Prologue

(** เนื้อหานวนิยายเรื่องนี้มีคำหยาบและเต็มไปด้วยเนื้อหาลามกอนาจาร **)

 

โยรุซากิ คาเงโอะกำลังเอาดินสอกดขีดเขียนใส่แผ่นใบงาน
หนวกหูเว้ย หนวกหู! พวกเอ็งทุกตัวน่ะตายๆห่านไปซะก็ดี!!
ตอนนี้มันยังเป็นเวลาเรียนอยู่เลยนะโว้ย!
เป็นอย่างเคยที่พวกสาวๆต่างพากันส่งเสียงคุยจ้อกแจ้กจนทำให้เขาไม่สบอารมณ์
ซึ่งถ้าเขาฆ่าพวกเธอได้ก็คงจะฆ่าไปแล้ว
ไอดอลเพลงป๊อป,หัวข้อเกี่ยวกับเรื่องอนิเมะ,พูดคุยเรื่องรักๆใคร่ๆ,เครื่องสำอาง,ของหวานในร้านสะดวกซื้อแล้วก็เรื่องนินทาอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น
มันฟังดูหน่อมแน่มซะจนเขาสุดจะทน

“วันนี้ก็ยังน่ารักเหมือนเคยเลยนะเลย์ลา หยั่งกะตุ๊กตาเลยแหน่ะ”
“ชั้นเองก็อยากจะสูงขึ้นกว่านี้อีกนะ ถ้าเป็นนางแบบได้ก็ดีน่ะสิ”
“ผมสีบลอนด์และตาสีฟ้าสวยมากจริงๆสีเหมือนกับพวกอัญมณีเลย”

และคนที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ด้วยที่สุดก็คงจะเป็น ซูโด เลย์ลา
หล่อนเป็นอันดับ 1 ในลิตส์ที่เขาอยากจะบีบคอให้แม่มตายๆห่านไปซะ
ในขณะที่เรย์ระถูกพูดยอสรรเสริญต่างๆนาๆ คาเงโอะก็ต้องมานั่งเขียนฟุริงานะกำกับอยู่เหนือตัวคันจิให้แม่นักเรียนที่กลับมาจากต่างประเทศคนนี้อีก
ดันมาเพิ่มงานให้อีกทำเอาเสียเวลาชิบเป๋ง

พวกผู้หญิงน่ะมันตี 2 หน้า พวกหล่อนก็แค่ตีหน้าซื่อใส่หน้ากากแล้วทำเป็นว่าตัวเองอ่อนแอแล้วเข้าหาคนอื่น
ในขณะที่พ่นคำพูดทิ่มแทงอยู่ภายในใจมือก็เขียนใส่ตัวฟุริงานะไปโดยอัตโนมัติ

“ผิวของเธอก็เนียนเด้งดีจัง แม้แต่ขนตาก็ยังเป็นสีทองอีกเหรอเนี่ย”
“ผมของเธอก็นุ่มลื่นมากๆเลยด้วย เห….ทั้งบางสวยดุจใยไหมเลย”

เลย์ลาค่อยๆเอามือของคุโรทากิที่จับผมของเธอออก
คุโรทากิ ยูโนะคือผู้หญิงอันดับที่ 2 ในรายชื่อที่ผมอยากจะฆ่าให้ตายๆไปซะ
ซึ่งหล่อนเป็นผู้หญิงประเภทสาวแกลคิ้วท์ๆ มันเป็นศัพท์สาวแกลที่หมายความว่าโคตะระน่ารักอะไรทำนองนั้น
อย่างน้อยก็ช่วยใช้ภาษาญี่ปุ่นมันให้มันถูกหลักหน่อยสิเฟ้ย!

“ผมสีดำ,ตาสีน้ำตาล ก็สวยเจ้าค่ะ ทุกคนน่ารักมากเจ้าค่ะ ชั้นล่ะอิจจ๋าเลย”
“ฮ่าๆ เลย์ลาจะน่ารักไปไหนเนี่ย ผิดแล้วจ้า ‘อิจฉา’ แบบนี้จ๊ะ อ่ะพูดตามนะ ‘อิจฉา’”
“อิจฉา”
.
มีความระแคะระคายแฝงอยู่ภายในน้ำเสียงของเธอ
ดวงตาสีฟ้าของเลย์ลาค่อยๆหรี่ลงดุจแท่งน้ำแข็ง
เอ๋? เลย์ลา เธอไม่ดีใจหรอกเหรอ? เธอเกลียดสินะ? โกรธสินะ? หรือเบื่อหน่ายแล้วสินะ? เข้าใจเลยล่ะ ก็ยัยพวกนั่นมันน่ารำคาญจะตายชักเลยใช่ไหมล่ะ?

