เลย์ลากำลังจัดบล็อกโคลี่กับแครอทใส่กล่องทัพเพอร์แวร์
เมื่อวานเธอได้ทำเรื่องอย่างว่าครั้งแรกในชีวิตด้วยกันกับเขาครั้งแรกของเธอที่เต็มไปด้วยความรุนแรงความเจ็บปวดและก็ความรื่นรมณ์เปี่ยมสุขแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังตกใจที่ได้เห็นแผ่นหลังของคาเงโอะที่มีรอยฟกช้ำ
ถึงคาเงโอะจะบอกว่ามันไม่ได้เจ็บอะไรแล้วแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าที่ไปติดเขาในสภาพแบบนั้น
ชั้นกังวลว่าตอนนั้นชั้นคิดอะไรอยู่กันนะ ชั้นรู้สึกผิดเหรอ?
ด้วยความสามารถทางภาษาต่างชาติของเลย์ลาถึงแม้เธออยากจะขอโทษก็ตามเธอคงพูดได้แค่ “ชั้นขอโทษเจ้าค่ะ”
ถ้างั้นอย่างน้อยก็ทำมื้อเที่ยงให้เขาแล้วเอาไปให้เขาหลังจากนั้นก็กินมื้อเที่ยงด้วยกัน
วีเนอร์ชีสบร็อคโคลีแครอทแล้วก็มีแครกเกอร์กับกล้วยพร้อมกับขนมเยลลี่สำหรับของหวาน

“อรุณสวัสดิ์เลย์ลา”

ยายของเธอที่ตื่นมาก่อนพูดทักทาย
ยายของเธอที่นิสัยเหมือนแม่ของเธอตรงที่ชอบไปยิมกับร้องคาราโอเกะ
เธอดูมีชีวิตชีวาและยังดูสาวอยู่เลยและดูเหมือนว่าเธอเป็นที่รักใคร่ตอนออยู่ที่ยิมแล้วตัวเธอก็ดูสนุกสนานอยู่ทุกๆวัน

“อรุณสวัสดิ์ึึคุณยาย”
“เรียก Grandma ก็ได้จ้ะ เรียกคุณยายแบบนั้นมันทำให้ชั้นรู้สึกแก่นะ”
“Grandma อาหารเช้า เตรียมแล้วเจ้าค่ะ”

เลย์ลาตอกไข่ลงกระทะทอดทำเป็นไข่ดาว เตรียมซุบกับขนมปังปิ้ง
เลย์ลาเตรียมแค่อาหารเช้า
เธออยู่ที่โรงเรียนในช่วงกลางวัน ตกเย็นคุณยายก็จะทำอาหารญี่ปุ่นให้
“มีเธออยู่ที่นี่เนี่ยมันครื้นเครงดีนะเลย์ลาเหมือนกับว่ารูมิโกะก็อยู่ที่นี่ด้วยเลยล่ะจ้ะ อาจจะเป็นเพราะว่าเธอตัดผมก็เป็นได้ แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนรูมิโกะเปี๊ยบเลยนะจ้ะ”
“ชั้น สาวกว่าแม่นะเจ้าคะ”
“ฮะๆ ก็ถูกของเธอนั่นแหละจ้ะ”

แม่ของเธอ รูมิโกะ ได้เจอพ่อของเธอและแต่งงานกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยที่อเมริกาและตั้งแต่นั้นเธอก็ได้อาศัยอยู่ที่อเมริกาและจะแวะกลับมาญี่ปุ่นเป็นครั้งคราว

“คงจะดีถ้าเธอมาอยู่ที่ญี่ปุ่นเลยนะเลย์ลา”
“ชั้นไม่รู้เจ้าค่ะ สัญชาติญี่ปุ่น ยากที่จะทำ สัญชาติอเมริกัน ง่ายกว่า ฟุบ ชั้น ไม่อยากทิ้ง อเมริกา กังวลเจ้าจังค่ะ”
“ไม่ต้องรีบตัดสินใจไปหรอกจ้ะ ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 5 ปี เพราะงั้นค่อยๆคิดก็ได้จ้ะ”
“ได้เจ้าค่ะ”

เลย์ลาเธอมี 2 สัญชาติพอเธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์เธอจะต้องเลือกสัญชาติระหว่างอเมริกันหรือสัญชาติญี่ปุ่น
เลย์ลาเกิดและเติบโตที่อเมริกาแล้วพูดภาษาอังกฤษที่บ้าน แต่เธออยากรู้เกี่ยวกับประเทศของแม่เธอ เธอก็เลยเรียนภาษาญี่ปุ่นและมาที่ญี่ปุ่นนี้
เนื่องจากการขอสัญชาติญี่ปุ่นมันยุ่งยากแต่มันคงจะเป็นการดีกว่าถ้าหากว่าเธอเลือกสัญชาติญี่ปุ่นแต่พอเธออยู่ที่ญี่ปุ่น เธอก็ยังคงระลึกอยู่เสมอว่าตัวเธอเองก็เป็นคนอเมริกัน
คงจะดีถ้าชั้นรักษาสถานะ 2 สัญชาติของชั้นไว้ได้

“ไปนะเจ้าคะ”
“ที่โรงเรียนสนุกไหมจ้ะ”
“สนุกเจ้าค่ะ”
“นั่นสินะ พักหลังมานี้เธอก็ดูสนุกสนานดีนะจ้ะ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอดูหดหู่มากก็ตาม”
“Grandma เองก็ดูเหมือนว่าจะสนุกเหมือนกันเจ้าค่ะ”
“ก็ชั้นมีคนรักแล้วนี้นา ชั้นกำลังรอขอแต่งงานอยู่ ถ้าเขายังไม่ขอละก็ชั้นจะเป็นขอเขาแต่งงานเอง”
“หึหึ”

เลย์ลาหัวเราะมุขของคุณยาย

“เธอก็มีคนรักเหมือนกันใช่ไหมละจ้ะ? เห็นทำข้าวเที่ยงมา 2 ชุดเลยแหนะ”

ยายของเธอมองออกหมดเลย

“เจ้าค่ะ! เท่เจ้าคะ Classmate เจ้าค่ะ”

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

“อรุณสวัสดิ์” เสียงคุโรทากิรวมถึงเสียงนักเรียนคนอื่นดังก้องไปทั่วห้องเรียน

“ว้ายยย เลย์ลา เธอตัดผมเหรอ!? น่าเสียดายออก”

ในขณะที่เขากำลังอ่านหนังสืออยู่นั้น คาเงโอะได้ชำเลืองมองพวกผู้หญิง

“สวยไหมเจ้าคะ?”
“อืม ไอ้สวยมันก็สวยดีอยู่หรอกว่าแต่เธออกหักมาเหรอ?”

