บทที่ 16: สังเวยเลือดอัญเชิญอสูร

“ไปกันเถอะ! อย่าให้พวกมันได้ใจไปมากกว่านี้!” เฟียร์ตะโกนก้อง ก่อนจะชักดาบโค้งเพลิงอัคคีของเธอออกมา เปลวไฟสีแดงฉานลุกโชนขึ้นบนคมดาบ ส่องสว่างในความมืดของซากเรือ คาเอเลนพยักหน้ารับ ดาบเรเปียร์ “แสงดาวรัตติกาล” ของเขาปรากฏในมือ ประกายแสงสีเงินเยือกเย็นแผ่ออกมา ทั้งสองผู้นำกิลด์พุ่งทะยานนำทีมของตนเข้าสู่โถงกว้างที่การต่อสู้กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดทันที!

โครม! เปรี้ยง! เคร้ง!

ทันทีที่พวกเขาพ้นปากทางเข้าโถงกว้าง เสียงอึกทึกของการต่อสู้ก็กระแทกโสตประสาทอย่างรุนแรง! ภาพเบื้องหน้าคือความโกลาหลอลหม่านอย่างแท้จริง! แสงจากสกิลและเวทมนตร์สาดส่องปะปนกับเงามืดที่เต้นระริกไปตามผนังซากเรือที่ผุพัง กลิ่นคาวเลือดสดๆ ผสมกับกลิ่นกำมะถันและกลิ่นไหม้รุนแรงจนแทบสำลัก! เศษซากไม้และโลหะปลิวกระจายจากการปะทะกันของพลัง!

ใจกลางโถงนั้น ร่างสูงใหญ่ของ “กัปตันปีศาจแห่งสุสานเรือ” กำลังอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง! ชุดกัปตันที่ขาดวิ่นของมันเปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีดำคล้ำ ใบหน้าที่เน่าเปื่อยครึ่งซีกแสยะยิ้มอย่างน่าสยดสยอง ดวงตาสองข้างลุกเป็นไฟสีเขียวมรกตน่าขนลุก มือข้างหนึ่งถือดาบคาตลาสขนาดมหึมาที่อาบไปด้วยพลังงานความมืด ฟาดฟันอย่างไม่เลือกหน้า สร้างรอยแยกบนพื้นหินและตัดผ่านร่างของผู้เล่นที่โชคร้ายจนเลือดสาดกระเซ็น! กรงเล็บเหล็กอีกข้างก็ตวัดตะครุบเหยื่ออย่างรวดเร็ว ฉีกกระชากเกราะและเนื้อหนังราวกับกระดาษ! รอบตัวมันเต็มไปด้วย “วิญญาณลูกเรือปีศาจ” ร่างโปร่งแสงในสภาพเน่าเปื่อยน่าขยะแขยง พวกมันลอยวนเวียน ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนที่บาดแก้วหู และใช้ดาบผีสิงที่ขึ้นสนิมไล่ฟันผู้เล่นอย่างไม่ลดละ!

กลุ่มผู้เล่นที่กำลังตกเป็นเป้าหมายหลักของกัปตันปีศาจคือเหล่า “อัศวินมังกรคราม” ที่เหลือรอดอยู่เพียงไม่กี่คน พวกเขาสวมชุดเกราะสีฟ้าครามแวววาวที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยแผลและคราบเลือด กำลังพยายามอย่างสุดกำลังที่จะตั้งแนวป้องกันและตอบโต้ แต่ก็ดูเหมือนจะต้านทานความบ้าคลั่งของบอสและเหล่าสมุนวิญญาณได้ยากเต็มที ผู้เล่นสายแทงค์คนหนึ่งถูกกรงเล็บเหล็กของกัปตันปีศาจฉีกกระชากเกราะอกจนเปิดออก เผยให้เห็นเนื้อหนังและกระดูกซี่โครงที่หักบิดเบี้ยว! เลือดสดๆ พุ่งทะลักออกมาจากบาดแผล!

