หืม? เช้าแล้วเหรอ?

…ดูเหมือนผมจะใช้เวลาทั้งคืนไปกับการชื่นชมเจ้าโฮลี่สไลม์ตัวน้อยเลยสินะ

ไม่นะ! ผมต้องเตรียมอาหารเช้า

อ๊ะ! แต่ก่อนอื่นต้องให้อาหารกับเจ้าโฮลี่สไลม์ก่อน ลองให้มันกินเนื้อแห้งอีกหน่อยแล้วกัน…แล้วก็ผักด้วย

มันยังเด็กอยู่ ดังนั้นต้องรักษาสมดุลทางโภชนาการให้ดี

โอเค ได้เวลาไปเตรียมอาหารเช้าสำหรับทุกคนแล้ว

“อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ วาตารุซัง”

ขณะที่ผมกำลังจะเตรียมอาหารเช้าเสร็จพอดี อลิเซียซังและคนอื่นๆ ก็ตื่นขึ้นมาและทักทายผม

“อาหารเช้าพร้อมแล้วนะครับ”

“วาตารุซัง ตาคุณแดงๆ นะคะ เมื่อคืนได้นอนหรือเปล่าคะเนี่ย?”

“…เอ่อ  ว่าแต่คาร์ล่าซังล่ะครับ?”

“พยายามเปลี่ยนเรื่องใช่ไหมคะเนี่ย?”

คาร์ล่าซัง ถึงแม้เธอจะดูสบายๆ ในเวลาปกติ แต่เธอกลับเป็นคนช่างสังเกตอย่างไม่น่าเชื่อ

“ฮะๆ เปล่าหรอกครับ โอ้ จริงสิ ผมต้องขอโทษที่เมื่อวานลืมจนทิ้งเจ้าสไลม์สีฟ้าแล้วก็สีเขียวไว้นอกกรงนะครับ หวังว่าพวกมันจะไม่ทำให้พวกคุณลำบากนะครับ”

“นั่นไง ว่าแล้วเชียวคุณไม่ได้นอนทั้งคืนเลยใช่มั้ยคะเนี่ย ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณถึงไม่อยากยอมรับ”

“น่าๆ คาร์ล่าปล่อยเขาไปเถอะ”

“ก็ได้”

โชคดีที่อลิเซียซังช่วยพูดแก้ต่างให้ ผมจึงโล่งใจได้ไปเปลาะหนึ่ง

แต่คาร์ล่าซังคงไม่เชื่อแน่ๆ โอ้ ช่างเถอะ รีบไปจัดอาหารขึ้นโต๊ะก่อนดีกว่า

“ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ”

“ขอบคุณมากครับ”

“วาตารุซัง พวกเราคิดว่าจะกลับมาในช่วงเช้าของวันที่จะเดินทางกลับค่ะ ดังนั้นพวกเราเลยอยากอาบน้ำก่อนที่จะกลับไปที่เมืองทางใต้ ดังนั้นขอรบกวนด้วยนะคะ”

อลิเซียซังและทีมดูเหมือนจะวางแผนทุกๆ อย่างเอาไว้แล้ว ซึ่งนั่นรวมถึงการอาบน้ำด้วยใช่ไหม?

ก่อนหน้านี้ พวกเธอมักจะสำรวจกันจนถึงช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันที่เดินทางกลับ

แต่ครั้งนี้พวกเธออยากอาบน้ำก่อนกลับอย่างงั้นเหรอ? ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขเหมือนกัน

“ได้เลยครับ ผมจะเตรียมไว้ให้”

ผมสัญญาว่าจะเตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อมเมื่อพวกเธอกลับมา จากนั้นผมก็ไปส่งอลิเซียซังและคนอื่นๆ ที่ป่า

ผมง่วงนอนจัง…แต่ต้องอดทนไว้ ผมต้องทำความสะอาดให้เสร็จก่อน ที่นี่ไม่ใช่ญี่ปุ่น ดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดกับการเปลี่ยนจังหวะชีวิตบ้างในบางครั้ง

แต่การไม่นอนทั้งคืนทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เมื่อก่อนผมเคยเล่นเกมจนถึงเช้าอยู่บ่อยๆ

แต่ผมก็ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะมีวันที่ผมใช้เวลาทั้งคืนไปกับการเล่นกับสไลม์

แล้วรู้สึกตัวอีกทีในตอนเช้าแบบนี้…นี่มันปกติหรือเปล่านะ?

แต่…สไลม์มันก็น่ารักจริงๆ นี่นาใครจะไปอดใจไหว เอาล่ะรีบไปฝึกให้เสร็จแล้วไปเล่นกับสไลม์ต่อดีกว่า

ผมข่มใจไม่มองข้ามการฝึก แล้วทำตามตารางการฝึกฝนจนเสร็จ

โอเค ได้เวลาไปเล่นแล้ว ผมรีบเข้าไปในเต็นท์และเห็นสไลม์ 3 ตัว กำลังชนกันไปกันมา น่ารัก…

โฮลี่สไลม์ตัวเล็กกว่าตัวอื่นมากบางครั้งมันก็ถูกชนจนกระเด็น แต่เมื่อเป็นแบบนั้น สไลม์อีกสองตัวก็จะเข้ามาหาและพอกันเดินกลับไปตรงกลางห้องด้วยกัน

มันเป็นภาพที่อบอุ่นหัวใจจริง ผมเลยให้เนื้อแห้งกับเจ้าสไลม์ทั้งสามตัว และลูบพวกมันทุกตัว

หลังจากลูบและเล่นกับพวกมันจนพอใจแล้ว ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง ผมจึงเริ่มเตรียมอาหารเย็น มันสนุกมากที่จะได้ให้อาหารพวกมันจากเปลือกของผักที่เหลือ

เพราะพวกมันดูมีความสุขมากเมื่อได้กิน หลังจากเตรียมอาหารเสร็จ ผมก็เพลิดเพลินกับอาหารเย็นกับเหล่าสไลม์แล้วก็ไปอาบน้ำ

โอ้ ตายล่ะ ผมไม่นอนมานานจนเริ่มมึนหัวแล้วสิ รีบไปนอนก่อนดีกว่า

ผมวางโฮลี่สไลม์กลับเข้าไปในตะกร้าของมัน ปล่อยเจ้าสไลม์สีฟ้าและสีเขียวกลับเข้าป่า แล้วก็เข้านอน

อือ… เช้าแล้วเหรอ? พระอาทิตย์ขึ้นเต็มที่แล้ว ตอนที่ผมออกมาจากเต็นท์

เมื่อวานผมเข้านอนค่อนข้างเร็ว แต่ดูเหมือนวันนี้ผมจะนอนเลยเวลาไปเยอะเลย

อาจเพราะเมื่อวันก่อนผมไม่นอนเลย…

ผมตรวจดูเจ้าโฮลี่สไลม์จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเตรียมอาหารเช้ากับอาหารกลางวัน

เจ้าโฮลี่สไลม์ตัวน้อยคงจะหิวมากแล้ว เพราะผมปล่อยมันทิ้งไว้ซะนาน ต้องรีบไปเตรียมตัวแล้ว

แม้จะรู้สึกขี้เกียจนิดหน่อย แต่ผมก็รีบไปจัดการเตรียมทุกอย่างให้เสร็จ

จากนั้นก็กินอาหารเช้ากับอาหารกลางวันพร้อมกับเจ้าโฮลี่สไลม์ มันสนุกดีที่ได้กินข้าวกับสไลม์ แค่ได้มองพวกมันก็ทำให้ผทรู้สึกผ่อนคลายแล้ว

อืม… ผมอยากเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์ต่อ แต่ผมยังมีสิ่งที่ต้องทำ ไหนจะต้องทำความสะอาดแล้วก็ฝึกฝนอัก

