ดาบใหญ่ที่ครอบครองโลกในตอนแรกดูเหมือนจะเล็กลงในชั่วขณะ แต่มือใหญ่ของเซี่ยวก็ถ่ายภาพมันไว้ได้ ก๊าซในดาบแตกออกอย่างกะทันหันและยุบลงอย่างรวดเร็ว

ดาบขนาดใหญ่ที่ถือโดย Zhao Antian Zuo ส่งเสียงดังราวกับว่าจะหักได้ทุกเมื่อ

ภายใต้การกดขี่ของกองกำลังอันทรงพลัง ทุกครั้งที่เซียวก้าวไปต่อ อัน เทียนซัวก็ก้าวถอยหลัง และตัวดาบก็เริ่มโค้งงอภายใต้แรงกดดัน

“กฎหมายเป็นเพียงของเล่นต่อหน้าอำนาจของจักรพรรดิ ดาบแห่งกฎหมายของคุณไม่อาจเอาชนะอำนาจของจักรพรรดิได้ และคุณก็ไม่สามารถเอาชนะฉันได้เหมือนกัน” เซียวกดดันอันเทียนจัวอย่างต่อเนื่อง และในเวลาเดียวกันก็รบกวนความตั้งใจของอันเทียนจัวด้วยคำพูด

อันเทียนจัวไม่ได้พูดอะไร แต่รอยเท้าของเขาถูกตอกลงบนหินเหมือนตะปู และเขาไม่ก้าวถอยหลังอีกต่อไป ดาบใหญ่ในมือของเขาแข่งขันกับพลังอำนาจของเซียวอย่างแข็งกร้าว ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นไม้ไผ่ และมันเกือบจะงอเป็นมุม 90 องศา

“อัน เทียนจัว เจ้าแพ้เพราะเจ้ามีความมั่นใจและหยิ่งยโสเกินไป หากเจ้ามีทั้งสองมือ ข้าอาจไม่สามารถชนะได้อย่างง่ายดาย น่าเสียดายที่เจ้ามีมือข้างเดียวที่อ่อนแอเกินไป” เซียวกล่าวในขณะที่สวมร่างของเขา พลังอำนาจศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์ และหมัดก็ถูกชกลง แสงสีทองหักดาบอย่างแรง และอัน เทียนจัวก็จมลงในแสงสีทองอันเจิดจ้า

แต่ในขณะนี้ สีหน้าของเซียวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และวิถีของเขาก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ก็สายเกินไปแล้ว

บูม!

ความรุ่งโรจน์ของพลังสีทองถูกทำลายลง อัน เทียนซัวออกมาพร้อมกับดาบหัก และต่อหน้าเซี่ยว ดาบหักก็แทงเข้าที่หัวใจของเขา

วิถีและร่างกายของซุนเซียวเปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาด เมื่อเขาคิดว่าจะกำจัดการโจมตีของดาบหักได้ ดาบหักในมือของอันเทียนซัวก็หลุดออกจากมือของเขาอย่างกะทันหัน และดาบเล่มหนึ่งก็เจาะทะลุหัวใจของเขา

ความแข็งแกร่งของดาบของ Wu Da นั้นไม่มีที่สิ้นสุด โดยที่ร่างของ Xiao ได้กระแทกเข้ากับเสาหินด้านหลัง และตรึงเขาไว้กับเสาหิน

เสี่ยวเสี่ยวเอื้อมมือไปและต้องการที่จะดึงดาบหักออกมา แต่เมื่อนิ้วของเขาสัมผัสกับดาบหัก เขาก็รู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตทันทีและถูกแรงที่กระทำต่อดาบหักสะท้อนกลับ และในเวลาเดียวกัน ดาบหักก็ลึกลงไปอีก

“แล้วอำนาจของจักรพรรดิล่ะ ในสายตาของฉัน มีเพียงสิ่งที่ถูกต้องหรือผิดเท่านั้น ไม่มีสิ่งอื่นใดอีก อย่าได้พูดว่าไม่มีจักรพรรดิในยุคนี้ และถึงแม้จะมีอยู่ก็ยังต้องถูกลงโทษตามกฎหมาย” อันเทียนจัวกล่าว เขาต้องการรีบไปที่แท่นบูชา ช่วยเหลือโอวหยางหลานและคนอื่นๆ บนแท่นบูชา