“อ๊ากกกก! ไม่ไหวแล้ว! ช่วยด้วย!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดสุดขีดดังขึ้น ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกดาบคาตลาสฟันซ้ำจนขาดสะพายแล่ง! ร่างนั้นทรุดลงกับพื้น กลายเป็นศพนอนแน่นิ่งจมกองเลือด แสงชีวิตในดวงตาดับวูบลง หน้าต่างข้อมูลเหนือร่างของเขากะพริบตัวนับเวลาถอยหลังสีแดงฉาน: [04:59]…[04:58]… การชุบชีวิตเป็นเรื่องแทบจะเป็นไปไม่ได้ในสถานการณ์เช่นนี้ ไอเทมชุบชีวิตนั้นหายากยิ่งกว่าทองคำ และถึงมี ใครเล่าจะกล้าร่ายคาถาชุบชีวิตอันยาวนานท่ามกลางสมรภูมินรกนี้ได้? เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าแต่แน่นอนราวกับยมทูต เมื่อครบห้านาทีโดยไม่มีการช่วยเหลือ ร่างของอัศวินผู้กล้าก็เริ่มโปร่งแสง ก่อนจะแตกสลายกลายเป็นกลุ่มก้อนของตัวอักษรและสัญลักษณ์ดิจิทัลสีเขียวเรืองรองที่ลอยขึ้นแล้วจางหายไปในอากาศ ทิ้งไว้เพียงไอเทมบางชิ้นที่ตกอยู่บนพื้น…

อีกฟากหนึ่งของโถง ทีมของเรเวน อันประกอบไปด้วยไครอส, บรอค, และกริฟฟิน กำลังเผชิญหน้ากับกลุ่มนักฆ่าในชุดคลุมสีดำสนิทของ “เงาพิฆาต” อย่างดุเดือด! แม้จะมีจำนวนน้อยกว่า แต่ประสบการณ์และความสามารถเฉพาะตัวของพวกเขาก็ยังพอจะต้านทานการโจมตีที่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมของเหล่านักฆ่าได้บ้าง เรเวนกำลังปะทะดาบกับนักฆ่าที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าหน่วย ดาบยาวสีเงินของเขาสร้างเส้นสายแห่งการทำลายล้างที่รวดเร็วและแม่นยำ ทุกครั้งที่ดาบปะทะกันเกิดประกายไฟสว่างวาบ แต่คู่ต่อสู้ก็สามารถหลบหลีกและสวนกลับด้วยกริชคู่ที่อาบยาพิษสีม่วงคล้ำได้อย่างน่าทึ่ง!

ไครอสและบรอคกำลังช่วยกันรับมือนักฆ่าอีกสองคนที่พยายามจะเข้ามาล้อมกรอบพวกเขา ขวานเหล็กของบรอคฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง สร้างความเสียหายรุนแรงทุกครั้งที่ปะทะ แต่เขาก็ต้องคอยระวังการโจมตีที่รวดเร็วและลอบกัดของศัตรู ดาบเหล็กกล้าของไครอสแม้จะดูธรรมดา แต่ด้วยทักษะดาบที่ยังคงหลงเหลืออยู่ เขาก็สามารถปัดป้องและหาจังหวะสวนกลับได้อย่างเฉียบคม! กริฟฟินคอยสนับสนุนจากระยะกลาง ใช้ปืนพกพลังงานยิงสกัดการเคลื่อนไหวของศัตรู และตะโกนบอกข้อมูลที่เขาวิเคราะห์ได้! “หัวหน้านั่นมันเร็วมาก! การโจมตีปกติแทบตามไม่ทัน! แถมยังมีพิษที่กริชด้วย ระวังอย่าให้โดน!”

“พวกเรามาช่วยแล้ว!” เฟียร์ตะโกนลั่น ก่อนจะพุ่งเข้าใส่กลุ่มเงาพิฆาตที่กำลังรุมทีมของเรเวน ดาบเพลิงของเธอสร้างเส้นทางแห่งการทำลายล้าง! “[เพลงดาบอัคคี: เปลวเพลิงพิโรธ (Crimson Dance: Raging Inferno)]!” คมดาบของเธอวาดเป็นวงกว้าง เปลวไฟสีแดงเข้มพวยพุ่งเข้าใส่นักฆ่าเงาพิฆาตสองคนที่กำลังจะลอบโจมตีบรอคจากด้านหลัง!

“อ๊ากกก!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น นักฆ่าคนหนึ่งถูกเปลวไฟเผาไหม้จนชุดคลุมลุกเป็นไฟ มันดิ้นรนอย่างทุรนทุรายก่อนที่ร่างของมันจะกลายเป็นศพนอนแน่นิ่ง และเมื่อเวลาผ่านไปประมาณห้านาทีโดยไม่มีใครในกลุ่มเงาพิฆาตสามารถชุบชีวิตได้ (ซึ่งเป็นไปได้ยากมากสำหรับกลุ่มนักฆ่าที่เน้นการโจมตี) ร่างนั้นก็สลายเป็นข้อมูลดิจิทัลสีเขียว! [DMG เฟียร์: 1800 – Critical Hit! Enemy Eliminated!] นักฆ่าอีกคนแม้จะหลบได้แต่ก็ถูกเปลวไฟลวกจนบาดเจ็บสาหัส!

“รัตติกาลสีเงิน! จัดการพวกนักฆ่าทางปีกซ้าย! อย่าให้พวกมันล้อมได้!” คาเอเลนสั่งการเสียงเฉียบขาด ดาบเรเปียร์ของเขาพุ่งเข้าโจมตีนักฆ่าคนหนึ่งด้วยความเร็วสูงดุจสายฟ้า! “[เพลงกระบี่แสงจันทร์: จันทราไร้เงา (Moonlight Fencing: Shadowless Moon)]!” ปลายดาบของเขาทิ้งไว้เพียงเส้นแสงสีเงินก่อนจะทะลวงผ่านช่องว่างของเกราะนักฆ่า!

ฉึก! เสียงคมดาบเสียดแทงเนื้อดังชัดเจน! นักฆ่าคนนั้นเบิกตากว้าง เลือดทะลักออกจากปาก ร่างของเขาทรุดลงเป็นศพ และในเวลาไม่กี่อึดใจ ร่างนั้นก็เริ่มโปร่งแสงและสลายเป็นข้อมูลดิจิทัลไปอีกคน! [DMG คาเอเลน: 2500 – Fatal Blow! Enemy Eliminated!]

การมาถึงของกลุ่มพันธมิตรใหม่ทำให้สถานการณ์ในสนามรบพลิกผันทันที! พวกเงาพิฆาตที่กำลังได้เปรียบอยู่ถึงกับชะงักเมื่อถูกโจมตีจากทิศทางที่ไม่คาดคิด!

ลีอาน่า, วัลคัส, ไทร่า, และลูคัส รวมถึงสมาชิกทีม “วูล์ฟแพ็ค” ของคาเอเลน ก็กระโจนเข้าสู่การต่อสู้ทันที! วัลคัสคำรามลั่น ยกโล่ป้องกันการโจมตีของกัปตันปีศาจที่หันมาสนใจผู้มาใหม่ มันตวัดดาบคาตลาสเข้าใส่เขาอย่างรุนแรง! “เคร้ง!” โล่ของวัลคัสสั่นสะท้าน แต่เขาก็ยังยืนหยัดอยู่ได้! ไทร่าและนักรบของรัตติกาลสีเงินเข้าปะทะกับเหล่านักฆ่าเงาพิฆาตที่เหลืออย่างดุเดือด! เสียงดาบกระทบกันดังลั่น! ลีอาน่ายิงลูกศรสนับสนุนจากระยะไกล คอยสกัดการเคลื่อนไหวของศัตรูและโจมตีจุดอ่อน เอลาร่าและลูคัสเริ่มร่ายเวทสนับสนุนและโจมตีหมู่! ลูกไฟ, สายฟ้า, และคมมีดวายุพุ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างต่อเนื่อง!