…การฝึกฝนเริ่มยากขขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่ที่เจ้าโฮลี่สไลม์มาอยู่กับผม ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับการฝึกเท่าไหร่เลย

ผมพอจะอดใจไม่เล่นกับสไลม์ปกติได้ เพราะผมจะจับพวกมันมาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่กับโฮลี่สไลม์ตัวน้อยที่เพิ่งเกิดและตัวเล็กมากๆ ตัวนี้

ผมแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะได้เล่นกับมัน

ผมพยายามควบคุมตัวเองจนกันทั่งการฝึกเสร็จสิ้น

โอเค ได้เวลามาเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์แล้ว ผมกลับไปที่เต็นท์และเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์ตัวน้อย

ผมหวังว่าผมจะสามารถพามันกลับไปได้ด้วย ผมเล่นกับสไลม์มาซักพักใหญ่ๆ แล้ว

บางทีผมอาจจะได้สกิลการ ฝึกสัตว์ มาแล้วก็ได้

ผมเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์ต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับหวังว่าผมจะสามารถฝึกมันได้สำเร็จ

“…..กิน…..”

หืม? หลังจากเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์จนถึงช่วงเย็น ผมก็รู้สึกแปลก ๆ

รู้สึกเหมือน…ผมสามารถเข้าใจความต้องการของเจ้าโฮลี่สไลม์ได้…หรือเปล่านะ?

ผมรีบตรวจดูค่าสถานะของตัวเองทันที

ชื่อ: โทยามิ วาตารุอายุ: 20เผ่า: มนุษย์อาชีพ: กัปตันเรือเลเวล: 20

พละกำลัง: 480พลังเวท: 46ความแข็งแกร่ง: 50สติปัญญา: 60ความคล่องตัว: 56โชค: 15

สกิล:

ความเข้าใจภาษา (เฉพาะตัว)

การอัญเชิญเรือ เลเวล 2 (เฉพาะตัว)

ทักษะหอก เลเวล 1

ทักษะธนู เลเวล 1

เวทมนตร์ชีวิตประจำวัน เลเวล 1

ฝึกสัตว์ เลเวล 1

…เยี่ยม ผมได้สกิล ฝึก มาแล้ว

ผมดีใจทุกครั้งที่ได้สกิลใหม่ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ดีใจที่สุด

ผมจะไปขอให้อลิสเซียซังและคนอื่นๆ ยกเจ้าโฮลี่สไลม์ตัวนี้ให้กับผม

อ๊ะ ผมควรตวรจดูความสามารถของสกิลฝึกดูดีกว่า

ฝึก : สกิลนี้จะทำให้สามารถสื่อสารกับสัตว์และมอนสเตอร์ได้

ความแม่นยำขึ้นอยู่กับเลเวลของสกิล โดยที่เลเวล 1 จะสามารถรับรู้ถึงความต้องการของสัตว์และมอนสเตอร์ได้

สามารถทำสัญญากับสัตว์หรือมอนสเตอร์และเปลี่ยนให้เป็นอสูรรับใช้ได้

วิธีทำสัญญา:

สร้างความเป็นมิตรจากนั้นก็วางสัตว์หรือมอนสเตอร์ที่ต้องการลงในวงเวท แล้วให้สัตว์หรือมอนสเตอร์ตัวนั้นยอมรับ

หรือสู้กับสัตว์หรือมอนสเตอร์ตัวนั้นแล้วบังคับให้มันยอมรับวงเวท

อืม ถ้าเจ้าโฮลี่สไลม์ไม่ยอมรับผมล่ะ…

ผมจะต้องต่อสู้กับมันแล้วบังคับให้มันทำสัญญาอย่างนั้นเหรอ?