ยามามูระขยับเข้าไปหาเลย์ลาแล้วยื่นมือของเธอออกมา
เลย์ลายักไหล่เล็กน้อย

“จับผม ไม่ชอบเจ้าค่ะ”
“ขะ-เข้าใจแล้ว ชั้นไม่จับมันแล้วละกันนะ”
“ผม ดวงตา ต่างกัน พิเศษ ไม่ชอบเจ้าค่ะ”

ผู้หญิงที่อึ้งกิมกี่นี่คงไม่เข้าใจในสิ่งเลย์ลาต้องการจะสื่อแน่นอน.
ทนดูไม่ไหวแล้วแล้วคาเงโอะก็อ้าปากจะพูด

“คือคุโรทากิซังและคนอื่นๆได้บอกว่ารูปร่างของเลย์ลานั้นสวยงามพิเศษใช่ไหมล่ะ? เลย์ลาเธอไม่ชอบที่โดนบอกว่าตัวเธอแตกต่างจากคนอื่น ประเทศอเมริกาเองก็เป็นประเทศที่มีหลากหลายชนชาติอาศัยอยู่นะ เรื่องสีผิวก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน และผมได้ยินมาว่ามันเป็นเรื่องต้องห้ามที่จะพูดเรื่องนั้นด้วย แม้แต่ที่ญี่ปุ่นการเรียกคนอื่นทางกายภาพเช่น เตี้ย,อ้วน หรือหัวโล้นมันก็ไม่โอเคใช่ไหมล่ะ?”

แม้มันจะดูดราม่าไปหน่อยแต่ประเด็นสำคัญคงจะถูกสื่อออกไปแล้วและพวกสาวๆก็พากันมองหน้ากันเอง

“อึ๋ยย เข้าใจแล้ว ขอโทษนะ ที่ชั้นไม่เอะใจเลยน่ะ”
“นั่นก็จริงนะ ชั้นก็คงไม่ชอบเหมือนกันถ้าชั้นเดินทางไปต่างประเทศแล้วถ้ามีคนพูดกับชั้นเรื่องผมสีดำ,สีตาและสีผิว”
“โยรุซากิ นายฉลาดสินะเนี่ย ชั้นพอเข้าใจแล้วหลังจากที่นายอธิบายให้ฟัง”
“เดี๋ยว เราเองก็เรียกโยรุซากิว่าอ้วนหน่อยๆด้วย นั่นมันก็หยาบคายรึเปล่าล่ะนั่น”
“อ่า”
“โยรุซากิ ขอโทษนะ”
“เลย์ลา โยรุซากิ ขอโทษนะ”
“พวกเราจะไม่พูดแบบนั้นแล้วล่ะ”

คำพูดเหล่านั้นส่งไปถึงพวกเขาแล้ว
คาดไม่ถึงเลยเขาคิดว่าอาจจะไม่มีโอกาสได้สนทนากับพวกผู้หญิงกลุ่มนี้แล้วซะอีก
แล้วหญิงสาว 4 คนก็ได้หายไปจากรายชื่อที่เขาอยากฆ่าให้ตาย

“คุโรทากิ ชอบนะเจ้าคะ”

เลย์ลาโผกอดคุโรทากิ

“ว้าย เลย์ลาเธอกอดได้สำรวมดีเนอะ ก็นะเธอโตที่อเมริกานี่นา”
“กอดชั้นด้วยคนสิ”
“ฟูจิคาวะซัง ยามายูระซัง อิโซวากิซัง ชอบเจ้าค่ะ”
“ชั้นก็เหมือนกัน”

มันดูหวานดีนะที่ได้เห็นหญิงสาวผลัดกันกอดเลย์ลาและคาเงโอะก็มองพวกเธออย่างเอ็นดู

เสียงออดดังขึ้น รวมถึงเสียงท้องของเขาเช่นกัน
คาเงโอะลุกจากที่นั่งถือไปแค่กระเป๋าตังค์

“คาเงโอะ Lunch(มื้อเที่ยง) ไปด้วยกันนะเจ้าคะ”

ในขณะที่เขากำลังไปที่โรงอาหารของโรงเรียนเขาก็ถูกเลย์ลาเรียกทำเอาเขารู้สึกสับสน
เมื่อวานเธอทำตัวแปลกๆตอนเธอจะกลับบ้านทำให้เขากังวลอยู่ว่าจะโดนเกลียดรึเปล่า?
แต่ยังไงซะตอนนี้เธอก็มีรอยยิ้มเปล่งประกายอยู่บนใบหน้าของเธอ

“มื้อเที่ยง มี 2 เจ้าค่ะ คาเงโอะ กินด้วยกันเจ้าค่ะ”
“แล้วคุโรทากิซังกับคนอื่นล่ะ?”
“เราไม่ไปเป็นก้างขวางคอพวกนายหรอกน่า พวกเราไม่ได้อ่อนไหวอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”
“ชั้นคิดว่าเธออกหักแล้วซะอีกเพราะจู่ๆก็เล่นตัดผมมาแบบนั้นแต่ดูเหมือนว่าจะยังสนิทกันดีนะเนี่ย”
“เดตมื้อเที่ยงก็ขอให้สนุกล่ะ”

เพื่อนของเลย์ลาก็โบกมือลาแล้วก็เดินออกจากห้องเรียนไป

“แล้วพวกเราจะไปกินที่ไหนดีล่ะ”
“ดาดฟ้า ไปเจ้าค่ะ ดาดฟ้า lunch date เหมาะกับคู่รักคู่เลิฟเจ้าค่ะ”
“เธอรู้คำที่มันยากๆเหมือนกันนะเนี่ย”
“ญี่ปุ่น กำลังเรียนรู้เจ้าค่ะ”
“ผมก็กำลังจะหัดเรียนภาษาอังกฤษเหมือนกัน”

พวกเขาเดินขึ้นบันไดขึ้นไปที่ดาดฟ้า

“อย่าตกบันไดอีกล่ะเข้าใจไหม”
“เจ้าค่ะ”

พอพวกเขาขึ้นมาถึงบนดาดฟ้า คาเงโอะก็ถูกโอบล้อมด้วยแสงอาทิตย์ของฤดูใบไม้ร่วง
เขาได้รู้แล้วว่าทำไมมันถึงเป็นที่ๆเหมาะสำหรับพวกคู่รักน่ะ มันมีม้านั่งกับพวกเรียจูที่นั่งกินอาหารกลางวันกันอย่างมีความสุขอยู่ พวกชนชั้นสูงที่ชอบมองคาเงโอะและคนอื่นๆเป็นพวกชั้นต่ำกว่าได้มีช่วงเวลาดีๆแบบนี้ แล้วพวกมันเองก็ชอบทิ้งขยะในห้องแล้วก็คอยให้พวกคนมืดมนเก็บกวาดให้แทน
ไอ้พวกที่ชอบมาจู๋จี๋กันใต้แสงสว่างน่ะตายๆไปซะให้หมดเลยไป๊!!
พวกคู่รักนี่แหละที่อยู่ในรายชื่ออันดับต้นๆที่เขาอยากฆ่า

“อากาศดีจังเจ้าค่ะ”

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องมองมาที่เลย์ลาตอนที่เดินมาถึง
สังเกตได้เลยว่ามีสายตาของพวกผู้ชายที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาผสมคำด่าทอปนเปที่พองโตอยู่ในใจได้ยุบลงเหมือนกับบอลลูน
เขารู้สึกมั่นหน้าขึ้นมาทันที คาเงโอะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนที่โคตรคูล
ไงล่ะ? เลย์ลารักกูเว้ย! ของกูเว้ยย! พวกเราเป็นคู่รักเลิฟๆนะเว้ย!!
พวกเขานั่งบนม้านั่งแถวหน้ารั้ว

“คาเงโอะแบ่งให้เจ้าค่ะ”

เธอยื่นกล่องทัพเพอร์แวร์ให้และถุงไนลอนที่เต็มไปด้วยแครกเกอร์และกล่องนมให้กับเขา

“ขอบใจนะ โอ้วววว”

นี่มันของสดๆเลยนี่นา

มันมีบร็อคโคลี่สดหั่นเป็นชิ้นเล็กอยู่เป็นจำนวนมากและแครอทชิ้นยาวที่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในกล่องทัพเพอร์แวร์
วีนเนอร์ที่ไม่ได้ทอดและชีสที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆรวมถึงมีไข่ต้มด้วย

“ดูแซ่บดีนะ”
“แซ่บ? คืออะไรเจ้าคะ?”

