หือ…เช้าแล้ว?

ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น ดูเหมือนว่านักผจญภัยบางคนรอบๆ ตัวผมก็เริ่มตื่นกันแล้ว

นี่น่าจะเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะตื่น หลังตื่นผมมุ่งหน้าตรงไปที่บ่อน้ำ

เก็บผ้าที่ตากไว้ เตรียมตัวให้เรียบร้อย และออกจากโรงเตี้ยม

โอ้ ผมเห็นว่าร้านอาหารข้างทางเริ่มเปิดกันแล้ว ไหนๆ ก็มาแล้ว ผมควรจะซื้ออะไรกินสักหน่อยก่อนจะไปล่า

ถ้าตื่นเวลานี้ของวัน ผู้คนจะน้อยลงและมีร้านอาหารเปิดเยอะพอสมควร แบบนี่อาจจะสะดวกกว่าก็ได้

สำนวนที่ว่า “นกที่ตื่นเข้ามักจะได้กินหนอนก่อน” น่าจะใช้ได้จริงสินะ?

เมื่อซื้ออาหารเช้าเสร็จผมก็มุ่งหน้าไปยังทุ่งหญ้าทางทิศตะวันตกเฉียงใต้

คิดไปคิดมา ผมน่าจะลองฝึกใช้เวทมนตร์ในชีวิตประจำวันดูซักหน่อย

คนส่วนใหญ่สามารถใช้เวทมนตร์ชีวิตประจำวันได้ถ้าพวกเขาสามารถสัมผัสพลังเวทได้ใช่ไหมนะ?

ผมพยายามค้นหาความรู้สึกบางอย่างในร่างกายที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

อืม…ยังไม่แน่ใจแฮะ? บางทีมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสิ่งนี้ในขณะที่กำลังเดินอยู่

ผมพยายามต่อไปจนกระทั่งเดินทางมาถึงทุ่งหญ้า แต่ก็ยังไม่สามารถสัมผัสถึงพลังเวทได้เลย

บางทีผมควรลองกลับไปถามที่กิลด์ดู เพราะดูเหมือนคนอื่นๆ จะใช้ได้กันหมด

ผมอาจดูแย่ในสายตคนอื่นได้ถ้าเข้าไปถามแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ งั้นคืนนี้ลองฝึกดูอีกทีก่อนนอนดีกว่า

ถ้ายังไม่ได้จริงๆ ค่อยไปถามที่กิลด์ ตอนนี้ผมเดินทาางมาถึงทุ่งหญ้าแล้ว ดังนั้นมามุ่งเน้นกับการล่าดีกว่า

ผมเริ่มชินกับการล่าแล้ว ตอนนี้ผมล่ากระต่ายมีเขามาได้ 2 ตัวแล้ว และกำลังถ่ายเลือดของพวกมันออก

ทันใดนั้นก็มีปาร์ตี้นักผจญภัยกลุ่มหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาผม…!

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

ผมรู้สึกประหม่านิดหน่อย แต่ก็ยังทักทายพวกเขาออกไปได้

“อรุณสวัสดิ์ นายกำลังล่ากระต่ายเขาอยู่เหรอ?”

“ใช่ครับ พวกคุณกำลังจะเข้าไปในป่าเหรอ?”

“ใช่แล้ว ว่าแต่นายไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยเหรอ? ถึงจะเป็นกระต่ายมีเขาก็เถอะ แต่ถ้าประมาทล่ะก็นายอาจตายได้เลยนะ”

“วันนี้ผมก็กะว่าจะไปซื้อชุดอุปกรณ์เริ่มต้นเหมือนกันครับ แต่ว่าตอนนี้เงินของผมยังไม่พอนะ ฮ่าๆ…”

ผมพยายามพูดกลบเกลื่อนไปพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ดูเหมือนคุณพี่สาวที่โต๊ะประชาสัมพันธ์เคยบอกไว้ การออกมาล่าโดยไม่มี

อุปกรณ์อะไรเลยดูเหมือนจะเป็นอะไรที่อันตรายจริงๆ

“เอาเถอะ ดูเหมือนนายจะไม่มีปัญหาอะไรกับการล่ากระต่าย แต่ถ้าเกิดบาดเจ็บขึ้นมาหรือเจอก็อบลินเข้าล่ะก็ให้รีบวิ่งหนีทันที

เข้าใจมั้ย พวกเราอยู่นอกเมืองดังนั้นจึงไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”

“ครับ ขอบคุณมากครับ”

“งั้นก็ ขอให้โชคดีล่ะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พูดคุยกับนักผจญภัยคนอื่น พวกเขาดูเป็นมิตรและดูเหมือนจะเป็นห่วงผมด้วย

พวกเขาดูแข็งแกร่งมากเลย คนที่เข้าไปในป่าส่วนใหญ่เป็นนักผจญภัยระดับเริ่มต้นถึงกลาง

พวกเขาก็น่าจะอยู่ในระดับนี้เหมือนกัน…

ผมไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ถึงขนาดนั้นในฐานะนักผจญภัย แต่ตอนนี้ผมไม่มีเงินและไม่มีทางเลือก

ดังนั้นผมเลยได้แต่ต้องมาล่ากระต่ายมีเขาแบบนี้

เมื่อผมเจอกระต่ายมีเขา ผมก็จะเรียกเรือออกมา ฟาดมัน ถ่ายเลือด แล้วก็เรียกเรือกลับ ทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ

“หิวแล้วสิ นี่ผมล่ากระต่ายไปกี่ตัวแล้วนิ?”

เมื่อเวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงบ่าย ผมก็เริ่มเบื่อ เลยลองมานับกระต่ายที่ผมล่าได้ดู

1…3…6… 34 ผมล่ามาได้ทั้งหมด 34 ตัว ผมทำได้ถึงเป้าที่วางไว้แล้ว แปลกใจเหมือนกันที่ทำเสร็จเร็วกว่าที่คิด

แต่ผมไม่เห็นใครมาล่ากระต่ายมีเขาเลย คิดว่ามันเป็นงานที่คุ้มค่านะ แต่ทำไมถึงไม่มีคนทำล่ะ?

ผมลองไปถามที่กิลด์ดูดีกว่า…

อ้าว… กระต่าย 34 ตัวใส่ในถุงไม่พอ จะทำยังไงดี?

ผมหิ้วถุงแล้วใช้เถาวัลย์ที่เจออยู่แถวๆ ทุ่งหญ้ามัดกระต่ายด้วยกัน

มันดูเก้งก้างนิดหน่อยแต่ก็พอหิ้วได้ มันดูน่าอายชะมัด รีบไปที่กิลด์ดีกว่า

“ขอโทษนะครับ ผมอยากขายกระต่ายมีเขา 34 ตัวครับ”

ผมเดินมาถึงที่กิลด์จนได้ แม้จะถูกผู้คนตามท้องถนนมองแเล้วหัวเราะมาตลอดทางก็เถอะ

ผมรีบตรงไปที่เคาน์เตอร์รับซื้อในทันทีโดยไม่แวะดูที่บอร์ดภารกิจด้วยซ้ำ

“โอ้ ตายจริง เยอะมากเลยนะคะ พวกเราดีใจจริงที่คุณนำกระต่ายมีเขากลับมามากมายขนาดนี้”

“กระต่ายมีเขาไม่ค่อยได้รับความนิยมงั้นเหรอครับ? ผมทำเงินได้เยอะเลยนะครับจากมัน”

“ใช่ค่ะ มันไม่ค่อยได้รับความนิยมเท่าไหร่ เพราะนักผจญภัยมือใหม่ส่วนใหญ่มักจะอยู่กันเป็นปาร์ตี้ ซึ่งเมื่อคนในปาร์ตี้เยอะ

ประสิทธิภาพในการล่าก็ย่อมเยอะตามไปด้วย พวกเขาจึงไม่นิยมออกล่ากระต่ายมีเขาเท่าไหร่นัก อีกอย่าง ถ้าใช้ดาบหรือหอก

ในการล่ากระต่ายละก็ ตัวของกระต่ายจะมีรอยขีดข่วนเยอะ จึงทำให้ราคารับซื้อตกไปด้วย

โดยราคาอาจตกได้ต่ำสุดถึง 5 เหรียญทองแดง ซึ่งนั่นเป็นอีกเหตุผลว่าทำไมกระต่ายมีเขาโค้งถึงไม่ค่อยได้รับความนิยม

แต่ในกรณีของคุณ คุณใช้วิธีตีพวกมันจนตาย ทำให้แผลที่เกิดขึ้นมีแค่ตอนถ่ายเลือดออกเท่านั้นราคารับซื้อก็เลยสูงขึ้น

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณได้รับเงินที่มากกว่าปกติค่ะ”

“จริงด้วย ผมใช้ไม้ตีพวกมันนี่นา ปาร์ตี้หน้าใหม่ส่วนใหญ่มักจะไปล่าก็อบลินกันใช่ไหมครับ?”

“ใช่ค่ะ ก็อบลินหาตัวง่าย คุณแค่เอาหูข้างขวากับหินเวทมนตร์ของพวกมันกลับมาก็พอแล้ว ดังนั้นก็อบลินจึงได้รับความนิยม

มากกว่ากระต่ายมีเขาค่ะ เพราะมีจำนวนมากกว่าและใช้เวลาน้อยกว่า”

“อย่างนี้นี่เอง ผมออกล่าคนเดี่ยว และคิดว่าคงจะจัดการก๊อบลินไม่ไหว งั้นผมล่ากระต่ายมีเขาหาเงินไปเรื่อยๆก่อนแล้วกัน

ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

“ฟุฟุฟุ ยินดีค่ะ งั้นทั้งหมด 34 ตัว ราคาตัวละ 8 เหรียญทองแดง รวมเป็น 2 เหรียญเงินกับอีก 72 เหรียญทองแดงนะคะ”

“ครับ”

หลังจากขายกระต่ายเสร็จ ยอดเงินในกระเป๋าของผมตอนนี้คือ 336 เหรียญทองแดง เพียงพอที่จะซื้อชุดอุปกรณ์เริ่มต้นได้แล้ว

รีบไปซื้อกันตอนนี้เลยดีกว่า

“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณต้องการชุดอุปกรณ์เริ่มต้นเลยไหมค่ะ?”

“ครับ ขอซื้อชุดอุปกรณ์เริ่มต้นครับ”

ว้าว นี่มันคุณพนังงานร้านคนสวยเมื่อวานนี่นา รู้สึกดีใจจังที่เธอยังจำผมได้

“คุณอยากลองสวมดูที่นี่เลยไหมค่ะ?”

“ครับ รบกวนด้วย นี่ครับ 1 เหรียญเงิน”

พอสวมชุดแล้วรู้สึกเคลื่อนไหวยากนิดหน่อยแฮะ แต่ก็ดีใจที่ได้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นนักผจญภัยอยู่เลย

“มันเหมาะกับคุณมากค่ะ… แล้วอาวุธล่ะคะเอายังไง?”

อาวุธเหรอ? อืม…ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย

ปกติผมใช้แค่มีดพกสำหรับแยกส่วนเท่านั้น อย่างน้อยผมควรจะมีดาบไหมนะ? แต่ผมใช้ดาบไม่เป็น

“ตอนนี้ผมใช้พลองเป็นอาวุธหลักน่ะครับ”

“โอ้ คุณเลือกได้ดีเลยค่ะ ฉันถามเพราะดูเหมือนว่าคุณไม่มีอาวุธ หวังว่านี่จะไม่เป็นการรบกวนคุณนะคะ”

“พลองเป็นตัวเลือกที่ดีงั้นเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ มันช่วยให้คุณรักษาระยะห่างได้ และคุณก็ยังสามารถสร้างความเสียหายได้ทั้งการทุบและการแทง

มือใหม่หลายคนเลือกใช้ดาบ แต่จริงๆ แล้วดาบใช้งานยากกว่าที่คุณคิดนะคะ”

“แต่ดาบมันเท่ดีนะครับ”

ถ้าต้องเลือกระหว่างดาบกับไม้พลอง… ผมก็คงเลือกดาบเหมือนกันถ้าเกิดมีเงินมากพอ

“ใช่ค่ะ นั่นแหละที่ทำให้มันเป็นที่นิยม”

“ขอบคุณมากครับ”

ตอนนี้ผมมีอุปกรณ์พร้อมแล้ว ขั้นต่อไปคืออะไรนะ อืม…

หิวแล้วสิ แต่ค่อยรอไปกินมื้อเย็นที่โรงเตี๊ยมก็ได้ ผมตั้งใจว่าจะไปค้นคว้าเรื่องสกิลหรือเปล่านะ?

งั้นไปที่ห้องเอกสารกันดีกว่า

“ขอโทษนะครับ ขออนุญาตดูเอกสารหน่อยได้ไหมครับ?”

“อ๊ะ คุณที่มาเมื่อวานนี้ใช่ไหมคะ? สิ่งที่ต้องระวังก็เหมือนเดิมนะคะ ถ้าเข้าใจแล้ว ก็เชิญตามสบายเลยค่ะ”

“ครับ ขอบคุณครับ”

ดูเหมือนว่าหนังสือที่เกี่ยวของกับสกิลจะมีแค่เล่มเดียวนะ หนังสือสกิลพื้นฐานงั้นเหรอ? ลองอ่านผ่านๆ หน่อยแล้วกัน

อืม…สกิลแบ่งออกไป 2 แบบใหญ่ๆ คือ แบบที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด กับสกิลที่ได้มาภายหลังจากการฝึกฝนสินะ?

ดูเหมือนว่าสกิลที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดจะพัฒนาเลเวลได้ง่ายกว่า

มีเพียงประมาณ 1 ใน 10 คนเท่านั้นที่เกิดมาพร้อมกับสกิลติดตัว และในจำนวนนั้นก็มีเพียงไม่กี่คนที่จะได้สกิลที่มีประโยชน์

ส่วนสกิลที่ได้จากการฝึกฝนก็ตัวอย่าง เช่น สกิลดาบพิฆาต ที่สามารถได้มาจากการฝึกฝนวิชาดาบ

เมื่อคุณได้รับสกิลเกี่ยวกับดาบ ก็จะได้รับความสามารถเกี่ยวกับดาบมากขึ้น

และยิ่งเลเวลของสกิลสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ความสามารถเสริมมากขึ้นเท่านั้น

แล้วถ้าผมใช้ไม้พายล่ะ? ผมจะได้สกิลเกี่ยวกับไม้พายไหม? หรือมันจะเป็นสกิลเกี่ยวกับไม้พลอง หรือสกิลหอก?

ดูเหมือนจะยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่รู้เกี่ยวกับสกิลเฉพาะตัว (Unique Skills) เพราะในนี้บอกว่าคนที่มีสกิลเฉพาะนั้น

หายากมากๆ แล้วส่วนมากคนที่มีก็มักจะปกปิดไว้ ทำให้ข้อมูลเกี่ยวกับสกิลเหล่านี้มีน้อยมาก

สกิลเฉพาะตัวส่วนมากเป็นสกิลที่ทรงพลังมาก แต่ในทางกลับกัน ก็มีสกิลเฉพาะตัวบางสกิลที่ไม่รู้วิธีใช้ มีสกิลหลากหลาย

รูปแบบจนปะปนกันมั่วไปหมด สกิลเฉพาะตัวบางสกิลมีเลเวล บางสกิลก็ไม่มี นอกจากนี้ยังมีหลายสกิลเลยที่มีเงื่อนไขพิเศษ

ในการเพิ่มเลเวล จนบางคนไม่สามารถหาวิธีพัฒนาเลเวลสกิลของตัวเองได้เลยตลอดชีวิต

อืม… ดูเหมือนว่าสกิลเฉพาะตัวของผมทั้ง 2 อย่างจะโดดเด่นอยู่พอสมควร การเข้าใจภาษา ไม่มีเลเวล และผมรู้วิธีใช้งาน

ส่วนสกิล การอัญเชิญเรือ ผมก็รู้วิธีใช้งานแล้ว แต่ยังไม่รู้วิธีในการเพิ่มเลเวล ดังนั้นจึงถือว่ายังไม่รู้เงื่อนไขในการพัฒนาเลเวล

ของสกิล บางทีอาจจะต้องลองใช้ให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ขอพักไว้ก่อนแล้วกัน

“ขอบคุณมากครับ”

ผมกล่าวขอบคุณ คุณเจ้าหน้าที่และออกจากห้องเอกสาร วันนี้แผนที่วางไว้ก็สำเร็จเรียบร้อยแล้ว

งั้นตอนนี้กลับไปที่โรงเตี๊ยมก่อนดีกว่า แล้วค่อยไปคิดทบทวนเรื่องต่างๆ

“ผมอยากพักอีกคืนครับ แล้วก็ขอรับอาหารเย็นด้วยนะครับ”

“ได้เลย ทั้งหมด 15 เหรียญทองแดง”

“นี่ ครับ”

เฮ้อ… เริ่มรู้สึกเหมือนที่นี่เป็นบ้านแล้วสิ ถึงมันจะเป็นห้องใหญ่ในโรงเตี้ยมก็เถอะ

ยังเหลือเวลาหน่อยก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น

งั้นลองมาฝึกเวทย์ที่ใช่ในชีวิตประจำวันดูหน่อยแล้วกัน

ผมพยายามผ่อนคลายแล้วนั่งในท่าทำสมาธิ จากนั้นก็หายใจเข้าออกช้าๆ

แล้วลองสำรวจพลังบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในร่างกาย

อืม… ไม่ใจ ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย นี่เราทำถูกไหมเนี่ย?

บางทีพรุ่งนี้อาจจะต้องลองไปถามที่กิลด์ดูแล้วสิ พวกเขาน่าจะตอบข้อสงสัยของผมได้

แต่ยังไงก็เถอะ อยู่เฉยๆ แบบนี้ไม่ทำอะไรเลยมันก็เสียเวลาเปล่า

ผมว่าผมมาเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อยสำหรับพรุ่งนี้ก่อนดีว่า

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ผมก็ไปเช็ดตัวที่บ่อน้ำ จากนั้นก็ซักเสื้อผ้า เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็กลับไปที่ห้อง

จะทำอะไรต่อไปดีนะ? อย่างแรกเลย ผมอยากลองรับเควสดู งั้นพรุ่งนี้ตอนเช้าลองเเวะไปเช็คที่บอร์ดของกิลด์ดูดีกว่า

จากนั้นค่อยลองถามเรื่องพลังเวทมนตร์แบบอ้อมๆ

ถ้าดูไม่ชอบมาพากล ผมก็จะรีบถอนตัวในทันที

นอกจากนั้น… ตอนนี้ผมมีเงินเหลืออีกตั้ง 226 เหรียญทองแดง

แต่นี้ก็น่าจะพอประทังชีวิตได้แล้วใช่ไหมนะ?

งั้นตัวเลือกต่อไปก็คือ ย้ายไปพักที่โรงแรมที่มีห้องส่วนตัว หรือจะซื้อเรือยางสักลำจากสกิลเรียกเรือดี ?