…ผมทำไม่ได้หรอก ผมไม่มีทางทำใจโจมตีเจ้าโฮลี่สไลม์ตัวน้อยแบบนี้ได้แน่ ๆ ผมคงต้องหวังให้มันยอมรับผมให้ได้เท่านั้น

รู้สึกเหมือนตอนก่อนสารภาพรักเลยแฮะ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีอารมณ์รักๆ แบบนี้ซ่อนอยู่ในสถานการณ์นี้ ต่างโลกนี่มันช่างลึกซึ้งจริง ๆ

ผมเล่นกับเจ้าโฮลี่สไลม์ต่อไปพร้อมกับเคารพความต้องการของมัน ซึ่งตอนนี้ผมพอจะรับรู้ได้แล้ว

อลิเซียซังและคนอื่นๆ ควรจะกลับมาในวันพรุ่งนี้ตอนเช้าใช่ไหมนะ?

ดังนั้นพรุ่งนี้ผมต้องตื่นแต่เช้าและไปเตรียมตัวให้พร้อม ต้องทำให้พวกเธอประทับใจให้ได้

เพื่อที่พวกเธอจะได้ยอมยกโฮลี่สไลม์ตัวนี้ให้กับผม

ตอนที่ผมกำลังพยายามจะวางเจ้าโฮลี่สไลม์กลับลงไปในตะกร้า

มันพูดว่า “…อาหาร…”

ผมเลยใส่เนื้อแห้งและผักลงไปในตะกร้าด้วย สกิลการฝึกนี่ช่างมีประโยชน์จริง ๆ

เอาล่ะ งั้นวันนี้ก็ ราตรีสวัสดิ์!

ทันทีที่ฉันตื่นขึ้น ผมก็รีบไปเช็คตะกร้าของเจ้าโฮลี่สไลม์

มันกำลังนอนหลับอยู่ล่ะ… น่ารักจริงๆ สไลม์ขนาดปกติก็ว่าน่ารักแล้ว แต่สไลม์ตัวน้อยแบบนี้ยิ่งน่ารักไปกว่าเดิม

ควรจะเตรียมอาหารเช้าและอ่างอาบน้ำไปด้วยเลยดีไหมนะ?

ผมไม่รู้ว่าจิราโซเล่จะกลับมาเมื่อไหร่ และครั้งนี้ผมมีเป้าหมายบางอย่าง เลยรู้สึกกระตือรือร้นมากเป็นพิเศษในการเตรียมตัว

ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมอย่างสมบูรณ์แบบ ผมมองไปที่ตะกร้าโฮลี่สไลม์ตัวน้อยดูเหมือนจะตื่นแล้ว

มันส่งความต้องการมาว่า “…อาหาร…” โอ้ แค่นี้ก็น่ารักเกินพอแล้ว

ผมทานอาหารเช้าพร้อมกับเจ้าโฮลี่สไลม์ และดูมันเดินไปเดินมาอยู่บนโต๊ะ

แค่มองมันเคลื่อนไหว ดึงตัวเองไปมา กระโดด และเล่นสนุก แค่นี้ก็ทำให้ผมสามารถเฝ้าดูมันได้เป็นชั่วโมงๆ แล้ว

ขณะที่ผมกำลังใช้เวลาพักผ่อนอย่างมีความสุขอยู่นั้น

กลุ่มของจิราโซเล่ก็กลับมา พวกเธอแบกอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนหมีตัวใหญ่มาด้วย…

ทุกวันนี้ผมไม่แปลกใจอีกแล้ว เมื่อเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ แบกหมีไว้บนหลัง มันแทบจะกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับผม

ผมต้องออกไปรับพวกเธอ

“ยินดีต้อนรับกลับครับ ทุกคนปลอดภัยดีกันไหม?”

