ชายหนุ่มหยุดรถหน้าตึกสูงใจกลางเมือง เขาสวมชุดสูท เดินผ่านล็อบบี้ ขึ้นลิฟต์มาชั้นกลางของสำนักงาน เปิดประตูไม้หรูเข้าห้องแสงสลัวจากโคมไฟสีนวลกระทบผนังสีน้ำตาลเข้ม เขาค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ ชายชรา สวมแว่นตาหนีบจมูกนั่งเขียนเอกสารบนเก้าอี้สำนักงาน เขานั่งรอจนกระทั่งเสียงปากกาเสียดสีกระดาษหยุดลง

 

ล้มเหลว?

 

ครับ

 

ตำแหน่ง?

 

สลัม พวกเขาไปที่นั่น

 

ส่งพวกมันไป สงครามต้องไม่เกิด

 

 

 

กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งคลุมตรอกแคบ ชายร่างผอมหัวเราะเสียงดัง มือข้างหนึ่งถือมีด ใต้ตาและอกซ้ายมีรอยสักลวกๆ เขาเดินหมุนตัวไปมาพร้อมจ้องมองรูบนมืออีกข้าง เขาล้มหัวทิ่มโคลนก่อนลุกขึ้นมาเหยียบเนื้อเน่า ผู้คนรอบข้างต่างตัวสั่น มองเขาพูดคนเดียวและเหวี่ยงมีดฟันกำแพง สักพักเขาหันมองรอบกายเห็นหญิงชราคนหนึ่ง เธอเดินลากเท้าเก็บขยะตามพื้นดิน หายใจครืดคราด เขาวิ่งตะโกนเสียงดังไล่หลัง เท้าเหยียบขยะตามทางปลิวกระจัดกระจาย คนแถวนั้นเห็นเขาวิ่งมาก็รีบหนีไป หญิงชรามือวางถุงขยะ ยืนนิ่งและจ้องมองมันเข้าใกล้ เขาหยุดหายใจเหนื่อยหอบสักพัก ก่อนตะโกนด่าเสียงดังซ้ำไปมาน้ำลายฟูมปาก เธอหรี่ตามองเขา คอค่อยๆ แหงนหน้ามองฟ้า

 

พวกเขาเดินผ่านแคมป์มาถึงถนนทางแคบ ศพเหี่ยวแห้งนอนมือกุมท้องตามทางเดิน บางร่างตาโปน ผิวเขียวคล้ำตัวบวมอืด บางร่างท้องพองและลิ้นบวม ตามตรอกแคบมีผ้าห่มเก่าเปื้อนรอยเลือดจางๆ เมื่อลองเพ่งสายตามองถึงจะเห็นสายสะดือ เธอยกมือข้างหนึ่งปิดจมูกปกปิดกลิ่นเหม็นเน่า อีกข้างปัดฝุ่นฟุ้งกระจายตามจังหวะขยับเท้า

 

เมื่อผ่านมาสักครึ่งชั่วโมง เธอมองภายนอกของตึกปูนชั้นเดียวใต้แสงจันทร์ มีผนังปูนซีเมนต์ผสมอิฐแบบหยาบๆ ผนังแตกร้าวมีรอยน้ำซึมและราขึ้นตามมุม บางจุดปูนลอกเผยให้เห็นอิฐด้านใน เขาหันหน้ามองเธอ เข้าไปพักข้างในกันดีกว่าครับ เธอพยักหน้า

 

เธอเดินตามหลังเขาเข้าไปข้างใน สายตามองรอบๆ พื้นปูนสีซีดเต็มไปด้วยเข็มฉีดยา มีกล่องกระดาษประปรายตามทาง ไม่เห็นเฟอร์นิเจอร์ เหลือเพียงโต๊ะไม้รูปร่างแหว่งผุพังเหมือนโดนปลวกกิน เธอกวาดสายตามองไปเรื่อยๆ และเดินหามุมโล่ง

 

โพล๊ะ

 

กลิ่นบางอย่างลอยขึ้น ร่างกายเธอสั่นสะท้าน คอค่อยๆ หันมองซากใต้เท้า เนื้อมันเปื่อยยุ่ย ขนดำหลุดเละ ของเหลวเหนียวสีน้ำตาลไหลตามร่องเท้า เธอยิ้มแห้ง หันมองชายตรงหน้า เขายิ้มบางและวางกระเป๋าข้างกำแพง หยิบขวดน้ำและผ้าขี้ริ้วออกมา เขาเดินเข้ามาใกล้และนั่งยองๆ เธอยกเท้าขึ้น เขาเปิดขวดราดน้ำล้างคราบเน่า จากนั้นใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดสิ่งสกปรก

 

มาเที่ยวนานๆ ครั้งก็ไม่เลวเหมือนกันใช่ไหมครับ

 

เที่ยว?