เอลาร่าพยายามเพ่งสมาธิไปที่กัปตันปีศาจ หน้าต่างข้อมูลของเธอเริ่มแสดงรายละเอียดมากขึ้น:

[อัปเดตข้อมูลมอนสเตอร์ – จากการสังเกตการณ์การต่อสู้]
ชื่อ: กัปตันปีศาจแห่งสุสานเรือ (Demon Captain of the Shipwreck)
ประเภท: อันเดด/ปีศาจ (ระดับสูง)
ระดับ: ประมาณ 190-210
HP: ????? / ?????? (ยังคงสูงมาก)
จุดเด่น: พลังโจมตีกายภาพและเวทมนตร์ความมืดสูง, เรียกวิญญาณลูกเรือ, กรงเล็บเหล็กฉีกเกราะ, ดาบคาตลาสอาบพลังมืด
จุดอ่อน: แพ้ธาตุแสงรุนแรง, การโจมตีที่เน้นทำลายพลังงานวิญญาณ, อาจมีแกนกลางพลังงานที่ซ่อนอยู่
ความสามารถที่รับรู้ได้เพิ่มเติม: [คลื่นพลังมรณะ (Death Wave) – โจมตีวงกว้าง], [เสียงสาปแช่ง (Curse of the Damned) – ลดสถานะผู้เล่น], [เกราะกระดูก (Bone Armor) – เพิ่มพลังป้องกันชั่วขณะ]
ความต้านทาน: ต้านทานการโจมตีกายภาพสูง, ต้านทานธาตุมืด, ต้านทานสถานะผิดปกติส่วนใหญ่

“ระวัง! กัปตันปีศาจกำลังจะใช้ ‘คลื่นพลังมรณะ’!” เอลาร่าตะโกนเตือน!

นักฆ่าเงาพิฆาตคนหนึ่งพยายามจะลอบโจมตีเอลาร่าจากด้านหลัง แต่ลีอาน่าก็เห็นทัน! “[ศรระเบิด (Explosive Arrow)]!” ลูกศรดอกหนึ่งพุ่งเข้าปะทะกลางหลังของนักฆ่าคนนั้นอย่างจัง!

“บึ้ม!!!”

แรงระเบิดทำให้นักฆ่าคนนั้นกระเด็นไปกระแทกกับเสาเรืออย่างแรง! ร่างของมันไหม้เกรียมและกลายเป็นศพนอนแน่นิ่ง รอเวลาที่จะสลายไปหากไม่มีใครชุบชีวิต! [DMG ลีอาน่า: 1200 – Enemy Eliminated!] แต่เธอก็ต้องเสีย MP ไปจำนวนมากเช่นกัน

ในขณะเดียวกัน กัปตันปีศาจก็คำรามลั่น มันตวัดดาบคาตลาสขนาดใหญ่เข้าใส่กลุ่มอัศวินมังกรครามที่เหลืออยู่! คมดาบอาบพลังงานความมืดฟาดผ่านร่างของอัศวินคนหนึ่งจนเกราะแตกกระจาย! ร่างของเขากระเด็นไปไกล เลือดทะลักราวกับเขื่อนแตก!

“อ๊ากกกก! ช่วยด้วย! ข้า…ข้าไม่ไหวแล้ว!” เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นก่อนที่ร่างของเขาจะทรุดลงเป็นศพ และเมื่อเวลาผ่านไป ร่างนั้นก็เริ่มสลายเป็นเมทริกซ์ข้อมูลสีเขียว…

“ดูนั่น!” ลีอาน่าชี้ไปยังบริเวณที่กัปตันปีศาจเคยยืนอยู่ หลังจากที่คลื่นพลังงานความมืดสลายไป เผยให้เห็นแท่นศิลาโบราณแท่นหนึ่งที่อยู่ด้านหลังบัลลังก์ของกัปตัน บนแท่นนั้นมีวัตถุบางอย่างที่ส่องแสงสีฟ้าอ่อนๆ ลอยอยู่เหนือแท่น มันคือ “เศษเสี้ยวแผนที่ดาวโบราณ (Fragment of the Ancient Celestial Map)” ที่ทีมของเรเวนกำลังตามหา! และข้างๆ กันนั้น ยังมี “หัวใจแห่งสมุทรดำ (Heart of the Dark Sea)” วัตถุโบราณสีดำทมิฬที่เต้นตุบๆ ราวกับมีชีวิต ซึ่งน่าจะเป็น “สิ่งนั้น” ที่บอสเฝ้าอยู่ และเป็นเป้าหมายของกิลด์ปีกอัคคีและเงาพิฆาต!

