แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างสูงเข้ามาทาบเงาลวดลายม่านบนพื้นปูพรมลายไม้ พวกเขาวางกระเป๋าหน้าประตูบานใหญ่ เธอหันคอเหลือบมองข้างๆ เตียงนอนสี่เสามีแจกันดอกไม้แห้งส่งกลิ่นหอมจางๆ ลอยมาตามลม ผนังห้องปิดด้วยผ้าไหมสีซีดลายดอกกุหลาบ พวกมันคอยย้อมโลกนี้ให้กลายเป็นสีชมพู โต๊ะเครื่องแป้งทำจากไม้เคลือบเงาฝังมุกตามขอบลิ้นชัก ประดับประดาด้วยกระจกบานกลมใหญ่แกะสลักลายรากไม้สีทองอร่าม ส่วนข้างใต้มีเก้าอี้ทรงกระบอกรูปร่างนุ่มนวลชวนนั่ง ชั้นหนังสือปกคลุมแผ่นกระดาษหนาไร้ช่องว่าง ด้านล่างเหมือนมีช่องตื้นที่สามารถยกขึ้นได้เล็กน้อย เธอมองไปทั่วห้องก่อนหลุดขำออกไป สถานที่แปลกประหลาดไม่เข้ากับยุคสมัย หากจะบอกว่าที่แห่งนี้คือห้องของขุนนางในยุโรปยุคกลางก็คงจะไม่ผิดนัก

 

หึๆ

 

คุณทาเรนครับ?

 

ขอโทษค่ะ พอดีว่ามัน

 

เธอก้มมองต่ำเบือนหน้าหนีหญิงสาวชุดสูทขาว

ฮะ แฮ่ม สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ พร๊วด ฮ่าๆๆ ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว

 

เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วห้อง หญิงสาวชุดสูทขาวหน้าแดงบิดเอวไปมา แขนขาอ่อนระทวย เธอสูดลมเต็มปอดแล้วกลั้นสุดใจ ตัวไหลลงไปนอนกอดเข่า มือสองข้างยกปิดหน้า เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วค่อยๆ โน้มตัวลงไปจิ้มไหล่

 

ลุกขึ้นเถอะครับ 

 

ฆ่าผมเถอะ คุณก็คิดว่ามันน่าขำเหมือนกันใช่ไหมล่ะ

 

วันนี้มีลูกค้ามาหาด้วยครับ

 

ปิดแล้ว

 

เขาลุกขึ้นเดินกลับไปหาหญิงสาวที่ขำกลิ้ง เด็กสาวเงยหน้ามองตาปริบๆ มือข้างหนึ่งกำแน่น ส่วนอีกข้างยกขึ้นดึงชายเสื้อเธอ เสียงสูดลมหายใจลากยาวดังฟู่ เข้าออกซ้ำไปซ้ำมา เขาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วสบตาเธอ

 

ฮะๆ หืม?

 

กลับกันเถอะครับ

 

หา?

 

เธอยกนิ้วเช็ดคราบน้ำตา

หมายความว่ายังไงคะ กลับ? ตอนนี้?

 

ใช่ครับ

 

เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว ขอฉันไปคุยกับเธอก่อนค่ะ

 

เธอค่อยๆ ปิดดวงตาทั้งสองข้างขณะเดินไปหาหญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนพื้นราวกับตัวหนอนแห้งเหี่ยว

ฮะ ฮึ่ม ฉันชื่อเซนี่ คลาสท์ อยากจะขอสอบถามอะไรนิดๆ หน่อยๆ ค่ะ

 

ปิด

 

คือว่า

 

ปิด

 

เรื่องเมื่อสักครู่ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ

 

เวลาพูดคุยกับคนอื่นช่วยมองตากันได้ไหมครับ มารยาทนะ มารยาท

 

เธอค่อยๆ ยกหัวขึ้นแล้วลืมตาช้าๆ หญิงสาว? คนนั้นจ้องเขม็งเข้ามาในดวงตา

ครับ?

 

นี่ล้อเลียนกันอยู่ใช่ไหมเนี่ย

 

เธอสูดหายใจสุดปอด จัดแว่นให้เข้าทรงแล้วเปิดกระเป๋าหยิบของบางอย่างออกมา

ฉันมีของฝากมาด้วยค่ะ

 

หืม เค้ก? ฮึ หึ่ม ผมจะฟังสักเรื่องก็แล้วกัน

 

เด็กหนุ่มยิ้มแป้น กางถุงกระดาษแล้วก้มหัวลงไปสูดดม เธอกลับไปหาชายแจ็คเก็ตเทาก่อนค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้

คือว่า ผู้ชายหรือผู้หญิงหรอคะ?

 

เขาก้มลง มองหน้าเธอ

หมายถึงอะไรหรือครับ?

 

หมายถึงเธอคนนั้นน่ะค่ะ

 

ไม่ทราบครับ

 

หืม แต่ก่อนจะมาถึงคุณเรียกว่า เขา ใช่ไหมคะ แสดงว่า ผู้ชาย?

 

ผมเรียกตามคำแทนตัวของเขาน่ะครับ

ชายแจ็คเก็ตเทาหันหน้ามองเด็กหนุ่มหยิบก้อนเค้กใหญ่เต็มมือแล้วอ้าปากกัดหมดภายในสามคำ

ถ้าคุณสงสัยขนาดนั้น ลองถามเขาตรงๆ จะไม่ดีกว่าหรือครับ?

 

มันจะดูเสียมารยาทหนักกว่าเดิมสิคะ

 

ไปคุยกับเขากันเถอะครับ

 

เอ๊ะ เดี๋ยว

 

เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังเลียนิ้วของตัวเองทีละข้าง เธอเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปตัดหน้าทันที เธอกางแขนข้างหนึ่งบังไม่ให้เขาเข้ามาใกล้ๆ เด็กหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าใต้เสื้อ ถูนิ้วตัวเองแล้วหันหน้ามาสบตาเธอ

คือว่า ช่วงนี้มีข่าวแปลกๆ ในเมืองอื่นๆ บ้างไหมคะ

 

ข่าวแปลกๆ เรอะ ไม่อะ ถ้าจะมีก็มีแต่ในเมืองนี้นี่แหละ

 

เรื่องอะไรงั้นหรอคะ

 

ไม่บอก

 

เอ๊ะ

 

ของแลกเปลี่ยน อะ ของแลกเปลี่ยน

 

คือว่า เค้ก นั่นล่ะ?

 

ผมบอกว่าจะฟัง แต่ไม่ได้บอกว่าจะตอบนี่น่า

 

อืม เอ่อ อยากได้อะไรงั้นหรอคะ

 

เรื่องของเธอ เล่าให้ผมฟังหน่อยสิ

 

เรื่องของฉัน?

 

ใช่แล้ว

 

เรื่องแบบไหนงั้นหรอค่ะ รักแรก หรือว่าเรื่องที่สาปแช่งคนคนเดียวภายในไม่กี่วัน

 

ทุกอย่าง

 

ทุกอย่าง? ทั้งสองเรื่อง?

 

ทั้งตอนเกิดแล้วก็ตอนตาย

 

หมายถึงเรื่องสมัยเด็กสินะคะ ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะ ฮะๆ

 

เล่ามาเหอะ ลีลาจริง

เด็กหนุ่มเดินไปหยิบสมุดเล่มหนึ่งพร้อมกับปากกาหัวขนนก เขาจุ่มหมึกสีแดงแล้วเดินไปนั่งบนเตียง มือข้างหนึ่งเปิดสมุดไร้ปกเตรียมจดเรื่องราวของเธอ เธอขมวดคิ้วพร้อมกับหันมองบานประตูใหญ่ เด็กสาวนั่งนิ่ง ส่วนชายแจ็คเก็ตเทานั่งรออยู่บนเก้าอี้ใต้โต๊ะเครื่องแป้ง เธอเดินไปนั่งขอบเตียงแล้วสบตาเด็กหนุ่ม

 

ตอนเด็กๆ ฉันอาศัยอยู่กับคุณแม่ภายในเมือง สมัยนั้นฉันทำงานเป็นพนักงานขายของอยู่ช่วงหนึ่งค่ะ พอโตขึ้นมาหน่อยเลยได้ลองฝึกไปงานกับบริษัทแห่งหนึ่งแล้วก็จับพลัดจับผลูมาได้ทำงานสืบสวนเฉยเลยน่ะค่ะ

 

แค่เนี้ย?

 

พอดีฉันจำเรื่องสมัยเด็กไม่ค่อยจะได้ด้วยสิ แฮะๆ

 

โกหก เล่ามาซะ ทั้งหมด

 

เออ คือ ชื่อ ขอทราบชื่อคุณหน่อยได้ไหมคะ ฉันเซนี่ คลาสต์

 

ทาริน

โอริ ทาริน

 

คุณทาริน การเล่าเรื่องของฉันแลกเปลี่ยนกับเรื่องแปลกๆ ภายในเมือง นั่นดูจะไม่ค่อยแฟร์สักเท่าไหร่เลยนะคะ

 

โลภจริงๆ เลยนะ ต้องการอะไร?

 

คนนั้น เขาคืออะไร

 

หนึ่งในเรา

 

หา?

 

ตาเธอแล้ว

 

หมายถึงอะไรกัน? หนึ่งในเรา หมายถึงอะไร

 

หมายถึง หนึ่งในเรา

 

ความหมายแฝง?

 

ไม่มี

 

ถ้าอย่างนั้นอีกเรื่อง ขออีกเรื่องนึง คุณรู้จักเขามานานแล้วใช่ไหม เขามาจากไหน

 

เด็กหนุ่มหันมองชายหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

แหม แหม แหม ดูเหมือนช่วงนี้คุณจะเนื้อหอมเอาเรื่องเลยนะ ยังไงดีน้า จะบอกดีไหมน้า 

เขานิ่งเงียบ

พูดอะไรหน่อยสิ อุตส่าห์ไม่ต้องทำงานแสนน่าเบื่อในหมู่บ้านนั้นแล้วแท้ๆ

เขานิ่งเงียบ

นี้ นี้ นี้ ลืมค่ำคืนอันแสนเร่าร้อนของพวกเราไปแล้วรึไง

 

เธอยิ้มมุมปากพลางดันแว่น

หืม ค่ำคืนอันแสนเร่าร้อน?

 

ใช่แล้ว เป็นค่ำคืนที่วิเศษไปเลย ผมอาจจะเล่าให้เธอฟังก็ได้นะ

 

เด็กหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ นัยน์สีฟ้าเรืองแสงเปล่งประกาย เขาเอียงคอเล็กน้อย

เรื่องของเธอ เล่ามาก่อนสิ

 

ทำไม ทำไมถึงอยากรู้เรื่องของฉันกัน

 

แหม จะพูดคุยกันก็ทำความรู้จักไว้ดีกว่าหน่า ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน

 

ถ้างั้นบอกเรื่องของคุณด้วยสิคะ

 

เรื่องของผม ได้สิ ไม่มีปัญหา ผมเป็นเจ้าของที่แห่งนี้ ไอชั้นหนังสืออันเป้งๆ หลายอันข้างนอกก็ของผมทั้งหมดนั่นแหละ ถึงจะไม่ได้เป็นคนทำเองก็เถอะ 

เฮ้อ แต่เธอนี้ชอบเปลี่ยนเรื่องตลอดเลยนะ ไม่สนใจรึไง เรื่องแปลกๆ เล็กๆ น้อยๆ อาจจะมีประโยชน์ก็ได้

เด็กหนุ่มหัวเราะคิกคัก เขาจิ้มแขนเธอเบาๆ สามครั้ง ในขณะที่เธอเริ่มขบฟันแน่น

นี้ นี้ เร็วสิ รออะไรอยู่ เล่าสิ

 

ถ้าอยากรู้ขนาดนั้นขอถามอีกเรื่อง เรื่องสุดท้าย

 

ต่อรองเก่งจริงๆ เลยนะ อยากรู้อะไร สีกางเกงในผมรึไง?

 

คุณคืออะไร

 

หืม? เห็นผมเป็นอะไร จิ้งเหลนรึไง?

 

ไม่ เป็นไปไม่ได้

 

อะอะอ้า หรือว่า จะหลงเสน่ห์กันเข้าให้แล้ว ขอโทษทีนะ ผมมีคนที่สนใจอยู่แล้วซะด้วยสิ

เด็กหนุ่มหันหน้าไปทางโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมกับยิ้มกวนประสาท

คือว่านะ อยากรู้เรื่องเขาใช่ไหมล่ะ อันที่จริงแล้ว คนที่ให้เขาออกไปทำงานนอกเมืองบ่อยๆ กับช่วยเรื่องงาน ก็คือผมนี่แหละ ไม่มีใครอยากนั่งคอยตอบคำถามอยู่ในกองหนังสือทั้งวันทั้งคืนหรอก ใช่ไหม ใช่ไหมล่ะ

เขานิ่งเงียบ

 

นอกเรื่องเก่งกว่าฉันอีกนะ

 

แหม ก็คนที่นอกเรื่องในตอนแรก ก็เธอไม่ใช่รึไง แล้วทีนี้ จะเล่าได้รึยัง หืม

เด็กหนุ่มสั่นขา มือข้างหนึ่งเปิดปิดสมุดซ้ำไปมา ส่วนอีกข้างควงปากกาอย่างเชี่ยวชาญ

รออะไรอยู่

เร็วสิ

เร็วสิ

เร็วสิ

 

ก็ได้ ก็ได้ เซ้าซี้จริง เล่าก็เล่า