เสียงกรีดร้องอันโหยหวนและผิดเพี้ยนจากแนวหลังดังแทรกเสียงคำรามสุดท้ายของมังกรเพลิงโครงกระดูกที่กำลังจะขาดใจตาย มันฉีกกระชากสมาธิของเอซที่กำลังจดจ่ออยู่กับการสับดาบสั้นคู่ใจเข้าใส่รอยแยกบนเกล็ดกระดูกของมันอย่างบ้าคลั่ง เปลวเพลิงสีฟ้าอมม่วงรอบตัวอสูรร้ายริบหรี่ลงทุกขณะ ใกล้จะถึงจุดจบเต็มทีแล้ว!

แต่แล้ว… หายนะที่แท้จริงเพิ่งจะเริ่มต้น! ‘ซอร์ดมาสเตอร์เร็กซ์’ ผู้นำ Raid ที่ทุกคนเคยยึดเหนี่ยวและฝากความหวัง บัดนี้กลับยืนตระหง่านด้วยรอยยิ้มอันบิดเบี้ยว เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นจากดาบใหญ่ในมือของเขาที่เพิ่งทะลวงผ่านร่างของนักบวชคนหนึ่ง! ร่างนั้นทรุดฮวบลง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ ก่อนจะแน่นิ่งไปอย่างน่าอนาถ

ยังไม่ทันที่ความสับสนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเข้าใจ ผู้เล่นอีกสามคนที่เคยยืนหยัดเคียงบ่าเคียงไหล่ ก็เผยสันดานดิบออกมา! พวกมันหันคมดาบและปลายคทาอันเย็นเยียบเข้าใส่ผู้เล่นที่กำลังอ่อนเปลี้ยเพลียแรงและบาดเจ็บสาหัส! เสียงโลหะปะทะเนื้อ เสียงกระดูกแตกหัก และเสียงร้องด้วยความไม่เข้าใจระคนสิ้นหวังแผดก้อง ความโกลาหลระลอกใหม่ที่ชวนให้ขนหัวลุกยิ่งกว่าการเผชิญหน้ากับบอสระดับตำนานได้ปะทุขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!

“เร็กซ์! ไอ้สัตว์นรก! แกทำบ้าอะไรของแกวะ!?” ผู้เล่นสายแทงค์คนหนึ่งที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดตะโกนถามด้วยความเดือดดาลสุดขีด ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับจะลุกเป็นไฟด้วยความไม่อยากเชื่อและเจ็บแค้นที่ถูกหักหลัง “พวกเรา… พวกเราสู้ด้วยกันมานะโว้ย!!”

เร็กซ์เพียงแค่แสยะยิ้มอย่างเย็นชาและเหยียดหยาม เสียงหัวเราะหึๆ ดังออกมาจากลำคอ “ทำในสิ่งที่ควรทำยังไงล่ะ… ของรางวัลระดับตำนานแบบนี้ จะแบ่งให้พวกหนอนแมลงอย่างพวกแกได้ยังไง? พวกแกมันก็แค่บันไดให้ข้าเหยียบขึ้นไปเท่านั้นแหละ! ตายๆ ไปซะให้หมด! จะได้ไม่เกะกะขวางทาง!”

มังกรเพลิงโครงกระดูกที่ใกล้จะตายเต็มที คำรามออกมาเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอ่อนระโหยโรยแรง ร่างของมันเริ่มสั่นสะท้านอย่างรุนแรง แสงสีทองเริ่มเปล่งประกายออกมาจากรอยแตกทั่วร่าง สัญญาณว่ามันกำลังจะปลดปล่อยสมบัติล้ำค่าทั้งหมดออกมาในอีกไม่กี่อึดใจ!

สถานการณ์ในโถงดันเจี้ยนบัดนี้กลายเป็นนรกบนดินโดยสมบูรณ์!

ผู้เล่นส่วนหนึ่งที่ยังพอมีสติและกำลังใจเหลืออยู่ รวมถึงเอซที่ยังคงจดจ่ออยู่กับการปิดฉากบอส พยายามอย่างสุดชีวิตที่จะโค่นมังกรเพลิงโครงกระดูกที่กำลังจะตาย แสงจากสกิลโจมตีสุดท้ายยังคงสาดส่องไปยังร่างที่ใกล้จะแตกสลายของมัน พวกเขาหวังเพียงแค่จะจบการต่อสู้อันยาวนานนี้และคว้าชัยชนะมาให้ได้ แม้ว่าเสียงกรีดร้องอันโหยหวนจากเบื้องหลังจะเริ่มสั่นคลอนสมาธิของพวกเขาอย่างรุนแรง

