ยามค่ำ แสงอาทิตย์ค่อยๆ ลับหายไปตามหุบเขา ทิ้งไว้เพียงเงายาวทอดบนพื้นถนน สาวแว่นกลมเดินเคียงข้างคุณมิร่าไปตามทางเดินสายเล็ก เสียงฝีเท้าของทั้งคู่ก้องเบาๆ ท่ามกลางความเงียบของชนบทยามเย็น เมื่อมาถึงหน้าบ้านหลังเล็กของมิร่า เธอยกมือจับลูกบิดเตรียมจะเปิดประตู แต่แล้วก็หยุดชะงัก หันกลับมาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย

 

จะว่าไป ถ้าคุณทาเรนยังไม่เคยไปที่ห้องสมุด คุณไปเจอโอรินได้ยังไงเหรอคะ?

 

ทาเรนตอบทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด น้ำเสียงสดใสราวกับการเล่าเรื่องสนุก

ตอนเที่ยวเล่นพร้อมกับสัมภาษณ์คนในหมู่บ้านนะคะ! ไปเจอเขาอยู่หน้าห้องน้ำชายพอดี เลยขอสัมภาษณ์เล็กๆ น้อยๆ

 

มิร่าสีหน้าดูผ่อนคลายลง แต่กลับแฝงความแปลกใจบางอย่าง ไปทำอะไรหน้าห้องน้ำชายกันนะแต่ก็คงจะเดินผ่านไปเจอละมั้ง

 

ทาเรนยิ้มแป้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนรีบกล่าวลาอย่างร่าเริง

งั้นไว้เจอกันนะคะ ราตรีสวัสดิ์

เธอหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งให้มิร่ามองตามหลังด้วยสายตาครุ่นคิด

 

เป้าหมายต่อไปของทาเรนคือสวนสาธารณะประจำหมู่บ้าน ดวงตาเธอเป็นประกาย ราวกับนักล่าเมื่อกำลังเข้าใกล้เบาะแสสำคัญ ภายในสวนที่มีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และต้นไม้ล้อมรอบสีเขียวชอุ่ม มีเพียงเสียงลมเย็นพัดผ่านไปมา

 

เธอหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ยาวพร้อมรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่ได้มาตลอดทั้งวัน สมองประมวลความเชื่อมโยงทีละเล็กทีละน้อย ถึงคุณมิร่าจะมีท่าทีระแวง แต่ดูเหมือนเป็นคนทั่วไป ทาเรนคิดพลางนิ้วเคาะเบาๆ บนเก้าอี้ แต่เรื่องของเจ้าของห้องสมุดนี่สิ มันมีบางอย่างผิดปกติแน่นอน ลักษณะนิสัยที่ได้จากโอรินและทีมสืบสวนเองก็มีบางส่วนที่ตรงกัน คุณมิร่าเองก็ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง เพียงแต่ยังลังเลที่จะพูดออกมา

 

เธอหลับตาลงชั่วครู่ ก่อนจะลืมตาขึ้นด้วยประกายแน่วแน่ ถึงเวลาต้องเรียกทีมค้นหามาเพิ่มแล้ว หลังจากตัดสินใจแน่วแน่ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือราคาถูกที่เตรียมมาเฉพาะภารกิจนี้ขึ้นมา เครื่องสีซีดที่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยการใช้งาน เธอไม่รีรอเสียบซิมการ์ดทันที ทันทีที่เปิดเครื่อง ปลายนิ้วเลื่อนไปยังรายชื่อพร้อมกดโทรออกอย่างมั่นใจ เสียงสัญญาณดังขึ้นไม่นาน ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

 

ฉันเจอทุ่งดอกไม้แล้วค่ะ ต้องการช่อดอกไม้นิดๆ หน่อยๆ ให้มาพบฉันที่ร้านดอกไม้ และที่สำคัญมาให้ทันวันเกิดฉันนะคะ!