“นั่นไง! สิ่งที่เราตามหา!” เฟียร์อุทานออกมา ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่หัวใจแห่งสมุทรดำ

แต่ก่อนที่ใครจะได้ทำอะไร หัวหน้านักฆ่าเงาพิฆาตที่กำลังต่อสู้กับเรเวนอยู่ก็แสยะยิ้ม “พวกแกมันโง่เง่า! คิดว่าจะหยุดข้าได้งั้นรึ! ขอบใจที่ช่วยเบิกทางให้แล้วกัน! ฮ่าๆๆ!” สิ้นเสียง มันก็ใช้ทักษะบางอย่างสร้างหมอกควันสีดำทึบขึ้นบดบังการมองเห็น ก่อนจะพุ่งตรงไปยังแท่นศิลาทันที!

“ไม่ยอมให้แกได้ไปหรอก!” เรเวนตะโกน ดาบของเขาตวัดฟันฝ่าม่านควันตามไปติดๆ!

ในจังหวะนั้นเอง ลีโอที่ได้รับการรักษาจากคาเอเลนและพยายามพักฟื้นอยู่ไม่ไกล แม้ร่างกายจะยังคงอ่อนแอและบาดเจ็บสาหัส แต่เมื่อเห็นหัวหน้านักฆ่ากำลังจะคว้า “เศษเสี้ยวแผนที่ดาวโบราณ” ไป ดวงตาของเขาก็ลุกเป็นไฟ! ด้วยพลังเฮือกสุดท้าย เขากระโดดเข้าขวางทาง!

“อ๊ากกก! หยุดมัน!” ลีโอคำราม พยายามใช้ร่างกายที่บอบช้ำของตนเองเข้าปะทะเพื่อถ่วงเวลา แม้จะรู้ว่าเป็นการกระทำที่สิ้นหวัง!

หัวหน้านักฆ่าแสยะยิ้มอย่างเย็นชา มันตวัดกริชในมือเข้าใส่ลีโออย่างรวดเร็วและไร้ความปรานี!

ฉัวะ!

เลือดสาดกระเซ็น! ลีโอถูกฟันเข้าที่สีข้างอย่างจัง! [ลีโอ HP: ลดลงจนใกล้ศูนย์!] แต่เขาก็ยังคงกัดฟันพยายามยื้อยุดหัวหน้านักฆ่าไว้!

การต่อสู้ชุลมุนเกิดขึ้นรอบแท่นศิลา! เรเวนตามมาสมทบ ปะทะดาบกับหัวหน้านักฆ่าอย่างดุเดือด! เฟียร์และคาเอเลนก็พยายามจะฝ่าเข้ามาช่วย แต่ก็ถูกนักฆ่าเงาพิฆาตที่เหลือและเหล่าวิญญาณลูกเรือของกัปตันปีศาจขัดขวาง!

หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดและสิ้นหวังอยู่ครู่หนึ่ง หัวหน้านักฆ่าเงาพิฆาตก็อาศัยจังหวะที่เรเวนและลีโอกำลังเสียหลักจากการโจมตีของกัปตันปีศาจที่หันมาอาละวาดอีกครั้ง มันผลักร่างของลีโอที่อ่อนแรงเต็มทีออกไป ก่อนจะคว้า “หัวใจแห่งสมุทรดำ” มาไว้ในมือได้สำเร็จ!

จากนั้นมันก็หยิบเอา “ผลึกโลหิตต้องสาป (Cursed Blood Crystal)” ที่เปรอะเปื้อนเลือดสีดำคล้ำออกมาจากเสื้อคลุม มันบดขยี้ผลึกนั้นในมือ ก่อนจะนำเศษผลึกที่อาบไปด้วยเลือดของตนเองไปหลอมรวมเข้ากับหัวใจแห่งสมุทรดำที่กำลังเต้นตุบๆ!

“ฟู่วววววว!”

ประกายแสงสีดำแดงน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากหัวใจแห่งสมุทรดำ! พลังงานอันชั่วร้ายแผ่กระจายไปทั่วทั้งโถง!

“ไอ้พวกเวร! ถ้าข้าไม่ได้สิ่งนั้น พวกแกก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน! ตายกันให้หมดซะ! ฮ่า ฮ่าา ฮ่าาา!” หัวหน้านักฆ่าหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ร่างของมันเริ่มมีเส้นเลือดสีดำปูดโปนขึ้นมาอย่างน่าสยดสยอง!

ทันใดนั้น บรรยากาศรอบๆ ก็เริ่มปั่นป่วนอย่างรุนแรง! เพดานถ้ำเริ่มสั่นสะเทือน เศษหินร่วงหล่นลงมา! ด้านนอก เมฆดำทะมึนก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว บดบังแสงจันทร์จนมิด! สายฝนเริ่มเทกระหน่ำลงมาอย่างหนักหน่วง! และเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าก็ดังสนั่นหวั่นไหว!

“ทักษะสลับสังเวยเลือด!” หัวหน้านักฆ่าตะโกนก้อง ร่างของมันเริ่มโปร่งแสงและมีรอยแตกสีแดงปรากฏขึ้นทั่วตัว! เลือดสีดำคล้ำไหลทะลักออกมาจากรอยแตกเหล่านั้นราวกับน้ำพุ!

คาเอเลนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก! สัญชาตญาณของเขาร้องเตือนถึงภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึง! “แย่แล้วทุกคน! เราต้องรีบออกจากที่นี่โดยด่วน! มันกำลังสังเวยตนเองเพื่อเรียกอะไรบางอย่างที่ไม่ควรออกมา!”

เสียงของคาเอเลนยังไม่ทันขาดคำ ร่างของหัวหน้านักฆ่าเงาพิฆาตก็ระเบิดออกเป็นละอองเลือดสีดำทมิฬ! พลังงานมหาศาลที่มองไม่เห็นแผ่กระจายออกมาจากจุดที่มันเคยยืนอยู่ พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ราวกับโลกทั้งใบกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ!

แท่นศิลาโบราณที่เคยตั้ง “หัวใจแห่งสมุทรดำ” และ “เศษเสี้ยวแผนที่ดาวโบราณ” บัดนี้เริ่มมีรอยร้าวปรากฏขึ้น แสงสีดำแดงจากหัวใจแห่งสมุทรดำที่ถูกหลอมรวมกับผลึกโลหิตยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น มันดูดกลืนแสงสว่างรอบข้างจนมืดมิด ก่อนจะปลดปล่อยคลื่นพลังงานที่บิดเบือนมิติออกมา!

“อ๊ากกกก!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นจากผู้เล่นหลายคน พวกเขารู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะถูกฉีกกระชาก!

“ทุกคน! จับกลุ่มกันไว้! พยายามต้านทานแรงดูดนั่น!” เฟียร์ตะโกนสั่งการสุดเสียง เธอปักดาบลงพื้นเพื่อยึดตัวเองไว้!

“มัน…มันกำลังเรียกอะไรออกมา!?” เอลาร่าอุทานด้วยความหวาดกลัวสุดขีด หน้าต่างข้อมูลของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรงจนแทบจะอ่านอะไรไม่ได้!

ใจกลางของพลังงานสีดำแดงนั้น เริ่มปรากฏเงาร่างของบางสิ่งที่ใหญ่โตและน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่ากัปตันปีศาจหลายเท่า! มันมีรูปร่างคล้ายอสูรกายใต้ทะเลลึก มีหนวดระยางมากมาย และดวงตาสีแดงก่ำหลายคู่ที่ส่องประกายอย่างชั่วร้าย!

