรอ?”

“อ๋อ ตอนแรกผมซื้อมันมาเพื่อใช้ฝึกมือเฉยๆ ครับ แต่พอใช้ไปเรื่อยๆ มันก็ชินขึ้นมาน่ะครับ”

“เอ่อ…มันไม่ดีอย่างงั้นเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ ธนูฝึกหัดแบบนั้น จะไม่ทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นไม่ว่าคุณจะเลเวลสูงแค่ไหนก็ตาม”

“เข้าใจแล้วครับ ไว้ถึงเมืองหน้าผมจะลองไปหาซื้อธนูใหม่ดู”

“ดีค่ะ”

หลังจากพูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง คลอเรตต้าซังก็เสนอไอเดียหนึ่งให้กับริมุ

“วาตารุซัง ริมุจังใช้เวทย์โจมตีได้ไหมคะ?”

“ริมุใช้ได้แค่เวทย์ชำระล้างครับ เขายังไม่สามารถใช้เวทย์โจมตีได้”

“ถ้าอย่างนั้น ให้ฉันลองสอนเวทย์โจมตีให้ริมุจังดูดีไหมคะ?”

“เอ๋ ได้เหรอครับ? จะไม่เป็นการรบกวนอย่างงั้นเหรอครับ?”

“ฟุฟุฟุ ไม่เป็นไรค่ะ ก็วาตารุซังสอนฉันทำอาหารนี่นา ให้ฉันได้ตอบแทนหน่อยเถอะค่ะ”

“ขอบคุณมากครับ ริมุ คลอเรตต้าซังจะสอนเวทมนตร์ให้ริมุน่ะ อยากเรียนไหม?”

“เวทมนตร์ ริมุอยากเรียน!”

“ริมุบอกว่าอยากเรียนเวทมนตร์ด้วยครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ริมุจัง ฝากตัวด้วยนะ”

จากนั้นเราก็กลับไปเดินทางกันต่อ คลอเร็ตต้าซังพาริมุไปเรียนเวทมนตร์โจมตีที่ดาดฟ้าทางด้านหลังเรือ

ส่วนคนอื่นๆ กลับไปที่ห้องนั่งเล่นจากนั้นมีเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานดังแว่วมาเป็นระยะๆ

ไม่นานนัก ไอเนสกับเฟลิเซียก็ขึ้นมาเปลี่ยนเวร ส่วนผมก็พาคลอเร็ตต้าซังกับริมุไปเตรียมมื้อกลางวัน

“คลาเร็ตต้าซัง ริมุเรียนเวทมนตร์ใหม่ได้บ้างไหมครับ?”

“ฟุฟุ ริมุจังเรียนเวทมนตร์ใหม่ได้ถึงสองบทเลยค่ะ”

“จริงเหรอครับ!”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ริมุจังใช่ได้ทั้ง ฮีล และ โฮลี่บอล เลย”

“ริมุจังเก่งมากๆ เลยไว้ฉันจะหาเวลามาสอนให้เขาอีกนะคะ”

“ขอบคุณที่สละเวลามาช่วยนะครับ คลอเร็ตต้าซัง”

ผมสงสัยเกี่ยวกับโฮลี่บอลจังเลยลองไปถามคลเร็ตต้าซังดูดีกว่า

เธอบอกว่ามันช่วยในการชำระล้าง แม้จะไม่รุนแรงแต่ก็สามารถสร้างความเสียหายให้กับพวกมอนสเตอร์ได้

“ริมุ เก่งมาก ๆ เลยนะ ไว้แสดงสิ่งที่เรียนมาให้ผมดูทีหลังด้วยนะ”

“ริมุ ดีใจ ริมุชอบคลเร็ตต้า”

“คลอเร็ตต้าซัง ริมุบอกว่าเขาดีใจและเขาก็บอกว่าชอบคุณด้วยครับ”

“ฟุฟุ ริมุจัง ฉันเองก็ดีใจแล้วก็ชอบริมุจังเหมือนกันจ๊ะ”

