“ซูเนี่ยนชิน” ในที่สุดเธอก็สามารถเรียกชื่อของเขา
ได้อย่างสมบูรณ์ จากเดิมที่เป็นเพียงภาพมายา
พร่ามัวที่เธอไม่อาจครุ่นคิดได้
“หืม?” เขาตอบ ไม่ลืมที่จะเล้าโลมต่อไป
“ฉันชอบคุณ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น”
ซังอู๋เยียนกล่าวคำพูดนี้ออกมาพร้อมด้วยใบหน้าแดงก่ำ
คำพูดนี้ราวกับคำสาป ทำให้ซูเนี่ยนชินหยุดการกระทำลง
ใจของเขาสะท้านอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็จัดชุดนอนของเธอให้เข้าที่อีกครั้ง
จนกระทั่งลมหายใจทุ้มต่ำค่อยๆ สงบลง
จากนั้นก็มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
ราวกับว่าดวงตาของเขาสามารถมองเห็นได้จริงๆ
เขาถาม “ทำไมล่ะ

____________________________________

เพียงครั้งแรกที่ได้เห็นดวงตาอันสวยงามคู่นั้นของ ‘ซูเนี่ยนชิน’
‘ซังอู๋เยียน’ ก็ตกหลุมรักเขาในทันที แม้ภายหลังจะพบว่า
ดวงตาคู่นั้นไร้จุดโฟกัสใดๆ ก็ตาม
แม้จะได้รับรู้ว่าเขาเติบโตมาในสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า
แม้เขาจะเย็นชา เข้าใจยาก และเย่อหยิ่ง
ก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกอยากใกล้ชิดที่เธอมีต่อเขาลดน้อยถอยลง
จนเธอสามารถทลายปราการน้ำแข็งในใจ
เขาอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน
กระนั้นความเป็นมาในชีวิตของเขากลับยังคงเป็นปริศนา

มีความลับเพียงข้อเดียวที่เธอล่วงรู้มานั่นคือเขาและ ‘อีจิน’
นักแต่งเพลงที่เธอชื่นชอบมานานเป็นคนเดียวกัน
ทว่าเมื่อเธอได้รับรู้เรื่องราวของเขามากขึ้น
ความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็เริ่มเกิดปัญหา
ยังคงมีเพียง ‘ความหวัง’ ที่ทั้งคู่โอบกอดไว้ว่า
วันหนึ่งจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง…