ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับจูบรับอรุณ จากนั้นก็ไปทานอาหารเช้าและเตรียมตัวออกไปข้างนอก

จริงๆ ผมอยากไปดูเรือลำใหม่ แต่ต้องไปพบกับสมาชิกจิราโซเล่กับไปซื้อเสบียงก่อน

เพราะงั้นเมื่อทุกอย่างเสร็จผมจะขอไปสนุกกับเรือลำใหม่…

“ถ้าตอนนี้ไปหาสมาชิกจิราโซเล่เลยมันจะเช้าเกินไปหรือเปล่า? หรือว่าเราควรไปซื้อของก่อนดี?”

“ตอนนี้ก็เช้าจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าช้าไปเกิดสมาชิกจิราโซเล่ออกไปทำภารกิจก่อนจะทำยังไงกันล่ะคะ?”

“จริงด้วย พวกเธอค่อนข้างยุ่งนี่นา…ถ้าไปช้าเราอาจไม่ได้เจอพวกเธอก็ได้”

“งั้นเราแวะไปที่โรงแรมแล้วฝากคุณเจ้าของแจ้งพวกเธอว่าผมขอนัดพบเวลาประมาณ 10 โมงน่าจะดีกว่า”

“และถ้าพวกเธอติดภารกิจ ก็ให้แจ้งวันและเวลาที่จะกลับมาเอาไว้”

“ค่ะ”

ผมเดินไปที่โรงแรมและเข้าไปข้างใน

“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเจ้าของ ผมขอฝากขอความถึงเหล่าสมาชิกจิราโซเล่หน่อยได้มั้ยครับ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ วาตารุซัง ได้สิคะ”

“ช่วยบอกพวกเธอว่าผมขอนัดพบเวลาประมาณ 10 โมงเช้า หน่อยนะครับ”

“แต่ถ้าพวกเธอไม่อยู่เพราะติดภารกิจ กรุณาฝากถามวันและเวลาที่พวกเธอจะกลับมาด้วยครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ ผมจะกลับมาอีกทีประมาณ 10 โมงนะครับ”

“ค่ะ”

“งั้นเราก็ไปซื้อของกันเถอะ”

“ผมอยากได้ไข่ นม แล้วก็น้ำตาล พวกเธอพอรู้ไหมว่าจะหาซื้อนมได้ที่ไหน?”

“ไม่รู้ค่ะ”

“นมเหรอ? ฉันเองก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน มันใช่น้ำที่เอามาใช้ทำชีสหรือเปล่า?”

“มีชีสด้วยเหรอ?”

“มีสิค่ะ”

…ผมพลาดเรื่องนี้ไปงั้นเหรอเนี่ย? แต่ก็ไม่เคยเห็นนมในร้านอาหารจริงๆ นั่นล่ะ ไม่ว่าจะไปร้านไหน

แต่ผมดีใจนะที่ได้รู้ว่ามีชีสอยู่ด้วยในโลกนี้ด้วย

“แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นมันตามร้านอาหารเลยล่ะ?”

“เพราะมันเป็นอาหารที่เฉพาะทางและมีราคาแพงค่ะ”

“ร้านอาหารทั่วไปคงไม่เอาของที่เก็บรักษายากแบบนั้นมาขายหรอกค่ะ”

“งั้นเหรอ…แต่ผมอยากได้ชีสกับนมมากๆ เลย”

“ลองไปถามคามิลล์ซังที่กิลด์ดูดีกว่า ว่าจะไปหาพวกมันได้ที่ไหน”

“ค่ะ”

ผมไปหาคามิลล์ซังที่กิลด์การค้า

“อรุณสวัสดิ์ครับ คามิลล์ซัง”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ วาตารุซัง วันนี้มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”

“ผมอยากได้นมน่ะครับ คุณพอรู้ไหมว่าจะสามารถหามันได้จากที่ไหน?”

“นมเหรอคะ? ถ้าอย่างนั้นก็ต้องไปที่หมู่บ้านเซียนน่าค่ะ”

“ที่นั่นใช้เวลาเดินทางจากที่นี่ ด้วยเรือเวทมนตร์ขึ้นไปตามแม่น้ำประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ พวกเขาทำชีสขายด้วยนะคะ”

“โอ้ ขอบคุณ ผมจะลองแวะไปที่นั่นดู”

“วาตารุซังจะใช้นมไปทำอะไรอย่างงั้นเหรอคะ?”

