เสียงขู่คำรามอันแหบพร่าของอารัคโนมอร์ฟยังคงก้องอยู่ในท้องเรือที่ผุพัง ดวงตาสีแดงก่ำหลายคู่ของมันจ้องเขม็งมายังไครอสและบรอคราวกับจะฉีกร่างเป็นชิ้นๆ ใยเหนียวสีขาวขุ่นที่พันธนาการกริฟฟินเริ่มขยับถี่ขึ้น บ่งบอกว่าเพื่อนของพวกเขายังมีลมหายใจ และเวลาที่จะช่วยเหลือก็น้อยลงทุกขณะ

“แม่งเอ๊ย! หน้าตาอัปลักษณ์ไม่พอ เสือกถึกอีก!” บรอคตะโกนลั่น พลางตั้งขวานเหล็กคู่เตรียมรับมือ เหงื่อกาฬไหลท่วมใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝุ่นและคราบเลือด สภาพของเขากับไครอสในตอนนี้ไม่ต่างจากนักโทษประหารที่รอวันลงดาบ

ไครอสไม่ได้ต่อปากต่อคำ สองตาจับจ้องไปยังอสูรแมงมุม ข้อมูลจากคัมภีร์นักสำรวจที่เสียหายหนักของกริฟฟินระบุเพียงชื่อ “อารัคโนมอร์ฟ” และคาดการณ์ว่าเป็น “อสูรนักล่า” ระดับพลังที่สูงกว่าครัสเตเซียนศิลา พร้อมคำเตือนตัวแดงก่ำว่า “ข้อมูลไม่สมบูรณ์ ควรระมัดระวังพฤติกรรมที่ไม่คาดคิด!” แถบ HP ของมันปรากฏเป็นสีแดงเข้มก่ำในการรับรู้ของเขา แสดงถึงระดับอันตรายสูงสุด

“ระวังใยมันนะบรอค!” ไครอสเตือน “คัมภีร์บอกว่ามันพ่นใยได้ กรงเล็บก็น่าจะอันตราย จุดอ่อนยังไม่ชัดเจน!”

สิ้นเสียงเตือน ร่างเก้งก้างของอารัคโนมอร์ฟก็พุ่งเข้าใส่! กรงเล็บแหลมคมราวใบมีดสี่ข้างตวัดเข้าหาบรอคด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

“เร็ว! ไอ้สัส!” ไครอสร้อง

บรอคเบี่ยงตัวหลบได้อย่างเฉียดฉิว ปลายกรงเล็บเกี่ยวเกราะหนังจนขาดวิ่น “โธ่เว้ย! ชุดกู!”

“ช่างแม่งชุดก่อน! ช่วยกริฟฟิน!” ไครอสสวนกลับ พุ่งเข้าโจมตีจากด้านข้าง ดาบเหล็กตวัดใส่สีข้างของมัน แต่ด้วยพละกำลังที่ถดถอย คมดาบทำได้เพียงสร้างรอยขีดข่วนตื้นๆ [DMG: 25] อารัคโนมอร์ฟหันขวับ ดวงตาทุกคู่จ้องมาที่เขา ก่อนจะอ้าปากพ่นก้อนใยเหนียวหนืดออกมา!

“เหวอ!” ไครอสม้วนตัวหลบ ใยนั้นพุ่งไปแปะผนังเรือดัง “แฉะ!” สร้างความเหนอะหนะไปทั่วบริเวณ

“ไอ้ไครอส! มาช่วยกูทางนี้!” เสียงบรอคดังขึ้น อารัคโนมอร์ฟไต่ผนังและเพดานอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทิ้งตัวลงมาเล่นงานบรอคจากมุมอับ!

“โครม!” บรอคกระแทกผนังไม้เต็มแรง อารัคโนมอร์ฟใช้กรงเล็บหน้าสองข้างกดร่างเขาไว้ อีกคู่เงื้อสูงพร้อมสังหาร!

“ไอ้สัสบรอค!” ไครอสเห็นเพื่อนกำลังแย่ ความเดือดดาลปะทุในอก เขาพุ่งสุดแรงเกิด ดาบในมือเล็งไปที่ข้อต่อขาหลัง “ย๊ากกก! [แทงทะลวง (Piercing Thrust)]!”