“พวกเรากลับมาแล้วค่ะ วาตารุซัง ทุกคนปลอดภัยดี”

พูดถึงเรื่องนี้ อลิเซียซังและทีมของเธอไม่เคยกลับมาพร้อมอาการบาดเจ็บเลย

ผมพาพวกเธอกลับไปที่แพเต็นท์ จากนั้นเสิร์ฟชาและบริการผ้าร้อนให้เหมือนเคย

ผมรู้สึกเกรงใจที่ต้องถามในตอนที่พวกเธอเพิ่งกลับมากันเหนื่อยๆ แต่ผมต้องถามเรื่องของเจ้าโฮลี่สไลม์ทันที

“ขอโทษนะครับที่รบกวน แต่ผมมีเรื่องอยากจะขอร้องอลิเซียซังและทุกคนหน่อยนะครับ”

“วาตารุซัง! ปกติคุณไม่ค่อยจะขออะไรเลยนี่คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ? ถ้าเป็นสิ่งที่เราช่วยได้ เราจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

อลิเซียซังดูแปลกใจเล็กน้อย ผมไม่เคยขออะไรจากพวกเธอมาก่อนเลยอย่างงั้นเหรอ?

…อืม แค่ได้อยู่ใกล้ๆ สาวสวย หน้าอกใหญ่ ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว…

ดูเหมือนว่าผมควรจะกล้าขออะไรออกมามากกว่านี้หน่อยสินะเนี่ย…

ผมไม่ควรขออะไรที่ไม่เหมาะสมสิ…ใช่ หยุดคิดอะไรที่อาจจะทำให้พวกเธอไม่พอใจ

เช่น ขออาบน้ำด้วยกัน ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว และผมเห็นอนาคตที่ถ้าผมทำแบบนั้น พวกเธอจะไม่มองหน้าผมอีกเลย

“คือว่าผมเพิ่งได้สกิลการฝึกมาน่ะครับ ผมเลยอยากจะขอโฮลี่สไลม์ตัวนี้ไว้จะได้ไหมครับ?”

“อ๊ะ คุณได้สกิลฝึกมาแล้วอย่างงั้นเหรอคะ ยินดีด้วยนะคะ วาตารุซัง!”

อลิเซียซังและทุกคนต่างแสดงความยินดีกับผมทีละคน พวกเธอช่างเป็นคนดีกันจริง แถมไม่ถือตัวอีกต่างหาก

“ฉันบอกไปแล้วใช่มั้ยคะ ว่านี่เป็นของฝากสำหรับคุณ ดังนั้นคุณจะทำอะไรก็ได้ตามใจเลยค่ะ”

อะไรนะ? อลิเซียซัง จริงอย่างงั้นเหรอ!?

“แต่ว่าเด็กคนนี้มีค่ามากเลยไม่ใช่เหรอครับ ผมไม่สามารถรับมันมาฟรีๆ ได้หรอก ผมอยากจ่ายเงินให้เท่าที่ทำได้ครับ”

“ถึงคุณจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็บอกไว้ตอนที่ให้โฮลี่สไลม์ไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ ฉันไม่แน่ใจว่าคุณได้ยินหรือเปล่า แต่คุณก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นไปแล้วนี่ค่ะ”

“ดังนั้น ฉันคงไม่รับเงินแล้วค่ะ”

อลิเซียซังพูดออกมาอย่างจริงจัง ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอเคยพูดอะไรแบบนั้นเอาไว้

“ฮะ ๆ ผมไม่รู้ตัวเลยครับ ขอโทษด้วยนะครับ ตอนนั้นผมคงหมกมุ่นอยู่กับเจ้าโฮลี่สไลม์มากเกินไปหน่อยจนไม่ได้ยิน”

“ฟุฟุ ตอนนั้นวาตารุซังมัวแต่มองเจ้าโฮลี่สไลม์นั่นจริงๆ นั่นแหละ และนี่ก็ไม่ใช่การให้แบบฟรี ๆ นะคะ”

“มันคือการขอบคุณสำหรับอ่างอาบน้ำและอาหารที่เราไม่เคยทานมาก่อน การทำงานบนเกาะนี้กลายเป็นเรื่องน่าสนุกสำหรับพวกเราทุกคน ดังนั้นอย่าคิดมากนะคะ”

มันเหมือนเป็นการแทน ผมไม่เคยคิดอะไรเพราะแค่เห็นพวกเธอมีความสุข ผมก็มีความสุขแล้ว แต่ดูเหมือนพวกเธอจะรู้สึกติดหนี้บุญคุณผม