“ซูโดซังก็ต้องเป็นคนธรรมดาอยู่แล้วน่ะสิ เธอก็เป็นมนุษย์ธรรมดาไม่ได้เหาะเหินเดินอากาศได้สักหน่อย”

คาเงโอะพูดกระซิบกระซาบ

“โอ้ ธรรมดาเจ้าค่ะ Great(เยี่ยมไปเลย)”

แล้วใบหน้าของเด็กสาวผู้กลับมาเยือนก็สดใสขึ้นทันตาราวกับดอกไม้บานสะพรั่ง
หล่อนเป็นคนสวยเสียจนอดมองไม่ได้เลย เพราะงั้นเธอถึงได้ดูน่ารักตอนที่เธอมองมาและยิ้มให้

“พูดว่าธรรมดาออกมาเนี่ยหยาบคายซะจริงนะ เลย์ลาน่ะเป็นคนพิเศษย่ะ”
“อย่าไปสนใจหมอนั่นนักเลยน่า”
“ใช่ๆทางที่ดีอย่าไปสนใจหมอนั่นมากจะดีกว่า โยรุซากิ คาเงโอะ แค่ชื่อก็มืดมนแล้วไม่ใช่รึยังไงกันล่ะนั่น?”

คนที่เป็นอันดับที่ 3 และอันดับที่ 4 ที่เขาอยากจะฆ่าให้ตายก็ต่างพากันพูดออกมา

“โยรุซากิ คาเงโอะ..ชื่อ..หมายถึงตอนมืดเหรอเจ้าคะ?”
“การเป็นตัวอักษรที่แปลว่ากลางคืนและก็การเกิดมารวมกันเพราะงั้นก็เลยมีความหมายว่า ‘เกิดในช่วงเวลากลางคืน’ ก็ดูเหมาะสมดีไม่ใช่รึยังไงเนี่ย”
“อีตานี่จริงจังซะจนน่าขนลุกเลย”

เออ ก็ตามนั้นแหละ ชั้นไม่เหมือนพวกแกทุกคนหรอก เพราะว่าชั้นเอาจริงเอาจังยังไงเล่า!
ต่อให้พูดส่งเสียงออกไปก็คงจะเข้าหูซ้ายทะลุหูขวายัยพวกนี้
เขาไม่สามารถที่จะสื่อสารภาษาเดียวกันได้จนต้องสงสัยว่าพวกนี้มันคนชนชาติอื่นรึเปล่า
ที่เขาทำได้ก็มีแค่สาปแช่งให้พวกแม่มตายๆไปซะอยู่ในใจและจินตนาการว่าท้องของพวกถูกมีดคัตเตอร์กรีดผ่าครึ่งเหมือนเวลากรีดเปิดฝากล่อง

“โยรุซากิเนี่ยแบบว่าน่าขยะแขยงแล้วก็สกปรกโสโครกยังไงก็ไม่รู้ว่ามะ?”

ต่อให้จะพูดลับหลังกันเบาๆ แต่ก็ยังเล็ดลอดผ่านมา
ได้ยินนะโว้ยย!
คาเงโอะขึ้นเสียง มากไปกว่านั้นตัวเขาก็ค่อนข้างท้วมแล้วยัยพวกนี้ก็บอกว่าเขาเป็นพวกซกมกไม่ดูแลตัวเองแต่ถึงจะพูดงั้นคนเรามันก็ไม่สามารถเปลี่ยนน้ำเสียงและภาพลักษณ์ภายนอกได้
เขาอาบน้ำอาบท่าอย่างถูกต้องตามปกติและใส่เสื้อผ้าที่ผ่านการซักแล้วแล้วก็ยังทำกับข้าวกินเองอีกแถมยังกินผักด้วยเอาจริงๆก็ไม่ได้เข้าขั้นอ้วนหรอก

“เอ้านี่ เขียนให้แล้ว”

คาเงโอะยื่นแผ่นใบงานให้เลย์ลา

“thank you คาเงโอะ ว่องไวเหมือนเคยเลยเจ้าค่ะ ชั้นเองก็จะพยายามเจ้าค่ะ”

ในที่สุดคาเงโอะก็ได้เรียนของตัวเองสักทีแล้วเขาก็เริ่มแก้สมการในใบงาน
เสียงออดดังขึ้นและช่วงการเรียนด้วยตัวเองที่จ้อกแจ้กจอแจก็ได้จบลงทำให้ตอนนี้กลายเป็นเอะอะโวยวายขึ้นไปอีก
เขาต้องรวบรวมใบงานแล้วเอาไปให้อาจารย์ที่ห้องพักอาจารย์นี่คือหน้าที่ของเคงาโอะในฐานะตัวแทนห้อง
น่ารำคาญชิบ ไปตายซะไอ้พวกเวร
ประธาน,สมาชิกคณะกรรมการตกแต่ง,กรรมการบริหารจัดการงานกีฬา
พวกคนมืดมนก็ต่างล้วนพากันโดนยัดเยียดให้เข้ารับตำแหน่งเหล่านั้น ในขณะที่พวกคนที่โดดเด่นและใช้ชีวิตสนุกสนานไปวันๆก็ต่างพากันไปสนุกที่คาราโอเกะและร้านอาหารครอบครัว ตัดภาพมาที่คาเงโอะที่คอยทำงานเก็บกวาดและงานจุกจิกสารพัด
ความจริงจังที่มีตั้งแต่เกิดของเขากำลังต่อต้านเขาอยู่
ตัวเขาไม่สามารถทำอะไรหย่อนยานได้เลยและในขณะที่เขาถ่มถุยพร้อมกับด่าทอไปด้วย
ตายซะ พวกเอ็งทุกตัวน่ะรีบๆตายๆไปได้แล้ว!
เขาพูดใส่คนที่เขาอยากจะฆ่าให้ตายอันดับ 1 ถึง 5 ที่กำลังเดินอยู่ต่อหน้าเขา
ทั้ง 5 คนพากันชวนกันไปห้องน้ำหญิงแล้วก็ออกจากห้องไปแล้วก็เริ่มเดินลงบันได

“มาเร็วเลย์ลา ห้องน้ำชั้น 1 น่าจะยังว่างนะ”

ดูทรงแล้วห้องน้ำน่าจะเต็ม
จากตรงข้างล่างบันได คุโรทากิ ฟูจิกาวะ ยามามูระ และ อิโซซากิ กำลังกวักมือเรียกเลย์ลาให้ลงไปหา
ปัญญาอ่อน กะอีแค่จะไปเยี่ยวก็ยังต้องแห่กันไปเป็นหมู่คณะอีกอย่างน้อยๆก็ไปเองสิวะ
ทำตัวเป็นเด็กเป็นเล็กไปได้
ผมสีบลอนด์ของเลย์ลาพริ้วไหวอยู่เบื้องหน้าของคาเงโอะ มันแพรวพราวดั่งเครื่องทองที่อยู่ภายใต้สีของฤดูใบไม้ร่วงที่ลอดผ่านมาทางหน้าต่าง มันเป็นความงดงามที่ชวนให้คุณรู้สึกอยากจะเข้าไปสัมผัสมัน

“ว้าย!”

เลย์ลาเผลอก้าวพลาด

“ระวัง!”

คาเงโอะโผเข้าไปกอดเลย์ลาจากด้านหลังแล้วเขาก็หันหลังไถลตกลงบันไดลงมาพร้อมกับเสียงดังตุ๊บๆ
มันเหมือนกับการเล่นสกีหิมะแล้วก็แน่นอนว่าคาเงโอะเป็นตัวลากเลื่อนสกีส่วนเลย์ลาเป็นคนขี่

“หวะ-หวา!!”

แล้วเรื่องต่อไปที่เขารู้ก็คือคาเงโอะกำลังหน้าหงายอยู่ตรงบันไดขณะที่โอบกอดด้านหลังของเลย์ลาอยู่

“คาเงโอะ คาเงโอะ เป็นอะไรมั้ยเจ้าคะ!!!”

เจ็บก้นชะมัด หลังก็เจ็บ ไหล่ก็เจ็บ และที่สำคัญกว่านั้นเลย์ลาที่มานั่งทับบนตัวผมแบบนี้จะน่ากลัวเกินไปแล้ว
พวกหล่อนจะหาว่าผมลวนลามเธอข่มขืนเธอแหงๆ แล้วก็จะเรียกผมว่าไอ้เซ็กส์เฟรน แล้วก็จะมาโรงเรียนไม่ได้ แล้วก็จะโดนตำรวจรวบ ชีวิตจบเห่แล้ว…..

“ลุกออกไปทีสิ…..”

เลย์ลารีบกระโดดออกไปและเก็บใบงานที่ร่วงกระจัดกระจาย
คาเงโอะพยายามจะลุกขึ้นแต่ทว่าความเจ็บปวดก็พุ่งเข้าใส่ร่างกายของเขาและเขาก็ก้มหน้าลง

“อูย……..”

แล้วก็ร้องโอดโอย

“ห้องพยาบาล,โรงพยาบาล!,รถฉุกเฉิน!”
“ปลอดภัยดีใช่ไหมซูโดซัง?”
“เจ้าค่ะ คาเงโอะ,บันได ตุ๊บๆลงมาเลย ชั้นก็เลยปลอดภัยเจ้าค่ะ!”

เลย์ลาทำท่าทางชูกำปั้นประกอบ

“ขอโทษที่อ้วนไปหน่อยก็แล้วกัน……”

แล้วคาเงโอะก็หลับตาลง

……………………………………………………………………………………………………………………….

คาเงโอะนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง
ออดดัง ส่งของเหรอ?
ไม่อยากจะลุกออกจากเตียงเลย ขยับทีไรเป็นเจ็บทุกที
เขาวิงวอนให้คนส่งของรีบๆไปๆได้แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเสียงออดจากหยุดดังเลยแม้แต่น้อย

“ให้ตายสิ”

ตายห่าไปซะให้หมดพวกเวร
เขาถ่อสังขารที่เจ็บไปทั้งตัวของเขาลงบันไดมาพร้อมกับบ่นอิดออด
เขามองไปที่จออินเตอร์คอมและก็ได้เจอกับใบหน้าของเลย์ลาบนหน้าจอ LCD

“ฝากด้วย!”

คาเงโอะยิ้มเจื่อนๆ
อะไรของหล่อนฟระ เป็นซามุไรเรอะ?
ดูเหมือนจะมีไอ้บ้าที่ไหนไปสอนภาษาญี่ปุ่นแบบแปลกๆให้ล่ะสิท่า

“ชั้นเอาใบงานมาให้เจ้าค่ะ Note copies เจ้าค่ะ!”
“ขอบใจนะ”

เขาปลดล็อคประตูและรับเอาใบงานและตัวเอกสารอยู่ตรงทางเข้าถึงแม้ว่าตัวเอกสารจะเต็มไปด้วยตัวอักษรฮิรางานะที่เขียนด้วยลายมือไก่เขี่ยแต่ก็บอกได้ว่าเธอพยายามเต็มที่แล้วเพื่อที่จะเขียนตัวฮิรางานะ
เลย์ลาสวมชุดเบลเซอร์แต่ตัดภาพมาคาเงโอะที่เขินๆหน่อยเพราะอยู่ในชุดนอน

“คาเงโอะสบายดีไหมเจ้าคะ? อาจารย์ฮัตสึโทริบอกว่านายไม่เป็นอะไรหรอก เซอร์ไพรส์เลยค่ะ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เจ้าค่ะ คาเงโอะอยู่คนเดียว ชั้นก็เลยเป็นห่วงเจ้าค่ะ”

คาเงโอะมีอาจารย์ประจำชั้นอยู่อาจารย์ฮัตสึโทริที่เป็นคนขับรถพาเขาออกไปหาหมอกระดูกพร้อมกับเอ็กซ์เรย์แล้วก็บอกว่าไม่มีส่วนไหนแตกหักมีแค่รอยฟกช้ำและก็ให้ยามาประคบแล้วก็กลับบ้านมา

“ชั้นโอเคดีแล้วก็แน่นอนว่าอยู่คนเดียวแต่ก็มีป้าที่อาศัยอยู่ใกล้ๆนี้อยู่อีกอย่างมันก็ไม่เหมือนว่าชั้นได้รับบาดเจ็บอะไรหรอกนะ”