 

ช่วงนี้ผมทำงานอยู่ในเมืองบ่อยเลยไม่ค่อยมีเวลาออกไปเที่ยวสักเท่าไหร่

 

ค่ะ นานๆ ที ก็ไม่เลว ฮะๆ

 

เขาเปลี่ยนด้านผ้าเช็ดคราบตามร่องรองเท้าและใช้น้ำราดอีกครั้งจนหมดขวด จากนั้นเดินกลับไปหยิบรองเท้าหนังหนึ่งข้างออกมาจากกระเป๋า ชักจะสงสัยกระเป๋าเขาจุของได้เท่าไหร่กัน? เขากลับมายื่นรองเท้าหนังให้ เธอยืนขาเดียวรับและยกขึ้นมาสวมใส่ พวกเขานำรองเท้าเปียกน้ำเปิดตากข้างช่องลม อากาศพอถ่ายเทแต่เต็มไปด้วยกลิ่นรุนแรงชวนคลื่นไส้ หลังจากนั้นเดินกลับไปนั่งพิงใกล้กำแพงมุมห้องและวางกระเป๋าข้างกำแพง เขาหันหน้ามองเธอ

 

เพื่อนคุณอีกคนยังอยู่ในป่า หลังจากกลับหมู่บ้านแล้วจะพาเขากลับไปด้วยไหมครับ?

 

เพื่อนฉัน? คนไหนหรอคะนั่น

 

ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะดูตัวใหญ่กว่าคนปกตินะครับ

 

ไม่รู้จักค่ะ

 

อะ ครับ

เขาเปิดกระเป๋า หยิบถุงขนมออกมายื่นให้เธอ

คุณยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลยใช่ไหมครับ

 

ขอบคุณค่ะ

 

จะว่าไป ภารกิจของคุณยังหาใครไม่พบหรือครับ? ทั้งๆ ที่ผ่านมาตั้งสามเดือน

 

เธอยกมือดันแว่นขึ้น

หืม ฉันเคยบอกตอนไหนหรอค่ะ ว่าภารกิจผ่านไปสามเดือน

 

ตอนที่คุยกันในบ้านครับ คุณถามผมเรื่องเมื่อสามเดือนก่อนแสดงว่าภารกิจต้องเริ่มราวๆ นั้นถูกต้องไหมครับ

 

เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะค่ะ ไว้เจอคนที่คุณแนะนำก่อนดีกว่า

 

ถ้าอย่างนั้นรีบพักผ่อนกันเถอะครับ

 

เธอกินขนมพร้อมกับเปิดกระเป๋า หยิบน้ำและอาหารนั่งกินจนอิ่มท้อง จากนั้นปูผ้าขี้ริ้วรองพื้นใกล้หน้าต่างอิฐที่อากาศยังพอถ่ายเท วางกระเป๋าผ้าหนุนหัว เธอถอดแว่นและล้มตัวลงนอนหันหน้าเข้าหาทางเข้า วางอาวุธไว้ใกล้มือ เสียงลมพัดผ่านหลังคาสังกะสีราวกับแผ่นดินหอบหายใจ ดวงตาเหลือบมองเป็นบางครั้ง เขากินขนมและดื่มน้ำหวานเสียงเบา เธอพยายามลืมตาตื่นแต่ก็เผลอหลับไป

 

รุ่งเช้า เขาอยู่หน้าประตู มองอะไรบางอย่างก่อนเดินกลับมานั่งทานอาหาร พวกเขาเก็บข้าวของและออกมาจากตึก เขาเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับเก็บรองเท้าหนังใส่กระเป๋า เมื่อผ่านตรอกแคบหลังตึกร้าง เธอมองตู้คอนเทนเนอร์วางกั้นเป็นแนวยาวด่านกันคน พื้นโคลนเปียกแฉะ กลิ่นซากเน่าลอยมาแต่ไกล เธอเบียดตัวเองผ่านผนังแคบๆและยกมือปัดผ้าใบเก่าขาดวิ่น ตาเหลือบมองบ้านเป็นกระต๊อบทำจากเศษไม้และสังกะสีมีสายไฟพาดต่ำ กำแพงบ้านหลายๆ หลังเต็มไปด้วยสัญลักษณ์

 

พวกเขาเดินผ่านเด็กผอมตัวเหี่ยวแห้งนอนตะแคงอยู่ข้างกำแพง เศษแก้วปักอยู่บนหัว ขวดแหลมเปื้อนเลือดตกอยู่ข้างๆ ผ่านมาไม่ไกล ชายหนุ่มแก้มตอบ แขนพันสายยาง แมลงเน่ากัดกินซาก ของเหลวไหลออกจากรูบนร่างกาย หญิงสาวข้างกายผิวหนังเน่าติดกระดูก เบ้าตาลึกเหม่อมองเมฆทั่วผืนฟ้า สาวแว่นกลมเบิกตากว้าง ยกมือปิดปากปิดจมูกและเดินตามหลังชายแจ็คเก็ตเทาไป

 

เมื่อเดินออกมาไม่กี่นาที เขาหันหลังดึงแขนเธอและวิ่งเข้าหลบหลังตรอกแคบ เขายื่นมือออกเล็กน้อยจากมุมกำแพง เธอเหลือบมองกระจกมุมเล็กปลายฝ่ามือซ้ายของเขา มันสะท้อนกลุ่มคนถืออาวุธครบมือ สวมชุดน้ำตาลกลมกลืนกับโคลน แต่ละคนใส่หูฟังและเกราะเบากันกระสุน ฉิบหายแล้ว รีบหนีเถอะค่ะ เธอบอก เขาพยักหน้าเบาๆ

 

เมื่อวิ่งลัดเลาะตามตรอกซอกซอยมาสักพัก เธอสังเกตเห็นว่ารอบข้างหรือถนนนั้น แทบไม่มีผู้คนหลงเหลืออยู่เลย มีแค่ซากศพแห้งหรือไม่ก็บวมอืดตามทาง บ้านสังกะสีพรุนกระสุนเรียงรายตามริมถนน พวกเขาเดินจนเห็นชายร่างผอมอยู่ข้างๆ เด็กเร่ร่อน พวกมันมองทั้งสองและหันหลังกวักมือเรียกอะไรสักอย่าง จากนั้นกลุ่มคนติดอาวุธจำนวนมากเดินลุยโคลนเข้ามาทีละก้าว เธอมองคร่าวๆ คงราวๆ สักยี่สิบคน แต่ละคนสวมหน้ากากผ้า สะพายปืนไรเฟิลคนละกระบอก พวกเขารีบวิ่งเข้าตรอกฝั่งซ้ายและหลบหลังกำแพง

 

คุณเคยมาที่นี่ไหมคะ?

 

นานๆ ครั้ง แต่พอรู้ทางครับ

 

เชิญนำค่ะ

 

เขาพาเธอย้ายตำแหน่งซ่อนใต้พื้นแตกจากนั้นคว้าระเบิดแฟลชลูกสุดท้ายคว้างออกเต็มแรง เกิดเสียงดังสนั่น ตามด้วยชายหลายคนโวยวายเสียงดัง พวกมันไม่ใช่กลุ่มเดียวที่แตกตื่น เสียงเท้าหลายคู่กวาดโคลนวิ่งเข้าหารวดเร็วกว่าเดิม เขาวิ่งนำทางลัดเลาะตามซอยต่างๆ กระสุนปืนกระแทกกำแพงดังเฉียดหลังตลอดทาง เท้าเผลอเหยียบชิ้นส่วนมนุษย์แต่ต้องจำใจวิ่งต่อไป 

 

ใกล้ถึงแล้วครับ

 

พวกเขาวิ่งเลี้ยวเข้าตึกร้างแหวกกองขยะ ไม่มีใครมองหลัง เสียงระเบิดดังพร้อมกับห่ากระสุน พวกมันร้องโหยหวนได้ไม่นานก็เงียบไป เสียงเท้าค่อยๆ แตกกระเจิงไปคนละทิศทาง เธอมั่นใจว่าพวกมันคงได้ประจันหน้ากับเขาเหล่านั้น พวกเขากระโดดเข้าฝาท่อที่เปิดกว้างทิ้งไว้ ตัวไถลลงน้ำตื้นลึกประมาณข้อเท้า ไม่มีเสียงอะไรตามหลัง เธอหันมองเขาและหยิบไฟแช็กจุดมองทางทันที 

 

เราต้องไปไหนต่อคะ

 

ห้องควบคุมครับ

 

เธอยื่นไฟแช็กให้ แสงไฟส่องสว่างมากพอให้เห็นทาง เขารับไว้และเดินนำไป ตามทางมีซากสัตว์ลอยจากน้ำเน่าลึกถึงข้อเท้า กลิ่นสิ่งปฏิกูลหลายสิบชนิดผสมรวมกัน เขามองนาฬิกาข้อมือและหันหลังมองเธอ

 

อีกประมาณสิบนาทีครับ

 

พวกเขามุดผ่านช่องแคบหลังท่อรั่ว เดินลึกเข้าไปพบประตูเหล็กหนาเขรอะสนิมกลมกลืนกับผนังรอบๆ เปื้อนรอยมือเปื้อนเขม่าดำ เขาออกแรงเปิดประตูเข้าไป ภายในนั้นมืดเกือบสนิท เหลือเพียงแสงจากไฟแช็ก เขาเดินไปจุดตะเกียงน้ำมันเก่าบนโต๊ะเหล็กและหันมองหน้าเธอ เราจะรออยู่ในนี้จนถึงค่ำครับ เขาบอก เธอพยักหน้าเบาๆ