เชาใช้โทรศัพท์แล้วค้นหาแล้วให้แสดงเป็นภาษาอังกฤษแล้วเอาให้เลย์ลาอยู่ เลย์ลาเอียงคอแล้วมองอย่างสงสัย

“America lunch ปกติเจ้าค่ะ”
“ที่อเมริกาก็กินบร็อคโคลี่สดๆแบบนี้เหรอ”
“ใช่เจ้าค่ะ! จิ้มซอสเจ้าค่ะ”
มันคือซอสพริกที่ดูจะหวานๆเผ็ดๆ เขาเอาบร็อคโคลี่จิ้มลงไปแล้วก็กินมัน
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้ลองกินบร็อคโคลี่สดแล้วรสชาติมันก็อร่อยเหลือเชื่อเลยมันทั้งเคี้ยวง่ายสัมผัสยืดหยุ่น
เขาได้ลิ้มรสชาติของความหวานธรรมชาติของตัวผัก
แครกเกอร์ก็ดูเหมือนว่าจะเอามากินแทนขนมปังสินะ

“ความรู้สึกเหมือนกำลังกินผักอยู่เลย”
“ญี่ปุ่น ข้าวกล่องมื้อเที่ยง ยอดเลยเจ้าค่ะ มันเป็นไปไม่ได้ ที่จะทำเจ้าค่ะ”

ข้าวกล่องกลางวันญี่ปุ่นที่มี ข้าว ไข่ทอด ไส้กรอกทอด และ ดูเหมือนว่าของทอดจะเป็นของสุดยอดเกินไปสำหรับเลย์ลา

“เจ้านี่ก็อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย ไว้ครั้งหน้าเดี๋ยวผมทำให้เธอบ้างละกันนะ”
“ทำอาหารเป็นเหรอเจ้าคะ?”
“ก็ผมอยู่คนเดียวนี่น่า”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ Dessert(ของหวาน) เจ้าค่ะ”

เธอให้กล้วยกับขนมเยลลี่ผลไม้

“ที่อเมริกาขนมเยลลี่ผลไม้ก็นับเป็นของหวานเหรอ”
“ผลไม้ 100% vitamin(วิตามิน) , collagen(คอลลาเจน) มีสารอาหารเยอะ good(ดี) เจ้าค่ะ “

เลย์ลายิ้มออกมาในขณะที่เธอกินเยลลี่รูปร่างหมี

“อร่อยเจ้าค่ะ ขนมเยลลี่ ชั้นชอบเจ้าค่ะ”

เขารู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นเธอยิ้มออกมา

“ผมโล่งใจนะ เมื่อวานเธอปุบปับรีบกลับบ้านทำเอาผมกังวลว่าจะโดนเธอโกรธรึเปล่านะ”
“โกรธ? No เจ้าค่ะ รบกวน..ไม่สิ เสียใจ ไม่ใช่ หืมมมมมม หืมมมมมมม”

เลย์ลาใช้นิ้วของเธอเลื่อนโทรศัพท์ไปมา
แล้วยื่นให้กับคาเงโอะ
ดูเหมือนว่าจะพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษแล้วให้แปลเป็นภาษาญี่ปุ่น ถึงภาษาญี่ปุ่นจะดูแปลกๆบ้างแต่ก็ยังเข้าใจความหมายได้

[คาเงโอะยอดเยี่ยมมากค่ะ ชั้นรักคาเงโอะนะ ชั้นตกใจกับรอยช้ำบนแผนหลังก็เลยไม่มีอะไรที่จะทำไปได้ดีกว่าการพูดขอโทษ]

เข้าใจแล้ว เลย์ลา เธอเห็นแผ่นหลังของผมก็เลยตกใจสินะ ถ้างั้นข้าวกลางวันนี้คือการไถ่โทษงั้นสินะ?
เขารู้สึกเจ็บจี๊ดอยู่ลึกๆข้างในอก

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”

เขาเอาแขนโอบหัวของเลย์ลาและดึงเธอเข้ามากอด
อูยยยย นี้ตรูกำลังทำเรื่องที่สุดยอดอยู่
เธอร้อง “ว้าย” ออกมาแล้วหัวของเลย์ลาที่แนบชิดกับไหล่ของคาเงโอะก็แนบชิดกันด้วยความรัก
เขาคิดมาตลอดว่าพวกที่ชอบจู๋จี๋กันในโรงเรียนควรจะตายๆห่าไปซะให้หมด เขาเอาคนพวกนี้ไปจัดอันดับอยู่ภายในใจให้เป็นพวกคนที่เขาอยากจะฆ่า แต่ตอนนี้ตัวคาเงโอะเองก็กำลังจู๋จี๋กับเธออยู่
ท้องฟ้าที่ทอดยาวออกไปไกลจากรั้วไกลเกินกว่าตาเห็นและสามารถมองเห็นข้างล่างที่มีนักเรียนกำลังเล่นเทนนิสและแบดมินตัน
ดวงตะวันยามฤดูใบไม้ร่วงอันแสนอบอุ่นและเขารู้สึกเหมือนกับว่าโลกทั้งใบมีแค่เราสอง
ในขณะที่เขานั่งงุนงงอยู่อย่างนั้นมีเสียงเรียกพวกเขา

“เฮ้ย ออดดังแล้ว”

คู่รักที่เดินผ่านพวกเขาตัวฝ่ายชายก็ตะโกนเรียก

“ว้ายยย ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย”
“เร็วเข้าลงข้างล่างเจ้าค่ะ”
“ผมยังไม่ทันได้กินกล้วยเลย”
“กินแทนขนมเจ้าค่ะ”

เขารีบเก็บกวาดแล้วรีบเดินลงบันไดไป

คาบที่ 5 คือโฮมรูม
คาเงโอะยืนอยู่บนแท่นสอนของอาจารย์ เขาประกาศบอกทุกคนว่า

“ผมจะขอตัดสินคัดเลือกคนที่จะมาเป็นคณะกรรมการสำหรับงานเทศกาลวัฒนธรรมจะมีใครอาสาไหม? ถ้าไม่มีล่ะก็เราจะสุ่มเอานะ”