ฉึก! คมดาบเจาะเข้าข้อต่อขาข้างหนึ่ง! [DMG: 115] [CRITICAL HIT!]

“กรี๊สสสส!” อารัคโนมอร์ฟร้องแหลม ขาข้างนั้นอ่อนเปรี้ย มันหันมาแยกเขี้ยวใส่ไครอสอย่างบ้าคลั่ง

บรอคอาศัยจังหวะนั้นถีบร่างอสูรจนเซถอยหลัง ก่อนจะตั้งหลักแล้วตะโกนลั่น “ถึงทีกูบ้างแล้วโว้ย! [คลื่นขวานพิฆาต (Axe Cyclone)]!” ขวานคู่กวาดเป็นวง สร้างความเสียหายต่อเนื่อง [DMG: 85], [DMG: 92], [DMG: 77] แต่แถบ HP ของอสูรร้ายลดลงเพียงเล็กน้อย

“ถึกชิบหาย!” บรอคหอบแฮ่ก

อารัคโนมอร์ฟโกรธจัด กระโดดขึ้นเพดานแล้วสาดใยลงมาไม่ยั้ง! ทั้งสองต้องวิ่งหลบกันพัลวันในท้องเรือที่คับแคบ ไครอสพลาดท่าถูกใยพันขาซ้าย “ชิบหายแล้ว!”

“กูไปช่วย!” บรอคตะโกน แต่ยังไม่ทันถึงตัว อารัคโนมอร์ฟก็ทิ้งตัวลงมาโจมตี! บรอคยกขวานกันได้ทัน แต่ก็ถูกซัดกระเด็นไปชนเสากลางเรืออย่างแรง! [DMG: 150 – Blocked] HP ลดฮวบ!

“บรอค!” ไครอสฟันใยที่ขาจนขาด ก่อนที่อารัคโนมอร์ฟจะพุ่งเข้าใส่เขา ปากอ้ากว้างเตรียมขย้ำ!

ฟิ้ววว!

ลูกศรเหล็กเส้นหนึ่งพุ่งมาปักเข้าที่ดวงตาของอารัคโนมอร์ฟอย่างแม่นยำ! [CRITICAL HIT! DMG: 180]

“กรี๊สสสสส!” มันร้องโหยหวน สะบัดหัวอย่างบ้าคลั่ง

ไครอสและบรอคหันไปมอง… กริฟฟิน! เพื่อนร่างใหญ่หลุดจากใยได้แล้ว ในมือถือหน้าไม้เก่าๆ!

“ไอ้กริฟฟิน! มึงยังไม่ตาย!” บรอคตะโกนลั่นด้วยความดีใจ

“ยังไม่ตายง่ายๆ หรอกโว้ย! แต่หน้าไม้นี่แม่งยิงได้ทีละดอก ลูกดอกก็มีไม่กี่อัน!” กริฟฟินตอบพลางขึ้นลูกศรดอกใหม่

ความหวังกลับมาอีกครั้ง! ทั้งสามคนพุ่งเข้าโจมตีอารัคโนมอร์ฟที่กำลังเสียหลักและเจ็บปวด

“เล็งที่ตา! หรือข้อต่อ!” ไครอสตะโกน บรอคพุ่งเข้าสับขาอสูรแมงมุมอย่างดุเดือด ขวานฟันเข้าข้อต่อขาอีกข้างจนบิดเบี้ยว! [DMG: 105]

“ฟิ้ว!” ลูกศรอีกดอกของกริฟฟินปักเข้าที่ขาอีกข้าง! [DMG: 95]

อารัคโนมอร์ฟเริ่มสับสนและเคลื่อนไหวช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ไครอสหาจังหวะโจมตีซ้ำที่ดวงตาที่เหลือ ขณะที่การต่อสู้ดำเนินไปอย่างชุลมุน เขาเริ่มสังเกตเห็นว่าทุกครั้งที่อสูรร้ายถูกโจมตีบริเวณส่วนท้องที่เคยห่อหุ้มกริฟฟิน มันจะแสดงอาการเจ็บปวดมากกว่าปกติ และแถบ HP ก็ลดเร็วกว่าส่วนอื่น!

Interface ข้อมูลมอนสเตอร์เริ่มอัปเดตข้อมูลใหม่:

[อัปเดตข้อมูลมอนสเตอร์ – จากการปะทะ]
ชื่อ: อารัคโนมอร์ฟ (Arachnomorph)
…
จุดอ่อนที่สังเกตได้: ดวงตา, ข้อต่อขา, **ส่วนท้อง (Abdomen) – ป้องกันต่ำกว่าส่วนอื่นอย่างเห็นได้ชัด!**
ความสามารถที่รับรู้ได้: [พ่นใย (Web Shot)], [กรงเล็บพิฆาต (Lethal Claws)], **[ฟื้นฟูใย (Regenerate Webbing) – สามารถสร้างใยขึ้นใหม่ได้อย่างรวดเร็วหากมีเวลา]**, **[กรดกัดกร่อน (Corrosive Spit) – สังเกตจากของเหลวที่หยดจากเขี้ยวเมื่อโกรธจัด]**
…

 

“ท้องมัน! ท้องมันคือจุดอ่อน!” ไครอสตะโกน “กริฟฟิน! บรอค! เล็งที่ท้องมัน!”

บรอคเปลี่ยนเป้าหมายทันที อาศัยจังหวะที่มันหันไปสนใจกริฟฟิน เขาพุ่งเข้าประชิดแล้วสับขวานคู่เข้าที่ท้องมันเต็มแรง!

“ฉัวะ! ฉัวะ!” เลือดสีเขียวคล้ำทะลัก! [DMG: 220!] [DMG: 235!]

“กร๊าซซซซซซ!” อารัคโนมอร์ฟร้องโหยหวน ถูกลูกศรของกริฟฟินยิงสกัดจนเสียหลัก

“ปิดฉากมัน!” ไครอสเห็นโอกาสทอง รวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย ดาบในมือเปล่งแสงสีฟ้าจางๆ “[ดาบผ่ามรณะ (Deathblow Slash)]!”

ตูมมม!

คมดาบผ่าลึกลงไปในส่วนท้อง! [DMG: 350!] [CRITICAL HIT!] อารัคโนมอร์ฟกรีดร้องสุดเสียง แถบ HP ลดฮวบ!

แต่แทนที่จะล้มลง ดวงตาทุกคู่ที่เหลือของมันกลับลุกโชนด้วยแสงสีแดงก่ำน่าสะพรึงกลัว! ร่างกายสั่นเทิ้ม เส้นเลือดดำปูดโปน กลิ่นไหม้และกำมะถันรุนแรงขึ้น!

[!!! คำเตือนระบบ !!!]
[อารัคโนมอร์ฟเข้าสู่สถานะ: คลั่ง (Frenzied State)!]
[พลังโจมตีทางกายภาพเพิ่มขึ้นอย่างมาก!]
[ความเร็วในการเคลื่อนที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก!]
[ความต้านทานต่อสถานะผิดปกติเพิ่มขึ้น!]
[รูปแบบการโจมตีเปลี่ยนแปลง! โปรดระมัดระวังขั้นสูงสุด!]
[ตรวจพบความสามารถใหม่: หมอกพิษ (Toxic Mist) – สร้างพื้นที่สร้างความเสียหายต่อเนื่องและลดการมองเห็น!]

 

“ฉิบหายแล้ว! แม่งยังไม่ตาย! แถมยังคลั่งอีก!” บรอคสบถ เหงื่อท่วมตัว

อารัคโนมอร์ฟคลั่งคำรามก้อง มันเคลื่อนไหวเร็วจนมองแทบไม่ทัน กรงเล็บและเขี้ยวแหลมคมพร้อมฉีกกระชากทุกสิ่ง! มันเริ่มปล่อยหมอกสีเขียวอมม่วงออกมาจากต่อมตามลำตัว ปกคลุมพื้นที่อย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นฉุนแสบจมูกจนหายใจแทบไม่ออก

“หลบเร็ว! มันเร็วขึ้นเยอะ!” กริฟฟินตะโกน พยายามยิงหน้าไม้ แต่ลูกศรถูกปัดป้องอย่างง่ายดาย “ลูกดอกกูจะหมดแล้ว! อีกแค่สองดอก!”

ไครอสและบรอคต้องถอยร่นอย่างทุลักทุเล การโจมตีของมันในสถานะคลั่งรุนแรงและคาดเดายาก คลื่นลมคมกริบจากการตวัดกรงเล็บสร้างความเสียหายแม้ไม่ได้สัมผัสโดยตรง!

“แม่งเอ๊ย! มันไม่ยอมตายง่ายๆ เลยว่ะ!” บรอคตะโกน กลิ้งหลบกรงเล็บที่ฟาดลงมาจนพื้นไม้แตก “พลังโจมตีมันก็แรงขึ้น! พวกเราจะไหวเหรอวะ!”

“ต้องไหวสิวะ!” ไครอสตอกกลับ บาดแผลที่แขนปริออก เลือดไหลไม่หยุด [HP: 225/1850] “ถ้าเรายอมแพ้ กริฟฟินก็ตาย! เราก็ตาย!”

อารัคโนมอร์ฟหันไปจ้องกริฟฟิน ก่อนจะพุ่งเข้าใส่!

“ไอ้กริฟฟิน! ระวัง!” บรอคพยายามเข้าช่วย แต่ถูกขาหลังของอสูรร้ายถีบสกัดจนล้มกลิ้ง!

ไครอสเห็นเพื่อนทั้งสองตกอยู่ในอันตรายพร้อมกัน! แต่ในวิกฤต เขาก็ยังคงเห็นบาดแผลฉกรรจ์ที่ท้องของมัน ของเหลวสีเขียวคล้ำยังคงไหลซึม!

“จุดนั้น! ต้องย้ำที่จุดนั้น!” ไครอสตัดสินใจทุ่มสุดตัว เขาไม่สนใจความเจ็บปวดอีกต่อไป พุ่งเข้าใส่อารัคโนมอร์ฟที่กำลังจะถึงตัวกริฟฟิน!

“ถ้าจะตาย… ก็ขอเอาแกไปด้วยแล้วกัน! ไอ้สัตว์นรก!” ไครอสคำราม เขาใช้แรงทั้งหมดกระแทกร่างตัวเองเข้าใส่บาดแผลที่ท้องของอารัคโนมอร์ฟอย่างจัง! มือทั้งสองข้างที่กำด้ามดาบแน่น จ้วงแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเข้าไปในแผลเดิม! “อ๊ากกกก! เข้าไป! เข้าไปลึกๆ! ตายซะ! ตาย!” เลือดอสูรสาดกระเซ็น!

“กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!” อารัคโนมอร์ฟกรีดร้องสุดเสียง ร่างของมันบิดเกร็ง มันพยายามสลัดไครอสออก แต่เขาก็เกาะติดแน่น!

“บรอค! กริฟฟิน! ตอนนี้แหละ! โจมตีที่ท้องมัน! ทุ่มสุดตัว!” ไครอสตะโกนทั้งน้ำตาและเลือด!

บรอคและกริฟฟินไม่รอช้า! บรอคคำรามลั่น เหวี่ยงขวานคู่สับเข้าที่ท้องอสูรอย่างไม่ยั้ง! กริฟฟินใช้ลูกดอกสองดอกสุดท้ายยิงอัดเข้าไปที่บาดแผลเดียวกัน!

ฉัวะ! ฉัวะ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

อารัคโนมอร์ฟในสภาพคลั่งคลั่งดิ้นรนสุดชีวิต กรงเล็บตวัดไปมาอย่างสะเปะสะปะ เฉี่ยวร่างทั้งสามคน สร้างบาดแผลเพิ่ม! [ไครอส HP: 190/1850], [บรอค HP: เหลือประมาณ 35%], [กริฟฟิน HP: เหลือประมาณ 50% จากการถูกจับตัวและบาดเจ็บเล็กน้อย]

“อึดอัดโว้ย! แม่งจะตายไม่ตายวะ!” บรอคตะโกน ขวานของเขาเริ่มอ่อนแรงลง

กริฟฟินทิ้งหน้าไม้ คว้าท่อนไม้ใกล้ตัว “กูไม่ยอมให้มึงรอดไปได้หรอก! ไอ้แมงมุมเวร!”

ไครอสยังคงเกาะติด ดาบแทงลึกเข้าไปในแผลเดิม เขารู้สึกได้ถึงอวัยวะภายในของมันที่กำลังถูกบดขยี้! “อีกนิดเดียว!” เขาเค้นพลังบิดด้ามดาบ!

แกร๊บบบบ!

เสียงบางอย่างภายในท้องของอารัคโนมอร์ฟแตกละเอียด! ร่างมหึมาของมันกระตุกอย่างรุนแรงเป็นครั้งสุดท้าย! ดวงตาทุกคู่ดับวูบลง…

“โฮก…ก…ก…..”