หรือผมควรจะซื้อเรือยางราคาถูก แล้วย้ายไปพักที่โรงแรมส่วนตัวก็ดูโอเคดีนะ

แต่ก็อยากได้เรือที่ดูดีหน่อย ถ้าเอาแบบที่คิดไว้ก็น่าจะเป็นเรือยางสำหรับตกปลาขนาดใหญ่

พิจารณาถึงเรื่องการต่อสู้และการลอยน้ำ เรือยางตกปลาขนาดใหญ่ดูจะเหมาะที่สุด

ราคาอยู่ที่ 2 เหรียญเงินกับอีก 40 เหรียญทองแดง

ถือว่าถูกมากเมื่อเทียบกับเรือยางขนาดใหญ่แบบอื่น ๆ ผมอยากได้เรือแบบนี้ซัก 2 ลำ

ลำหนึ่งสำหรับไว้ใช้ในการต่อสู้ ส่วนอีกลำหนึ่งผมจะไว้ใช้ทำเป็นกระท่อมไม้เล็กๆ สำหรับเป็นที่พักแบบง่าย ๆ

ที่สามารถอัญเชิญออกมาใช้ได้ตลอดเวลา เพราะในฐานะที่เป็นนักผจญภัยแล้ว

ย่อมต้องมีช่วงเวลลาที่ต้องออกไปตั้งแคมป์ด้านนอก ผมอยากจะรีบๆทำ 2 อย่างนี้ให้เสร็จเร็วที่สุด

กระท่อมไม้ที่พอดีกับขนาดของขอบเรือราคาน่าจะไม่แพงเท่าไหร่…มั้งนะ?

เอาเถอะ ไว้ค่อยคิดทีหลังแล้วกันสำหรับแผนทำเรือกระท่อมไม้เคลื่อนที

ถ้าหาร้านที่สามารถสร้างกระท่อมให้ได้ระหว่างที่กำลังเก็บเงินอยู่ล่ะก็คงเป็นอะไรที่วิเศษเลย

ผมตั้งเป้าว่าจะซื้อเรือยางตกปลาขนาดใหญ่ 2 ลำ เพราะฉะนั้นก็ทนอยู่ในห้องใหญ่แบบนี้ไปก่อน

จนกว่าจะสร้างเรือกระท่อมไม้ได้ เอ๊ะ! หรือบางทีย้ายไปอยู่ห้องส่วนตัวแล้วใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายเก็บเงินไปเรื่อยๆ ดี?

ไม่ๆ อย่าลังเลสิตัวผม ตัดสินใจไว้แล้วว่าจะซื้อเรือ เพราะงั้นต้องอยู่ห้องใหญ่นี้ต่อไป!

ถ้าย้ายไปห้องส่วนตัวละก็คงได้เอาแต่นอนขี้เกียจอยู่เฉยๆแน่ในโลกที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้

ผมต้องรีบจัดการสิ่งต่างๆ ที่คิดว่าจำเป็นให้เรียบร้อยเร็วที่สุด

พรุ่งนี้ต้องไปภารกิจ รีบตรวจสอบสถานะของตัวเอง แล้วเข้านอนดีกว่า

ชื่อ : โทโยมิ วาตารุ

อายุ: 20

อาชีพ : กัปตันเรือ

เลเวล : 6

ความแข็งแกร่งทางกายภาพ: 200พลังเวทย์: 18ความแข็งแกร่ง: 22 สติปัญญา: 32ความคล่องแคล่ว: 28โชค: 15

ทักษะ:ความเข้าใจภาษา (เฉพาะ)เรียกเรือ LV.1 (เฉพาะ)

ผมล่ากระต่ายไปตั้ง 34 ตัว แต่เลเวลเพิ่มขึ้นแค่ 1 เอง

บางทีการล่าแต่กระต่ายมีเขาอาจจะให้ค่าประสบการณ์ไม่มากสินะ…

เอาล่ะทุกอยากวันนี้ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว ถ้างั้นวันนี้ผมเข้านอนเลยดีกว่า

ราตรีสวัสดิ์

ยอดเงินคงเหลือ: 2 เหรียญเงิน กับอีก 21 เหรียญทองแดง