คืนนี้ทุกอย่างดูแปลกไป สัญชาตญาณของเด็กสาวบอกว่ามันแปลกประหลาด ไม่มีเสียงเดิน ไม่มีเสียงพึมพำ ไม่มีแสงเทียน เธอหลับตา เงี่ยหูฟังเสียงเท้าจากภายนอก มันเบา แต่มันมีอยู่จริง เมื่อเหลือบมองข้างเสาไม้ไม่เห็นหญิงชรา เธอลุกขึ้นเดินไปไม่ไกลเจอประตูไม้ใกล้พัง เคาะประตูสามครั้ง ไม่มีใครตอบ เด็กสาวเปิดประตูเห็นแม่ชีแก่นั่งอยู่ในมุมมืด มือกุมไม้กางเขนแน่น เทียนหนึ่งเล่มวางไว้ข้างๆ แต่ไม่จุด เธอมองหญิงชรา

 

มีคนกำลังมา เราต้องรีบไปแล้ว

 

ข้าอยู่มานานแล้ว

 

คืนนี้ มันไม่เหมือนเดิม

 

หญิงชรามองหน้าเด็กสาวที่ยืนอยู่ท่ามกลางเงามืด

ข้าจะทำหน้าที่ของตัวเอง ส่วนเจ้าพาเด็กคนอื่นออกไป

แม่ชีหยิบกุญแจไม้จากเชือกเส้นเล็ก เดินไปเปิดห้องเก็บของหลังโบสถ์ ที่นั่นมีไฟแช็ก ถุงเก่าใส่ขนมปังแข็ง ขวดน้ำเล็กและผ้าห่มขาดๆ

 

คนละผืน คนละขวด พอให้เดินรอดคืนนี้

 

เธอยัดถุงขนมปังและไฟแช็กใส่มือเด็กสาว แล้วหันหลังเดินไปปลุกเด็กคนแรก มือหนึ่งจับไหล่ อีกมือกดปากเขาเบาๆ ตื่นแล้วเงียบไว้ เราจะออกไปเที่ยวกัน เสียงที่ไม่เคยใช้มาก่อน ถูกใช้เป็นครั้งแรกเพื่อให้เด็กไม่ต้องกลัว เธอพูดคุยกับพวกเขาสักพักก่อนพามาหาเด็กสาว ขณะที่แม่ชีแก่กำลังบอกพวกเธอให้มุ่งหน้าไปทางระบายอากาศใต้โบสถ์หลังห้องเก็บของ

เสียงบางอย่างดังขึ้น

 

ปึง!

 

บานประตูเหล็กถูกบางสิ่งกระแทกอย่างแรง เสียงแตกร้าวดังสนั่นไปทั่ว กระจกหน้าต่างสั่นระริกฝุ่นไม้ปลิวกระจาย เสียงตะโกนของชายหลายคนดังเข้ามาพร้อมกับไฟฉายปัดไปมา ลำแสงขาวยิงทะลุผ่านซอกไม้และม่านผ้าเก่า เธอสบตาหญิงชราเป็นครั้งสุดท้ายก่อนวิ่งออกจากประตูโบสถ์ แม่ชีแก่ยิ้มบางก่อนผลักพวกเขาเบาๆ เด็กสาวพาเด็กสามคนวิ่งสุดกำลัง

 

ไอคนทรยศ มันอยู่ไหน

 

เสียงนั้นเงียบไป แต่เสียงปืนและเท้าวิ่งไล่หลังดังขึ้นแทน พวกเธอไม่หันกลับไปมองและวิ่งเข้ามาหลังห้องเก็บของและฝุ่นหนาทึบลอยขึ้นจากพื้นเสียงฝีเท้าหนักยังดังจากด้านหลังและเด็กบางคนเริ่มร้องไห้แต่เด็กสาวเอามือปิดปากพวกเขาไว้แน่นและเธอเห็นรอยแตกใต้ผ้าปูเก่าๆตรงนั้นมีฝาไม้เล็กๆฝังแนบกับพื้นมีหูเหล็กขึ้นสนิมซ่อนอยู่และเธอดึงผ้าปูออกเต็มแรงฝุ่นพุ่งขึ้นหน้าและมือเอื้อมจับหูเหล็กแล้วดึงเต็มแรงและเธอตัดสินใจมุดลงไปคนแรกทันที

 