 

ปลายสายตอบกลับทันทีด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ได้เลยครับ ผมจะรีบไปให้เร็วที่สุด

 

เมื่อสายตัดไป เธอไม่รอช้า หามุมลับตาอย่างรวดเร็ว จากนั้นถอดซิมการ์ดและแบตเตอรี่ออก ทุบทำลายหน่วยความจำของเครื่อง เศษชิ้นส่วนถูกแยกเก็บในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง ภายใต้แสงจันทร์ เธอเดินเท้าอย่างแนบเนียนไปยังแม่น้ำที่ไหลผ่านหมู่บ้าน แล้วโปรยเศษซากเหล่านั้นลงสายน้ำทีละชิ้น จมหายไปพร้อมกับกระแสน้ำเย็นเยือกเหลือไว้เพียงเงาสะท้อนของดวงจันทร์

 

หลังภารกิจเล็กๆ จบลง เธอกลับเข้าบ้านพัก รวบรวมข้อมูลทั้งหมด และจัดเตรียมสรุปส่งกลับไปยังทีมสืบสวน รอการสมทบจากทีมค้นหาที่กำลังจะมาถึงในวันรุ่งขึ้น

 

รุ่งเช้า ทาเรนเก็บข้าวของอย่างคล่องแคล่วภายในบ้านพัก หลังจากตรวจสอบจนแน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ เธอสะพายกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ออกเดินสู่จุดนัดพบที่คาเฟ่ตกแต่งน่ารัก สถานที่ที่เธอตั้งใจเลือกด้วยเหตุผลเฉพาะ

 

เมื่อวานระหว่างสำรวจร้านพร้อมกับมิร่า เธอสังเกตเห็นว่า ตัวร้านมีทางเข้าออกหลายทาง ตำแหน่งตั้งอยู่ในย่านพลุกพล่าน มีผู้คนในหมู่บ้านเดินผ่านไปมามากกว่าที่อื่นๆ หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน การถอนตัวก็สามารถทำได้อย่างรวดเร็วโดยไม่เป็นจุดสนใจ

 

ขณะเดินสายตาเธอมองดูทิวทัศน์ เธอสูดลมหายใจลึก ชื่นชมธรรมชาติอันสดชื่นและความสวยงามรอบตัว แต่ภายใต้รอยยิ้มบางๆ ในใจเธอกลับเต้นเร่งจังหวะไปกับความคิดที่ไม่อาจละทิ้ง ตอนนี้แต่ละคนคงเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้ว ถ้าใครโดนพวกมันเจอตัวเข้า คงไม่จบลงแค่ถูกฆ่าแน่ๆ แต่ก็คงไม่จำเป็นต้องกังวลมากนักหรอก แต่ละคนล้วนฝีมือดีกันทั้งนั้น ถึงจะโดนไล่ล่า คงจะไม่ใช่เหยื่อที่ถูกตามหาได้ง่ายๆ เหมือนกัน

 

เธอก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ ดวงตากวาดมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างแนบเนียน ถึงร่างกายผ่อนคลาย แต่จิตใจกลับตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา พร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว เมื่อเดินมาถึงคาเฟ่ เธอกวาดตามองโดยรอบอย่างระมัดระวัง ตรวจสอบทุกมุม ทั้งประตูเข้าออก มุมอับ และความเคลื่อนไหวของผู้คนภายในร้าน

 

โชคดี วันนี้ร้านค่อนข้างเงียบ มีลูกค้าเพียงไม่กี่คนกระจายตัวอยู่ห่างๆ ไม่มีสายตาสงสัยจับจ้อง เธอเลือกนั่งในจุดลับตาคนที่สุด ใกล้กับทางออกสำรอง พร้อมสำรวจบริเวณรอบตัวอีกครั้งอย่างละเอียด เมื่อแน่ใจว่าปลอดภัยแล้ว เธอจึงหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ กอดกระเป๋าพกพาไว้แนบตัว สั่งขนมและเครื่องดื่ม รอการมาถึงของทีมค้นหา

 

เวลาผ่านไปไม่นานนัก เมื่อถึงเวลาเที่ยงตรง ชายหญิงสองคนปรากฏตัวจากประตูทางด้านหลัง ทั้งคู่แต่งกายเรียบง่ายไม่สะดุดตา แต่หากสังเกตดีๆ ท่วงท่าและสายตาของพวกเขาก็ความระแวดระวังไม่ต่างจากเธอ หญิงสาวยิ้มบางๆ เดินนำเข้ามา ก่อนเอ่ยเสียงที่นุ่มนวล

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้พบ ฉันไอล่า เฟรนส์วิค เป็นพนักงานร้านดอกไม้ค่ะ

 

ชายหนุ่มร่างสูงที่ตามมาติดๆ กล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

ผมเรนโซ มาร์เซอร์ ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยครับ!