“ผมมีของที่อยากลองทำน่ะครับ ถ้าสำเร็จจะเอามาให้ชิมนะครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะรอนะคะ”

“ผมจะพยายามครับ ถ้าสำเร็จช่วยชมผมด้วยนะครับ”

“ฟุฟุฟุ ฉันเข้มงวดมากเลยนะคะ เพราะงั้นคุณต้องพยายามทำให้ดีที่สุด”

“ครับ!”

โอ๊ะ ฉันดันเผลอสัญญาขอให้คามิลล์ซังชมไปซะแล้ว เห็นทีต้องทำพุดดิ้งให้ออกมาดีที่สุดซะแล้ว

ผมออกมาจากกิลด์การค้าแล้วก็ไปซื้อไข่กับน้ำตาล

“ไอเนส เฟลิเซีย พรุ่งนี้ค่อยไปดูเรือลำใหม่กันนะ”

“เพราะวันนี้ผมอยากไปหมู่บ้านเพื่อซื้อนมกับชีส”

“อีกอย่างตอนนี้ก็ใกล้จะสิบโมงแล้ว ผมว่าเราไปหาที่นั่งจิบชารอฆ่าเวลากันดีกว่า…”

“แต่ฉันอยากเห็นเรือลำใหม่เร็วๆ นี่คะ”

“ฉันก็อยากเห็นค่ะ นายท่าน”

“ริมุด้วย!”

“ผมก็อยากเห็นเหมือนกัน แต่ผมอยากใช้เวลาสำรวจและสนุกไปกับมันในช่วงที่มีแสงสว่างเพียงพอ

ถ้าไปตอนนี้คงไม่น่าจะทันแล้ว เพราะงั้นเราค่อยไปกันพรุ่งนี้ แล้วไปสำรวจเรือใหม่แบบชิลๆ กัน”

“ก็ได้ค่ะ”

ผมเองก็อยากไปเพลิดเพลินกับเรือลำใหม่เร็วๆ เหมือนกัน

แต่ต้องอดใจเอาไว้ก่อนเพื่อที่พรุ่งนี้จะได้สนุกกันเต็มที่

หลังจากจิบชาฆ่าเวลาไปสักพัก ผมก็มุ่งหน้าไปที่โรงแรมนางแอ่น

“สวัสดีครับ คุณเจ้าของ สมาชิกจิราโซเล่อยู่กันไหนไหมครับ?”

“โอ้ วาตารุซัง พวกเธอรอคุณอยู่ที่ห้องค่ะ เดี๋ยวฉันไปตามให้นะคะ”

“ขอบคุณครับ”

“สวัสดีค่ะ วาตารุซัง เชิญไปที่ห้องของพวกเราก่อนค่ะ”

“สวัสดีครับ อลิเซียซัง ขอบคุณครับ”

โอ้โห บรรยากาศตึงเครียดยิ่งกว่าครั้งที่แล้วอีก

แขกที่พักที่โรงแรมนี้ คงเป็นแฟนคลับของจิราโซเล่กันหมดเลยสินะ

หลังจากทักทายกันเสร็จ อลิเซียซังก็ถามขึ้น

“ว่าแต่วาตารุซัง วันนี้คุณมีธุระอะไรเหรอคะ?”

“ผมคิดว่าจะพาพวกคุณไปที่ปาแลร์โม่ด้วยนะครับ แต่มีข้อแม้ว่าต้องเก็บเรื่องของผมไว้เป็นความลับนะครับ”

“จริงเหรอคะ?!!!”

“จริงครับ คลอเร็ตต้าซัง”

“ฉันสัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับค่ะ!”

“ใจเย็นๆ ก่อนคลอเร็ตต้า เราต้องฟังความเห็นของคนอื่นๆ ด้วย”

“เอ๊ะ จริงด้วย ขอโทษค่ะ”

สาวหูสุนัขผู้ขี้อาย+หน้าอกใหญ่… ของดีจริงๆ

“ฟุฟุฟุ คลอเร็ตต้าฝันอยากไปที่มหาวิหารมาตลอด จะให้หักห้ามใจคงยาก”

“วาตารุซัง ความลับของคุณไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายใช่ไหมคะ?”

“ไม่ใช่เรื่องผมกฎหมายหรอกครับ อลิเซียซัง”

“ความลับของผมไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องพวกนั้น”

“เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเก็บความลับของคุณไว้เองค่ะ แล้วทุกคนล่ะ?”

ทุกคนต่างให้คำมั่นว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ

“ว่าแต่วาตารุซัง ค่าโดยสารเท่าไรคะ?”