“…ผมมีความสุขมากครับที่คุณพูดแบบนั้น ผมรู้ว่ามันอาจจะดูอาจเอื้อมไปหน่อย แต่ผมจะรับมันไว้ด้วยความขอบคุณ ขอบคุณมากจริงๆ ครับทุกคน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เอาล่ะ ได้เวลาลงอ่างกันแล้วนะคะ หลังจากทุกคนอาบน้ำเสร็จ เราจะทานอาหารเช้า แล้วคุณค่อยไปทำพันธะสัญญาให้พวกเราดูนะคะ”

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย”

หลังจากอลิเซียซังและคนอื่นๆ อาบน้ำเสร็จแล้ว (ผมได้เพลิดเพลินกับการเห็นพวกเธอหลังอาบน้ำอีกครั้ง)

เราทุกคนก็มาทานอาหารเช้าพร้อมกัน ได้เวลาสำหรับการทำสัญญาแล้ว

“ที่นี่โอเคจริงๆ ใช่ไหมครับ?”

“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนรับลองเอง ดังนั้นบนโต๊ะนี้ก็พอแล้ว ยังมีตัวเลือกอื่นอย่าง เช่น การต่อสู้ “

“แต่คุณคงไม่สามารถต่อสู้กับเด็กตัวนี้ได้หรอกใช่มั้ยคะ ถ้าเกิดมันไม่ยอมรับ คุณก็คงต้องปล่อยมันกลับเข้าป่า”

ถ้าผมต้องปล่อยมันกลับเข้าป่า… ผมมั่นใจเลยว่าผมต้องร้องไห้แน่ ๆ

“โอเค ขอให้โชคดีนะคะ”

“ครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”

ผมพูดกับเจ้าโฮลี่สไลม์ที่กำลังกระดุกกระดิกอยู่บนโต๊ะ

“จะทำสัญญาอสูรรับใช้กับผมแล้วไปกับผมไหม? ถ้าคุณยอมรับแล้วอยากไปด้วยกัน คุณต้องเข้ามาในวงเวทมนตร์นี้”

ผมเปิดใช้งานสกิล ฝึก และวงเวทมนตร์ก็ปรากฎขึ้นที่ตรงหน้าของเจ้าโฮลี่สไลม์

เจ้าโฮลี่สไลม์ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ในขณะที่มันกำลังขยับตัวไปมา

ผมมองมันด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึก โฮลี่สไลม์ยังคงเลื่อนตัวไปมาอยู่พักใหญ่

แล้วจู่ ๆ มันก็ยอมเข้าไปในวงเวทย์ พร้อมส่งความคิดมาว่า “…ฉันอยากไปด้วย…”

ผมมีความสุขมากจนรู้สึกเหมือนจมูกจะมีเลือดไหลออกมาเลย!

“เย้! ขอบคุณนะ โฮลี่สไลม์ ต่อจากนี้ไปผมจะดูแลเธออย่างดีเลย”

ผมกอดและลูบไล้เจ้าโฮลี่สไลม์ที่อยู่บนโต๊ะ ผมมีความสุขมากๆ

“ยินดีด้วยนะคะ วาตารุซัง คุณจะตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ว่าอะไรดีคะ?”

“โดโรธีซัง ขอบคุณมากนะครับ…ชื่อสินะ?”

คิดดูแล้ว การตั้งชื่อก็คงจำเป็น มันดูน่าสงสารเกินไปถ้าจะเรียกมันว่โฮลี่สไลม์ไปตลอด

ผมไม่เคยตั้งชื่อให้สไลม์มาก่อน เพราะคิดถึงวันที่ต้องแยกจากกัน

แต่เด็กคนนี้เป็นสไลม์ที่ผมทำสัญญาด้วยแล้ว ดังนั้นการตั้งชื่อให้มันคงไม่มีปัญหาอะไรจริง ๆ ผมต้องตั้งชื่อให้มันด้วยซ้ำ