ยังมีงานเทศกาลถัดไปอีก 2 สัปดาห์หลังจากจบงานกีฬาสีและบังเอิญว่าเป็นวันเกิดคาเงโอะด้วย

“นายก็เป็นเองเลยสิโยรุซากิ”
“โยรุซากิเป็นคณะกรรมการอยู่แล้วนะ ทั้งงานกีฬาสี ทั้งหัวหน้าห้อง เพราะงั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอก”

อาจารย์ฮัตซึโทริได้พูดออกมา
“โยรุซากิ นายเป็นคณะกรรมการเยอะไปรึเปล่าเนี่ย”
“แต่ว่านะเกรดของนายก็ดีไม่ใช่รึไง? โยรุซากิ”
“ใช่ สุดยอดเลยใช่ไหมล่ะ ปกติแล้วป่านนี้เกรดของนายควรจะดิ่งลงแล้วนะก็นายเล่นแบกเป็นคณะกรรมการอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมดแบบนี้ไม่ใช่รึไง”
“คาเงโอะ ทำเดี๋ยวเดียวเจ้าค่ะ เร็วเจ้าค่ะ”

เลย์ลาพูดออกมา

“อย่างงี้นี้เองนั่นคือสาเหตุที่เกรดของนายดีสินะ”

เขาถูกจ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความนับถือ เขารู้สึกอายและกระสับกระส่ายต่อสายตาที่จับจ้องมาที่เขา

“คณะกรรมการ ชั้นขอเป็นเจ้าค่ะ”

เลย์ลายกมือขึ้น

“เราต้องการอีกคนนึง ยังมีใครสนใจอีกไหม”
“งั้นชั้นขอเป็นด้วย”
“ชั้นก็เหมือนกัน”
“งั้น คุโรทากิซังกับฟุจิคาวาซัง ผมมีเรื่องจะขอร้องนะ เลย์ลาเป็นคณะกรรมการอยู่แล้ว ผมเลยอยากให้ใครก็ที่ยังไม่ได้เป็นคณะกรรมการ”
“เดี๋ยว เลย์ลาที่เธอเป็นคณะกรรมเพราะเธอชอบโยรุซากินะ”
“ใช่เจ้าค่ะ”
“ว้าว….คู่รักเลิฟๆจริงๆ ดีจังเลยนะโยรุซากิ”
“เอ๊ะ? ผมเหรอ?”
“ชั้นมองเลย์ลาก็รู้เลยอ่ะนะ”

ตรรกะอะไรวะเนี้ย นั้นคือสิ่งที่เขาอยากจะพูดแต่ก็พอเข้าใจความรู้สึกล่ะนะ
เลย์ลานั้นเป็นที่นิยมสุดๆ ทุกๆครั้งที่เธอบอกชอบคาเงโอะ วรรณะของตัวคาเงโอะเองก็สูงขึ้น

“เอ๋ แต่ที่ชั้นอาสาก็เพราะอยากจะทำกับเลย์ลานะ”
“ชั้น คาเงโอะ คู่รัก รักเขาเจ้าค่ะ”
“มันคงจะยากเกินไปสำหรับเลย์ลา เลย์ลาเธอทำไม่ได้ทุกเรื่องหรอกนะ”
“ก็คงงั้น ถ้างั้นเราก็มาพยายามด้วยกันนะ”

คาเงโอะคงมองสีหน้าของเลย์ลาออกที่เธอแสดงท่าทีไม่พอใจ

“หนึ่งสอง! หนึ่งสอง! หนึ่งสอง!”

เสียงของคาเงโอะกับเลย์ลาดังก้องในสวนยามเย็น
ก็มีเด็กที่ปั่นจักรยาน 3 ล้อผ่านหน้าพวกเขากำลังที่วิ่ง 3 ขาอย่างระมัดระวังกันอยู่

“ว้าย!”
“เหวอ!”
“ขอโทษนะเจ้าคะ”

พวกเขายังวิ่งไหวอยู่แต่พวกเขาก็ล้มลงไปในชั่วพริบตาเพราะแข้งขาพันกัน

“ผมเองก็ขอโทษเหมือนกัน พอดีสะดุดก้อนหินน่ะ”
“ไม่วิ่งที่โรงเรียน ทำไมล่ะเจ้าคะ?”
“ก็เพราะไม่อยากโดดเด่นเป็นที่สะดุดตาชาวบ้านเขาน่ะสิ”
“โดดเด่นไม่ชอบยังไงเจ้าคะ?”

เลย์ลามองมาอย่างสงสัย
สายตาคนอื่นที่จับจ้องมองไปยังเลย์ลาเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและความชื่นชมแตกต่างจากคาเงโอะที่มีแต่สายตาที่เต็มไปด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์และการประณาม

“ก็มันน่าอายจะตายไป”

เขาพยายามลุกขึ้นยืนแต่เนื่องด้วยขาของพวกเขายังคงพันกันอยู่เขาก็ล้มลงอีกรอบ

“Oh yes น่าอาย ชั้นเข้าใจเจ้าค่ะ …คาเงโอะ….เจ็บนะเจ้าคะ”

หน้าของเลย์ลาแดงแจ๋
แล้วเขาก็รู้ตัวว่าเขาล้มทับจับกดเธออยู่แล้วก็กำลังขย้ำหน้าอกของเธอด้วยมือขวา
ถึงแม้เขาจะสำรวมตอนเข้าสู่โหมดวิ่้งแต่พอเขารู้ตัวอีกทีสัมผัสอันนุ่มนิ่มและอุณหภูมิร่างกายของเธอรวมถึงกลิ่นตัวที่หอมหวานจากร่างกายของเธอทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวและไอ้ตรงนั้นที่อยู่ตรงช่วงหว่างขาก็ได้ฟิตปึ๋งปั๋งขึ้นมา

“ขะ-ขอโทษที”
“แม่ๆ พี่ชายกับพี่สาวเค้ากำลังเล่นซูโม่กันอยู่ด้วยล่ะ”
“แม่ก็ว่างั้นแหละ พวกพี่ๆเค้าคงกำลังเล่นซูโม่กันอยู่เพราะงั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะนะเดี๋ยวแม่จะต้องทำอาหารเย็นนะจ้ะ”

คุณแม่เดินจูงมือลูกของเธอแล้วเดินผ่านพวกเขาไป
เขาค่อยๆลุกยืนขึ้นแล้วปัดทรายออกจากกางเกงและบังเอิญไปแตะตรงเป้าของเขาจากนั้นก็ขมวดคิ้ว

“มืดแล้วนะเจ้าคะ”
“โอ้….จริงด้วย”

ก่อนที่เขารู้ตัวพระอาทิตย์ก็ตกดินไปแล้วและสวนหย่อมนี้ก็ไร้ซึ่งผู้คน

“คาเงโอะ! สองต่อสอง!”

เลย์ลาโผกอดเขาแล้วตรงเป้าของเขาได้ปะทะเข้ากับช่วงล่างของเลย์ลาพอดีทำเขาร้องออกมาว่า ”อ๊าา!”