เด็กสาวมุดลงมามือข้างหนึ่งถือไฟแช็ก อีกข้างลากถุงผ้าที่มีขนมปังแข็งและขวดน้ำ ช่องใต้โบสถ์เต็มไปด้วยซากสัตว์เล็กและเหล็กโค้งขึ้นสนิม เด็กสามคนรีบตามลงมา คนแรกร้องไห้เบาทุกห้าก้าว คนสองน้ำมูกไหลพร้อมน้ำตา ส่วนอีกคนหัวถูกับเพดานจนเลือดไหลซึม กลิ่นสาบดินเปียกเข้ามาในจมูก เสียงลมหายใจดังใกล้ แต่เธอยังคลานไป มีจุดหนึ่งที่โพรงแคบลงเกือบติดตัว เธอต้องทิ้งถุงขนมปังแข็งเพื่อให้รอด

 

เสียงดินถูกลากดัง พวกเขายังอยากเห็นมัน แสงตะวันในวันรุ่งเช้า หลังจากคลานไปไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เธอเริ่มเห็นแสงจางจากปลายโพรง ช่องนั้นพาออกไปยังกำแพงพังหลังโบสถ์ใกล้กองขยะเหล็กและต้นหญ้าขึ้นรก เธอดันแผ่นไม้ออก แสงจันทร์สาดเข้ามา เด็กสาวโผล่ออกก่อน เด็กอีกคนเองปีนตาม แล้วยื่นมือดึงอีกสองคน

 

ลมพัดเข้าหน้าเด็กสาวทันทีที่โผล่ออกมาจากช่องแคบ เธอตัวสั่นและหายใจแรง เหงื่อซึมตามคอผสมโคลนเปื้อนตัว ข้างหลังมีเด็กสามคน ตัวสั่นและเหงื่อเต็มหน้าไม่ต่างจากเธอ เสียงปืนยังคงดังอยู่ใกล้ ใกล้พอให้รู้ว่ายังไม่ปลอดภัย เสียงวิทยุสื่อสารลอยมาตามลมหลังตรอก เด็กสาวรีบก้มตัวลงและลากเด็กไปหลบหลังแผ่นเหล็กพัง เธอกวาดตาไปรอบๆ ไม่รู้ว่าไปทางไหน รู้แค่ว่า อย่าหันหลังกลับไป สักพักเธอมองเห็นรอยแยกในกำแพงอีกตึกถัดไป มันเป็นซอกแคบๆ ระหว่างอิฐเก่าและโครงเหล็กพังถ้าเข้าไปอาจใช้เป็นที่ซ่อนตัวได้

 

เด็กสาวกระซิบ ตามมา อย่าส่งเสียง พวกเขาก้มลงคลานอีกครั้ง คราวนี้บนถนนดิน เธอลากถุงผ้าสกปรกติดตัวมาด้วย แต่ข้างในเหลือแค่ขวดน้ำที่ไม่รั่ว เด็กคนเล็กพยายามกลั้นเสียงไอ เด็กอีกคนเริ่มบ่นว่า หิว เธอหยุดแล้วควักน้ำออกมาให้แต่ละคนจิบ เธอเริ่มคลานต่อเนื้อตัวเปื้อนเลือดและโคลน มือปัดกวาดขยะไม่ให้ขวางเส้นทาง พวกเขาคลานมาร่างกายแดง มือเท้าเริ่มคัน เด็กสาวเหลือบมองบนตึกสูงเห็นชายคนหนึ่ง เธอพยายามพาเด็กสามคนหลบแต่ไม่ทัน ชายคนนั้นหันมองเธอพร้อมกดวิทยุส่งเสียงดัง

 

มันอยู่นี่

 

เสียงรองเท้าหลายคู่วิ่งไล่หลัง เสียงมัน ดัง และดังขึ้นเรื่อยๆ เด็กสาวพยายามดึงแขนเด็กคนเล็กสุดไว้ข้างกายแต่เขาลื่นล้ม ส่วนเด็กอีกสองคนวิ่งไม่ทัน พวกเขาหันหน้ามองสบตาเธอ ดวงตาแดง น้ำตาคลอเบ้า ขาอยากย้อนกลับไป แต่หัวบอกว่ามันทำไม่ได้ เธอวิ่งต่อไปโดยไม่หันหน้าไปข้างหลัง เสียงปืน เสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ พวกมันหายไปในความมืด เด็กสาววิ่งอย่างที่เคยทำมาทั้งชีวิต ลัดเลาะเข้าตรอกซอกซอย น้ำตาไหลลงพื้นผสมโคลน

 