เสียงคำรามสุดท้ายแผ่วเบา… ก่อนจะเงียบสนิท ร่างอสูรแน่นิ่ง ขาอ่อนแรง กรงเล็บห้อยตกลง

[อารัคโนมอร์ฟ (สถานะคลั่ง) ถูกกำจัด!]

[ได้รับค่าประสบการณ์: 15500 EXP (ไครอส), 14200 EXP (บรอค), 11500 EXP (กริฟฟิน) – ค่าประสบการณ์ถูกแบ่งตามการมีส่วนร่วมและความเสียหายที่ทำได้ รวมถึงผลกระทบจาก Repeated Death Trauma ของแต่ละคน และการเอาชนะศัตรูในสถานะคลั่ง]

[ไอเทมดรอป: ???]

เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น แต่ทั้งสามคนแทบจะไม่มีแรงสนใจ

ไครอสถอนดาบออกมา เขาทรุดลงนั่ง หอบหนัก ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดอสูร แต่แววตาฉายประกายแห่งชัยชนะและความโล่งใจ

บรอคทิ้งขวาน ล้มตัวลงนอนแผ่หลา “แม่งเอ๊ย… นึกว่าจะตายห่าซะแล้ว… ไอ้สัส… เหนื่อยชิบหาย…”

กริฟฟินเดินโซซัดโซเซมาทรุดตัวลงข้างๆ มองซากอสูรด้วยแววตาหวาดผวาแต่ก็ภูมิใจ “พวกเรา… พวกเราทำได้ว่ะ…”

ท้องเรือกลับสู่ความเงียบสงัด มีเพียงเสียงหอบหายใจของทั้งสาม… พวกเขารอดแล้ว… อย่างน้อยก็ในตอนนี้

หลังจากพักหายใจหายคอได้ครู่ใหญ่ บรอคก็เป็นคนแรกที่ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล “เอาล่ะ… ไหนๆ แม่งก็ตายห่าไปแล้ว… มาดูซิว่ามันมีอะไรให้พวกเราบ้าง” เขาเดินตรงไปยังซากของอารัคโนมอร์ฟที่นอนแน่นิ่งอยู่กลางท้องเรือ สภาพของมันเละเทะจนแทบดูไม่เป็นทรง บาดแผลฉกรรจ์ที่ท้องเปิดอ้าเห็นอวัยวะภายในสีเขียวคล้ำที่เสียหายยับเยิน

“เดี๋ยวก่อนบรอค” ไครอสพูดห้าม พลางพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ “อย่าเพิ่งเข้าไปใกล้มาก เผื่อมันยังไม่ตายสนิท หรือมีพิษอะไรเหลืออยู่” แม้ระบบจะแจ้งว่ามันตายแล้ว แต่ความระแวงจากประสบการณ์ที่ผ่านมายังคงฝังลึก

กริฟฟินพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ๆ… ไอ้ตัวเหี้ยนี่มันเจ้าเล่ห์จะตาย” เขายังคงจำความรู้สึกตอนที่ถูกใยมันพันธนาการได้ดี

ทั้งสามคนเดินเข้าไปใกล้ซากของอารัคโนมอร์ฟอย่างระมัดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่ามันไม่ขยับเขยื้อนหรือมีอันตรายใดๆ แอบแฝงอยู่ บรอคก็เริ่มลงมือ “ชำแหละ” มันทันทีตามประสาของนักรบที่คุ้นเคยกับการล่า เขาใช้ขวานเล่มหนึ่งค่อยๆ แงะเปลือกแข็งบางส่วนออกอย่างชำนาญ แม้จะบ่นอุบอิบถึงความเหนียวและความเหม็นของมันเป็นระยะ

“แม่ง! เปลือกแข็งเป็นบ้า! เนื้อในก็เหม็นเขียวชิบหาย! ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรแดกได้รึเปล่าวะเนี่ย” บรอคบ่นไปพลางทำงานไปพลาง

ไครอสใช้ดาบของเขาช่วยงัดแงะส่วนที่บรอคเข้าไม่ถึง ในขณะที่กริฟฟินผู้มีทักษะ [วิเคราะห์สิ่งมีชีวิตเบื้องต้น] จากคัมภีร์นักสำรวจ (แม้จะชำรุด) ก็พยายามตรวจสอบชิ้นส่วนต่างๆ เพื่อดูว่ามีอะไรที่พอจะเป็นประโยชน์หรือมีค่าบ้าง