ช่วง ป.6 คาเงโอะประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนทำให้พ่อแม่เขาจากไปก่อนถึงเวลาอันควร
และเขาก็ได้รับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลเป็นเวลานานแล้วป้าของเขาที่เป็นน้องสาวของแม่ก็ได้กลายเป็นผู้ปกครองของเขาไปและเธอก็คอยทำเรื่องสัพเพเหระต่างๆที่จำเป็นต้องมีผู้ปกครองด้วย อาทิ เวลาอาจารย์นัดพบผู้ปกครอง
ส่วนเรื่องค่าอยู่ค่ากินทนายความที่จัดการเรื่องมรดกทรัพย์สินของพ่อแม่จะโอนให้เขา 60,000 เยนในทุกๆเดือน

“ไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอเจ้าคะ?”
“ก็กระดูกกระเดี้ยวก็ไม่ได้หักอะไรบางทีไขมันทั้งหมดคงจะปกป้องชั้นไว้น่ะ”
“ No problem? โล่งอกไปที! ดีใจจัง!”

เลย์ลาโผเข้าไปกอดเขา
ตุ๊บ! เขาล้มก้มจ้ำเบ้าอยู่ตรงหน้าบ้านดูเหมือนว่าเลย์ลาจะผลักเขาลงไป

“โอ้ย”
“ I’m sorry!”

แล้วใบหน้าของเลย์ลาก็เข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น

“ดะ-เดี๋ยว! จะใกล้เกินไปแล้ว! เห็นงี้ชั้นเองก็เป็นคนที่มีพื้นที่ส่วนตัวเยอะนะ!”
“ ชั้นน่ะ ภาษาญี่ปุ่น ไม่เข้าใจเจ้าค่ะ”

เธอเอาริมฝีปากมาประกบกับเขา
ความรู้สึกของริมฝีปากของเธอมันช่างเย็นแล้วก็เด้งอย่างกับเยลลี่รสผลไม้ก็มิปาน
ทำให้เขาใจคอไม่ดีเลยทีเดียว

“เอ๋!!!!!????”
“ชอบนะคาเงโอะ!!”
“จู่ๆหมายความว่าไงเนี่ย?!”
“งั้นทฤษฏีสะพานแขวนนั่นก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ”

จิตวิทยาที่ชายหญิงที่พบเจอกันบนสะพานแขวนที่สั่นไปมาและมีแนวโน้มที่ชายหญิงสองคนนั้นจะตกหลุมรักกันมากขึ้น คาเงโอะเคยได้ยินมาว่าเป็นเพราะพวกเขาเข้าใจผิดว่าหัวใจเต้นแรงเพราะสะพานแขวนแต่จริงๆแล้วที่ใจเต้นแรงเพราะความรักต่างหากล่ะ
(TL NOTE : ทฤษฏีสะพานแขวนของเป็นการศึกษาทางเชิงจิตวิทยาของ ดร.Donald Dutton และ ดร.Arthur Aron ที่ว่าคนเราพออยู่ในสภาวะวิกฤตหรือตกอยู่ในอันตรายมันจะมี % ที่จะตกหลุมรักกัน)

“ชั้นไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นยากๆหรอก……..ชั้น,คาเงโอะ,เหมือนกัน ชอบเจ้าค่ะ!”

ดวงตาที่น้ำตาไหลปริ่มออกมาของเธอจ้องมองไปยังคาเงโอะ
ดวงตาสีฟ้าของเธอราวกับทะเลสาบที่ใสสะอาด
นี่เธอหมายความว่าไงที่ว่า “เหมือนกัน” น่ะ
แล้วต้นขาด้านในของเลย์ลาก็เข้ามาหนีบสะโพกของคาเงโอะราวกับว่าตอนนี้เขาเป็นหนูตกถังข้าวสารได้อยู่ในสถาการณ์ที่ลามกโครตๆอยู่

“รู้แล้ว! ต้องเป็นการซ่อนกล้องอำกันเล่นแน่ๆ!!”
“?”
“จัดฉากใช่ไหมล่ะ? เธอถ่ายเอาไว้ใช่ไหมล่ะ? แล้วก็มีชื่อคลิปว่า ‘ไอ้หนุ่มมืดมนที่เข้าหาสาวสวยเพราะคิดว่าจะได้ทำกับไอดอลของโรงเรียนโดยที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าของตัวเอง’ แล้วเธอก็จะอัปโหลดคลิปของชั้นตอนที่ชั้นลนลานทำอะไรไม่ถูกลงบนเว็บดูคลิปวิดีโอแล้วก็พากันหัวเราะเยาะชั้นแบบนั้นใช่ไหมล่ะ?”
“???”