ชายหลายคนเริ่มตะโกนไล่หลัง เสียงกระสุนกระแทกกำแพงหิน เด็กสาวเลี้ยวเข้าช่องแคบข้างถังขยะเก่ามาหยุดอยู่ที่กำแพงสูงและมีลวดหนามกั้น เธอตัวสั่น ทางมันตัน เหลือมองซ้ายไม่เห็นอะไร แต่ทางขวาข้างในทางเข้าของตึกพังเต็มไปด้วยขยะเปียก ขวดแตกและน้ำเน่า มองเผินๆ เหมือนพื้นลึกแต่ดวงตาเธอเห็นชัดเจน มันคือฝาท่อที่เปิดไว้ เท้าถีบพื้นแรงกว่าครั้งไหนๆ สายตาหยุดมองก่อนเสียงกระสุนดังขึ้นข้างหลัง ไม่เห็นบันได ไม่มีทางเลือก เธอกระโดดลงไปทางลงเป็นผนังโค้ง มือยันผนังลื่น ขยับช้า ค่อยๆ คลานลง เสียงหายใจหอบเหนื่อยดังแต่ไม่มีเวลาให้พัก เมื่อลงมาถึงด้านล่าง มืดสนิทมองอะไรแทบไม่เห็น พื้นแบนแคบพอให้เดินได้ น้ำเน่าลึกถึงข้อเท้า เธอยกมือปิดจมูก อีกข้างจุดไฟแช็กและเริ่มเดินทันที

 

ฝาท่อกระแทกดัง ปัง เสียงฝีเท้าหนักเริ่มไหลลงมาในท่อ แสงไฟฉายเริ่มวูบไหวไล่หลัง เด็กสาวปิดไฟแช็กและรีบซ่อนอยู่หลังแนวอิฐถล่มแล้วมุดเข้าไปในช่องท่อเล็กด้านข้าง เธอเดินวนไปมาไม่รู้ว่าควรไปทางไหน ซ้ายหรือขวาไม่เข้าใจ เดินไปสักพักเธอชะงัก ไม่ใช่หนูตัวใหญ่เท่าคน มันคือร่างชายหัวทะลุกระสุน พวกเขานอนคว่ำหน้า เลือดจากแผลไหลผสมน้ำเน่า หลายร่างเรียงรายตามทางเดิน กลิ่นสนิมเหล็กขึ้นจมูก เธอหลับตา หยุดอาเจียน เสียงหัวใจเต้นดังกลบทุกอย่าง

 

เด็กสาวหยุดอาเจียนและเงยหน้าขึ้น สายตามองรูปากกระบอกปืน เธอตัวสั่น น้ำตาไหล เสียงดังขึ้น แกร๊ก เธอเห็นมัน กลางเงามืดปีศาจตนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ ผิวดำสนิทรอบกายล้อมด้วยเงาดำ ดวงตาสว่างส่องแสงสีเงิน เสื้อคลุมเทา ไอหมอกรอบตัวมันเย็นยะเยือก มันเคลื่อนไหวตลอดเวลา เด็กสาวขนลุกทั่วร่าง เธอไม่หนีแค่หลับตาลงช้าๆ

เสียงสูงใสดังขึ้น

 

นั่นเด็กนะคะ

 

เด็กสาวเปิดตามองต้นเสียง โอ้ นั่นใครกัน ท่านทูตจากสรวงสวรรค์ใช่ไหม เธอใส่อุปกรณ์ประหลาดบนดวงตา ใบหน้าหวาน ดวงตากลมโตสดใสราวกับดวงดาว ผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้า ผมสั้นชมพูอ่อน ริมฝีปากนุ่ม ปีกขาวสยายส่องแสงเปล่งประกาย เด็กสาวเหม่อมองไปสักพักพลางคิดว่านี่คือโลกหลังความตาย

 

ปีศาจตนนั้นมองทูตสวรรค์และเก็บปืนลง มันเสียงแหบแห้งและดังชัดเจน

ปกติที่นี่ไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน น่าแปลกจริงๆครับ

 

เมื่อกี้ล้อกันเล่นใช่ไหม ช่างเถอะ คุณคงไม่ปล่อยเธอไว้ในที่แบบนี้ใช่ไหมคะ?

 

ผมไม่มีปัญหา เอาตามที่คุณสบายใจเลยครับ

 

หน้าของหญิงชราลอยขึ้นมา เด็กสาวน้ำตาไหล คุกเข่าและพนมมือ เสียงสั่น ขอท่านทูตสวรรค์ปกป้องเราให้พ้นจากอำนาจของปีศาจร้าย ท่านทูตสวรรค์เดินเข้ามาใกล้ๆ ทุกก้าวบนน้ำเน่าแปรเปลี่ยนเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ ซากศพรอบตัวกลายเป็นปุยเมฆ ขนสีขาวบริสุทธิ์กระจายกลบทุกอย่าง เธอผายมือออกอย่างสง่างาม ชวนเด็กสาวให้ร่วมเดินทางด้วยกัน

 

เด็กสาวน้ำตาไหล มองไม่เห็นทาง แต่เธอไม่สั่นอีกต่อไป

อำนาจทูตสวรรค์สยบปีศาจร้าย

เธอแตะหลังท่าน เดินตามหลังไป