ชื่อ… ซูทาโร่ ซูมิจัง ริ-รุ ปุรุ ปุนิ โปโย…ไม่เอา…

“อืม ผมตัดสินใจแล้วครับ ผมจะเอา ‘ริ’ จากคำว่า โฮลี่ และ ‘มุ’ จากคำว่า สไลมุ มาตั้งชื่อมันว่า ‘ริมุ’ ครับ”

“ริมุ อย่างงั้รเหรอคะ? ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงเอา ‘ริ’ กับ ‘มุ’ มาตั้ง แต่มันเป็นชื่อที่เพราะดีนะคะ”

“ขอบคุณครับ”

โดโรธีซังชมฉัน ใช่เลย ริมุ ถึงมันจะไม่มีความหมายอะไร แต่ก็ดูเป็นชื่อที่น่ารักดี

“โฮลี่สไลม์ ต่อไปชื่อของเธอคือ ริมุ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“…ริมุ…?”

“ใช่แล้ว ชื่อของเธอคือ ริมุ”

“…อาหาร…”

“ฮะ ๆ ท่าทางจะหิวนะ ได้เลย นี่เนื้อแห้ง”

ผมวางริมุกลับลงไปบนโต๊ะและป้อนเนื้อแห้งให้มัน ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ค่อยเข้าใจชื่อตัวเองเท่าไหร่

เอาเถอะ เราค่อย ๆ ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นเรื่อยๆ ก็แล้วกัน

“ต้องขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องรอนะครับ ผมทำสัญญาสำเร็จแล้ว และตั้งชื่อให้มันเรียบร้อย ขอบคุณมากครับ”

“ยินดีด้วยนะคะ”

อลิเซียซังและคนอื่นๆ ดูดีใจที่การทำสัญญาประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี

ผมรู้สึกประทับใจ ขณะที่ผมกำลังดื่มด่ำกับความรู้สึกนี้อยู่

ริมุที่กินเนื้อแห้งเสร็จแล้วก็กระโดดมาหาผม ท่าทางแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยก่อนที่จะทำสัญญา

มันทำให้ผมนึกถึงตอนที่ต้องจับเนื้อแห้งเพื่อล่อให้มันขึ้นมาบนตัก

โอ้ ดูเหมือนว่ามันจะหลับไปแล้ว เพราะรู้สึกปลอดภัยในอ้อมแขนของผมสินะ เธอจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ริมุ

“วาตารุซัง สถานะของริมุจังเป็นยังไงบ้างคะ?”

“สถานะ… โดโรธีซัง ผมดูสถานะของริมุได้อย่างงั้นเหรอครับ?”

“ฉันคิดว่าผู้ที่ทำสัญญาน่าจะสามารถดูสถานะของสัตว์หรือมอนสเตอร์ที่เป็นอสูรรับใช้ของตัวเองได้นะคะ”

“งั้นผมจะลองดูครับ สถานะ!”

ฉันมองไปที่ริมุที่กำลังหลับขณะที่พูดคำว่า “สถานะ”

ชื่อ: ริมุเผ่า: โฮลี่สไลม์อายุ: 0อาชีพ: อสูรรับใช้ของวาตารุเลเวล: 1

ค่าพลัง:

พละกำลัง: 10

พลังเวท: 50

ความแข็งแกร่ง: 3

สติปัญญา: 15

ความคล่องตัว: 7

โชค: 30

สกิล:

เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ เลเวล 1

เวทมนตร์ฟื้นฟู เลเวล 1

การย่อย/การดูดซับ

ความต้านทานทางกายภาพ

“มาดูกันนะ… ริมุ อายุ 0 ปี เลเวล 1… โชคของมันมากกว่าผมตั้งสองเท่าแนะ!”

“สกิลก็สุดยอดเลย มีทั้งเวทมนตร์ธาตุศักดิ์สิทธิ์แล้วก็เวทฟื้นฟู ผมสงสัยจังว่าริมุจะใช้เวทย์ได้ไหม?”

และผมเพิ่งจะตั้งชื่อให้มันเมื่อกี้เอง แต่ชื่อมันกลับสะท้อนอยู่บนค่าสถานะทันทีเลย นี่มันช่างน่าทึ่งจริง ๆ

“โฮลี่สไลม์นี่สุดยอดไปเลยนะคะ เวทมนตร์ธาตุศักดิ์สิทธิ์กับเวทฟื้นฟูเป็นอะไรที่หายากมาก”

“และฉันก็คิดว่าเรื่องเวทมนตร์ไม่น่าจะมีปัญหาค่ะ มอนสเตอร์มักสามารถใช้เวทมนตร์ตามสัญชาตญาณได้อยู่แล้ว”

“ไม่จำเป็นต้องใช้วงเวทด้วยซ้ำ ฉันคิดว่าริมุจังจะสามารถใช้เวทมนตร์ได้ค่ะ”

“และถ้าเลเวลเพิ่มมากขึ้น เขาอาจจะวิวัฒนาการและใช้เวทมนตร์ที่น่าทึ่งมากกว่านี้อีกก็ได้นะคะ”

“คลอเร็ตตาซัง มอนสเตอร์วิวัฒนาการได้ด้วยอย่างงั้นเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ มอนสเตอร์สามารถวิวัฒนาการได้ ยกตัวอย่างเช่น ก็อบลินสามารถวิวัฒนาการเป็นหัวหน้าก็อบลิน และท้ายที่สุดก็เป็นราชาก็อบลินได้ค่ะ”

“ราชาก็อบลิน… มันต้องวิวัฒนาการกี่ระดับกันถึงจะเป็นราชาได้เนี่ย?”

ผมไม่เคยรู้เลยว่ามอนสเตอร์จะสามารถวิวัฒนาการได้

“ผมล่ะสงสัยจริงๆ ว่า ริมุจะกลายเป็นอะไรได้บ้างในอนาคต ผมจะตั้งตารอดูที่จะได้เห็นมันเติบโตเลยครับ”

ผมมั่นใจว่าริมุจะต้องวิวัฒนาการกลายเป็นสไลม์ที่น่ารักมากๆ แน่ๆ (สุดท้ายคงไม่กลายร่างเป็นคนหรอกใช่มั้ย?)

“โฮลี่สไลม์เป็นสไลม์ที่พิเศษมากๆ เลยนะคะ ไม่ว่าจะวิวัฒนาการไปแบบไหน ฉันก็อยากเห็นค่ะ เอาล่ะ วาตารุซัง ได้เวลาที่พวกเราต้องกลับไปที่เมืองทางใต้แล้วค่ะ”

คำพูดปิดท้ายของอลิเซียซังทำให้ทุกคนพร้อมใจกัน มันคงจะยุ่งยากถ้าจะไปถึงเมืองทางใต้หลังมืด

ดังนั้นเราควรรีบออกเดินทาง

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณทุกคนมากนะครับ”

“ฟุฟุ ไม่เป็นไรค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นพิธีทำสัญญาอสูรรับใช้ มันน่าสนใจมากเลยค่ะ”

ดูเหมือนว่าการทำสัญญาอสูรรับใช้จะเป็นสิ่งที่หาดูยากจริงๆ สินะ

หลังจากที่ผมวางริมุที่กำลังหลับกลับลงในตะกร้า

ผมก็ขนหมีตัวใหญ่ขึ้นเรือแล้วคลุมมันด้วยผ้า จากนั้นเราก็เริ่มออกเดินทางไปยังเมืองทางใต้กัน

วันนี้ผมได้เรียนรู้สกิลการฝึกมา และยังสามารถทำสัญญากับริมุได้อีก

วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ เลย

ช่วงถามความคิดเห็นหลังจบตอน

ตอนนี้มีคำว่า อสูรรับใช้ กับ คู่หู มาให้เลือกครับ อย่างไหนดีกว่ากัน และถ้ามีคำไหนจะแนะนำ ก็บอกได้เลยนะครับ