“อึกกกก หยุดก่อนขอล่ะตอนนี้่มันคงไม่ดีมั้ง”

เลย์ลาร้อง “อ๊ะ” แล้วก็หยุดกอดเขาแล้วจ้องมองช่วงล่างของคาเงโอะ

“ทำตรงนั้นดีไหม?”
“เอ๊ะ? ตรงนั้น? หมายความว่าไงที่ว่าตรงนั้น?”

เลย์ลาชี้ไปตรงม้านั่งซึ่งมันมืดแล้วก็ไม่มีใครอยู่แถวนี้ซะด้วย
ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ แต่ว่ามันก็ไม่มีทางที่เราจะทำเรื่องอย่างว่าในสถานที่แบบนี้หรอกนะ

“มะ-ไม่ได้นะ ขอล่ะไว้ไปที่บ้านผมแล้วก็…..อูยยย…”

ในขณะเขาเดินอยู่เขาโดนลูบๆคลำๆแล้วรู้สึกเหมือนว่ามันจะแตกออกมา

“ตรงนั้น…ไปนั่งเจ้าค่ะ”

ปากสีอมชมพูของเธอช่างน้าเย้ายวยใจยิ่งนัก
ดวงตาสีฟ้าของเธอชุ่มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าส่วนหางตาของเธอก็แดงก่ำเซ็กส์ซี่แล้วก็มีกลิ่นที่อมหวานๆที่ชวนให้นึกถึงโยเกิร์ตมาจากตัวเธอ….กลิ่นนี้หรือว่าเธอกำลังมีอารมณ์อยู่งั้นเรอะ?
เลย์ลาเองก็รู้สึกเครื่องติดเหมือนกันสินะ?
ในขณะที่หน้าอกของเธอดันออกมาจากชุดเครื่องแบบจนหัวนมของเธอก็โผล่ออกมา

“กะ-ก็ได้”

เขาก้าวอย่างกระตุกกระตักเดินไปตรงม้านั่งแล้วนั่งลง
เลย์ลานั่งคุกเข่าลง

“เดี๋ยวก็เปื้อนเอาหรอก”
“No problem(ไม่มีปัญหา)”

นิ้วเรียวๆของเธอก็ปลดซิบแล้วควักเอาไอ้จ้อนของเขาออกมาดูโลก
มันทั้งยาวทั้งกระตุกไปมา

“oh great(ยอดเลย)”

เลย์ลาจ้องไอ้จ้อนของเขาอย่างใจจดใจจ่อถึงแม้ว่าเธอจะเคยโม๊คให้เขาและทำเรื่องอย่างว่ากับเขาไปแล้วก็เถอะ
แต่เธอก็ยังไม่สามารถมองมันตรงๆได้เนื่องจากเธอยังรู้สึกกลัวแล้วก็อายอยู่
ของใหญ่ๆแบบนี้สินะที่เคยเข้าไปในร่องของชั้น
ถึงแม้ว่าบริเวณรอบๆจะค่อยๆมืดลงเรื่อยๆแต่ไอ้จ้อนของเขาก็เห็นเด่นชัดเป็นสง่า

“อะ-เอ่อคือ…..มันน่าอายนะ”
“จะ-จับไว้เจ้าคะ”

เลย์ลาจับไอ้จ้อนของเขา
มันแข็งกระด้างแล้วเธอก็ลองบีบมันดูซึ่งมันทั้งแข็งทั้งนุ่มนิ่มแล้วก็ยังรู้สึกร้อนวูบวาบอีกด้วย

“อูยยย เลย์ลามือของเธอน่ะ ผมอยากให้เธอลองขยับมันดูหน่อยสิ”

เธอยังคงจับมันแล้วก็ลองขยับมือขึ้นลงแล้วน้ำหล่อลื่นก็เริ่มเอ่อออกมาจากรูไอ้จ้อน

“garlic (กระเทียม)”

อย่างกับว่าชั้นกำลังคั้นน้ำกระเทียมหยดสุดท้ายที่อยู่ในหลอดเลย

“เอ๊ะ?”
“ขออภัยเจ้าค่ะ”
“ฮ่าๆ ต้องพูดว่า ‘ขอโทษ’ ไม่สิ ‘ขออภัย’ ก็ใช้ได้มั้งนะ? ถ้าหมายถึงว่าวันดีคืนดีเจอไอ้จ้อนคำว่า ‘ขออภัย’ ก็คงใช้ได้ล่ะ…”

ในขณะที่เขาจุกจิกเรื่องภาษาญี่ปุ่นเลย์ลาก็ไม่ได้สนใจแล้วขยับมือของเธอ
ในขณะที่เธอขยับมือของเธอจากโคนจนถึงหัวแล้วก็มีน้ำหล่อลื่นเยิ้มออกมา
อยากจะเลียมันจัง
ครั้งล่าสุดที่เธอได้โม็คไอ้จ้อนของเขา เธอก็หมกหมุ่นกับตัวเองจนเธอไม่ได้ลิ้มรสชาติของมันดีเลยแต่มันก็ดูน่าอร่อยดีเหมือนกับน้ำเชื่อมหมากฝรั่งเลย
เลีย แล้วเธอก็ลงลิ้นเลียส่วนหัว

คาเงโอะร้องออกมาคงเป็นเพราะปลายลิ้นของเธอที่ขยับราวกับว่ากวาดทำความสะอาดท่อปัสสาวะที่เปิดอยู่ของเขา

“อุหวา! ยอดดดดดเลย อู้ววว”
“ที่สวนเจ้าค่ะ! Be quiet เงียบไว้เจ้าค่ะ”

เขาโดนเลย์ลาดุใส่
แล้วเขากระซิบบอกเธอ

“อ่า ถูกของเธอ โทษทีนะแต่ยังไงก็ช่วยเอามันเข้าไปในปากของเธอทีสิ”
“ได้เจ้าค่ะ จะโม๊คเจ้าค่ะ”

อุ๊บ….เธอเอาหัวไอ้จ้อนเข้าปากของเธอแล้วเธอก็ค่อยๆลงลิ้นของเธออมๆเลียๆมัน

“อุ๊……อุ๊ววว”

ซะ-ซวยล่ะตรูจะร้องออกมาไม่ได้เด็ดขาด
ความรู้สึกที่ถูกโดนกดกระแทกโดยผิวลิ้นของเธอที่ทั้งหยาบกร้านและกรามภายในปากของเธอมันช่างฟินอย่างน่าเหลือเชื่อ
ปากของเธอมันช่างร้อนรุ่มและเคลือบไปด้วยน้ำลายลื่นๆ
ความกังวลที่ทำเรื่องอย่างว่าที่ม้านั่งในสวนหย่อมก็ตามมาด้วยความเร่าร้อนเช่นเดียวกัน

“จุ๊บบบ จ๊วบบบบ แผล่บๆ”

เสียงของเลย์ลาที่ดังมาจากลิ้นและปากของเธอช่างดังซะเหลือเกินพอเธอจูบและดูดมันร่างกายของเขาถูกกระตุกทำเอารู้สึกว่าจะแตกให้ได้ในทุกเสี้ยววินาที
มันไม่ใช่แท่งดูดน้ำผลไม้แช่แข็งนะเฟ้ย!
เขากลืนคำที่เขาจะพูดลงคอไป
ไอ้การอธิบายแท่งดูดน้ำผลไม้แช่แข็งมันยากยิ่งนักนี่เราต้องหัดพูดสนทนาภาษาอังกฤษซะแล้วสิ
เลย์ลาช้อนหางตาเหลือบมองขึ้นมาหาคาเงโอะ สีหน้าของเธอดูหงุดหงิดชอบกล
เธอคายไอ้จ้อนของเขาออกมาแล้วพูดว่า

“คาเงโอะ! คิดอะไรอยู่เจ้าคะ? มองมาที่ชั้นสิเจ้าคะ! มองไปที่อื่นไม่ได้นะเจ้าคะ!!”
“โทษที พอดีเหม่อไปหน่อย คือว่า….มันรู้สึกดีน่ะ…”

เลย์ล่ายิ้มอย่างมีความสุขแล้วเอาแก้มถูไถตรงเป้าของเขา

“ชั้นรักนายเจ้าค่ะ”

แล้วไอ้จ้อนของเขาก็เข้าไปตบๆตรงบริเวณแก้มของเธอแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ใส่ใจอะไรสักเท่าไร
ปลายผมที่แสนบอบบางของเธอมาสัมผัสบริเวณต้นขาแล้วตรงเป้าและส่วนอื่นๆบริเวณนั้นของคาเงโอะก็รู้สึกจั้กจี้

“ช่วยรีบทำให้เสร็จๆเถอะนะคือตอนนี้เราอยู่ที่สวนกันอยู่นะ”
“ได้เจ้าค่ะ”

เลย์ลาเลียไอ้จ้อนของเขาอีกครั้งเธอเลื่อนปลายลิ้นของเธอตวัดไปตามพื้นผิวแล้วจูบที ดูดที หายใจเข้าออกทีแล้วก็งับไข่นุ้ยของเขา
ตรงส่วนท่อของเขาไปจักจี้ปลายจมูกของเธอเข้า

“ฮัชชิ้ว”

ทำให้เธอจามออกมา

“ฮ่าๆๆ”
“โม่วว”

เลย์ลาเอาไอจ้อนของเขาเข้าปากของเธอ แผล่บๆและก็เริ่มดูดมัน

“อุ้วว แน่นชิบ ผะ-ผมคิดว่ากำลังจะ…”
“อ่อย ออกอาเอย เอ้าอ่ะ (ปล่อยออกมาเลยเจ้าค่ะ)!”

เธอกำลังพูดในขณะที่ไอจ้อนอยู่ในปากของเธอเธอพูดเหมือนกับอากาศจะรั่วออกมา

“จุ๊บ แผล่บๆ…”
“อุ้วววว ตะ-แตกแล้ว!!”

ปรี๊ดดดด!
น้ำกามได้แตกออกมา
หลังจากที่ได้ยินคำเตือนของเขาเลย์ล่าเอาปลายลิ้นแตะกรามบนและป้องกันไม่ให้น้ำมันเข้าไปในหลอดลม
เธอกลืนน้ำกามที่สะสมอยู่ในปากของเธอเข้าไปและพร้อมกับน้ำลายลงคอไป

“อึกๆ(เสียงกลืนน้ำ)”

เธอยอมกลืนดีกว่าให้ชุดเครื่องแบบและเนคไทเปื้อน
พรวดดด!
เขาแตกออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง
น้ำกามของเขารสชาติไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้รสอูมามิเช่นกัน
อย่างไรก็ตามความคิดที่กำลังดื่มน้ำกามของคนรักของตัวเองนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับร่างกำลังถูกหลอมละลาย

เธอรักเขาที่บอกว่าเธอนั้นเป็นคนธรรมดาในขณะที่คนอื่นปฏิบัติเหมือนกับคนพิเศษ
คาเงโอะไม่ได้ปฏิบัติเลย์ลาเหมือนกับสัตว์เลี้ยง เขายังคงคอยใส่ตัวฟุริกานะกำกับบนตัวอักษรคันจิลงในใบงานให้เธออยู่เสมอ

รักนะ! คาเงโอะ!

“อึกๆ(เสียงกลืน)”

เธอดื่มมันเข้าไปแล้ว น้ำกามของผม เลย์ลาเธอดื่มมันลงไป……
มันกระตุ้นเขาทำให้หัวของเขารู้สึกสะลึมสะลือ
ถึงแม้จะน่าตกใจที่แตกไปทีนึงก็ทะลักเหมือนเขื่อนแตกขนาดนั้นแต่ ไอ้จ้อนของเขายังปึ๋งปั๋งดีอยู่
ความตึงเครียดที่อยู่ทำกันในสวนหย่อมและไม่รู้ว่าจะมีใครบางคนกำลังซุ่มดูอยู่รึเปล่านั้นจุดประกายความเร้าอารมณ์ในตัวเขาขึ้นมา

“รวมร่างกันเจ้าค่ะ”
“ระ-รวมร่าง…..!?”
“แปลกเหรอเจ้าคะ?”
“คือเอิ่ม….ความหมายก็ถูกอยู่แหละแต่มัน…”
“ชั้นไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นหรอก จะทำเจ้าค่ะ!!”

เลย์ลาถอดกางเกงในต่อหน้าคาเงโอะ
เธอดึงกางเกงในของเธอที่บิดเป็นเกลียวลงมาจรดเท้า กลิ่นของชีสเค้กที่ไม่ได้อบนั้นมันช่างหอมมมมมซะเหลือเกิน
เธอใส่ชุดเครื่องแบบอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแม้แต่คอเสื้อของเธอก็ยังดูไม่ยับเยินเลยเพียงแต่ใต้กระโปรงของเธอนั้นไม่ได้ใส่กางเกงในไว้
เลย์ลาพับกางเกงในใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงของเธอแล้วเอาก้นของเธอนั่งบนตักของคาเงโอะแล้วสวมกอดเขา

“ชั้นรักนายเจ้าค่ะ”

เธอพูดกับเขาในขณะที่เอาหน้าผากของตัวเองมาแตะหน้าผากของเขา
พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วทุกๆอย่างก็มืดไปหมดแต่ดวงตาสีฟ้าของเลย์ลายังดูเปล่งประกาย

“อืม ผมก็รักเธอนะ”

ต้นขาของเธอหนีบของเอวคาเงโอะ ขนเพชรของเธอสัมผัสเข้ากับช่วงล่างของคาเงโอะแต่ปลายหัวก็ไม่ได้สอดใส่เข้าไปได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น

“งื้อ เข้าไม่ได้เจ้าค่ะ”

คาเงโอะพยายามดันหน้าท้องช่วงล่างจนแทบจะนอนราบลงม้านั่งแล้วจากนั้นเขาพยายามสอดเสียบเข้าไป
ชึ้บ! ส่วนหัวของเขาได้เข้าไปในร่องสวรรค์ของเธอ

“อู้วว”

บริเวณทางเข้าของน้องสาวของเลย์ล่านั้นช่างแน่นซะเหลือเกิน มันบีบกระชับบริเวณหัวจนทำให้เขาร้องครางออกมา

“อ๊า ลึกกว่านี้ทีสิเจ้าคะ”

เสียงของเลย์ลาคืออยากจะโดนให้มากกว่านี้
เป็นท่านั่งที่หันหน้าใส่กันแล้วการนั่งม้านั่งแบบนี้มันก็คงจะเข้าไปได้ตื้นเกินไป
อาจเป็นเพราะไอ้จ้อนของเขาที่เข้าไปในร่องของเธอที่กระชับเกินไปจนทำให้เขาเจ็บ
คาเงโอะกอดหลังเลย์ลาแนบแน่นแล้วใช้แรงที่ต้นขาของเขาพยุงตัวลุกขึ้น

“ว้ายยย จะ จะทำอะไรเจ้าคะ”
“ผมอยากจะทำแบบยืนไปด้วยน่ะ”

เลย์ลาสับสนไปหมดเพราะเธอไม่เคยรู้อะไรแบบนี้มาก่อน

“ไม่เอาเจ้าค่ะ กลัวเจ้าค่ะ”
“ก็ว่าแล้วต้องไม่เอาด้วย …อูยยย มะ-ไม่เป็นไรนะ ผะ-ผมจะคอยช่วยเหลือเธอเอง”

ในที่สุดเขาก็ยืนขึ้นในขณะที่มีเสียง “ชึ้บ” ไอ้จ้อนของคาเงโอะได้จมเข้าไปยังน้องสาวของเธอมิดด้ามแล้ว
ส่วนหัวได้เข้าไปชนกับปากมดลูกของเธอ

“อื้อ”

ปลายเท้าของเธออยู่บนมานั่งเพราะงั้นมันก็เลยดูมั่นคงมากกว่าที่คิด

“มันก็จะเหมือนตอนเรากอดกันนั่นละ อูย เธอก็ว่างั้นไหมล่ะ”

แน่นอนกระโปรงจีบของเธอได้ปกปิดส่วนนั้นเอาไว้เพราะฉะนั้นในส่วนลับตรงนั้นต่อให้จะมีคนเดินผ่านมาก็ตามก็ไม่สามารถมองเห็นได้
พวกเขาอาจไม่แม้แต่จะคิดว่าพวกเขากำลังมีอะไรกันอยู่เลยด้วยซ้ำ

“อ๊า ลึกจัง …อ๊าาา”

คงเป็นเพราะยืนมีอะไรกันทำให้ต้องทิ้งน้ำหนักทั้งร่างกายของเธอแขนของเธอก็สวมกอดคาเงโอะแน่นขึ้น
ในขณะที่เขาที่คอยช่วยเหลือเธออยู่นั้นก็คงจะเป็นการยากเกินไปสำหรับน้องสาวของเธอที่เพิ่งเสียซิงไปหมาดๆ

“อู้ววววว อ่าาาาาา…คาเงโอะ very hard แรงจังเจ้าค่ะ”
“ชู่วว”
“…!!”

เลย์ล่าโดนปิดปากเงียบทันที ความสุขที่บรรจุอยู่ภายในริมฝีปากของเธอทำให้ตัวเธอสั่นเทิ้ม

“เลย์ลา ธะ-เธอเป็นไรไหม”
“หวะ-หว๊า”

รู้แล้วว่าตัวเธอนั้นได้กลั้นหายใจอยู่ เธอเลยพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ

“ฮะๆ”

คาเงโอะหัวเราะ

“เธอดูเหมือนคุณลุงที่กำลังเมาอยู่เลย”
“โม่ว!! ไม่ใช่คุณลุงสักหน่อย! ชั้นสวยนะ! คนสวยเจ้าค่ะ”
“อืม เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้วล่ะ”

เขาประกบปากจูบเธอส่วนเลย์ลาก็ทำหน้าตะลึงความรู้สึกโกรธมันได้ละลายหายไป
เลย์ลาที่ทำหน้าหลากอารมณ์ช่างน่ารักเหลือเกิน
เขาเอามือจับที่ก้นของเธอแล้วยกร่างขึ้นมาแล้วลดกำลังแขนของเขาและไอ้จ้อนก็เจาะเข้าไปในส่วนแข็งๆของปากมดลูกของเธอ
พรวด เมือกปากมดลูกของเธอพุ่งออกมา

“อ๊าา”
“เงียบหน่อยสิ”
“..ตะ-แต่…งื้อ…ฮ่าาา…งื้ออออ”

แสดงว่าเรานี่ก็เอาเรื่องเลยสินะเนี่ย?
นี่เป็นครั้งที่ 2 ของพวกเราแล้ว
แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ยังSEGGGอย่างช่ำชองและทำให้เธอรู้สึกฟินไปเลย

“รู้สึกฟินจังเลยเจ้าค่ะ”

เลย์ลากอดเขาอย่างแน่น

“หยั่งกะหมีโคอาล่าเลยนะเธอน่ะ”
“หึๆ”

เธอหัวเราะอย่างมีชัยแล้วริมฝีปากของเธอก็ยิ้มแย้มออกมา
อย่างงั้นเรอะผมคิดว่ามันน่ารักเพราะงั้นก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“เลย์ลา เธอน่ารักหยั่งกะเต่าทองเลยนะ”
“เต่าทอง? คืออะไรเจ้าคะ”
“โทษที พอดีไม่รู้ภาษาอังกฤษน่ะ”
“หึหึ…..ภาษาญี่ปุ่นก็ยาก”

เขาเข้าใจอยู่ว่าเลย์ลาเธอกำลังสนุกอยู่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถถ่ายทอดคำพูดให้เธอได้
คาเงโอะทำท่าโยกสะโพกของเลย์ลาขึ้นลงไปมา

“…!!”

เลย์ลาพยายามกลบเสียงของเธอ
คงเป็นเพราะไอ้จ้อนของเขาได้ไปชนกับปากมดลูกของเธอด้วยแรงกระแทกอันมหาศาลจนทำให้เธอแทบจะหยุดหายใจไปเลย

“ฮ่าา…งื้อ…อ๊าา…อู้ววว”

สติของเธอวูบไปครู่นึงแต่เธอก็พยายามเกาะยึดติดกับตัวเขาเอาไว้เพื่อประคองสติเอาไว้อยู่
มันฟินมากจนเธอแทบจะหมดสติไปเลย

“อุ้วว”

ไอ้จ้อนของเขาขยายใหญ่ขึ้นในร่องสวรรค์ของเธอดูเหมือนว่าคาเงโอะก็จะรู้สึกฟินเหมือนกัน
ร่างของเธอได้เอนโยกไปมาและทุกครั้งที่หัวของเธอโยกไปมาแสงสีเงินก็ส่องต่อหน้าต่อตาเธอ
ป๊าบ! ไอ้จ้อนของเขาขยับไปมาและทุกครั้งที่มันเข้าไปชนปากมดลูกของเธอทำเอาเธอเสียวมดลูกไปหมด

“อู้ววว อู้วววว อุ้ โคตรรรแน่น”
“อย่า พูดสิ เจ้าคะ…”
“นั่นสินะ…”

ความคิดที่ว่าเธอจะต้องไม่เปล่งเสียงของเธอออกมาคอยเก็บเอาความสุขที่มีอยู่ภายในเอาไว้
ความรู้สึกปลื้มปิตินั้นค่อนๆขยายอยู่ภายในร่างกายของเธอ

“งื้ออ..ฮ่าาา”

แต่ไอ้ที่เธอทนไม่ได้จริงๆคือไอ้การที่มันเสียวมดลูกใจจะขาดนี่แหละ
ทุกครั้งที่ไอ้จ้อนของเขามาชนปากมดลูกของเธอ อาการชาก็จะไหลเข้ามายังมดลูก
เลย์ลาเอาขาของเธอที่อยู่บนม้านั่งมาโอบรอบเอวของเขาเพื่อให้การเชื่อมต่อกันและกันแน่นขึ้นไปอีก

“อึก”

น้ำหนักที่กระแทกมดลูกของเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นความเจ็บปวดที่น่าพึงพอใจ
เลย์ล่ายกขาอีกข้างขึ้นอย่างเงอะงะ ทำให้มันกลายเป็นการกอดที่เหมือนกับหมีโคอาลาเลยทีเดียว

“โอ้ววว”

ด้วยความตกใจใจที่เธอทิ้งน้ำหนักมาที่เขา คาเงโอะรวบรวมพละกำลังไว้ที่มือที่โอบสะโพกของเธอไว้

“งือ..ฮ่าาา ฮ่าาา..งื้อ คาเงโอะ อ๊าาา”

เลย์ล่าเกาะติดกับคาเงโอะและตัวสั่นเทิ้ม น้องสาวของเธอหนีบไอ้จ้อนของเขาคลายเข้าคลายออกหลายต่อหลายครั้ง

“เลย์ลาขาของเธอวางมันลงทีมันหนัก….”

เย้ยย ลื่น!
อย่างไรก็ตามเธอผู้เปี่ยมไปด้วยสุขดูเหมือนจะไม่ได้โกรธอะไร เธอใส่พละกำลังไว้ที่มือที่เกาะเขาไว้และตัวก็เริ่มสั่น

“คาเงโอะ ตรงท้อง มันเสียวจริงๆ…อ๊าา”
“ตรงท้อง เธอหมายถึงมดลูกเหรอ?”
“ภาษาญี่ปุ่น ชั้นไม่รู้ คาเงโอะ น้ำเชื้อ ชั้นอยากได้เจ้าค่ะ”

ร่างกายของเขาก็ร้อนขึ้นทันทีที่เธอบอกต้องการน้ำเชื้อของเขา
มันมาถึงจุดที่ว่าเขากำลังจะแตกแล้ว
เขารวมกำลังทั้งหมดไว้ที่แขนแล้วยกสะโพกของเธอขึ้นแล้วค่อยๆผ่อนแรงตรงแขนลง
ไอ้จ้อนของเขากระแทกตรงปากมดลูก
พรวด!
น้ำกามจำนวนมากไหลออกมาชุ่มไอ้จ้อนของเขา

“…!!”

เลย์ลาแข็งทื่อไร้เสียงตอบรับใดๆและริมฝีปากของเธอก็สั่นสะท้านกอดเขาอย่างแนบแน่นและดิ้นเหมือนกับหมุนลูกบิดประตู

“อุ้วว ตะ แตกแล้ว”

 

พรวดด!
เขาแตกออกมา
แล้วเธอก็ดิ้นรุนแรงขึ้น สัญชาตญาณหญิงสาวที่พยายามเก็บน้ำเชื้อไว้ในมดลูก
อย่างกับว่าน้ำเชื้อของเขาถูกดูดออกไป

“อ่าาาาาา”

เขาจูบปากของเธอเพื่อกลบเสียงร้องของเธอ

เลย์ล่ารู้สึกทึ่งกับความสุขอันหอมหวานและขมขื่นนี้
มันไหลเข้ามาแล้ว น้ำเชื้อของคาเงโอะไหลเข้ามาในมดลูกของชั้นแล้ว
ระเบิดความสุขได้เกิดขึ้นในมดลูกของเธอและทำให้ร่างกายสั่นสะท้านอาจเป็นเพราะริมฝีปากเธอถูกกลบด้วยการจูบด้วย
น้ำเชื้อแตกเข้าไปในปากมดลูกของเธอและซึมเข้าไปในผนังด้านในมดลูกมันทั้งหนาแน่นทั้งร้อนและมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ
หัวของเธอว่างเปล่าไปหมดและสติสตังก็เริ่มเลือนลาง
เลย์ลากลับมามีสติในทันใดตอนที่ยืนอยู่ข้างม้านั่ง
ท้องของเธอรู้สึกเหงาๆคงเป็นเพราะไอ้จ้อนของเขาถูกดึงออกไปแล้ว
คาเงโอะอยู่ต่อหน้าเธอ
เขาหันหน้าไปทางอื่นด้วยความที่เขินอาย ใบหน้าเขินอายของเขาช่างน่ารักซะจริงๆ

“คาเงโอะ! น่ารัก! รักนะเจ้าคะ!”

เลย์ลากอดคาเงโอะ

“เหวอออ นะ-หนัก เธอตัวหนักนะ!”
“โม่ว!!หนัก ไม่ใช่สักหน่อย! เบาเจ้าค่ะ”
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว”

ในขณะที่กำลังกอดเลย์ล่า คาเงโอะก็หมุนตัวเป็นวงกลมไปด้วย

“Prom(งานพรอม) เจ้าคะ “
“?”
“Dance party (งานเต้นรำ)เจ้าคะ American high school(โรงเรียน ม.ปลายที่อเมริกา) มีตลอดเจ้าค่ะ Couple(คู่รัก) ต้อง dance(เต้นกัน) เจ้าค่ะ “
“ว้าว”

ประเทศที่เรียกว่าอเมริกาจะต้องเป็นรังของพวกคนร่าเริงแหงๆ คงไม่มีที่ยืนให้ผู้ชายมืดมนอย่างคาเงโอะแน่ๆ

“ที่ญี่ปุ่นไม่มี Prom เหรอเจ้าคะ?”
“ใช่ แต่มันมีเต้นรำพื้นบ้านที่เป็นการเต้นรำช่วงสุดท้ายของงานเทศกาลวัฒนธรรมอยู่นะ”
“ตั้งตารอเลยเจ้าคะ! American high school เทศกาลวัฒนธรรม กีฬาสี ไม่มีเจ้าคะ ญี่ปุ่นสุดยอดเลยเจ้าค่ะ ชั้นตั้งตารอทั้งหมดเลยเจ้าค่ะ”

เลย์ลาใส่กางเกงในแล้วปัดฝุ่นออกจากหัวเข่า

“กลับบ้านกันเถอะเจ้าค่ะ”
“ได้สิ กลับกันเถอะ”

 

สามารถตามไปอ่านก่อนได้ในเพจ > กดดูที่อัลบั้มซึ่งอาจจะอยู่ลึกหน่อย