เลย์ลาทำหน้างง
การแสดงออกของเธอมันบ่งบอกว่าเธอกำลังพยายามแอ๊บไร้เดียงสาอย่างเต็มที่อยู่จนทำให้คาเงโอะพูดว่า “ไงล่ะ!” ออกมา

“ถ้าเป็นงั้นเธอจะช่วยโม๊กให้ชั้นหน่อยจะได้รึเปล่าล่ะ?”
“โม๊กเหรอเจ้าคะ?”
“ก็ทั้งเลียทั้งดูดดุ้นยังไงล่ะ”
“ดูดเหรอเจ้าคะ? ดุ้น? คืออะไรเจ้าคะ?”
“ก็ Penis(คว*)ไงล่ะ! ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ปากที่บอกว่าชอบนั่นก็โกหกใช่ไหมล่ะ?”
“โกหก….ไม่ใช่นะ! ชอบนะ! จริงๆนะ! จะโม๊กเจ้าค่ะ!”

เลย์ลาเอามือไปจับตรงขอบกางเกงแล้วถกมันลงมาพร้อมกับบ็อกเซอร์ของเขา

“เอ๋!!!!”

ตอนนี้เขาไม่สามารถตามการพัฒนาที่รวดเร็วปุบปับแบบนี้ได้
ถ้าหากว่านี่เป็นอนิเมะมันก็เหมือนกับว่าคุณดูตอนข้ามสัปดาห์ไปนั่นแหละ

“หวา…..”

ถึงเลย์ลาจะเป็นคนเปลื้องผ้าเขาเองแต่ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นพอได้เห็นดุ้นของคาเงโอะ
แล้วน้องชายของคาเงโอะก็ยืนตรงเคารพธงชาติทันที
แล้วไหงถึงได้แข็งล่ะเฮ้ยตัวช้านนน!!!
ทั้งอายทั้งอนาถตัวเองจนไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว

“เลียใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไร”

คาเงโอะพูดไปสื่อความหมายว่า “ไม่ล่ะ ไม่เป็นไร” แต่ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะเข้าใจว่า “ได้สิ ไม่เป็นไร” ทำให้เลย์ลากลืนน้ำลายตัวเอง

“เลียได้ ชั้นก็จะเลียเจ้าค่ะ”

แล้วหล่อนก็เริ่มเลียตรงปลายลิ้นของเธอมันทั้งร้อนทั้งลื่นทั้งนุ่มแล้วก็แข็งๆ
ปลายลิ้นของเธอมีความขรุขระด้วย

“อุหวา”
“แผล่บๆ”

คาเงโอะและเลย์ลาลงเอยด้วยครวญครางออกมาพร้อมๆกัน

“มันแย่มากเลยเจ้าค่ะ”

เธอทำหน้าบูด

“คือไม่ต้องก็ได้ มันไม่เป็นไรจริงๆนะ”
“เจ้าค่ะ ชั้นทำได้ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”

แล้วเลย์ลาก็อมทั้งดุ้นเข้าไปในปากของเธอ
ภาษาญี่ปุ่นของยัยนี่มันชวนให้อึดอัดใจจริงๆ ถ้าให้พูดตรงๆเลยก็คือเข้าขั้นห่วยแตกเลย
เธอไม่เข้าใจคำพูดภาษาญี่ปุ่นที่มันออกแนวคลุมเครือๆเลยสักนิด

“ไม่…..ดะ-เดี๋ยวก่อน หวา…..”

คาเงโอะพยายามจะบอกว่า “ไม่” แต่ดุ้นของเขาก็โดนอมไปทั้งปากลื่นๆของเธอ
ทำให้ความสามารถในการใช้สมองคิด วิเคราะห์ แยกแยะของเขากลายเป็น 0 ไป
สำหรับผู้ชายแล้วเขาเป็นคนตัวเตี้ยแถมยังอวบเลยทำให้ดูแย่ขึ้นไปอีก
แล้วเขาก็ไม่ถนัดเรื่องการออกกำลังกาย ถ้าหากจะมีอะไรที่ทำได้ถนัดนั่นก็คือเรื่องความหัวหมอของเขา แต่ตอนนี้ให้ตายยังไงก็คิดอะไรไม่ออก

“ซูโคซัง ซะ-ซูโดซัง!! หยุดก่อน!!”
“คาเงโอะ No problem(ไม่มีปัญหา) ชั้นจะดูดเจ้าค่ะ!”