“ค่าโดยสารเหรอครับ? เอ่อ ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นเอาไว้เลย เพราะไม่ได้มองว่านี่เป็นงาน

ก็เลยว่าจะไม่คิดเงินครับ เพราะถ้ารับเงินมันจะทำให้รู้สึกเหมือนกำลังไปทำงานมากกว่าการไปเที่ยวน่ะครับ”

ผมไม่ได้คิดเรื่องเงินเอาไว้เลย เพราะถ้าจะให้พูดจริงๆ

ผมต่างหากที่ควรต้องเป็นฝ่ายยอมจ่ายเงินเพื่อให้พวกเธอไปกับผมด้วย

“แต่แบบนั้นมันไม่ดีนะคะ”

“งั้นเหรอครับ? ถ้างั้นพวกคุณก็คุ้มกันผมระหว่างเดินทางแทนดีไหมครับ?”

“เพราะมันใช้เวลาประมาณ 3 วัน ในการเดินทางจากเมืองท่าไปที่เมืองหลวง”

“คนคุ้มกันที่เป็นนักผจญภัยแรงค์ A ก็น่าจะเพียงพอสำหรับค่าโดยสารแล้วครับ”

“อย่างนั้นเหรอคะ? งั้นเราจะคุ้มกันคุณตลอดการเดินทางเลยค่ะ”

“ผมอยากให้ช่วยคุ้มกันเวลาผมออกไปทำธุรกิจน่ะครับ ส่วนเวลาที่เหลือก็ไปเที่ยวกันได้ตามสบาย”

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ วาตารุซัง”

“ยินดีครับ”

“แล้ววาตารุซัง จะออกเดินทางเมื่อไรคะ?”

“ผมพร้อมออกเดินทางหลังคืนวันพรุ่งนี้ครับ แต่ผมสามารถปรับเวลาให้ตรงกับตารางของพวกคุณได้”

“ตอนแรกพวกเราวางแผนจะไปที่เกาะกันค่ะ แต่ตอนนี้ว่าจะยกเลิกแล้ว

เพราะต้องไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทาง งั้นเอาเป็นวันมะรืนดีไหมคะ ทุกคนโอเคหรือเปล่า?”

ทุกคนไม่มีใครคัดค้าน

“อ้อ เรื่องเสบียงไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะจัดการเอง”

“การเดินทางไปปาแลร์โม่ น่าจะต้องใช้เวลานานมากเลยนะคะ พวกเราเกรงใจที่จะต้องรบกวนคุณขนาดนั้น”

“อ่อ! ขอโทษที่ทำให้กังวลนะครับ”

“จริงๆ แล้วหนึ่งในความลับของผมคือวิธีการเก็บรักษาอาหารครับ”

“เพราะงั้น พวกคุณไม่จำเป็นต้องซื้ออาหารแห้งมาหรอกนะครับ”

“เอ่อ…งั้นเอาแบบนี้”

“เรามานัดเวลาแล้วไปซื้อของด้วยกันน่าจะดีกว่า?”

“จริงเหรอคะ? งั้นเราไปซื้อของด้วยกันเถอะค่ะ”

“แล้วจะนัดกันเวลาไหนดีคะ เลือกเวลาที่คุณสะดวกได้เลย”

“พรุ่งนี้ผมมีธุระ งั้นเอาเป็นวันมะรืนดีไหมครับ?”

พรุ่งนี้ ผมแค่อยากไปสนุกกับเรือลำใหม่

แต่ก็ต้องไปเช็กสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ บนเรือให้เรียบร้อยก่อนพาสมาชิกจิราโซเล่ไปเที่ยวชมด้วย

เพราะงั้นพรุ่งนี้ผมเลยไม่ว่างจริงๆ

“ได้ค่ะ แล้วเวลาล่ะคะ?”

“เอาเป็น เวลาเดียวกับวันนี้ดีไหมครับ?”

“ได้ค่ะ พวกเราจะเตรียมตัวให้พร้อม ขอบคุณที่สละเวลานะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

ทันทีที่การสนทนาจบลง

ริมุก็ถูกเอาตัวไปทันที… เสน่ห์ของริมุทำให้โดโรธีซังกับมาริน่าซังหลงรักจนใจละลายได้เลยสินะ

“นี่ๆ วาตารุ”

“หืม? มีอะไรเหรอครับ คาร์ล่าซัง?”

“ถ้าไม่ต้องใช้อาหารแห้ง หมายความว่าเราจะได้กินของอร่อยๆ กันทุกวันเลยใช่ไหม?”

เธอถามด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ช่างน่ารักจริงๆ เลย… ผมจะต้องทำให้เธอมีความสุขให้ได้

“ใช่ครับ เราสามารถทำอาหารกันบนเรือได้ ดังนั้นเราจะได้ทานของอร่อยๆ กันทุกวันเลย”

“ดีใจจังเลยค่ะ”

“คาร์ล่าไม่ค่อยชอบอาหารแห้งเท่าไหร่”

“แต่เธอชอบอาหารที่วาตารุซังทำมากๆ เลย ดังนั้นเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอเลยมีความสุขมากๆ ค่ะ”

“จริงเหรอครับ?”

“อัลม่าเองก็ชอบอาหารฝีมือคุณเหมือนกันนะคะ ใช่ไหมอัลม่า?”

“ฟุฟุฟุ ใช่แล้ว ฉัน…ชอบมากๆ เลย”

อัลม่าซัง…วิธีพูดสุดเซ็กซี่ของคุณนี่มัน…ขอบคุณสำหรับอาหารครับ!

“ขอบคุณมากครับ วันนี้ผมจะไปที่หมู่บ้านเพื่อหาซื้อวัตถุดิบ ถ้าหาได้ผมจะทำเมนูสุดพิเศษให้ทุกคนได้ชิมกันครับ”

“จะตั้งตารอเลยค่ะ…ว่าแต่คุณจะทำอะไรเหรอคะ?”

“ความลับครับ แต่ผมจะพยายามทำออกมาให้ดีที่สุด”

“รอชิมด้วยความคาดหวังกันได้เลยครับ แล้วถ้ามันออกมาดีช่วยชมผมด้วยนะครับ”

“โอเคค่ะ ฉันจะชมคุณให้เยอะๆ เลย เพราะฉะนั้นต้องทำออกมาให้มันดีๆ นะคะ”

อา… ผมดันเผลอพูดตามแพทเทิร์นเดียวกันกับตอนที่คุยกับคามิลล์ซังไปซะได้

เห็นทีต้องทำพุดดิ้งให้ออกมาดีที่สุดแล้วล่ะ เพื่อคำชมของเหล่าสาวสวย

“ไว้ใจผมได้เลยครับ”

“อ-เอ่อ วาตารุซัง…ขอโทษนะคะ”

“เอ๊ะ? มีอะไรอย่างงั้นเหรอครับ คลอเร็ตต้าซัง?”

“คือที่ฉันอยากไปมหาวิหารมากจนต้องไปขอคุณแบบนั้น…”

“เอ่อ…คือ ฉันต้องขอโทษที่รบกวนจริงๆ นะคะ วาตารุซัง”

“ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอกครับ คลอเร็ตต้าซัง”

“จริงๆ ผมก็ตั้งใจจะไปที่ปาแลร์โม่อยู่แล้ว และการได้ไปกับพวกคุณก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากสำหรับผม

ผมสิครับต้องขอบคุณ ที่พวกคุณยอมเดินทางไปกับผม คลอเร็ตต้าซัง”

“ขอบคุณมากค่ะ วาตารุซัง”

“ไม่เป็นไรครับ เราจะไปที่มหาวิหารกันตามที่คุณฝันไว้ ดังนั้นมาสนุกกันให้เต็มที่เถอะครับ”

“ค่ะ”

โอ้ ผมพูดอะไรดีๆ ออกไปก็เป็นหรือนี่? ถ้านี่เป็นเกมจีบสาว ค่าความชอบของผมจะต้องพุ่งขึ้นแบบพรวดพราดแน่นอน

(นายท่านๆ…หน้าค่ะ หน้า ยิ้มแบบนั้นมันอันตรายนะคะ)

(ไอเนส… มันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ?)

(ใช่ค่ะ มากๆ เลยด้วย)

(ขอบคุณนะ ผมจะระวังมากกว่านี้)

ตามที่ไอเนสกระซิบบอกผม รอยยิ้มบนใบหน้าของผมตอนนี้มันค่อนข้างอันตรายจริงๆ นั่นละ

คงต้องระวังให้มากกว่านี้แล้วสิ โดยเฉพาะตอนนี้ที่ก้าวลงอ่างจากุซซี่ ผมจะต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษ

“ทุกคนครับ ผมมีชุดที่คิดว่าพวกคุณน่าจะอาจอยากสั่งทำเอาไว้

เพื่อใช้กับสิ่งอำนวยความสะดวกบนเรือ ราคาอยู่ที่ชุดละ 5 เหรียญเงินครับ”

“ชุด? เป็นชุดแบบไหนเหรอคะ แล้วต้องเอาไปใช้กับสิ่งอำนวยความสะดวกอะไร?”

“เอ่อ ผมยังบอกไม่ได้ครับ แต่ขอใบ้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการอาบน้ำ…”

“แบบนี้มันขี้โกงนี่คะ ถ้าบอกว่าเกี่ยวกับการอาบน้ำ ยังไงฉันก็ต้องอยากได้อยู่แล้วสิ พวกเธอล่ะว่าไง?”

ทุกคนดูเห็นพ้องต้องกันทั้งหมด ในใจของผมแอบรู้สึกผิดนิดๆ กับเรื่องนี้เหมือนกัน

ที่ต้องเอาเรื่องการอาบน้ำมาล่อลวงพวกเธอแบบนี้

เพราะเป้าหมายจริงๆ ของผมคือการเพิ่มโอกาสที่จะได้ลงไปแช่น้ำกับพวกเธอ หวังว่าพวกเธอจะไม่โกรธผมนะ

“วาตารุซัง มันเป็นชุดแบบไหนเหรอคะ?”

“ถ้าหลังจากนี้พวกคุณพอมีเวลา ผมสามารถพาไปดูได้ครับ”

“วันนี้พวกเราไม่มีแผนอะไร งั้นขอรบกวนเป็นวันนี้เลยได้ไหมคะ”

“ได้สิครับ งั้นไปกันเลยไหม?”

“ค่ะ ไปกันเถอะ”

ผมวางริมุไว้บนหัวแล้วพาทุกคนไปที่ร้านขายเสื้อผ้า

ขณะเดินออกจากโรงแรมพร้อมสมาชิกจิราโซเล่ ผมก็รู้สึกถึงสายตาอาฆาตที่มองมาจากบรรดาผู้ชายที่อยู่รอบๆ…

ดูท่าผมคงไม่สามรถมาพักที่โรงแรมนางแอ่นนี้ได้อีกแล้ว

เมื่อมาถึงร้านเสื้อผ้า

“ยินดีต้อนรับค่ะ อ๊ะ ออเดอร์ของคุณยังไม่เสร็จนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากพาพวกเธอมาสั่งชุดแบบเดียวกับที่ผมสั่งไว้เมื่อวานน่ะครับ”

“โอ้ พวกเธอคือสมาชิกของปาร์ตี้จิราโซเล่สินะคะ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ”

พนักงานดูตื่นเต้นสุดๆ… จิราโซเล่นี่ดังสุดยอดจริงๆ

พวกเธอกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานระหว่างที่วัดตัว

ส่วนผมก็ยืนยิ้มอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ… จากนั้นก็ถูกไล่ออกมา

“นายท่านคะ ฉันว่าการยืนยิ้มระหว่างมองผู้หญิงวัดตัวนี่ มันน่าจะเป็นปัญหาจริงๆ แล้วนะคะ”

“…อ๊ะ จริงด้วย…!”

ยืนยิ้มในระหว่างมองผู้หญิงวัดตัวเนี่ยนะ… แบบนี้ไม่ดีแล้ว ผมต้องรีบไปขอโทษพวกเธอหลังจากที่พวกเธอวัดตัวเสร็จ

เมื่อพวกเขาให้ผมกลับเข้าไป ผมก็รีบไปขอโทษทันที

พวกเธอหัวเราะออกมาและให้อภัยผม ผมต้องระวังเรื่องแบบนี้ให้มากกว่านี้แล้วสิ…

“ชุดตัวนี้แปลกดีนะคะ พวกเรามีกันตั้งหลายคน แต่พนักงานที่ร้านกลับบอกว่าจะจัดการให้เสร็จภายในวันมะรืน ก่อนออกเดินทาง”

“ก็ดีเลยนี่ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ผมจะกลับมาพบพวกคุณอีกครั้งที่โรงแรมเวลาประมาณ 10 โมงเช้าเหมือนเดิน ในวันมะรืนนะครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมาก”

หลังจากแยกทางกับจิราโซเล่ พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านเซียนนา

หวังว่าที่นั่นจะมีนมกับชีสให้ผมซื้อกลับมานะ….

คุยไปเรื่อยหลังจบตอน

ตอนนี้วาตารุของเราก็ยังคงเหลี่ยมอีกเช่นเคย

ยิ่งหลายตอน ก็ยิ่งแผนสูงขึ้นเรื่อยๆ เลย