หลังจากใช้เวลาอยู่พักใหญ่ พวกเขาก็สามารถรวบรวม “สินสงคราม” จากซากของอารัคโนมอร์ฟได้ดังนี้:

“โอ้โห! ไอ้เหี้ย! ของดีๆ ทั้งนั้นเลยนี่หว่า!” บรอคอุทานอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นรายการไอเทมที่พวกเขาได้มา โดยเฉพาะหัวใจอสูรคลั่งกับแก่นพลังงานที่ดูมีราคา “ไอ้หัวใจเต้นแรงๆ นี่มันอะไรวะ? น่าขนลุกชิบหาย แต่ดูท่าทางจะแพง!”

ไครอสพิจารณาแก่นพลังงานอสูรในมืออย่างครุ่นคิด “ไอเทมพวกนี้… น่าจะเอาไปให้นักค้าข่าว หรือไม่ก็หาช่างฝีมือดีๆ ในไซฟาร์ช่วยดูได้ บางทีอาจจะเป็น ‘ของกำนัล’ ที่เรเวนพูดถึงก็ได้”

กริฟฟินมองไปยังอวัยวะผลิตใยด้วยแววตาเป็นประกาย “ถ้าเอาไปให้ช่างฝีมือดีๆ น่าจะทำชุดเกราะเบาที่คล่องตัวกว่าไอ้ชุดหนังเน่าๆ นี่ได้นะเว้ย”

แม้จะเหนื่อยล้าและบาดเจ็บ แต่การได้เห็น “สินสงคราม” ที่คุ้มค่าก็ช่วยให้กำลังใจของพวกเขากลับคืนมาได้บ้าง อย่างน้อยการต่อสู้ที่เสี่ยงตายครั้งนี้ก็ไม่ได้สูญเปล่า…

หลังจากจัดการกับซากอารัคโนมอร์ฟและเก็บ “สินสงคราม” เรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็ตัดสินใจว่าต้องหาที่ที่ปลอดภัยกว่านี้เพื่อพักผ่อนและตรวจสอบสถานะของตัวเองอย่างละเอียด ท้องเรือที่เพิ่งผ่านการต่อสู้อันดุเดือดมาหมาดๆ เหม็นคาวเลือดและของเหลวสีเขียวคล้ำของอสูร แถมยังไม่รู้ว่าจะมีตัวอะไรโผล่มาอีกเมื่อไหร่

“กูว่าเราควรจะหาห้องที่มันมิดชิดกว่านี้หน่อยว่ะ” บรอคเสนอ พลางกวาดตามองไปรอบๆ “ที่นี่แม่งโล่งโจ้งเกินไป ไม่ปลอดภัย”

“เห็นด้วย” ไครอสพยักหน้า “ลองดูซิว่ามีห้องไหนที่พอจะใช้เป็นที่กำบังชั่วคราวได้บ้าง”

พวกเขาเริ่มสำรวจซากเรือลำนั้นอย่างระมัดระวังอีกครั้ง คราวนี้เป้าหมายคือการหาห้องที่ยังอยู่ในสภาพดีพอสมควรและมีทางเข้าออกทางเดียวเพื่อป้องกันการถูกลอบโจมตี หลังจากเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่มืดและแคบอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดกริฟฟินก็ไปเจอห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บของเก่า ประตูไม้โอ๊คหนาของมันยังคงแข็งแรง แม้จะมีรอยแตกและบานพับขึ้นสนิมบ้างก็ตาม

“ห้องนี้น่าจะพอได้นะ” กริฟฟินพูดพลางลองผลักประตูเข้าไปอย่างช้าๆ “ข้างในไม่กว้างมาก แต่ก็ดูปลอดภัยกว่าข้างนอก”

ภายในห้องนั้นค่อนข้างมืด มีเพียงแสงสลัวๆ จากคบเพลิงที่ไครอสจุดขึ้นใหม่เท่านั้นที่ส่องให้เห็นลังไม้เก่าๆ และถังเปล่าๆ วางระเกะระกะอยู่ตามมุมห้อง มีกลิ่นอับชื้นของไม้เก่าและฝุ่นหนาเตอะ แต่ก็ยังดีกว่ากลิ่นคาวเลือดด้านนอก