เอลาร่าพยายามเพ่งสมาธิไปที่เงาร่างนั้น หน้าต่าง “บัญชีข้อมูลอสูร” ของเธอปรากฏข้อมูลขึ้นอย่างกระท่อนกระแท่น:

[ข้อมูลมอนสเตอร์ – สัญญาณไม่เสถียรอย่างรุนแรง!]
ชื่อ: ผู้รับใช้แห่งห้วงลึก (Servant of the Abyss)
ประเภท: อสูรต่างมิติ / ???
ระดับ: ??? (สูงเกินกว่าจะประเมินได้!)
HP: ?????????? / ?????????? (มหาศาลจนไม่อาจคำนวณ!)
จุดเด่น: พลังทำลายล้างสูง, ควบคุมมิติ, เรียกสมุนจากห้วงลึก, ออร่าแห่งความสิ้นหวัง
จุดอ่อน: ??? (ไม่ทราบ! ข้อมูลถูกปิดกั้น!)
ความสามารถที่รับรู้ได้: [เสียงกรีดร้องจากอเวจี (Abyssal Scream)], [หนวดแห่งความโกลาหล (Tentacles of Chaos)], [ประตูมิติสู่ความว่างเปล่า (Void Gate)]
คำเตือน: ระดับภัยคุกคามสูงสุด! ไม่แนะนำให้เผชิญหน้าโดยตรง! การหลบหนีคือทางรอดเดียว!

 

“นั่นมัน… ‘ผู้รับใช้แห่งห้วงลึก (Servant of the Abyss)’!” คาเอเลนตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “มันเป็นอสูรจากมิติอื่น! แข็งแกร่งเกินกว่าที่เราจะรับมือได้! หนี! ทุกคนต้องหนีเดี๋ยวนี้!”

เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวของผู้รับใช้แห่งห้วงลึกดังก้องไปทั่วทั้งโถง! หนวดระยางของมันเริ่มเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง กวาดทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า! พื้นดินใต้เท้าของพวกเขาสั่นสะเทือนรุนแรงยิ่งขึ้น ซากเรือเริ่มพังทลายลงมาเป็นชิ้นๆ!

“ไปทางเรือบด! เร็วเข้า!” เฟียร์ตะโกนสั่งการ พลางดึงลีอาน่าที่ยังคงตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้าให้รีบวิ่งตามไป!

“แต่… แต่ลีโอ!” ลีอาน่าพยายามจะหันกลับไปมองร่างของรองหัวหน้ากิลด์อัศวินมังกรครามที่นอนแน่นิ่งอยู่

“เขาไม่รอดแล้ว! ถ้าเรายังช้าอยู่ พวกเราทั้งหมดจะตายอยู่ที่นี่!” คาเอเลนตะคอกกลับมาอย่างร้อนรน เขาและลูกทีม “วูล์ฟแพ็ค” เริ่มวิ่งนำไปยังทางออกที่พวกเขาเข้ามา

ทีมของเรเวนก็ไม่รอช้า พวกเขารู้ดีว่าสถานการณ์นี้เกินกว่าจะรับมือได้ บรอคแบกร่างของกริฟฟินที่ดูเหมือนจะบาดเจ็บจากการระเบิดเมื่อครู่ขึ้นหลัง ไครอสคอยยิงสกัดหนวดที่พยายามจะตามมา ส่วนเรเวนคอยระวังหลังและมองหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด

การหนีตายเริ่มต้นขึ้นอย่างทุลักทุเล! พวกเขาต้องวิ่งฝ่าเศษซากที่ถล่มลงมา หลบหลีกหนวดระยางของผู้รับใช้แห่งห้วงลึกที่กวาดไปมา และยังต้องคอยระวังวิญญาณลูกเรือปีศาจที่เหลืออยู่ที่ยังคงพยายามจะโจมตีพวกเขา!

“ทางนี้! เร็วเข้า!” เฟียร์นำทางไปยังเรือบดที่พวกเขาจอดทิ้งไว้ที่อ่าวอย่างรวดเร็ว

เมื่อไปถึงเรือบด ทุกคนก็รีบกระโดดลงไปอย่างไม่คิดชีวิต บาร์นาบี้และผู้เล่นปีกอัคคีที่เหลืออยู่บนเรือ “วายุคำรณ” เห็นความโกลาหลที่เกิดขึ้นบนเกาะก็รีบเตรียมเรือให้พร้อมออกเดินทางทันที!

“กัปตัน! เกิดอะไรขึ้น!?” บาร์นาบี้ตะโกนถามเมื่อเรือบดเข้ามาใกล้

“อย่าเพิ่งถาม! รีบพาเรือออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!” เฟียร์ตะคอกกลับไป

เรือ “วายุคำรณ” ที่แม้จะยังซ่อมแซมไม่เสร็จสมบูรณ์ดี ก็ถูกบังคับให้ออกเดินทางอย่างเร่งด่วน! ทุกคนบนเรือมองย้อนกลับไปยังเกาะสุสานเรืออับปางที่กำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับจะจมลงสู่ใต้ทะเลได้ทุกเมื่อ! เมฆดำทะมึนและพายุฝนฟ้าคะนองยังคงโหมกระหน่ำ! และเงาร่างมหึมาของผู้รับใช้แห่งห้วงลึกก็ยังคงปรากฏให้เห็นอยู่ลิบๆ เหนือซากปรักหักพัง!

ขณะที่เรือ “วายุคำรณ” กำลังแล่นฝ่าคลื่นลมออกมาจากบริเวณอันตรายนั้นเอง หญิงสาวลึกลับในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มก็ปรากฏตัวขึ้นบนดาดฟ้าเรืออย่างเงียบกริบ เธอมีผมสีดำขลับยาวสลวย ดวงตาคมกริบสีม่วงอเมทิสต์มองตรงไปยังเกาะที่กำลังจะลับหายไปในม่านฝนด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ข้างเอวของเธอมีดาบคาตานะเล่มงามเหน็บอยู่

เฟียร์ที่เห็นเธอก็มีสีหน้าประหลาดใจระคนโล่งอก “เซรีน่า! ในที่สุดเจ้าก็มา! ข้าเริ่มเป็นห่วงแล้วว่าเจ้าอาจจะติดอยู่ข้างในนั้นเสียแล้ว” (เป็นการแสดงว่าเฟียร์รู้จักและคาดหวังการมาถึงของเซรีน่า ซึ่งเป็น “คนของเรา” ที่เธอเคยกล่าวถึง)

เซรีน่าโค้งคำนับให้เฟียร์เล็กน้อย ก่อนจะหันไปทางเรเวนที่กำลังมองมายังเธอด้วยแววตาที่อ่านยาก “ท่านเรเวน ภารกิจที่ท่านมอบหมาย… ‘กุญแจดารา (Stellar Key)’ จากชั้นใต้ดินของประภาคาร ข้าได้มันกลับมาแล้ว” เธอยื่นห่อผ้าเล็กๆ ที่เธอถืออยู่ออกมา

“เอาละ เอาละ ฉันรู้ว่าทุกคนมีคำถามแต่ตอนนี้เราต้องออกจากสถานที่นี้ให้ได้ก่อน” เรเวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะสงบ แต่ก็ยังคงแฝงความตึงเครียด เขาหันไปทางเฟียร์และคาเอเลน “กัปตันเฟียร์ ท่านบาร์นาบี้ ขอเส้นทางที่เร็วที่สุดเพื่อออกจากน่านน้ำอาถรรพ์นี่ด้วย ส่วนท่านคาเอเลน ข้าคงต้องขอให้คนของท่านช่วยระวังภัยรอบเรือไปก่อน จนกว่าเราจะพ้นเขตอันตรายนี้”

เฟียร์พยักหน้ารับ “บาร์นาบี้! กางใบเรือสำรอง! ใช้ลมช่วย! มุ่งหน้าทิศตะวันออกเฉียงใต้! พยายามหลบแนวหินโสโครกที่เราผ่านมา!”

คาเอเลนก็สั่งการลูกทีมของตนให้กระจายกำลังไปตามจุดต่างๆ บนเรือ คอยระวังภัยจากใต้ทะเลหรืออากาศที่อาจจะตามมา

กลุ่มของลีอาน่า, วัลคัส, และเอลาร่า มองหน้ากันด้วยความสับสนและเหนื่อยล้า พวกเขารอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด แต่ปริศนาและความอันตรายดูเหมือนจะยังไม่จบสิ้น เรเวนคือใครกันแน่? เซรีน่าเกี่ยวข้องอะไรกับเขาและเฟียร์? และ “กุญแจดารา” ที่ว่านั่นคืออะไร? คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือการเอาชีวิตรอดออกจากสุสานเรืออับปางแห่งนี้ให้ได้…