ภาพของคลอเร็ตต้าซังที่ยิ้มและลูบหัวริมุอยู่นั้น ช่างงดงามราวกับเทพธิดาจริงๆ

เราทานมื้อกลางวันที่คลอเรตต้าซังเป็นคนทำอย่างเอร็ดอร่อย และช่วงบ่ายผมก็ตัดสินใจไปทำพุดดิ้งล็อตใหญ่เพื่อเก็บไว้กินกันบนเรือ

คลอเร็ตต้าซังกับคาร์ล่าซังก็มาช่วยผมทำด้วย ส่วนริมุก็ไปเล่นโอเทลโล่กับสมาชิกจิราโซเล่ที่เหลือ

เราทำพุดดิ้งจำนวนมากในขณะที่ต้องรับมือกับการโจมตีของมอนสเตอร์และระหว่างนั้นก็เตรียมมื้อเย็นกันไปด้วย

พูดถึงโฮลี่บอลของริมุ แม้จะสร้างความเสียหายให้กับมอนสเตอร์ได้ แต่ก็ยังไม่สามารถล้มพวกมันได้

อย่างไรก็ตาม การได้เห็นริมุพยายามปล่อยโฮลี่บอลออกมา ในขณะที่ตัวของเขาสั่นไปมาน่ามันช่างน่ารักจริงๆ

มื้อเย็นวันนี้ ผมทำโทริคัตสึสอดไส้ชีสด้วยชีสที่ผมซื้อมา

ผมหั่นอกไก่ให้หนาประมาณ 1 เซนติเมตร ปรุงรสด้วยเกลือและพริกไทย แล้วใส่ชีสไว้ตรงกลาง

ถ้ามีใบชิโสะก็คงดีมันน่าจะช่วยเพิ่มรสชาติได้ แต่ผมไม่รู้ว่าจะหามันมาจากไหนนี่สิ…

“ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ผมว่าเราย้ายไปที่ไฮด์อเวย์กันเลยดีไหมครับ”

“โอเคค่ะ”

เราย้ายไปที่ ไฮด์อเวย์ แล้วรวมตัวกันที่ห้องอาหารเพื่อทานมื้อค่ำ

“อันนี้ก็อร่อยค่ะ มันคือไก่ทอดอย่างงั้นเหรอคะ?”

“ใช่ ครับ มันเรียกว่า โทริคัสสึสอดไส้ชีส”

“โทริคัสสึสอดไส้ชีสอย่างงั้นเหรอคะ?”

“อืม…แป้งบางกรอบที่มาพร้อมกับชีสเยิ้มๆ ที่อยู่ด้านในมันอร่อยมากๆ เลยค่ะ วาตารุซัง”

“ผมดีใจที่คุณชอบนะครับ อลิเซียซัง”

ทุกคนก็ดูจะชอบเหมือนกัน ทำให้โทริคัตสึที่ผมทำเอาไว้หมดเกลี้ยงเลย นี่ขนาดผมทำเผื่อเอาไว้เยอะแล้วนะเนี่ย!

หรือผมควรทำไว้เยอะๆ แล้วเก็บไว้ในเรือเก็บอาหารดี? แต่ถ้าทำเพิ่มแล้วยังไม่พออีกล่ะ?

ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น…

“วาตารุซัง ขอพุดดิ้งหน่อยค่ะ”

“ได้ครับ คาร์ล่าซัง ผมจะรีบไปเอามาให้ทันที คนอื่นๆ ล่ะครับอยากกินด้วยไหม?”

“””””””ค่ะ”””””””

ผมเอาพุดดิ้งมาแจกให้กับทุกคน ทุกคนยิ้มแย้มกันอย่างมีความสุข

พุดดิ้งนี่มันสุดยอดจริง ๆ แม้แต่ริมุก็กินมากกว่าปกติ

“ริมุ ชอบพุดดิ้งไหม?”

“ริมุ พุดดิ้ง ชอบ”

ขณะที่ผมคุยกับริมุ คาร์ล่าซังก็มาจิ้มผมเบาๆ พอหันไปเธอก็มองมาที่ผมด้วยสายตาอ้อนวอน ช่างน่ารักจริงๆ

“นี่ถ้วยสุดท้ายของวันนี้แล้วนะครับ”

“เอ๋! เสียดายจัง…พรุ่งนี้ฉันขอกินอีกได้ไหมคะ?”

“ได้สิครับ แต่กินพุดดิ้งต่อๆ กันแบบนี้มันจะไม่เบื่อเอาเหรอครับ?”

“ไม่มีปัญหาค่ะ”

ผมเอาพุดดิ้งมาเพิ่มและแจกจ่ายให้กับทุกคนที่ต้องการเพิ่มเติม…ในที่สุดก็แจกครบทุกคน

พุดดิ้งได้รับความนิยมมากๆ หลังมื้ออาหารเราก็มารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดื่มชา บรรยากาศช่างผ่อนคลายดีจริงๆ

“วาตารุซัง ฉันเข้าใจเรื่องอ่างอาบน้ำในห้องแล้ว แต่ฝักบัวนี่มันยังไงเหรอคะ?”

“อ๋อ ฝักบัวจะปล่อยน้ำร้อนออกมาครับ มันเอาไว้ใช้สำหรับล้างตัวครับ อยากลองใช้ดูไหม?”

ชิ! ผมตั้งใจไม่อธิบายเเรื่องฝักบัวเพื่อที่จะได้อาบน้ำรวมแท้ๆ

แต่พวกเธอดันสังเกตเห็นจนได้ ดูท่าวันนี้คงจะอดแล้วล่ะ…

“ฟังดูน่าสนใจ เราไปลองใช้กันตอนนี้เลยได้ไหมคะ?”

พวกเธอดูจะสนใจกันจริงๆ…

“ได้เลยครับ ผมจะอธิบายให้ฟัง”

สมาชิกจิราโซเล่ทั้งหมดไปลองใช้ฝักบัวกัน น่าเสียดายจริงๆ เห้อ…

แต่ก็นะ การใช้ฝักบัวมันสะดวกกว่าจริงๆ เพราะไม่ต้องสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ

การแช่น้ำในอ่างมันรู้สึกดีก็จริง แต่การล้างตัวด้วยฝักบัวมันสะอาดกว่า ผมพยายามปลอบใจตัวเองไปแบบนั้น

“ผมจะไปแช่น้ำอีกรอบนะวันนี้ พวกเธอสองคนโอเคไหม?”

“ได้ค่ะ”

“ฉันเองก็ไม่มีปัญหาค่ะ”

ผมเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วก็ไปแช่น้ำอย่างสบาย พร้อมเล่นกับริมุ แต่ก็ไม่ลืมที่จะใช้ฝักบัวเพื่อล้างตัวให้สะอาดก่อน

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมเปลี่ยนเป็นชุดนอนและกลับไปที่ห้องนั่งเล่น

พบว่าสมาชิกจิราโซเล่กำลังรวมตัวกันอยู่ พวกเธอมีกลิ่นหอมละมุนที่ชวนให้หลงใหล

มันเป็นไปได้ยังไงที่หญิงสาวทั้ง 6 คนจะมีกลิ่นที่หอมถึงขนาดนี้?

ถ้ามีแชมพู ครีมนวด แล้วก็สบู่ล่ะ มันจะเป็นยังไงนะ?

“ทุกคนอยากดื่มอะไรเย็นๆ กันไหมครับ?”

“ค่ะ ขอรบกวนด้วย”

ผมแจกน้ำผลไม้ให้กับทุกคนก่อนจะนั่งลงบนโซฟา

“อ๊า…อร่อยจังเลย”

“นี่ วาตารุซัง ฝักบัวก็ดีเหมือนกันนะคะ”

“ถึงฉันจะชอบแช่น้ำเพื่อผ่อนคลาย แต่ฝักบัวก็ดีเหมือนกัน มันเหมาะสำหรับการล้างตัวแบบเร็วๆ”

“ใช่ครับ อลิเซียซัง ถ้าแค่ล้างตัว ฝักบัวก็พอแล้ว”

“แต่การแช่น้ำจะช่วยให้ร่างกายอบอุ่นและคลายความเหนื่อยล้า แม้จะใช้เวลามากหน่อยก็ตาม”

ผมพยายามแทรกข้อดีของการแช่น้ำเข้าไปด้วย

“พูดแล้วนึกขึ้นมาได้ ฉันรู้สึกเพลียมากๆ หลังจากขึ้นจากการแช่น้ำที่เกาะ แต่หลังจากนั้นก็นอนหลับได้อย่างสบายเลย”

“การแช่น้ำอาจมีผลแบบนั้นเหมือนกันครับ คุณสามารถเลือกใช้ได้ตามอารมณ์ในแต่ละวันเลยครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะได้เดินทางบนเรือที่สบายขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ”

“นี่คุณต้องการแค่การคุ้มกันจริงๆ  เหรอคะ? ที่นี่มันสบายยิ่งกว่าที่พักชั้นหนึ่งอีกนะคะ”

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ผมเป็นพวกชอบลงทุนกับสิ่งที่ตัวเองต้องใช้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว เพราะงั้นทุกคนสบายใจกันได้เลย”

“ฟุฟุ เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะช่วยคุณเวลาที่อยู่บนฝั่งเองค่ะ ถ้ามีต้องการอะไรก็บอกมาได้เลยนะคะ”

“ขอบคุณมากครับ ถ้ามีอะไรผมจะขอให้ช่วยแน่นอนครับ”

ผมรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย กับคำว่า “ขอให้ช่วย” มันทำให้จิตใจผมคิดไปในทางที่ไม่บริสุทธิ์ยังไงก็ไม่รู้…

เห้อ…อยากจะเป็นคนที่สุขุมและเยือกเย็นได้มากกว่านี้จังเลย

เราเล่นโอเทลโล่และเจงก้ากัน บรรยากาศอบอุ่นและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ริมุกระโดดมาหาผมและพูดขึ้นมาว่า

“ริมุ แข็งแกร่ง!”

“หืม? แข็งแกร่งอะไรเหรอ?”

“โอเทลโล่เหรอ?”

ฉันมองไปที่โต๊ะที่ทุกคนกำลังเล่นโอเทลโล่กันอยู่ จากนั้นก็สังเกตเห็นไอเนสที่ดูนิ่งไป

“ริมุ ชนะไอเนสได้เหรอ?”

“ใช่ ริมุ แข็งแกร่ง”

“โห เก่งมากเลยริมุ ตอนแรกริมุชนะไอเนสไม่ได้เลยซักเกมนี่น่า แต่ตอนนี้เก่งขึ้นแล้วสินะ”

“ริมุดีใจ!”

“สุดยอดเลย ริมุเก่งมากๆ ผมภูมิใจในตัวริมุจริงๆ”

ผมลูบหัวริมุและชมเขาอย่างเต็มที่

โดโรธีซังกับอัลม่าซังมักจะแพ้ให้กับริมุแบบตั้งใจ

แต่สำหรับไอเนส เธอเล่นแบบเอาจริงเอาจังเต็มที่ การแพ้ให้กับริมุในครั้งนี้คงทำให้เธอช็อกไม่น้อย

เฟลิเซียพยายามปลอบไอเนสอยู่ตอนนี้ แต่สีหน้าของเธอยังดูแข็งทื่ออยู่ดี

ดูเหมือนเฟลิเซียจะเริ่มกังวลเรื่องที่ตัวเองอาจจะแพ้ริมุเข้าซักวันเหมือนกันแล้วสินะ

เพราะเธอก็เล่นแบบเอาจริงเอาจังเหมือนกัน ดูๆ แล้วก็น่าขำดี

โอเทลโล่กับเจงก้าก็สนุกดีนะ… แต่ผมคิดว่าผมคงต้องลองคิดหาเกมใหม่ๆ ดูบ้างแล้ว

สำหรับผม ผมอยากทำเกมอย่างทวิสเตอร์ขึ้นมามากที่สุด

แต่…คงจะทำไม่ได้ในเร็วๆ นี้ เพราะจุดประสงค์ของเกมนั้นมันดูโจ่งแจ้งเกินไป

ฮ่าฮ่า ไว้คิดอีกทีตอนกลับไปที่เมืองทางใต้แล้วกัน…

คุยไปเรื่อยหลังจบตอน

ตอนนี้อ่านๆ ดูเหมือนจะไม่มีอะไร

แต่วาตารุในตอนนี้ก็ยังคงแฝงความเหลี่ยมเอาไว้เหมือนเดิม

เล่นไม่ยอมอธิบายเรื่องฝักบัวเพื่อหวังที่จะได้อาบน้ำรวมซะด้วย!