เซียวเชว่ที่ถูกตรึงไว้กับเสาหิน หัวเราะขึ้นมาทันใดและยิ้มอย่างบ้าคลั่งเล็กน้อย เขาคว้าดาบหักไว้ที่หน้าอกด้วยมือทั้งสองข้าง และปล่อยให้พลังแห่งกฎหมายฟันดาบหักนั้น แต่ไม่ได้ขยับตัว

เกราะและเนื้อหนังบนร่างกายของเขาถูกตัดขาดด้วยพลังของกฎหมาย แต่ดาบหักยังคงถูกดึงออกจากอกของเขา

อู๋เซี่ยวโยนดาบที่หักลงพื้น หัวใจที่แตกสลายเกือบหมดทั้งดวงและบาดแผลบนร่างกายของเขากำลังรักษาตัวด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ แต่ในพริบตา เขาก็ฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์

“เวทมนตร์ที่ไม่เคยพ่ายแพ้แต่กำเนิด?” อัน เทียนซัวขมวดคิ้วมองเซียว และเขาก็จำได้ว่ามันเป็นพลังอะไร

เซียวหยุดหัวเราะ ลอยตัวอยู่กลางอากาศ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “สิ่งที่เจ้าเรียกว่ากฎหมายนั้นเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของตัวตนที่แข็งแกร่ง เจ้าแข็งแกร่งพอ เจ้าจึงสร้างกฎหมายและทำลายอำนาจราชวงศ์ได้ หากเจ้าไม่แข็งแกร่งพอ การพูดถึงการลงโทษทางกฎหมายก็เป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น โยว อัน เทียนจัวพูดว่า หากมีกฎหมาย ก็สามารถมีกฎหมายได้ นั่นก็เพราะเจ้าแข็งแกร่งพอ แต่สิ่งนี้แตกต่างจากอำนาจจักรพรรดิอย่างไร เป็นเพียงแค่ชื่อ อัน เทียนจัว ดาบแห่งกฎหมายของเจ้า ท้ายที่สุดแล้ว ก็ยังเป็นดาบแห่งพลัง ดังนั้นเหตุใดจึงหลอกตัวเอง”

ในระดับนี้การต่อสู้ไม่ใช่การต่อสู้ด้วยทักษะเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป แต่เป็นการเผชิญหน้าด้วยความศรัทธา

หากคนๆ หนึ่งรู้ว่าตนเองมีข้อบกพร่อง เขาจะต่อสู้อย่างหนักโดยไม่คิดอะไร แม้จะเสียสติไปชั่วขณะ เขาก็อาจกลายเป็นข้อบกพร่องร้ายแรงได้

ในทางกลับกัน หากใช้คำพูดแห่งเหตุผล ความเชื่อนั้นก็จะไม่อาจทำลายได้ มันมีพลังมาก และอาจระเบิดออกมาเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ในเวลาเพียง 12 นาที

อันเทียนจัวไม่สะทกสะท้าน เมื่อเขาเอื้อมมือออกไป ดาบหักก็กระเด็นกลับเข้าไปในฝ่ามือของเขาโดยอัตโนมัติ อันเทียนจัวถือดาบหักนั้นไว้และพูดว่า “ไม่สำคัญ ฉันไม่เคยคิดว่าทุกคนเท่าเทียมกัน กฎหมายของฉันก็คือกฎหมายเท่านั้น และมันเป็นกฎหมายเท่านั้น”

เมื่อพูดจบ อัน เทียนจัวก็ก้าวเดินไปหาเซี่ยวทีละก้าว และดาบที่หักในมือของเขาก่อให้เกิดพลังแห่งกฎหมายที่เหมือนโซ่ที่ควบแน่นอย่างต่อเนื่องลงบนดาบที่หัก ทำให้เกิดตัวดาบที่หายไปขึ้น และยังทำให้ดาบที่หักนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ซุนเซียวถือคันธนูที่ขาดด้วยเชือก และพลังแห่งความกลัวที่อยู่บนร่างกายของเขานั้นแปลกประหลาดและคาดเดาไม่ได้ เขาใช้พลังต่างๆ มากมาย และมันเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าพลังใดอยู่บนตัวเขา

ขณะที่ดาบของอันเทียนจัวหยางถูกฟัน เซี่ยวก็ก้าวออกไปหนึ่งก้าวเช่นกัน เมื่อเขาเดินออกไป โลกทั้งใบก็ดูเหมือนจะติดตามร่างกายของเขาไปเพื่อกดขี่อันเทียนจัว ตึกระฟ้าของตระกูลเซี่ย

ไม่ว่ารูปแบบร่างกายและความแข็งแกร่งของเซี่ยวจะเปลี่ยนไปอย่างไร ดาบหักของอันเทียนจัวก็ยังคงเหมือนเดิมเสมอ ไม่มีกลอุบายและความสามารถเวทย์มนตร์มากเกินไป แต่พลังทั้งหมดถูกทำลายด้วยพลังดาบของเขา เปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะได้

“เสี่ยว ไม่มีเวลาให้คุณเล่นต่อแล้ว” เสียงดังมาจากแท่นบูชา ~ www.mtlnovel.com ~ มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังเสาหินที่มีธงอยู่

การแต่งตัวของชายคนนี้กับเสี่ยวช่างยากเย็นเหลือเกิน เขาสวมชุดเกราะและหน้ากากด้วย แต่เขาก็สูงและหนักขึ้น โดยสูงเกือบสามเมตร เขาไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอีกต่อไป

Luan Tianzuo และ Ansheng มีหัวใจที่แน่นแฟ้น และสิ่งที่พวกเขาเป็นกังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้น

คนอื่นคิดมากเพื่อล่อลวงพวกเขาที่นี่ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่ที่นี่มีแค่เสี่ยวเท่านั้น

ความจริงแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ชายคนนั้นออกมาจากเสาหินในเวลาต่อมา เดินช้าๆ ไปที่เสาหินที่โอวหยางหลานอยู่ และมองไปที่โอวหยางหลานที่ถูกล็อคอยู่ ซึ่งแทบจะหมดสติอยู่

“ฉันไม่สนใจธุรกิจของฉัน” เสี่ยวกล่าว

“ฉันไม่สนใจหรอก แต่พวกเขาก็ต้องตาย” ชายคนนั้นพูดพร้อมกับยกหมัดขึ้น หมัดนั้นก็แผ่แสงเหมือนดวงอาทิตย์ และโจมตีไปที่โอวหยางหลานด้วยพลังอันดุร้าย

“หยุด…” อันเซิงพุ่งชนแท่นบูชาอย่างหมดหวัง พละกำลังของเขาไม่เพียงพอที่จะฝ่ามนตร์สะกดของแท่นบูชาได้ ร่างกายของเขาถูกมนตร์สะกดนั้นเข้า แต่เขาก็หักกระดูกของตัวเองและเลือดก็ไหลทะลักออกมาจากปากและจมูกของเขา

ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรีบเข้าไป เมื่ออันเซิงกัดฟัน แสงประหลาดก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา และดูเหมือนว่าจะมีตัวเลขไหลผ่านรูม่านตาของเขา

ภายในแท่นบูชา แขนของชายผู้นั้นดูเหมือนจะถูกมัดด้วยเชือกที่มองไม่เห็น เขาหยุดชะงักเล็กน้อยและหันไปมองอันเซิงที่อยู่ด้านนอก

ฉันเห็นอันเซิงฉีเกียวมีเลือดไหล แต่ประกายแวววาวประหลาดๆ ในดวงตาของเขากลับยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

“แมลงตัวร้าย” แขนของชายคนนั้นหมุน และหมัดก็หันไปที่อันเซิงด้านนอก

บูม!

ลู่อันเซิงไม่มีเวลาหลบ และร่างของเธอก็จมลงด้วยกำปั้นของดวงอาทิตย์ และพื้นดินก็ถูกระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่