 

ส่วนฉัน ทาเรน ควิลล์ค่ะ

เธอตอบรับเสียงสดใสตามมารยาท ก่อนจะโน้มตัวเล็กน้อย พลางดันแว่น

ฉันเจอดอกไม้สวยๆ ที่พวกคุณกำลังตามหาแล้วค่ะ

 

ทั้งสามคนสบตากันสั้นๆ แต่มันเต็มไปด้วยการสื่อสารที่ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูด หลังได้ยินคำตอบจากทาเรน ไอล่ายิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

ดีจังเลยค่ะ แล้วมีใครสนใจจะมาทำงานที่ร้านเราบ้างไหมคะ? ตอนนี้ฉันอยากมีเวลามากขึ้น เลยต้องหาพนักงานเพิ่มค่ะ

 

ทาเรนยิ้มบาง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบปนหยอกล้อ

มีสองคนค่ะ คนแรกดูขยันขันแข็งดี แต่คนที่สองเหมือนแค่อยากได้เงินน่ะค่ะ

 

งั้นเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น ขอเลือกไปสัมภาษณ์คนแรกก่อนแล้วกันค่ะ ไอล่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

เมื่อบทสนทนาดำเนินมาจนถึงตรงนี้ ทาเรนเหลือบตามองไปรอบร้านอีกครั้ง

 

ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้ประตูทางออก อยู่ในมุมที่มืดกว่ามุมอื่นๆ เล็กน้อย และที่สำคัญ จุดนั้นสามารถได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกเธอได้อย่างชัดเจน ในร้านที่มีโต๊ะว่างตั้งเยอะ ทำไมต้องเลือกนั่งตรงนั้น เธอคิดอย่างระแวดระวัง ลางสังหรณ์บางอย่างเตือนว่า นี่ไม่ใช่ความบังเอิญแน่

 

เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนเดียวที่กำลังตามหา และในโลกของการสืบหาไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ สาวแว่นกลมเปลี่ยนบทสนทนาอย่างเป็นธรรมชาติพลางยิ้มสดใสให้เพื่อนร่วมทีมเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย

 

ยังพอมีเวลาอยู่นะคะ ก่อนถึงเวลานัด ไปเที่ยวเล่นกันก่อนดีกว่า

 

ไอล่าและเรนโซสบตากันแวบหนึ่ง ก่อนพยักหน้าอย่างเข้าใจในทันที โดยไม่มีคำถามเพิ่มเติม ทั้งสามลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างเป็นธรรมชาติ เดินออกจากร้านด้วยท่าทีผ่อนคลาย หลังออกจากร้านไม่นาน ไอล่าเปิดบทสนทนาขึ้นว่า

 

ว่าแต่พนักงานคนนั้น ท่าทางเป็นยังไงบ้างคะ?

 

เป็นคนที่มีแววสุดๆ เลยใช่ไหมครับ

 

ทาเรนหัวเราะเบาๆ ก่อนดันแว่นขึ้นอย่างมั่นใจ

ใช่ค่ะ ฉันเองก็ค่อนข้างมั่นใจในตัวเขาเหมือนกัน

 

บทสนทนาเบาๆ ดำเนินไปท่ามกลางอากาศเย็นสบายข้างทาง รอบเส้นทางเต็มไปด้วยธรรมชาติ พุ่มไม้เตี้ย ต้นไม้ใหญ่ กำแพงหินเล็ก

 

พวกเขาเดินไปตามเส้นทาง

ไม่มีใครบอกได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

พวกเขายังคงเดินต่อไป