ซู๊ดดด ซ๊วบๆ ตรงส่วนหัวถูกดูดแล้วความต้องการที่จะแตกออกมาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
นี่มันสถานการณ์อะไรวะเนี่ย!!??
ตรงทางเข้าบ้านมีเด็กผู้หญิงที่อยู่ในรายชื่ออันดับที่ 1 ของคนที่เขาอยากจะฆ่าให้ตายได้ผลักเขาลงและนอนดูดดุ้นเขาอยู่ สยองปนสยิวเลยวุ้ย! ต้องรีบไปจากตรงนี้แล้วเพราะเขาแน่ใจว่าถ้าอยู่ต่อท่านี้ล่ะก็แย่แน่แต่ก็เสียวชิบหายเลยโว้ยย!!

“ซูโดซังแบบนี้ชักจะไม่ดีแล้วนะ”
“ไม่ดี,ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ”

เพราะว่าเธอพูดขณะที่กำลังโม๊กอยู่ในปากทำให้ฟันของเธอเผลอไปโดนดุ้นของผมทำให้รู้สึกจิ๊ดขึ้นมาเลย

“โอ้ย!”

เลย์ลาคายดุ้นออกมา

“เป็นอะไรไหมเจ้าคะ?”
“คือไม่เป็นไรจริงๆ”
“ค่ะ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”

แล้วเลย์ลาก็เอาดุ้นเข้าปากอีกรอบ
แล้วนี่ตรูต้องพูดแบบเดิมนี่ซ้ำไปอีกกี่รอบกันวะเนี่ย!?
คราวนี้เธอไม่ได้ดูดแต่เธอใช้ปากของเธอเล่นตรงบริเวณหัวซึ่งมันโคตรเสียวอย่างไม่น่าเชื่อเลย! พื้นผิวของลิ้นเลย์ลามันขรุขระหน่อยๆแล้วพอดุ้นผมถูกหนีบค้างไว้โดยขากรรไกรด้านบนกับลิ้นของเธอความสุขมันก็ซาบซ่านแล่นผ่านช่องท้องของเขา
ตอนนี้เขาฟินไปกับความเสียวนี้ได้เพราะตอนนี้เริ่มได้สติกลับมาแล้ว
และความสามารถในการนึกคิดของเขาก็กลับตามมา
นี่ซูโดซังเป็นยัยร่านอย่างงั้นเหรอ?
ไม่มีทางน่ะก็เธอดูไร้เดียงสาขนาดนั้นแท้ๆ
อาจจะเป็นเพราะเธอกลับมาจากต่างประเทศ วิธีคิดของเธอก็เลยแตกต่างจากคนญี่ปุ่น
แล้วการโม๊กคว*ก็เป็นเหมือนกับการทักทายกันแบบนั้น
ใช่ก็เหี้*แล้ว!! ไม่ยักกะเคยเห็นหนังฝรั่งที่ไหนที่เขาทักทายกันด้วยการดูดไอ้จ้อนเลยสักเรื่อง!!

“ทำไมถึงทำแบบนี้….?”

การโม๊กถูกขัดจังหวะ
ดวงตาสีฟ้าของเธอจ้องตรงไปยังคาเงโอะ

“ชอบนะคาเงโอะ!”
“ก็บอกแล้วไงว่านั่นคือผลพวงจากทฤษฏีสะพานแขวนน่ะ เธอแค่เข้าใจผิดไปเองเท่านั้นแหละ”
“คาเงโอะ หนวกหู ชอบจริงๆนะ เชื่อสิเจ้าคะ!”

เลย์ลาทำหน้าบูดบึ้ง
เพราะว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมากจริงๆ ดาเมจตอนที่เธอทำหน้าโกรธมันก็ช่างล้นหลามเหลือเกิน
เธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วเอานิ้วชี้ทัดผมสีบลอนด์ของเธอไว้ข้างหู
แล้วเธอก็เอียงหัวนิดนึงแล้วก็เริ่มโม๊กต่อ

 

“ซู๊ด….แผล่บๆ….จ๊วบๆ….งื้มๆ…….อื้ม….”

ราวกับเธอกำลังพูดคุยอยู่กับอีกตัวตนนึงของคาเงโอะ เธอใช้ลิ้นของเธออย่างระมัดระวังในขณะที่คอยดูปฏิกิริยาของคาเงโอะไปด้วย

“อู้ววว โอ้วว อูยยย”

เนื่องจากสภาพร่างกายที่ไม่ค่อยดีนักและเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เขารู้สึกเหมือนกำลังจะแตกออกมาแล้วตอนนี้
คาเงโอะเริ่มทำตัวไม่ถูก
เขาไม่รู้จะอธิบายเธอยังไงถ้าเกิดว่าเขาแตกในปากเธอ

“ซูโดซัง….คือว่านะ……”

เธอคงสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของคาเงโอะ เลย์ลาชายตาเหลือบมองขึ้นมาดูคาเงโอะแล้วจากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆราวกับว่าเธอตัดสินใจแล้ว
แล้วจากนั้นเธอก็ดูดเต็มที่

“ซู้ดดดด แผล่บๆ จ๊วบบ”
“อึกกกก แตกแล้ว!!!”

พร๊วดดด
ในที่สุดก็แตกจนได้
ชิบหายละ! เอาไงดีล่ะทีนี้?
แม้ว่าจะตื่นตระหนกแต่ก็เสียวสุดๆ มันเป็นความสุขที่น่ากลัวพิกลพอรู้สึกดีที่มีคนมารับน้ำอสุจิของตัวเอง

“แค่กๆ”

เลย์ลาคายดุ้นออกมาแล้วก็กระแอมไอ
ของเหลวสีขาวขุ่นหยดลงมาจากบนใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ

“ขอโทษ!”

ถึงเธอจะเป็นอันดับ 1 ในรายชื่อคนที่ผมอยากจะฆ่าให้ตายแต่ว่ามันก็หยาบคายเกินไปที่ไปทำให้หน้าเธอเลอะอย่างนั้น
น้ำอสุจิที่หยดไหลย้อยลงมาจากคางทำให้ชุดเครื่องแบบตรงบริเวณหน้าอกของเธอเลอะน้ำไปหมด

“ขอโทษ ขอโทษนะ ได้โปรดช่วยยกโทษให้ด้วยเถอะ!”

คาเงโอะรู้สึกแย่มากจริงๆแต่ถึงอย่างงั้นก็ยังแตกไม่หยุด
คาเงโอะเอาผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อมาปิดดุ้นและซับน้ำอสุจิที่หกเลอะเทอะ
เลย์ลาทำหน้าจ้องมองอย่างว่างเปล่ามาแต่แล้วเธอก็เอานิ้วปาดเอาน้ำอสุจิที่เลอะแก้มออกและก็ทำหน้าดูเหมือนกับว่ากำลังจะร้องไห้ออกมา

“ฮึก…..”

เลย์ลาเอามือทั้งสองข้างปิดหน้าปิดตาแล้วเดินโซซัดโซเซออกไปจากประตูหน้าบ้านไป
ถึงแม้ว่าคาเงโอะต้องการที่จะไล่ตามเธอไปก็ตามแต่ว่าตอนนี้ก็ยังแตกไม่หยุดเลยและร่างกายก็ระบมเกินกว่าจะลุกยืนขึ้นไหว
ในที่สุดอสุจิก็หยุดไหลเสียที

“เฮ้อ……..”

คาเงโอะเงยหน้ามองบน
เจ็บหลังมันก็เจ็บอยู่หรอกนะแต่เจ็บใจมากกว่า
เผลอทำอะไรหยาบคายกับเลย์ลาลงไปซะแล้ว
ทั้งที่เธอตั้งใจแสดงความรักของเธอกับเราแท้ๆ
และถึงแม้ว่านั่นจะเป็นการจงใจล่วงละเมิดเลยก็เถอะ

 

ผลงานเรื่องนี้ได้ถูกอัพโหลดจนจบเเล้วสามารถติดตามได้ที่เพจ > กดค้นหาในอัลบั้ม และจะทยอยอัพลงใน Nekopost วันละ chapter จ้า