หลังจากช่วยกันเคลียร์พื้นที่และนำลังไม้มาทำเป็นที่นั่งชั่วคราวแล้ว ทั้งสามคนก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง บรอคเป็นคนแรกที่เปิด Interface สถานะของตัวเองขึ้นมาดู

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย! HP กูก็เหลือน้อยเต็มที! แถมยังติดสถานะ [อ่อนเพลียรุนแรง (Severe Fatigue)] อีก! แม่ง! ขยับตัวยังแทบไม่อยากจะขยับเลยว่ะ!” บรอคสบถออกมาอย่างหัวเสีย “ค่าประสบการณ์ที่ได้มาก็ถือว่าเยอะอยู่ แต่เทียบกับที่เสียไปตอนโดนไอ้เร็กซ์มันเล่นงาน… แม่ง! ยังห่างไกลว่ะ!”

ไครอสพยักหน้ารับรู้ เขาก็รู้สึกไม่ต่างกัน “กูก็เหมือนกัน HP เหลือไม่ถึง 200 แล้วมั้ง บาดแผลที่แขนก็ยังปวดอยู่เลย แถมสกิลดีๆ ก็ยังใช้ไม่ได้ซักกะอย่าง” เขาเปิดดูสถานะของตัวเองอย่างละเอียดอีกครั้ง:

Character Status: Kairos
Race: Human
Class: Swordsman (นักดาบ)
Level: 135 (EXP: 12500 / 250000) -> Level 136! (EXP: 2500 / 280000)
HP: 190/1850 (หลังจากการต่อสู้และพักเล็กน้อย: 250/1900 – VIT เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากการต่อสู้ที่หนักหน่วง)
Core Stats: (ยังคงอยู่ในระดับต่ำ แต่เริ่มเห็นการฟื้นตัวเล็กน้อย)
STR: 112 -> 114
DEX: 127 -> 129
SPD: 117 -> 119
VIT: 95 -> 98
… (ค่าอื่นๆ ยังไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก)
Status Ailments: [บาดเจ็บภายใน (ลดลง)], [อ่อนเพลียสะสม (รุนแรง)], [ผลกระทบจากความตายซ้ำซ้อน (ยังคงอยู่ – EXP ที่ได้รับยังคงถูกลดทอน แต่ผลกระทบต่อการฟื้นฟูค่าพลังพื้นฐานเริ่มลดลง)]

 

ไครอสขมวดคิ้วเมื่อเห็นค่า EXP ที่ต้องการสำหรับเลเวลถัดไป “ให้ตายสิ… EXP ที่ต้องใช้มันเพิ่มขึ้นเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย” แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าเลเวลของเขาเพิ่มขึ้น! และค่า HP สูงสุดกับค่าพลังพื้นฐานบางอย่างก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน “เออ… อย่างน้อยก็ยังพอมีอะไรดีๆ บ้างสินะ” เขายิ้มออกมาอย่างอ่อนแรง

“อย่างน้อยค่าพลังพื้นฐานมันก็ขยับขึ้นมาบ้างนิดหน่อยวะ” บรอคพูดปลอบใจตัวเองและเพื่อน “แต่ไอ้สถานะ ‘ผลกระทบจากความตายซ้ำซ้อน’ นี่แม่งน่ารำคาญชิบหาย ลด EXP ที่ได้ตั้งครึ่ง! ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะหายไปซะที”

กริฟฟินที่นั่งเงียบๆ ตรวจสอบสถานะของตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงอ่อนล้า “ข้าก็โดนไปเยอะเหมือนกัน HP เหลือไม่ถึงครึ่ง แถมไอ้หน้าไม้กากๆ นั่นก็พังไปแล้ว ค้อนอันเดิมก็ไม่รู้หายหัวไปไหนตอนโดนน้ำซัด” เขาถอนหายใจ “แต่ EXP ที่ได้มาก็พอจะทำให้เลเวลขยับขึ้นมาบ้างนิดหน่อย… นิดเดียวจริงๆ”

หลังจากตรวจสอบสถานะของตัวเองจนพอใจแล้ว พวกเขาก็หันมาสนใจ “สินสงคราม” ที่วางกองอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง