หลังจากเรียนจบมัธยมต้น เทนมะได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในจังหวัดคานางาวะและสังกัดมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมาก และเขาเป็นนักเรียนคนเดียวจากโรงเรียนมัธยมต้นที่สอบเข้าได้ คนสุดท้ายที่ผมได้สัมภาษณ์คือเพื่อนสมัยมัธยมปลายคนหนึ่งของเทนมะ ในตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าแผนกของบริษัทการค้าขนาดใหญ่และใช้เวลาช่วงหลายปีที่ผ่านมาทำงานในสำนักงานที่ลอนดอน เขาเป็นคนผู้เป็นมิตรที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลา แต่เพราะว่าชุดสูทดีๆ แว่นตา และบรรยากาศแบบนักธุรกิจทำให้เขาดูแก่กว่าดร.เทนมะมาก

  ผมเริ่มต้นด้วยการถามเขาว่าเขาคิดอย่างไรเมื่อในตอนนี้มีการถกเถียงกันอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องของเท็นมะ

  เขายิ้มขณะตอบ

  “ใช่ ผมคิดว่าคุณสามารถพูดได้ว่าตอนเรียนมัธยมปลาย ผมเป็น’เพื่อน’กับเท็นมะ แต่เมื่อเราเข้ามหาวิทยาลัย ผมก็ขาดการติดต่อกับเขา ในปีแรกเขาก็ยุ่งอยู่กับการเรียนแพทย์ จากนั้นเขาก็ย้ายไปเยอรมนี ส่วนผมก็เรียนโรงเรียนกฎหมายและใช้เวลาปีแรกสนุกกับชีวิตในมหาวิทยาลัย ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมน่าจะเป็นคนที่เขาติดต่อด้วยมากที่สุดก่อนที่เขาจะเดินทางไปยุโรป ผมคิดว่าผมเป็นคนดีพอสำหรับเขาที่เขาจะมาหาเวลาที่อยากจะบ่นอะไรซักอย่าง”

  เขาเกาหัวและหัวเราะ

  “ในช่วงที่เท็นมะกำลังหลบหนี ผมสงสัยว่ามันเกิดขึ้นจริงๆหรือเปล่า ยังไงก็ตาม ผมยอมรับว่าผมเป็นคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และผมก็เคยเล่นมุกตลกที่ไม่ควรเล่นเยอะมากกับเพื่อนและเพื่อนร่วมงานแม้ว่าผมจะเป็นห่วงเทนมะในใจก็ตาม  ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจ แต่ถ้าคุณย้อนกลับไปอ่านหนังสือพิมพ์ พวกเขาก็หยุดพูดเรื่องนี้แบบสั้นๆว่า เขาไม่มีความผิดในคดีฆาตกรรมพวกนี้ ดังนั้นผมเลยคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องแปลกสินะ… ผมคิดว่าผู้คนเชื่อพาดหัวข่าวและสื่อมากกว่าประสบการณ์ตรงและการตัดสินของพวกเขาเอง”

  ผมคิดว่าเขาเป็นคนที่พูดอะไรที่อยู่ในใจออกมาอย่างเปิดเผยมากกว่าคนทั่วๆไป นี่คงเป็นสิ่งที่ทำให้เทนมะไว้วางใจในตัวเขา

 

  ต่อจากนั้น ผมถามเขาเกี่ยวกับเรื่องต่างๆที่เทนมะทำในช่วงมัธยมปลาย เรื่องที่ผมสนใจเป็นพิเศษคือเรื่องชีวิตรักของเขา

  “เทนมะค่อนข้างจะเป็นอินโทรเวิร์ท แม้ว่าตอนเราเรียนมัธยมปลาย ผมเคยจัดปาร์ตี้กับสาวๆจากวิทยาลัยสตรีโตเกียว แต่เขามักจะปฏิเสธคำชวนของผม และเวลาที่เขามา สาวๆก็จะชอบเขา… แต่เขามักจะดูซื่อๆตลอดเวลา… อันที่จริงผมมีเรื่องเล่าเด็ดๆเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย มีเด็กสาวมัธยมปลายคนหนึ่งในงานปาร์ตี้ที่แฟนของเธอเป็นเพื่อนของผมและเทนมะ แต่ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างเป็นเจ้าชู้ดังนั้นเมื่อเขาเบื่อเธอ เขาก็เริ่มนอกใจเธอ ดังนั้นเธอคนนี้เลยไปขอคำแนะนำจากเทนมะ

  ตอนแรก แน่นอนว่าเทนมะก็ช่วยเธอในฐานะผู้ชายใจดีทั่วไป แต่พอเวลาผ่านไปก็เห็นได้ชัดเลยว่าเธอมีใจให้กับเขา แต่เขาไม่เคยจะรู้อะไรเลย เขาแค่ฟังสิ่งที่เธอพูดและคิดว่าจะช่วยเธอจัดการยังไงกับปัญหาของเธอ…”

  เมื่อผมบอกว่าเธออาจจะไม่ใช่สเป็คของเทนมะ ชายคนนี้ก็โบกมืออย่างจริงจัง

  “ไม่ๆ เธอเป็นผู้หญิงแบบที่เขาชอบเลยล่ะ แต่เธอกำลังมีปัญหาความรักกับผู้ชายอีกคน และผู้ชายคนนั้นก็เป็นเพื่อนของเขาเอง เขาเป็นคนประเภทที่จริงจังกับเรื่องนั้นมาก ผมหมายถึงพวกเราบอกเขาว่า เทนมะ เธอชอบนายมากจริงๆ นายแค่ต้องขอเธอเป็นแฟน ในที่สุดดูเหมือนว่าเขาเริ่มที่จะเข้าใจ แต่ท้ายที่สุดมันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น แฟนเก่าของเธอทิ้งเธอเพราะเธอเย็นชาใส่เขา แต่ต่อมาเขาก็กลับมาหาเธอและขอโทษ ถามว่าพวกเขาจะกลับมาคืนดีกันได้ไหม”

  “ไม่นะ เทนมะ นายแค่ต้องแย่งตัวเธอไป แต่เขายังมีโอกาส…  หรือบางทีผมควรพูดว่า โอกาสนั้นคือทั้งหมดที่เขามี เรามารู้ทีหลังว่าเธอบอกเพื่อนของเธอไปแล้วว่าเธออยากจะคบกับเทนมะ”

  เมื่อผมเดาว่าท้ายที่สุดแล้วพวกเขาคงไม่ได้คบกัน เขาก็กลั้นหัวเราะราวกับว่าเขาเพิ่งนึกอะไรออกได้

  “ใช่ ใช่ เรื่องมันเกิดที่ร้าน Cozy Corner ในชิบูย่า เธอเตรียมกำลังจะบอกถึงสิ่งที่อยู่ในใจของเธอ แต่เขากลับทำตัวแน่วแน่เหมือนลูกผู้ชาย… ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร เขาก็บอกเธอว่าเขาดีใจที่แฟนของเธอเปลี่ยนใจ และแฟนของเธอก็เป็นคนดีจริงๆ  นั่นคือจุดจบของเรื่องนี้”

  เขาบรรยายว่าเทนมะเป็นคนที่ตัดสินใจได้อย่างดี ซึ่งความพยายามของเขามักจะย้อนกลับมาทำร้ายเขาเสมอ

  ผมยังคงสงสัยเกี่ยวกับคำพูดสุดท้ายของผู้กำกับโฆษณาผู้เป็นเพื่อนสมัยมัธยมต้นของเทนมะ ผมจึงถามเขาด้วยเช่นกัน — มีเรื่องขัดแย้งกันระหว่างเทนมะและครอบครัวของเขาบ้างไหม โดยเฉพาะพ่อและพี่ๆของเขา? ถ้าเขาคือเพื่อนสนิทของเทนมะขนาดที่เทนมะยอมเล่าเรื่องขุ่นเคืองใจให้จริงๆ แน่นอนว่าเขาคงจะเป็นคนที่ดีที่สุดที่จะถามเรื่องส่วนตัวแบบนี้…

 

นักธุรกิจและเพื่อนเก่าของเทนมะผู้บอกผมว่า คนญี่ปุ่นไม่เหมาะกับการเป็นอิสระไม่ขึ้นกับใคร ดังนั้นแล้วเราจึงไม่ชอบที่จะยอมรับหมาป่าเดียวดาย นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเทนมะถึงไม่เคยกลืนเข้าไปในสังคมได้เลย

 

  เขาพยักหน้าแล้วบอกว่าเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว หลังจากที่เขาอธิบายทั้งหมดแล้ว เรื่องราวทั้งหมดก็สมเหตุสมผลทันที ทำไมชายแน่วแน่คนหนึ่งที่การตัดสินใจมักจะย้อนกลับมาใส่ตัวถึงได้มาเรียนและเป็นแพทย์ในเยอรมนี ทั้งๆที่เขาสามารถเป็นแพทย์ชั้นนำในญี่ปุ่นและใช้ชีวิตอย่างสงบและสุขสบาย…

  ในสมัยประถมและมัธยมต้น เทนมะเป็นนักเรียนดีเด่น ในโรงเรียนมัธยมปลาย ผลการเรียนของเขาอยู่ในอันดับต้นๆของชั้นเรียน และเขาสอบข้อสอบมหาวิทยาลัยแพทย์ที่ยากสุดๆผ่านได้อย่างง่ายดาย พ่อของเขาซึ่งเป็นศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยเดียวกันนี้ก็รู้สึกดีใจอย่างเปิดเผย พี่ชายที่อายุมากกว่าเทนมะแปดปีก็สอบได้คะแนนดีเช่นกัน แต่จิตใจของเขาเอนเอียงไปทางศิลปศาสตร์มากกว่า และเขาก็จบจากคณะเศรษฐศาสตร์จนได้ทำงานดีๆกับธนาคารชั้นนำในที่สุด ดังนั้นแล้วพ่อของเขาจึงรู้สึกไม่สบายใจที่จะต้องยกธุรกิจของครอบครัวให้เขา

  ปัญหาอีกอย่างหนึ่งก็คือลูกชายคนรองที่แก่กว่าเทนมะสามปี ผู้ต้องการเข้าเรียนคณะแพทย์แต่กลับล้มเหลวสามปีติดต่อกัน ในฐานะที่เขาเป็นคนโปรดของพ่ออย่างไม่ต้องสงสัย เทนมะกังวลว่าเขาจะถูกบังคับให้สืบทอดธุรกิจของครอบครัวหรือไม่

  ท้ายที่สุดแล้วในปีนั้น พี่ชายของเขาก็สอบเข้าคณะแพทย์ของอีกวิทยาลัยหนึ่งได้สำเร็จ และเทนมะก็คิดว่าในที่สุดความกดดันที่มีบนตัวเขาก็จะลดลงบ้าง แต่พ่อของเขาก็ยืนยันชัดเจนในการบอกคนอื่นว่าเทนมะจะเป็นผู้สืบทอด มหาวิทยาลัยของพี่ชายของเขานั้นถือว่าห่างไกลกับมหาวิทยาลัยของเทนมะมากทั้งในด้านชื่อเสียงและประวัติศาสตร์ 

  ในระหว่างเรื่องราวทั้งหมดนี้ แม่ของพวกเขาก็ขอร้องให้พ่อยกโรงพยาบาลให้กับลูกชายคนที่สอง ในฐานะภรรยาคนที่สองของคุณพ่อเทนมะ มันน่าแปลกมากที่เธอมักจะเกรงใจและเอ็นดูลูกชายคนโตทั้งสองคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดเลย และในทางตรงกันข้าม ก็ใจร้ายอย่างมากกับเคนโซ เลือดเนื้อเชื้อไขของเธอเอง

  และก็เป็นวิทยานิพนธ์จากเยอรมนีที่ตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์นี้เองที่ทำให้ปลดปล่อยเทนมะจากเรื่องราวดราม่าครอบครัวทั้งหมดนี้ บทความนั้นเป็นบทความที่เยี่ยมยอดเกี่ยวกับการดูแลผู้ที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ซึ่งเขียนโดย อูโด ไฮเนอมันน์ ศาสตราจารย์แพทย์แห่งมหาวิทยาลัยดุสเซิลดอร์ฟ

 

  เทนมะได้ตัดสินใจ — เขาจะยกโรงพยาบาลให้พี่ชาย และไปทำวิจัยกับดร.ไฮเนอมันน์ นักวิทยาศาสตร์ด้านการแพทย์ที่เขาเคารพนับถือมาก การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของแผนการต่างๆในอนาคตนี้ย่อมต้องพบกับความโกรธเกรี้ยวอย่างมากจากพ่อของเขา แต่เทนมะก็ตั้งใจไว้แน่วแน่แล้ว เขาใช้เงินทุนการศึกษาของเขาในการไปยังเยอรมนีโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากใครเลย 

  หลังจาการเรียนภาษาเยอรมันอย่างบ้าคลั่งที่โรงเรียนสอนภาษาในเมืองดุสเซิลดอร์ฟ เทนมะก็ผ่านเกณฑ์การเข้าโรงเรียนแพทย์ได้ในเดือนกันยายนปีถัดมา ในช่วงเวลานี้เองเขายังสามารถตกลงเรื่องต่างๆกับพ่อได้ในญี่ปุ่น ถึงแม้ว่าเขาจะมารู้ในภายหลังก็ตามว่าพ่อของเขายอมเพราะลูกชายคนรองช่วยพูดคุยให้ยกโทษให้เทนมะ

  เทนมะยังคงทำคะแนนได้เป็นระดับท็อปในชั้นเรียนที่มหาวิทยาลัยดุสเซิลดอร์ฟ และเขาได้รับการยอมรับอย่างมากจากศาสตราจารย์ไฮเนมันน์ หลังจากได้รับใบประกอบวิชาชีพแพทย์แล้ว เขาก็ได้งานทำที่โรงพยาบาลดุสเซิลดอร์ฟไอซ์เลอร์ของไฮเนอมันน์ 

  แต่ในช่วงปีที่สี่ เขาก็ได้เรียนรู้ว่างานวิจัยอันยอดเยี่ยมของไฮเนอมันน์ไม่ได้เขียนโดยตัวของไฮเนอมันน์แม้แต่น้อย แต่กลับถูกเขียนโดยผู้ช่วยสอนที่เก่งที่สุดคนหนึ่งของเขา เทนมะเริ่มกังวลว่าในอนาคต เขาอาจกลายเป็นนักเขียนผีสำหรับวิทยานิพนธ์ทางการแพทย์ของไฮเนอมันน์

  ส่วนในญี่ปุ่น ลูกชายคนรองผู้ควรจะรับช่วงต่อโรงพยาบาลแทนที่ของเทนมะก็รีบปฏิเสธคำขอของพ่อและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองที่การให้บริการทางการแพทย์ยังไม่ค่อยมีคุณภาพมากนัก แม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังคงส่งจดหมายอันจริงใจให้เทนมะอยู่เรื่อยๆ บอกว่าตอนนี้พ่อของเขาไม่ได้โกรธแล้วและช่วยกลับมาญี่ปุ่นเพื่อมารับช่วงต่อธุรกิจที่บ้านได้ไหม 

  ในตอนนี้ พี่ชายของเทนมะคนนี้กลายเป็นแพทย์ผู้มีชื่อเสียง และยังคงให้การบริการช่วยเหลือทางการแพทย์กับเมืองเล็กๆหลายแห่ง หลายคนทราบกันดีว่าถึงแม้เทนมะจะสร้างศัตรูมากมายทั่วเยอรมนี พี่ชายของเขายังคงเชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของเขา และก่อตั้งกองทุนในญี่ปุ่นเพื่อจ้างนักสืบและทนายความเพื่อช่วยเหลือเทนมะ

 

  แม้แต่คนนอกอย่างเราๆ เราก็เห็นได้ชัดว่าการตัดสินใจของเทนมะได้ย้อนกลับมาทำร้ายตัวของเขาเอง

  “ศัลยแพทย์ต้องมีความสามารถในการตัดสินใจอย่างรอบคอบและรวดเร็วทันที แต่มีคนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่มีทั้งสองอย่างนี้ นั่นเพราะว่า คุณสมบัติทั้งสองนี้เป็นขั้วตรงข้ามกัน” — คำพูดของแพทย์ผู้มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง แต่ชายที่ชื่อเคนโซ เทนมะนี้คือคนส่วนน้อยสุดล้ำค่าผู้มีทั้งสองอย่างนี้ในเวลาเดียวกัน

  แต่มันจะเป็นไปได้หรือที่แม้ว่าจะมีทั้งสองอย่างที่กล่าวมา เขาก็ยังมีความเงอะงะที่แทบจะไม่มีใครเทียบได้เมื่อต้องตัดสินใจเลือกทางเดินในชีวิต?

  ในบทถัดไปนั้นจะเป็นการสัมภาษณ์เกี่ยวกับบุคคลหนึ่งในเยอรมนี ผู้รู้จักเทนมะดียิ่งกว่าใคร

  คำบอกเล่าของเธอจะแสดงให้เห็นถึงเหตุผลว่าทำไมเทนมะจึงเข้ามาพัวพันกับคดีอย่างจริงจัง และทำไมเขาถึงรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องฆ่าโยฮัน — คำบอกเล่านี้อาจจะเป็นเบาะแสชิ้นสำคัญที่สุดของปริศนาทั้งหมดในรายงานการสืบสวนนี้

  ชื่อของเธอคือ อีวา ไฮเนอมันน์ ผู้ครั้งหนึ่งเคยหมั้นกับเคนโซ เทนมะ และลูกสาวของเหยื่อรายแรกๆ ดร.อูโด ไฮเนอมันน์ ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลดุสเซิลดอร์ฟไอซ์เลอร์