“ฆ่ามัน! ฆ่าบอสให้ได้ก่อนโว้ย! อย่าให้พวกชั่วมันได้ไอเทมไป!” ผู้เล่นนักดาบคนหนึ่งตะโกนลั่น พุ่งเข้าฟันมังกรอย่างไม่คิดชีวิต ดวงตาของเขามีทั้งความหวังและความหวาดกลัว

“อย่าไปสนใจพวกมัน! บอสจะตายแล้ว! ไอเทม! ไอเทม! อีกนิดเดียวเท่านั้น!” นักเวทอีกคนร่ายเวทมนตร์โจมตีใส่บอสอย่างต่อเนื่อง เส้นเลือดปูดโปนบนขมับ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโลภและความสิ้นหวังที่ปะปนกัน

ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นอีกส่วนหนึ่งที่รอดชีวิตจากการโจมตีของบอสและยังคงยืนหยัดได้ ก็ต้องหันมาเผชิญหน้ากับการสังหารหมู่อันแสนโหดร้ายจากอดีตเพื่อนร่วมทีม!

“พวกแกมันคนทรยศ! ไอ้พวกเดรัจฉาน! ตายซะเถอะ! ข้าจะลากพวกแกไปลงนรกด้วย!” ผู้เล่นสายโล่คนหนึ่งคำรามก้องขณะปัดป้องดาบของผู้ทรยศที่ฟันเข้าใส่ด้วยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย โล่ของเขาสั่นสะท้านจากการปะทะอย่างรุนแรงจนเกิดรอยร้าวลึก เสียงโลหะเสียดสีกันดังแสบแก้วหู ดาบของผู้ทรยศฟันเฉี่ยวแขนของเขาไปอย่างหวุดหวิด ทิ้งรอยแผลเหวอะหวะยาวเป็นคืบพร้อมกับสถานะ [เลือดไหลไม่หยุด] และ [แขนซ้ายพิการ] ความเจ็บปวดแล่นพล่านจนแทบสิ้นสติ!

นักธนูสาวคนหนึ่งกรีดร้องด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและแฝงความโกรธแค้นจนแทบคลั่ง ดวงตาของเธอแดงก่ำราวกับเลือด “ทำไมถึงทำแบบนี้! เราเชื่อใจพวกแก! ไอ้สารเลว! พวกแกมันไม่ใช่คน! ฉันจะจำหน้าพวกแกไว้ทุกคน! จำไว้จนวันตาย!” เธอยิงสวนกลับไปอย่างสุดกำลัง ลูกศรแต่ละดอกพุ่งเข้าใส่กลุ่มผู้ทรยศอย่างแม่นยำ แต่ก็ถูกปัดป้องหรือหลบหลีกไปได้เสียส่วนใหญ่ด้วยความชำนาญที่น่าตกใจ หนึ่งในผู้ทรยศสวนกลับด้วยเวทมนตร์น้ำแข็งที่เย็นยะเยือก ลูกศรน้ำแข็งพุ่งเข้าปักทะลุขาของเธออย่างโหดเหี้ยม ทำให้เกิดสถานะ [อัมพาตขา] และ [บาดเจ็บสาหัส]!

เร็กซ์ที่ได้ยินคำพูดของนักธนูสาวก็หัวเราะออกมาเสียงดังอย่างบ้าคลั่งและเย้ยหยัน “จำหน้าอย่างนั้นรึ? ฮ่าๆๆๆ! ดีสิ! จำไว้ให้ดีล่ะ! เพราะนี่จะเป็นภาพสุดท้ายที่แกจะได้เห็นในชีวิตนี้!” สิ้นเสียงหัวเราะ รอยยิ้มบนใบหน้าของเร็กซ์ค่อยๆ บิดเบี้ยว โครงหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าสะพรึงกลัว ราวกับมีอสูรกายบางอย่างกำลังฉีกกระชากใบหน้าเดิมของเขาออกมาจากภายใน! จากใบหน้าที่เคยดูเป็นมิตรและน่าเชื่อถือ บัดนี้กลับกลายเป็นใบหน้าของชายอีกคนหนึ่งโดยสิ้นเชิง! ใบหน้าที่ดูเหี้ยมเกรียม คมเข้ม และแฝงแววเจ้าเล่ห์อย่างชัดเจน ดวงตาของเขาทอประกายสีแดงก่ำน่าขนลุกราวกับถ่านไฟนรก ออร่าสีดำทมิฬที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นเริ่มแผ่ออกมาจากตัวเขาอย่างช้าๆ นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของผู้นำกลุ่มนักฆ่าในเงามืด… ผู้นำของกลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ (Shadow Assassins)! ความน่าสะพรึงกลัวของมันแผ่ซ่านไปทั่วจนผู้ที่มองเห็นแทบจะหยุดหายใจ!

กลุ่มผู้ทรยศทั้งสี่คนแห่ง ‘เงาพิฆาต’ ที่นำโดยเร็กซ์ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านใดๆ อีก พวกเขาเพียงแค่หัวเราะอย่างเย็นชาและลงมือสังหารอย่างโหดเหี้ยมและไร้ความปรานีราวกับกำลังบดขยี้มดปลวก!

“พวกโง่เง่า! คิดว่าจะได้ส่วนแบ่งจาก Raid ระดับตำนานงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! ทั้งหมดนี่เป็นแผนการของพวกข้ามาตั้งแต่ต้นแล้ว! ของทุกอย่าง ทั้งไอเทมบอส และของมีค่าที่พวกแกใส่อยู่ มันต้องเป็นของพวกข้าแต่เพียงผู้เดียว!” หนึ่งในสมาชิก ‘เงาพิฆาต’ ตะคอกใส่ผู้เล่นที่กำลังจะสิ้นใจด้วยคมดาบของมันอย่างสะใจ มันหัวเราะเสียงดังลั่นราวกับคนเสียสติ

“ไอเทมจากบอส… และของสวมใส่ของพวกแกทั้งหมด ก็ต้องตกเป็นของพวกข้าด้วย! พวกแกมันก็แค่เหยื่ออันโอชะให้พวกข้าเชือดทิ้ง! จำใส่กะโหลกหนาๆ ของพวกแกไว้ซะ!” เร็กซ์ประกาศกร้าว ดาบใหญ่ในมือของเขาอาบไปด้วยเลือดจนแดงฉาน มันตวัดฟาดฟันอย่างรวดเร็วและรุนแรงราวกับพายุคลั่ง ผู้เล่นที่อ่อนแอหลายคนถูกฟันจนร่างขาดเป็นสองท่อน ล้มลงอย่างง่ายดาย ร่างของพวกเขาฟุบลงกับพื้น เลือดสียังคงไหลทะลักออกมาจากบาดแผล แม้จะสิ้นใจไปแล้ว แต่ร่างกายในเกมก็ยังไม่สลายไปทันที สร้างภาพที่น่าสยดสยองและชวนให้คลื่นไส้เป็นอย่างยิ่ง

ก่อนที่เร็กซ์จะลงดาบสังหารนักบวชอีกคนที่พยายามคลานหนีด้วยสภาพแขนขาหักผิดรูปอย่างน่าเวทนา เขาก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง “จริงสิ… ข้ามีของขวัญสุดพิเศษให้ก่อนจากกันด้วยนะ… สกิลเฉพาะตัวของข้า… [จิตสูบวิญญาณ (Soul Siphon)]!” สิ้นเสียงของเร็กซ์ ออร่าสีดำทมิฬที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องอันโหยหวนพลันพวยพุ่งออกจากดาบใหญ่ของเขาเข้าสู่ร่างของนักบวชผู้นั้น!

นักบวชเบิกตากว้างด้วยความเจ็บปวดสุดขีด เขารู้สึกได้ถึงพลังชีวิตและค่าประสบการณ์ที่กำลังถูกดูดกลืนออกไปอย่างรวดเร็ว! “อ๊ากกก! ม-ไม่นะ! EXP ของข้า! เลเวลของข้ากำลัง…อ๊าาาา!” ตัวเลขค่าประสบการณ์ของเขาลดฮวบลงอย่างน่าใจหาย ก่อนที่ร่างของเขาจะเริ่มบิดเบี้ยวอย่างทรมาน ไม่ได้สลายเป็นแสงสว่างเหมือนผู้เล่นที่ตายตามปกติ แต่กลับแตกสลายกลายเป็นกลุ่มก้อนของตัวอักษรและสัญลักษณ์ดิจิทัลสีเขียวเรืองรองที่บิดเบี้ยว คล้ายกับโค้ดในเมทริกซ์ที่กำลังผิดพลาดอย่างรุนแรงและสลายไปในอากาศ! ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าและความรู้สึกน่าสะพรึงกลัวจนขนหัวลุกให้กับผู้ที่มองเห็น!

เสียงดาบกระทบดาบดังเคร้งคร้างไปทั่วบริเวณ เสียงเวทมนตร์ปะทะกันเกิดเป็นประกายแสงเจิดจ้าและเสียงระเบิดเป็นระยะ และเสียงร้องด้วยความโกรธแค้นและเจ็บปวดดังขึ้นปะปนไปกับเสียงคำรามสุดท้ายของบอส ผู้เล่นที่ถูกลอบโจมตีต่างพยายามป้องกันตัวและตอบโต้กลับอย่างสุดกำลัง แต่ด้วยสภาพที่อ่อนล้าและบาดเจ็บจากการต่อสู้กับบอสมาอย่างยาวนาน ทำให้พวกเขาตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบกลุ่มผู้ทรยศที่ดูเหมือนจะเตรียมการมาเป็นอย่างดีและยังคงมีพละกำลังเต็มเปี่ยม พวกมันเคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบราวกับเครื่องจักรสังหาร ล้อมกรอบและสังหารผู้เล่นที่เหลือทีละคนอย่างเลือดเย็นและไร้ความรู้สึก

“ไอ้พวกชั่วช้า! ข้าจะล้างแค้นให้เพื่อนข้า! ย๊ากกก! ถึงตายข้าก็จะลากพวกแกไปด้วยให้ได้!” นักรบขวานคู่คนหนึ่งคำรามลั่นราวกับสัตว์ป่าบาดเจ็บ ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธและสิ้นหวัง กระโจนเข้าใส่กลุ่มผู้ทรยศอย่างบ้าคลั่ง ขวานในมือของเขาสร้างความเสียหายได้พอสมควร แต่ทุกครั้งที่ขวานของเขาปะทะกับอาวุธหรือเกราะของผู้ทรยศ มันก็เกิดเสียงดังแคร็ก! พร้อมกับรอยบิ่นที่ใหญ่ขึ้น จนในที่สุดในการปะทะครั้งสุดท้าย ขวานด้ามหนึ่งของเขาก็หักสะบั้นกลางอากาศ! เขาถูกผู้ทรยศสองคนรุมโจมตีด้วยทักษะที่เหนือกว่า ขวานของผู้ทรยศคนหนึ่งฟาดเข้าที่สีข้างของเขาอย่างจังจนซี่โครงหักดังกร๊อบ! ทำให้เกิดสถานะ [บาดเจ็บสาหัสภายใน] และ [เสียเลือดรุนแรง] จนล้มลงในที่สุด “พวกแก…จะต้องชดใช้…อย่างสาสม…” เขาพึมพำเป็นคำสุดท้ายก่อนที่ร่างจะแน่นิ่งไป เลือดไหลทะลักออกจากปากและจมูก

“ไม่มีทางหนีแล้ว! สู้ตายโว้ย! อย่างน้อยก็ขอฆ่าพวกมันให้ได้สักตัวก่อนตาย!” ผู้เล่นบางคนเมื่อตระหนักว่าทางออกถูกปิดตายและความตายกำลังคืบคลานเข้ามา ก็ตัดสินใจสู้เฮือกสุดท้ายอย่างไม่คิดชีวิต เสียงคำรามแห่งความสิ้นหวังดังขึ้นพร้อมกับการปะทะที่ดุเดือดและนองเลือดยิ่งกว่าเดิม “ใครก็ได้ช่วยด้วย! ใครก็ได้! ได้โปรด!” เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่แผ่วเบาและสิ้นหวังดังมาจากผู้เล่นที่บาดเจ็บสาหัส ร่างของเขายังคงนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น แขนข้างหนึ่งของเขาหักบิดเบี้ยวผิดรูปอย่างน่าสยดสยองจนกระดูกขาวยื่นทะลุออกมา ทำให้ติดสถานะ [แขนพิการ] ไม่สามารถใช้อาวุธได้อีกต่อไป ดาบที่เคยอยู่ในมือของเขาก็กระเด็นไปไกล ตัวดาบมีรอยแตกหลายแห่งจนแทบจะใช้งานไม่ได้

เอซยังคงจดจ่ออยู่กับการโจมตีมังกรเพลิงโครงกระดูก สมาธิทั้งหมดของเขามุ่งไปที่การหาจังหวะปิดฉากบอสที่ใกล้จะตายเต็มที “อีกนิดเดียว! บอสจะตายแล้ว! ขอแค่ฆ่ามันได้ก่อน!” เขาคิดในใจ ดาบสั้นในมือขวาของเขาเปล่งประกายแสงสีฟ้าอ่อนๆ ก่อนจะพุ่งเข้าแทงทะลุหัวใจของมังกรเพลิงโครงกระดูกอย่างแม่นยำ!

“โฮกกกกก!”

มังกรเพลิงคำรามเป็นครั้งสุดท้าย เสียงของมันแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง ร่างมหึมาของมันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ก่อนที่เปลวเพลิงสีฟ้าอมม่วงที่ลุกท่วมตัวจะดับวูบลง โครงกระดูกสีขาวโพลนเริ่มแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และในที่สุดก็ระเบิดออกเป็นละอองแสงสีทองจำนวนมหาศาล สาดส่องไปทั่วทั้งโถงดันเจี้ยน พร้อมกับเสียงระบบที่ประกาศก้องถึงชัยชนะของผู้เล่นที่สามารถพิชิต Raid ระดับตำนานสีทองได้สำเร็จเป็นกลุ่มแรก! ไอเทมดรอปจำนวนมากปรากฏขึ้นกลางอากาศ ส่องแสงระยิบระยับล่อตาล่อใจ

“สำเร็จแล้ว! เราฆ่ามันได้แล้ว!” เอซหอบหายใจอย่างหนัก แต่ก็ยังคงยืนหยัดอยู่ได้ เขารู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่ถาโถมเข้ามา แต่ความรู้สึกยินดีที่สามารถเอาชนะบอสสุดโหดได้ก็มีมากกว่า ทว่า… รอยยิ้มแห่งชัยชนะยังไม่ทันจะได้ปรากฏบนใบหน้าของเขาเต็มที่ เขาก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสับสน เมื่อหันไปมองรอบตัว…

ภาพที่เห็นทำให้หัวใจของเขาหล่นวูบ ผู้เล่นที่เคยร่วมต่อสู้กันมา บัดนี้กลับนอนจมกองเลือด ร่างกายหลายคนยังคงไม่สลายไป บางคนบาดเจ็บสาหัสร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด และที่น่าตกใจที่สุดคือ กลุ่มของเร็กซ์… ‘เงาพิฆาต’ กำลังยืนอยู่ท่ามกลางซากศพเหล่านั้น ใบหน้าของพวกเขาปราศจากร่องรอยความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้กับบอส มีเพียงรอยยิ้มอันเย็นชาและแววตาที่เต็มไปด้วยความกระหายเลือดขณะที่พวกเขากำลังก้มลงเก็บไอเทมจากร่างของผู้เล่นที่ถูกสังหาร!

“นี่มัน…เกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย!?” เอซพึมพำกับตัวเอง ความรู้สึกยินดีเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความตกตะลึง สับสน และความโกรธที่เริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอย่างช้าๆ

“เอซ! ระวัง!” เสียงตะโกนที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านข้าง เอซหันไปมอง เห็นนักธนูสาวคนเดิมที่เคยต่อว่ากลุ่มผู้ทรยศ บัดนี้เธอบาดเจ็บสาหัส ขาข้างหนึ่งมีลูกศรน้ำแข็งปักคาอยู่ แต่เธอก็ยังพยายามประคองตัวเองยืนขึ้น

“พวกมัน…พวกมันคือ ‘เงาพิฆาต’!” นักธนูสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความแค้นและหวาดกลัว “กิลด์นักฆ่าชื่อกระฉ่อน! พวกมันชอบแฝงตัวเข้ามาใน Raid ใหญ่ๆ แล้วก็รอจังหวะที่บอสใกล้ตาย… จากนั้นก็ฆ่าทุกคนเพื่อชิงไอเทมทั้งหมด! ดูที่รายชื่อผู้เล่นสิ! ชื่อของพวกมัน…มันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดแล้ว! แถมยังมีสัญลักษณ์รูปดาบไขว้ขึ้นข้างๆ ชื่อด้วย! นั่นมันสัญลักษณ์ของพวก PK ตัวฉกาจ!”

เอซรีบเปิดหน้าต่างรายชื่อผู้เล่นใน Raid ขึ้นมาทันที และสิ่งที่เขาเห็นก็ทำให้อารมณ์ของเขาดิ่งลงเหว ชื่อของเร็กซ์และพรรคพวกอีกสามคนส่องแสงสีแดงฉานราวกับเลือดสดๆ และข้างๆ ชื่อของพวกเขาก็มีสัญลักษณ์รูปดาบสองเล่มไขว้กันปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน เป็นเครื่องหมายของผู้เล่นที่จงใจสังหารผู้เล่นคนอื่น… พวก Player Killer!

ความโกรธแค้นพลุ่งพล่านขึ้นในใจของเอซอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน! ภาพเพื่อนร่วมทีมที่ล้มตายด้วยน้ำมือของคนที่เคยร่วมต่อสู้กันมามันบาดลึกเข้าไปในจิตใจ เขาไม่ใช่คนโลกสวยที่รับไม่ได้กับการ PK ในเกม แต่การกระทำที่โหดเหี้ยมและไร้ซึ่งเกียรติของ ‘เงาพิฆาต’ มันเกินกว่าที่เขาจะยอมรับได้!

“พวกแก…มันเลวเกินไปแล้ว!” เอซคำรามออกมา ดาบสั้นคู่ใจในมือของเขาสั่นสะท้านด้วยแรงอารมณ์ เขาตัดสินใจแล้ว… แม้จะต้องสู้เพียงลำพัง เขาก็จะหยุดยั้งพวกมันให้ได้!

เร็กซ์และพรรคพวก ‘เงาพิฆาต’ ที่กำลังสาละวนอยู่กับการเก็บไอเทมและกำจัดผู้เล่นที่เหลือรอด หันมามองเอซที่ยืนประจันหน้ากับพวกเขาด้วยแววตาที่ท้าทาย

“โอ้? ยังมีหนูหลงฝูงเหลืออยู่อีกตัวงั้นรึ?” เร็กซ์พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “กล้าดียังไงมายืนขวางทางพวกข้า? หรือว่าอยากจะตายตามเพื่อนไปอีกคน?”

“ข้าไม่ยอมให้พวกแกทำตามใจชอบอีกต่อไป!” เอซประกาศกร้าว ออร่าพลังสีฟ้าอ่อนๆ เริ่มแผ่ออกมาจากตัวเขาอย่างช้าๆ แม้จะอ่อนล้าจากการต่อสู้กับบอส แต่จิตวิญญาณนักสู้ของเขากำลังลุกโชน!

“ฮ่าๆๆ! กล้ามาก! แต่แกคิดว่าตัวคนเดียวจะทำอะไรพวกข้าได้งั้นรึ?” หนึ่งในสมาชิก ‘เงาพิฆาต’ หัวเราะเยาะ “พวกข้าสี่คนรุมแกคนเดียว แกไม่รอดแน่!”

“ก็ลองดู!” เอซตอบสั้นๆ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่กลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ อย่างรวดเร็ว!

การต่อสู้ครั้งใหม่ที่เดิมพันด้วยศักดิ์ศรีและความยุติธรรมได้เริ่มต้นขึ้น! เอซต้องเผชิญหน้ากับนักฆ่าทั้งสี่คนเพียงลำพัง ท่ามกลางซากศพของเพื่อนร่วมทีมและไอเทมจากบอสที่ยังคงส่องแสงระยิบระยับเป็นพยาน!

ฉากการต่อสู้ระหว่างเอซและกลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ ดำเนินไปอย่างดุเดือดและโหดเหี้ยม! เอซแม้จะอ่อนล้าแต่ก็ยังคงแสดงทักษะการต่อสู้ระยะประชิดถึงกลางที่เฉียบคมออกมาอย่างเต็มที่ ดาบสั้นคู่ใจของเขาวาดลวดลายรวดเร็วและแม่นยำ ปะทะเข้ากับอาวุธของผู้ทรยศทั้งสี่คนอย่างต่อเนื่อง

“ไอ้เด็กนี่มันเก่งกว่าที่คิด!” หนึ่งใน ‘เงาพิฆาต’ สบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อการโจมตีของมันถูกเอซปัดป้องได้อย่างหวุดหวิด

เร็กซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “อย่าประมาทมัน! ล้อมมันไว้ แล้วจัดการซะ!”

กลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบมากขึ้น พวกมันพยายามล้อมกรอบเอซจากทุกทิศทาง สกิลโจมตีระยะไกลและเวทมนตร์ถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง บีบให้เอซต้องคอยหลบหลีกและหาจังหวะสวนกลับอย่างยากลำบาก

นักธนูสาวที่บาดเจ็บพยายามยิงสนับสนุนเอซจากระยะไกล แต่ด้วยอาการบาดเจ็บที่ขาทำให้การเคลื่อนไหวของเธอติดขัด และเธอก็ตกเป็นเป้าหมายของสมาชิก ‘เงาพิฆาต’ คนหนึ่งอย่างรวดเร็ว

“เกะกะจริง!” สมาชิก ‘เงาพิฆาต’ คนนั้นพุ่งเข้าใส่นักธนูสาวอย่างรวดเร็ว ดาบในมือของมันฟันเข้าที่แขนของเธออย่างแรง!

“อ๊ากกก!” นักธนูสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด คันธนูหลุดจากมือของเธอ เธอล้มลงกับพื้น ดวงตาเบิกกว้างมองผู้ทรยศที่กำลังจะลงดาบปิดฉากเธอ

“ไม่นะ!” เอซตะโกนลั่น เขาพยายามจะเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกสมาชิก ‘เงาพิฆาต’ อีกสองคนขวางไว้

ฉัวะ! คมดาบของผู้ทรยศฟันลงมาอย่างเหี้ยมโหด ร่างของนักธนูสาวแน่นิ่งไปอีกคน…

ผู้เล่นสายแทงค์ที่เหลือรอดอีกคนพยายามเข้าปะทะกับเร็กซ์อย่างสุดกำลัง แต่ด้วยความแตกต่างของฝีมือและสภาพร่างกายที่อ่อนล้า ทำให้เขาถูกเร็กซ์ต้อนจนมุมอย่างรวดเร็ว โล่ของเขาที่รับการโจมตีมาตลอดการต่อสู้ บัดนี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว และในการปะทะครั้งล่าสุดกับดาบใหญ่ของเร็กซ์ มันก็แตกละเอียดออกเป็นชิ้นๆ!

“แกมันก็แค่ไอ้โง่ที่แข็งแกร่งเท่านั้นแหละ!” เร็กซ์พูดเย้ยหยัน ก่อนจะใช้ทักษะพิเศษที่รุนแรงฟาดเข้าใส่ร่างของแทงค์คนนั้นโดยตรง! ดาบใหญ่ของเขาทะลวงผ่านเกราะเข้าสู่ร่างของแทงค์อย่างง่ายดาย!

ผู้เล่นที่เหลือรอดค่อยๆ ถูกกลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ สังหารไปทีละคนอย่างโหดเหี้ยม เอซพยายามอย่างสุดกำลังที่จะต่อสู้และปกป้องคนที่เหลือ แต่ด้วยจำนวนที่เสียเปรียบและสภาพร่างกายที่อ่อนล้า ทำให้เขาเริ่มตกเป็นฝ่ายถูกไล่ต้อนเช่นกัน บาดแผลเริ่มปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

คมดาบของ ‘เงาพิฆาต’ ฟาดฟันเข้ามาอย่างไม่ยั้ง เอซต้องอาศัยความคล่องแคล่วและทักษะที่มีทั้งหมดในการหลบหลีกและปัดป้อง ดาบสั้นคู่ใจของเขาเริ่มมีรอยบิ่นเล็กๆ เกิดขึ้นจากการปะทะกับอาวุธที่แข็งแกร่งกว่าของศัตรู ทุกครั้งที่เขาโจมตีสวนกลับไป ก็ดูเหมือนจะไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับพวกมันได้มากนัก พวกมันเคลื่อนไหวอย่างรู้ใจกัน คอยสนับสนุนและป้องกันซึ่งกันและกันอย่างมีประสิทธิภาพ

“เหลือแกคนสุดท้ายแล้วสินะ!” หนึ่งในสมาชิก ‘เงาพิฆาต’ ตะโกนเยาะเย้ยเมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมคนสุดท้ายของเอซล้มลงด้วยคมดาบของมัน

เอซตระหนักดีว่าการต่อสู้แบบซึ่งหน้าเช่นนี้มีแต่จะทำให้เขาเสียเปรียบมากขึ้นเรื่อยๆ เขาตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธ์ พยายามถอยร่นพลางต่อสู้พลาง หวังว่าจะหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ไปให้ได้

เขาใช้ความเร็วของตัวเองในการหลบหลีกการโจมตี พุ่งตัวออกจากวงล้อมของ ‘เงาพิฆาต’ และอาศัยสิ่งกีดขวางต่างๆ ในโถงดันเจี้ยนเพื่อพรางตัวและยื้อเวลา แต่พวกมันก็ไล่ตามเขามาอย่างไม่ลดละ ราวกับเป็นเงาที่ตามติดตัว

ระหว่างการถอยร่น เอซเห็นร่างของผู้เล่นที่เขาเคยร่วมต่อสู้ด้วยกันนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เลือดสีแดงสดไหลนองไปทั่วบริเวณ ภาพเหล่านั้นยิ่งตอกย้ำความโกรธแค้นและความรู้สึกผิดที่เขาไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างตึงเครียด เอซต้องคอยหลบหลีกการโจมตีที่มาจากทุกทิศทาง ในขณะเดียวกันก็ต้องหาจังหวะสวนกลับเพื่อสร้างความเสียหายหรือถ่วงเวลา แต่ยิ่งนานไป บาดแผลบนร่างกายของเขาก็เริ่มมากขึ้น ความเร็วและความคล่องแคล่วของเขาก็เริ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัด

ในที่สุด เอซก็ถูกต้อนจนมาถึงขอบของพื้นที่เปิดโล่งในโถงดันเจี้ยน ที่เบื้องหน้าของเขามีเพียงความว่างเปล่า… มันคือขอบเหว! มองลงไปเบื้องล่างไม่เห็นพื้น มีเพียงความมืดมิดและเสียงลมหวีดหวิวที่ดังขึ้นมา

เร็กซ์และพรรคพวก ‘เงาพิฆาต’ ยืนล้อมเอซไว้เป็นวงกลม แววตาของพวกมันเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและชัยชนะ

“หมดทางหนีแล้วสินะ เจ้าหนู?” เร็กซ์พูดด้วยรอยยิ้มที่เหี้ยมเกรียม “ข้าเคยเตือนแกแล้ว ว่าอย่ามายุ่งกับเรื่องของพวกข้า”

เอซหอบหายใจอย่างหนัก เขาก้มมองลงไปยังเหวลึกเบื้องหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองกลุ่ม ‘เงาพิฆาต’ ด้วยแววตาที่ยังคงดื้อรั้นและไม่ยอมแพ้

“พวกแกมัน…จะต้องชดใช้!” เอซกัดฟันพูด แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมจำนน

เร็กซ์หัวเราะออกมาเบาๆ “ชดใช้อย่างนั้นรึ? น่าเสียดายนะที่แกจะไม่มีโอกาสนั้นแล้ว” พูดจบ เร็กซ์ก็พุ่งเข้าใส่เอซอย่างรวดเร็ว ดาบใหญ่ในมือของเขาเปล่งออร่าสีดำทมิฬน่าสะพรึงกลัว

เอซพยายามยกดาบสั้นขึ้นป้องกัน แต่ด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนล้าและบาดแผลจำนวนมาก ทำให้เขาไม่สามารถตอบโต้ได้ทันท่วงที

เคร้ง!

ดาบใหญ่ของเร็กซ์ปะทะเข้ากับดาบสั้นของเอซอย่างรุนแรงจนดาบสั้นของเอซกระเด็นหลุดจากมือ! ก่อนที่เอซจะได้ทันตั้งตัว ดาบของเร็กซ์ก็แทงทะลุผ่านชุดเกราะของเขาเข้าที่บริเวณหน้าอก!

“อึก!” เอซกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่าง เขารู้สึกถึงพลังชีวิตที่กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว

“อย่างที่บอก… ข้ามีของขวัญให้ก่อนจาก” เร็กซ์กระซิบข้างหูเอซด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ “สกิลพิเศษของข้า… [จิตสูบวิญญาณ (Soul Siphon)]!”

ทันใดนั้น ออร่าสีดำทมิฬก็พวยพุ่งออกจากดาบที่ปักคาอกของเอซ มันดูดกลืนพลังงานบางอย่างออกจากร่างของเขาอย่างรุนแรง! เอซรู้สึกได้ถึงค่าประสบการณ์ที่สะสมมาอย่างยากลำบากกำลังถูกดูดออกไปอย่างรวดเร็ว! ตัวเลขเลเวลของเขาที่อยู่ในช่วง 280 กว่าๆ เริ่มลดลงอย่างต่อเนื่อง! 250… 200… 150… ลดลงเรื่อยๆ จนแทบไม่น่าเชื่อ!

“อ๊าาาาา! น-นี่มัน…สกิลอะไรกัน! พลังของข้ากำลัง…หายไป!” เอซกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด สิ้นหวัง และไม่อยากเชื่อ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกอ่อนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเข้าครอบงำ

เร็กซ์ดึงดาบใหญ่ออกจากอกของเอซอย่างแรง ทำให้เอซเสียหลักและเซถอยหลังไป ดวงตาของเขามองเห็นร่างของตัวเองที่กำลังจะร่วงหล่นลงไปในเหวมืดมิดเบื้องล่าง ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือรอยยิ้มอันชั่วร้ายของเร็กซ์และพรรคพวก ‘เงาพิฆาต’ ที่กำลังยืนมองเขาด้วยความสะใจ

ร่างของเอซร่วงหล่นลงไปในความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด… สติของเขาเริ่มเลือนลาง… ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป…