เช้าวันถัดมา

เนื่องจากวันนี้ฮิโรกิมีเรื่องจะคุยกับมิยุจึงออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ

เมื่อคืนส่งข้อความ 「มีเรื่องอยากจะถามเกี่ยวกับในไลฟ์หน่อย ขอเวลาตอนเช้าไม่ก็ตอนเลิกเรียนได้ไหม」 เอาไว้เช่นนั้น แต่ไม่มีการตอบกลับใด ๆ มา

เวลารอถึงจุดสิ้นสุด มิยุเดินออกมาจากบ้าน

พอสบตากันมิยุก็ดูตกใจเล็กน้อย พลันหันสายตาหนีและรีบออกไปในทันที

 

[อรุณสวัสดิ์ คือว่าอยากจะคุยเรื่องไลฟ์เมื่อวานหน่อยน่ะ]

 

ฮิโรกิส่งเสียงเรียกเพื่อให้หยุดก่อน มิยุจึงหันกลับมาอย่างเฉื่อยชา

 

[เพื่อแค่นั้นเลยถ่อมารอเนี่ยนะ? แต่โทษทีแล้วกัน ถ้าใครมาเห็นเข้าเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันพอดี หยุดทำอะไรแบบนี้เถอะ]

[ไม่หรอก อยู่หน้าบ้านด้วยยังไงก็โอเคนะ แต่จะว่าไปไม่เห็นข้อความที่ส่งไปเหรอ?]

[หือ ────อ๋อ โทษนะ ปิดแจ้งเตือนไว้เลยไม่รู้น่ะ]

[งั้นเหรอครับเนี่ย…]

 

ถึงกับปิดแจ้งเตือนแสดงว่าคงเกลียดกันพอตัว ฮิโรกิแอบหดหู่เล็กน้อย

แต่ว่าตอนนี้เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นนัก ก่อนอื่นต้องต่อเนื้อหาหลักก่อน

 

[งั้นขอเข้าเรื่องเลยนะ ไลฟ์เมื่อวานคิดจะทำอะไรกันแน่?]

[คิดจะทำอะไรนี่คือ? ก็ปกตินี่]

[ไม่สิ จะปกติได้ไง มาคุยเรื่องฉันในไลฟ์ก็เรื่องนึง แต่นั่นถือว่าช่วยไม่ได้ แต่เรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับคุณจินัตสึ คือว่าคงไม่ได้จะบอกว่าไม่รู้เรื่องใช่ไหม?]

[นั่นสิ? ใครจะรู้ละ]

 

หลังจากที่มิยุพูดทีเล่นทีจริงจบลงก็เดินออกไปทั้ง ๆ อย่างนั้น ดูท่าทางคงจะไม่อยากตอบอะไรไปมากกว่านี้แล้ว

 

[งั้นช่วยบอกเรื่องสุดท้ายมาเรื่องนึง แขกรับเชิญคนต่อไปที่จะมาในไลฟ์คือ────]

 

จุดนั้นมิยุหยุดเดินและทำท่าทำท่าไม่พอใจ

 

[อันนั้นบอกไม่ได้ ไม่รู้หรอกนะว่าไปได้ข้อมูลมาจากไหน แต่ต่อให้เป็นคนรู้จักกันการจะบอกเนื้อหาล่วงหน้าก็ไม่ได้ที่สุดเลยไม่ใช่หรือไง ดังนั้นถ้าติดใจก็มาดูไลฟ์ด้วยละ─กัน]

 

ระหว่างที่โบกมือไปมามิยุก็พูดจาติดตลกขึ้นมาจากนั้นก็จากไปโดยอย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้สาเหตุ พอได้มองแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไปแล้วฮิโรกิก็ถอนหายใจเบา ๆ  

ท่าทางของมิยุเมื่อครู่ทำให้รู้สึกรำคาญเอามาก เพียงแต่ก็พูดได้ตรงประเด็นจนไม่อาจตอบกลับอะไรไปได้

 

[คนรู้จัก เหรอ]

 

สำหรับมิยุในตอนนี้นั้นไม่สามารถจะทำอย่างว่าฮิโรกิเป็นเพื่อนสมัยเด็กได้

ระหว่างที่ฮิโรกินึกเหงาขึ้นมาแปลก ๆ ก็ได้เริ่มออกเดินเพื่อไปโรงเรียนบ้างแล้ว

และแล้วก็ผ่านไปหลายวันหลังจากนั้น วันไลฟ์สตรีมของมิยุมาถึงอีกครั้งแล้ว

นี่ไม่ใช่การถูกยั่วยุจากตัวสตรีมเมอร์เพียงอย่างเดียว แต่ตัวฮิโรกิเองก็ไม่อยากจะพลาดไลฟ์สตรีมนี้เช่นกัน

มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าพลาดไปอาจจะเกิดเรื่องในภายหลังได้ และเหนือสิ่งอื่นใดคือความอยากรู้อยากเห็นก็พุ่งพล่านออกมาด้วย

ถ้าตามประกาศในครั้งก่อนวันนี้ก็จะเป็นโคลาโบไลฟ์สตรีมเหมือนเดิม แต่ฮิโรกินั้นพอจะเดาตัวแขกรับเชิญได้คร่าว ๆ แล้ว

ดังนั้นไม่ว่าจะรู้สึกประหม่าเพียงใดแต่ฮิโรกิก็มือถือมันฝรั่งทอดพร้อมรอหน้าคอมพิวเตอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

และแล้วเวลาไลฟ์สตรีมก็มาถึง หน้าจอค่อย ๆ สับเปลี่ยนไป────

คนที่อยู่ข้าง ๆ กับมิยุในห้องนั้น คือคนที่คิดเอาไม่มีผิดกำลังนั่งอยู่

 

「ทูกโค-น คอนบังมิว─ มิวเองน้า─ คนดูทั้งหลายชอบพวกภูตหรือนางฟ้ากันหรือเปล่าเอ่ย? ส่วนตัวฉันชอบนะ ────ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาแนะนำแขกรับเชิญแล้ว จะเรียกว่าภูตหรือจะเรียกว่านางฟ้าก็ได้ เอาละ เชิญเลย!」

 

หลังจากได้รับชื่อจากมิยุอย่าง 「ภูต」 ไม่ก็ 「นางฟ้า」 มาแล้ว เด็กสาวที่เป็นแขกรับเชิญก็ได้เริ่มทำการแนะนำตัว

 

「สวัสดีค่ะ คือว่า ชื่อคาโนนนค่ะ มอปลายปีหนึ่งค่ะ วันนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ」

 

และแขกรับเชิญของวันนี้ ────คาโนนนแนะนำตัวอย่างเกรงใจเป็นอันเสร็จสิ้นแล้ว

ผมสีดำมัดปมสองข้างพร้อมด้วยดวงตากลมโตที่แสดงถึงความไร้เดียงสา ผิวขาวขาวเรียบเนียนราวกับหิมะแรก

บวกกับเมื่อมองเผิน ๆ แล้วอาจจะคิดได้ว่าเป็นเด็กมัธยมต้นเมื่อเห็นการผสมผสานระหว่างความตัวเล็กและความบอบบางเข้าด้วยกัน หากจะเรียกว่าภูติหรือนางฟ้าก็สามารถเรียกเด็กสาวสุดสวยคนนี้ก็สามารถทำได้แน่นอน

หากจะมีอย่างอื่นให้กล่าวคงจะเป็นเรื่องชุดที่ใส่ ถึงจะไม่ได้ใส่เบลเซอร์ที่มีตราโรงเรียนแต่ใส่เป็นเสื้อนักเรียนหญิงสีขาวติดรินบิ้นและสวมกระโปรงลายตารางหมากรุกตามด้วยถุงเท้าที่ยาวถึงเขา

ชุดที่ใส่นั้นทั้งที่เห็นอยู่บนหน้าจอแท้ ๆ แต่กลับมีอิมแพคทะลุมาถึงนอกจอด้วย

แน่นอนว่าคอมเมนต์หลั่งไหลมาเป็นแถบเช่นกัน พอเห็นผ่านตาก็รู้สึกว่ากระตือรือร้นกันจนไม่กล้ามองเลย

และอีกอย่างหนึ่งคาโนนนนั้นไม่ใช่คนในวงการบันเทิงแต่อย่างใด เพราะอย่างนั้นจึงมีคอมเมนต์เชิงลบว่า 「ใครอะ ไม่รู้จัก」 ออกมา และเป้าหมายที่มิยุพามานั้นก็ไม่ได้ถูกส่งไปหาผู้ชมแต่อย่างใด

และเรื่องที่ไม่เข้าใจเป้าหมายฮิโรกิเองก็เหมือนกัน

สิ่งที่ต่างเพียงอย่างเดียวคือฮิโรกิรู้จักคาโนนนอยู่แล้ว ว่าคือฟุจิโนะ คานอนตามที่คาดการณ์เอาไว้และอีกอย่างหนึ่งนั่นคอการที่เธอเป็น 「แฟนเก่า」 ของฮิโรกิอีกคนนั่นเอง

 

[ยัยมิยุ คิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย…]

 

ฮิโรพ่นคำออกมาคนเดียวโดยไม่ตั้งใจพร้อมเอามือกุมหัว

จากนั้นมิยุก็ตอบกลับเหล่าผู้ชม

 

「คาโนนนน่ะ ถึงจะไม่ใช่คนในวงการบันเทิงเหมือนกับจินัตเตะคราวที่แล้วก็จริง แต่เป็นคนที่น่าสนใจมากเลยน้า ส่วนความสัมพันธ์ของพวกเราถ้าพูดง่าย ๆ ก็คือ～… 」

 

จังหวะนั้น มิยุหยุดพูด

พอเห็นว่าหยุดแบบนั้นแล้ว ฮิโรกิก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างช่วยไม่ได้

 

「รุ่นพี่รุ่นน้องกันสินะคะ」

 

และคานอนก็ส่งยิ้มตามมา

 

「ใช่ ๆ ตามนั้นเลย! พวกเราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องในโรงเรียนเดียวกันเนอะ」

「ค่ะ หนูอยู่ปีน้อยกว่าหนึ่งปี เป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่มิวค่ะ」

 

แม้จะเป็นแค่ข้อมูลสาธารณะอย่างความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่ถูกปล่อยออกมาเท่านั้น ช่องแชทก็เริ่มไหลไปอย่างรวดเร็ว

พอได้มองภาพนั้นก็ทำให้รู้สึกกลัวขึ้นมาเหมือนกัน

 

「แต่จะว่าไป คาโนนนเนี่ยน่ารักเนอะ」

「อยู่ ๆ อะไรกันคะเนี่ย ตอนแนะนำตัวก็ทีนึงแล้ว ทำแบบนี้มันน่าอายเพราะงั้นหยุดเถอะนะคะ！」

 

คานอนที่ทำหน้าทำตาไม่พอใจนั้นแก้มพลันเป็นสีแดง ทำให้ช่องแชทเริ่มลุกเป็นไฟมากขึ้น

 

มีคอมเมนต์ในลักษณะอย่าง 「คาโนนนอารมณ์ร้าย」 ออกมาบ้าง คานอนที่เหมือนจะเห็นจึงออกมาการไม่พอใจเล็กน้อย

 

「ฮึ่ม งั้นจะให้ตอบว่าอะไรดีละคะ? บอกมาเลยค่ะ!」

 

จากนั้นคอมเมนต์เชิงว่า 「เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว!」　「อารมณ์ร้ายน่ารัก」 ออกมาเป็นส่วนใหญ่ มิยุที่เห็นดังนั้นจึงยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

──── จนถึงตอนนี้การไลฟ์สตรีมแบบโคลาโบครั้งนี้เรียกได้ว่าสำเร็จไปด้วยดี เพราะเมื่อคาโนนนแสดงความเป็นตัวเองออกมาบรรยากาศจึงได้เปลี่ยนไป

 

「คาโนนนเต้นบัลเล่ต์ด้วยสินะ แถมได้ยินมาว่าเก่งมากด้วยนี่」

「ไม่หรอกค่ะ ไม่ขนาดนั้น อย่างที่เห็นว่าตัวเตี้ยขนาดนี้ยังต้องพยายามอีกเยอะค่ะ」

「บัลเล่ต์กับส่วนสูงเกี่ยวกันยังไงเหรอ?」

「ค่ะ นั่นสินะคะ ประมาณว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ การจะเป็นมืออาชีพจะหินเอามาก ๆ …แต่ถึงแบบนั้นหนูก็จะพยายามให้ถึงที่สุดเท่าที่ไหวค่ะ คนที่เคยดูบัลเล่ต์ของหนุ รุ่นพี่คนนั้นเคยพูดว่า [เวลาที่เต้นบัลเล่ต์เนี่ยดูสดใสที่สุดเลยนะ] ให้ฟังน่ะค่ะ

「เห เห รุ่นพี่คนนั้นเนี่ย เป็นคนสำคัญของคาโนนนเหรอ」

「ค่ะ! สำคัญที่สุดในสามโลกเลยค่ะ!」

 

 

 

คานอนลุกขึ้นโน้มตัวพูดด้วยอารมณ์ตื่นเต้นถึงขีดสุด

เมื่อได้เห็นดังนั้นมิยุเองก็รู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างเหมือนกัน

ฮิโรกิเองก็เหมือนกัน แต่ในอีกความหมายหนึ่ง

เพราะว่าเมื่อสักครู่ประโยคที่คานอนพูดว่า  「เวลาที่เต้นบัลเล่ต์เนี่ยดูสดใสที่สุดเลยนะ」 นั้น รุ่นพี่เจ้าของประโยคก็คือตัวฮิโรกินั่นเอง

และตั้งแต่แรกที่ทั้งสองคนได้มาคบกันนั้น คนที่สารภาพรักคือตัวคานอน

หากถามว่ารู้จักกันตอนไหน ก็คือหลังที่ฮิโรกิกับมิยุเลิกกันคานอนก็เข้ามาสารภาพรักทันที เป็นรักแรกพบของคานอนเมื่อพิธีปฐมนิเทศตอนสมัยมัธยมต้น โดยฮิโรกินั้นได้ไปช่วยเธอที่กำลังหลงทางอยู่ เหมือนจะเล็งจังหวะที่ทั้งคู่จะเลิกกันมาตลอดเลย

เพียงแต่ตอนนั้นเพิ่งจะเลิกกับมิยุไปหมาด ๆ  ฮิโรกิจึงได้ปฎิเสธคำสารภาพของคานอน หลังจากนั้นเป็นเวลาครึ่งปีก็ได้รับคำสารภาพรักจากคานอนเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ฮิโรกิจึงได้ยอมแพ้และตกลงปลงใจคบกัน

ทว่าความสัมพันธ์ก็ไม่ได้ยืดยาวนัก

สาเหตุของการเลิกราเพราะว่าความสัมพันธ์นี้เป็นอุปสรรคต่อการเต้นบัลเล่ต์ที่คานอนฝึกมาตั้งแต่เด็ก

ตอนที่เลิกกันฮิโรกิพูดกับคานอนไว้ว่า 「เวลาที่คานอนจังเต้นบัลเล่ต์เนี่ยดูสดใสที่สุดเลยนะ」 ออกมาเอง…

ขณะทีฮิโรกิกำลังรำลึกอดีตอยู่ มิยุที่อยู่บนหน้าจอก็เหมือนจะได้สติกลับมาแล้วจึงได้คุยกับคานอนต่อด้วยความตื่นเต้น

ส่วนในคอมเมนต์กำลังเป็นประเด็นกันว่า 「รุ่นพี่」 ที่กล่วาวถึงนั้นเป็นผู้ชายหรือไม่ แต่ว่าก็ถูกมองข้ามไปจนหมด

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ไลฟ์สตรีมเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้ว

 

「คาโนนน วันนี้เป็นยังไงบ้าง?」

「เพิ่งเคยได้มาไลฟ์แบบนี้เป็นครั้งแรก ช่วงต้นแรกแอบประหม่าอยู่แต่พอชินแล้วก็สนุกมากเลยค่ะ ที่ทุก ๆ คนมาดูกันในวันนี้ต้องขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ」

 

เมื่อคำกล่าวของคานอนจบลงก็ถึงเวลาประกาศของมิยุ

ฮิโรกิที่คิดว่าช่วงเวลาที่ชวนให้ท้องไส้ปั่นป่วนนี้กำลังจะจบลงนั้นก็ต้องตกใจกับคำพูดของมิยุ

 

「จริง ๆ แล้วที่ไลฟ์โคลาโบถึงสองครั้งติดแบบนี้มีเหตุผลอยู่น่ะน้า พอรวมเข้าด้วยกันแล้วไลฟ์ครั้งต่อไปจะมีประกาศใหญ่ให้ทราบกันค่า! ถ้าอย่างนั้นทุกคน บ๊ายบายมิว─」

「ลาก่อนค่ะ～」

 

และแล้วไลฟ์สตรีมก็จบลง

จากมุมมองของฮิโรกิแล้วมีความรู้สึกว่าในตอนท้ายมิยุได้ทิ้งระเบิดเวลาลูกใหญ่ลงไปเป็นที่เรียบร้อย

หากนี่เป็นเหยื่อล่อก็ต้องบอกว่ามิยุนั้นเป็นคนเจ้าเล่ห์อย่างเหลือเชื่อ ฮิโรรู้สึกได้เลยว่าตัวเนื้อหาต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

 

[…ยังไงก็ต้องดู สินะ]

 

ดังนั้นฮิโรกิจึงตัดสินใจว่าจะรอดูไลฟ์สตรีมครั้งต่อไปของมิวแชนแนล

 

****

 

สัปดาห์ใหม่มาถึงแล้ว

ที่โรงเรียนไลฟ์สตรีมเมื่อวันก่อนได้รับเสียงตอบรับอันดี

เหตุผลก็คือคาโนนนที่เป็นแขกรับเชิญในครั้งก่อนฟุจิโนะ คานอนนั้นเป็นนักเรียนใหม่ในโรงเรียนนี้

คนที่เดิมที่เข้ากับคนง่ายและน่ารักอย่างคานอนนั้นก็ได้เป็นคนดังจากการที่ดำเนินไลฟ์ด้วยกันกับอีกคนหนึ่งอย่างมิยุ ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

คำถามเกี่ยวกับเรื่องของคานอนนั้นเป็นประเด็นร้อนที่ส่งมาถึงห้องชั้นปีสองของฮิโรกิด้วย และฉากภาพอันใหญ่โตนั้นก็กำลังอยู่ในสายตาตอนนี้

ตั้งแต่เช้าที่เพื่อนร่วมห้องทุกคน นักเรียนห้องอื่นและคนละชั้นปีมรวมตัวกันที่ห้องนี้กันเพื่อจะขุดคุ้ยเรื่องราวจากตัวมิยุกันหมด

ฉากเสียงอันโหวกเหวกที่เห็นอยู่จากระยะไกลนี้ถือว่าเป็นสถานการณ์ที่วุ่นวายเอามาก ๆ

สถานการณ์ที่ทั้งสองคนกำลังรับมืออยู่นั้นก็คือคำถามเกี่ยวกับเรื่องของฮิโรกิที่ไปปรากฎอยู่ในไลฟ์สตรีมทำให้ติดใจกัน

และถ้าพูดถึงมิยุที่พยายามจะเลี่ยงกันเมื่อวันก่อน ก็มีความเป็นไปได้ต่ำมากที่จะยอมอธิบายแต่โดยดีจึงได้ตัดสินใจรอไลฟ์สตรีมครั้งต่อไปแทน

จากนั้นวันเวลาก็ผ่านไปไวราวกับโกหก ในที่สุดสถานการณ์อันวุ่นวายก็ซาลงแล้ว

วันเสาร์────ในที่สุดวันไลฟ์สตรีมของมิยุก็มาถึง

วันนี้จะมี 「ประกาศใหญ่」 ด้วยทำให้รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีก็จริง หากแต่ฮิโรกินั้นรู้สึกใจเย็นกว่าที่คิดไว้

หากให้กล่าวคือคนที่ฮิโรกิเคยคบกันจนถึงตอนนี้คือมิยุ จินัตสึ คานอนทั้งหมดสามคน

กล่าวอีกนัยนึงคือ 「แฟนเก่า」 ของฮิโรกิได้ออกมาในไลฟ์สตรีมครบทุกคนแล้ว

ดังนั้นประกาศที่เตรียมไว้วันนี้คงเป็นไปในทิศทางอื่น เช่น การประกาศโปรเจคต์ใหม่ ฮิโรกิคิดเช่นนั้น

จากนั้นเวลาบ่ายสามก็มา ไลฟ์สตรีมกำลังเริ่มต้นขึ้น

ฮิโรกิที่มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่สับภาพไปนั้น ก็สูญสิ้นทุกคำพูดไป

สาเหตุก็คือ ที่หน้าจอนั้น────

 

「「「สวัสดีค่า! จากนี้ไปพวกเราสามคนจะเริ่มทำกิจกรรมร่วมกัน (MICHIKA) ค่ะ」」」

 

สาวสวยสามคน────มิยุ · จินัตสึ · คานอน อยู่บนหน้าจอและเอ่ยคำทักทายด้วยรอยยิ้มและโบกไม้โบกมือโดยพร้อมเพรียงกัน

คนที่นั่งตรงกลางคือมิยุ ตามด้วยทางขวาของจอเป็นคานอนและทางซ้ายคือจินัตสึ

พวกเธอทั้งสามคนตั้งเป็นยูนิตที่เรียกว่า (MICHIKA) และตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปก็จะเป็นสตรีมเมอร์ที่ทำกิจกรรมร่วมกัน ส่วนชื่อของยูนิตนั้นตั้งด้วยชื่อตัวแรกของทั้งสามคน

และเพื่อให้ชัดเจนในการตั้งยูนิตนั้น ทั้งสามคนจึงได้ใส่เสื้อยืดสีขาวที่บริเวณอกพิมพ์ตัวอักษรฮิรางานะ 「み」　「ち」　「か」 เอาไว้

พอได้เห็นภาพนั้นแล้วฮิโรกิก็พลันหน้าซีด แต่เจ้าของช่องอย่างมิยุก็ยังคงอธิบายต่อไป

 

「และอย่างที่ว่าไป ไลฟ์โคลาโบจะดำเนินไปในรูปแบบนี้ค่ะ คิดว่าคงมีผู้ชมที่คาดเดาได้อยู่และไม่ได้อยู่หลายคนเลย แต่ก่อนอื่นประกาศใหญ่ที่ได้แจ้งไว้ในไลฟ์ครั้งก่อนก็คือยูนิตนี้นั่นเองค่ะ」

 

ครั้งนี้ฮิโรกิเป็นอย่างหลังไม่ผิดแน่ สถานการณ์ที่เหนือความคาดหมายเช่นนี้ทำให้หัวตกอยู่ในสภาวะว่างเปล่า

แน่นอนว่าการที่เรื่องราวดำเนินไปในลักษณะนี้ตั้งแต่แรกนั้นก็ทำให้สถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้แปลกนัก

ที่จริงในช่องแชทก็มีคอมเมนต์ 「ว่าแล้วเชียว!」 「รออยู่เลย」 กระจัดกระจายเต็มไปหมดอยู่

แต่ถึงอย่างนั้นสำหรับฮิโรกิการที่ 「แฟนเก่าสามคนมารวมตัวกัน」 เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายเกินไป เป็นสถานการณ์ที่ตัวเขาไม่อยากให้เกิด────หรือให้พูดคือเป็นยิ่งกว่าความปรารถนาเพื่อไม่ให้เกิดอีก

หลังจากที่ความปรารถนาของฮิโรกิจางหายไป หัวก็พลันหยุดอย่างสมบูรณ์

ช่วงเวลานั้นมิยุก็ยังคงอธิบายสถานการณ์ต่อ โดยหลังจากนี้มิยุก็จะยังคงไลฟ์สตรีมคนเดียวอยู่เหมือนเดิม ส่วนช่องสำหรับยูนิต (MICHIRO) นั้นจะถูกสร้างในภายหลัง

 

「────และ เหมือนกับพวกเราจะคุยกันเองซะนานเลย คิดว่าทุกคนคงรำคาญมากกว่าสนุกแน่ ๆ งั้นมาแก้ตัวด้วยการแนะนำตัวกันดีกว่าเนอะ ถ้างั้น เชิญ─ค่า」

 

โดยคนแรกที่มิยุเริ่มแนะนำคือจินัตสึ

 

「ยินดีที่ได้รู้จัก～ สวัสดีจ้า! ตัวแทนความสดใสประจำ (MICHIKA) จิตนัตเตะเอง─ค่ ะ เห็นแบบนี้แต่ดื่มกาแฟดำด้วย─นะ หลังจากนี้ของฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้า☆」

 

เมื่อการแนะนำตัวของจินัตสึจบลง ทั้งมิยุและคานอนก็พูดแทรกเข้ามาทันที

 

「หยุด เดี๋ยวก่อนนะ เรากำหนดหน้าที่กันแล้วเหรอ?」

「เพิ่งเคยได้ยินเหมือนกันค่ะ」

「อะฮ่าฮ่า ตัดสินใจฉับพลันเลยแหละ～」

「ก่อนหน้านี้ก็ประชุมกันแล้วนี่นา จินัตเตะตามใจตัวเองเกินไปแล้ว…」

「ตัวแทนตัวตลกมากกว่า…」

 

และช่องแชทก็ไหลไปด้วยความสดใสจากกการสนทนาของทั้งสามคน

 

「งั้นไปต่อกันเลย เชิญเด็กน้อยปากร้ายได้เลยจ้า～!」

 

คานอนที่โดนพูดจาหยาบคายใส่เกิดอาการไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นก็รีบเปลี่ยนไปเป็นหน้ายิ้มทันที

 

「สวัสดีค่ะทุกคน ตัวแทนปากร้ายคาโนนนค่ะ เพราะว่าเด็กที่สุดในนี้ถ้าใจดีด้วยนะดีใจมากเลยค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ」

 

เมื่อจบการแนะนำตัวคานอนก็ทำท่าทางน่ารักและปล่อยรอยยิ้มราวกับดอกไม้ออกมา

 

ผู้ชมตอบกลับกันมาว่า 「ปากร้ายน่ารัก!」　「จะถนอมให้ดีเลย!」　「ดูร้ายไปหน่อยแต่ก็ดี!」 และอื่น ๆ มากมาย ท่าทางจะถูกตีความคาแรกเตอร์ไปในทิศทางเช่นนั้นแล้ว

จากนั้นคานอนก็ผายมือเป็นสัญญาณว่าถึงคราวมิยุแล้ว

ทันใดนั้น มิยุก็ทำท่าทางแปลก ๆ แล้วเริ่มพูด

 

「คอนบังมิว─ มิวเองน้า ถึงจะเป็นคนสุดท้ายก็จริง แต่ว่าการได้มาไลฟ์ร่วมกันกับทั้งสองคนแบบนี้ จะว่าตื่นเต้นมาก ๆ ก็ดี…คือว่า…」

 

ทั้งสองคนหันไปมองมิยุที่หยุดคำพูดตัวเองลง

เมื่อสายตาเหล่านั้นพุ่งเข้ามามิยุก็พูดต่อ

 

「คือว่า ก่อนอื่นก็อยากจะไลฟ์สนุก ๆ ให้ทุก ๆ คนดูค่ะ! แล้วก็อยากจะให้ใจดีกับฉันเหมือนกัน! ส่วนตัวแทน อื-ม…ขอไปคิดมาก่อน! เป็นการบ้าน! เอาเป็นว่าฝากตัวด้วยนะ─」

 

จินัตสึกับคานอนเริ่มทำการพูดเสริมหลังการแนะนำตัวของมิยุจบลง

 

「เป็นหัวหน้าก็ดีนี่นา?」

「คิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ」

「เอ๋ แบบนั้นจะดีเหรอ จะให้ฉันเป็นหัวหน้าเหรอ?」

 

หงึก ทั้งสองคนพยักหน้า

จากนั้นคอมเมนต์อย่าง 「หัวหน้า!」　「ต้องมิวจังอยู่แล้ว」 ก็ไหลผ่านมาเป็นเชิงบวก

หลังจากตัดสินใจได้แล้วมิยุก็หันไปที่หน้ากล้อง แล้วพูดอย่างเอียงอาย

 

「ถึงจะเพิ่งตัดสินใจเมื่อกี้ แต่ฉันจะรับหน้าที่หัวหน้าเองค่ะ …เต็มที่กันเลยนะ─」

「「โอ้─」」

 

และด้วยเหตุนี้ การพูดคุยอันแสนนุ่มฟูก็จบไปอีกหนึ่ง

ในที่สุดฮิโรกิก็ยอมรับความจริงได้แล้ว หัวของเขากลับมาใช้งานได้อีกครั้ง

คนที่ตัวเองเคยคบด้วยมาก่อน────แฟนเก่าทั้งสามคนนั้น ได้ตัดสินใจจะทำกิจกรรมไลฟ์สตรีมด้วยกัน

นี่คือความเป็นจริง คือสิ่งที่พวกเขาตัดสินใจแล้ว

ก่อนอื่นตอนนี้ก็ต้องมองว่าจะมีปัญหาอะไรจะเกิดขึ้นในสถานการณ์แบบนี้หรือเปล่า  

อย่างเช่น ในไลฟ์สตรีมของทั้งสามคนนั้นจะมีการเอ่ยชื่อแฟนเก่า────ชื่อของฮิโรกิออกมาหรือไม่

 

[ขอร้องละนะ อย่าให้เกิดเรื่องอะไรเลย! ถ้าพระเจ้ามีจริงก็ขอร้องนะครับ!]

 

ระหว่างที่พูดคนเดียวก็เอามือกุมหัวไปด้วย เป็นสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนากับพระเจ้า

หลังจากนั้น (MICHIKA) ทั้งสามคนก็คุยกันถึงเรื่องคราวถัดไป สิ่งที่อยากทำแล้วก็ตอบคอมเมนต์ ไลฟ์สตรีมครั้งแรกที่เป็นการพูดคุยก็ดำเนินต่อไป

เวลานั้นราวกับว่าสวรรค์ได้ฟังคำขอจากฮิโรกิ ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้สมองเบลอเกิดขึ้นอีกเลย

ถึงจะมีเรื่องกังวลกับไลฟ์สตรีมโคลาโบถึงสองครั้งสองคราแต่ก็เลี่ยงปัญหาใหญ่มาได้แล้ว บางทีอาจจะไม่จำเป็นต้องคิดมากอะไรก็เป็นได้

หลังจากไลฟ์สตรีมเริ่มมาได้แล้วประมาณหนึ่งชั่วโมง หัวของฮิโรกิก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น

 

「ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาปิดไลฟ์แล้วเนอะ」

「สิเนอะ─」　「ค่ะ」

 

เมื่อหัวหน้าอย่างมิยุเข้าสู่ช่วงท้าย ทั้งจินัตสึและคานอนก็เห็นดีด้วย

มีคอมเมนต์มากมายหลังไหลเข้ามาว่าไม่อยากให้จบ มิยุจึงได้หัวเราะออกมาแล้วกล่าวพูด

 

「ไม่เป็นไรน้า เดี๋ยวก็จะไลฟ์อีกเรื่อย ๆ นะ นอกจากเป็นวิดีโอแล้วก็จะมีโพสต์อื่น ๆ ด้วย ติดตามกันด้วยนะ ส่วนกำหนดการจะประกาศใน SNS อีกที เดี๋ยวไปดูกันนะ ถ้าอย่างงั้น」

「「「บ๊ายบาย」」」

 

หลังจากเสียงขอเหล่า (MICHIKA) ทั้งสามคนกล่าวอำลาและโบกไม้โบกมือ ไลฟ์สตรีมก็────

 

[หือ?]

 

──── จบ ควรจะเป็นแบบนั้น

 

แต่ว่าในหน้าจอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด ทั้งสามคนยังคงอยู่หน้ากล้องพร้อมกล่าว 「เหนื่อยหน่อยนะ─」 ออกมาและเริ่มผ่อนคลายลง

 

「แหม─ จะว่าไปก็ตกใจเหมือนกันนะ ไม่นึกเลยว่าคุณแฟนคุณแรกจะติดต่อมานัดกันแบบนี้」

 

จากนั้นจินัตสึก็เริ่มเอ่ยขึ้น คำพูดเหล่านั้นทำให้ฮิโรกินึกสงสัย

และคานอนก็เริ่มพูดในไปในทิศทางเดียวกัน

 

「หนูก็ตกใจเหมือนกันค่ะ รุ่นพี่มิวเนี่ยแปลกคนเลยเชียวนะคะ」

「เอ๋─ งั้นหรอกเหรอ? ก็นะ พอดีตัดสินใจเร็วน่ะ」

 

พอเห็นท่าทางตอบกลับที่เฉื่อยชาของมิยุแล้ว จินัตสึจึงพูดด้วยความแปลกใจ

 

「แต่นี่ ตอนที่มารออยู่หน้าร้านก็ส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาด้วยใช่ไหม─?」

「เรื่องนั้นขอโทษด้วยนะ ตอนแรกคิดว่าจะไปนัดหมายดี ๆ ที่ค่าย ไม่ก็จะไปหาถึงโรงเรียนเลยน่ะ」

「อุหวา อย่างแย่เลยอะ…」

「แย่อย่างที่คิดจริง ๆ ด้วยค่ะ」

「เดี๋ยวสิ แค่คิดเฉย ๆ เอง! เอาจริง ๆ ไม่ได้จะทำตั้งแต่แรกแล้ว」

 

ทั้งจินัตสึและคานอนก็มองมิยุด้วยสายตาที่เหมือนมองของแปลก

เมื่อได้เห็นภาพเหนือจริงเช่นนั้น ฮิโรกิก็เผลอพึมพำออกมา

 

[เฮ้ย ๆ ล้อเล่นปะเนี่ย…?]

 

เพราะรู้สึกเหลือเชื่อจึงตัดสินใจก้มลงไปมองช่องแชทก็พบว่ามีคอมเมนต์มากมายไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว

คอมเมนต์เหล่านั้นกำลังตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในนั้นว่าเป็นเรื่องแต่งหรือของจริง และเพราะตัดสินไม่ได้จึงทำให้ผู้ชมรู้สึกสนุกไปกับมัน แต่ก็มีที่กล่าวถึงคำที่จินัตสึใช้เรียกมิยุอย่าง 「แฟนคนแรก」 อยู่มากเหมือนกัน

และบางส่วนก็พยายามจะเตือนว่า 「ลืมปิดไลฟ์เหรอ」 อยู่ แต่ทั้งสามคนนั้นก็ไม่ได้สังเกตเห็นเลย

พราก─ เหงื่อไหลลงบนหลังของฮิโรกิ

ตอนนี้มีเพียงฮิโรกิเท่านั้นที่เชื่อว่า 「เรื่องที่เกิดขึ้น」 นั้นเป็นเรื่องจริง

เพราะว่าทั้งสามคนที่ฮิโรกิรู้จักนั้น ไม่สามารถสร้างเรื่องแบบนี้ออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติแน่นอน

อีกอย่างที่จินัตเรียกมิยุว่า 「แฟนคนแรก」 ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด

สรุปก็คือทั้งสามคนกำลังอยู่ใน 「โหมดออฟไลน์」 กันหมด

พูดอีกอย่างคือตอนนี้มีความเป็นไปได้สูงมากที่กับระเบิดจะถูกเหยียบ…

 

「────แล้ว เอาจริง ๆ ตอนนี้มิวจังคิดยังไงเหรอ? เรื่องฮีคุงน่ะ」

 

[เฮ้ย!?]

 

ในที่สุดตรงนั้น จินัตสึก็พูดชื่อ 「ฮีคุง」 ออกมา

หัวข้อตอนนี้กำลังแย่มาก เรียกว่าเลวร้ายได้เลย ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปชื่อจริงของฮิโรกิจะออกมาเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลา

เหนือสิ่งอื่นใดคือเหมือนเป็นการบ่งบอกเป็นนัยว่าคู่ความสัมพันธ์เก่าของทั้งสามคนเป็นคนทั่วไป

อีกทั้งยังมีปัญหาเรื่องความเป็นส่วนตัวของพวกเธอ หากตอนที่ยังไลฟ์สตรีมอยู่อย่างนี้มีใครหลุดพูดชื่อจริงหรือโรงเรียนขึ้นมาก็เป็นไปได้แล้วว่าจะเกิดเป็นปัญหาบานปลาย

คิดสิ คิดสิ รีบคิดวิธีจัดการออกมาเร็ว────ฮิโรที่กำลังคิดไม่ตกอยู่ แต่ทั้งสามยังคงดำเนินการสนทนาต่อไป

 

「เอ๋─ จู่ ๆ อะไรเนี่ย? คิดยังไงอะไรเหรอ?」

「เรื่องนั้นหนูเองก็สนใจเหมือนกันค่ะ ยังไงถ้าเรามารวมตัวกันแบบนี้ก็เลี่ยงคำถามนี้ไม่ได้อยู่แล้วด้วย แถมก่อนหน้านี้พอถามไปก็โดนปัดทิ้งอีก」

「คาโนนนก็ด้วยเหรอ… ก็ไม่นี่ จะบอกว่าตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรก็…」

 

จินัตสึและคานอนจ้องหน้ามิยุที่ตอบออกมาอย่างคลุมเครือ

เมื่อได้เห็นสายตานั้นมิยุก็ถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวต่อ

 

「ก็นะ บางครั้งก็รู้สึกเหงาขึ้นมาเหมือนกันที่เรื่องวุ่นวายหายไปน่ะนะ …แต่ว่าเรื่องก็จบไปนานแล้วด้วยสิ 」

「อะฮ่าฮ่า พวกกาจิโค่ย*นี่นา～」

「ว่าแล้วเชียวว่ากับรุ่นพี่แล้วยัง…」

 

 

(ยัยมิยุ คิดแบบนั้น…เหรอ  เดี๋ยวก่อน!? สถานการณ์ตอนนี้แย่หนักแล้วนะ!)

 

จบลงที่ฮิโรกินั่งฟังต่อก็จริง แต่เนื้อหาตอนนี้สมจริงมากขึ้นเรื่อย ๆ  

ผู้ชมก็เริ่มจับได้แล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง คอมเมนต์จึงไหลไปเร็วขึ้น

ก่อนอื่นฮิโรกิหยิบสมาร์ทโฟนออกมาจากนั้นก็ส่งไปความ 「ไลฟ์ยังอยู่รีบปิดก่อนเร็ว!」 ให้ทั้งสามคน

แต่ว่าทั้งสามคนไม่มีท่าทีว่าจะหยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาดูแต่อย่างใด

ไม่อาจะทราบได้ว่าเปิดโหมดปิดเสียงอยู่หรือปิดแจ้งเตือนของฮิโรกิไว้อยู่แล้ว แต่ท่าทางวิธีแก้ปัญหานี้จะไม่ได้ผล

เมื่อวิธีแก้ปัญหาที่อุตส่าห์คิดมาอย่างดีของฮิโรกิล้มเหลว การคุยกันแบบส่วนตัวจึงดำเนินต่อไป

 

「ก็บอกว่าไม่ใช่ไง ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาอีกแล้ว จะว่าไปแล้วทั้งสองคนละ คิดยังไงกัน?」

「อืม─ ปัญหาอยู่ที่ฉันคนเดียวเลยละนะ～ จะว่าขออีกฝ่ายมากไปก็ดี แต่พอเป็นสุภาพบุรุษเกินไปก็ลำบากใจเหมือนกันน่ะน้า～  ก็แบบว่าฮีคุงน่ะ เป็นเด็กที่ป็อปเอาเรื่องโดยไม่รู้ตัวอยู่ด้วยสิ」

 

เริ่มจากมิยุตอบก่อน ตามด้วยจินัตสึที่ตอบมาแบบลงรายละเอียด

เมื่อคานอนเห็นสองคนเป็นดังนั้น จังยักไหล่ด้วยความรู้สึกว่าไม่ไหวเลย

 

「ทั้งสองคนรู้สึกแบบนี้กันเองสินะคะ แต่ทางหนูไม่มีอะไรให้พูดเป็นพิเศษเลยสักนิดค่ะ」

「เห～ สักเรื่องก็ไม่มีเหรอ？」

「ถ้าแบบนั้นก็ยอดเลยนะ ไม่มีเรื่องให้บ่นเลยจริง ๆ เหรอ？」

「…ก็ถ้าให้พูดจริง ๆ ละก็ คงเป็นเรื่องที่ชอบทำกันเหมือนเป็นเด็กน่ะค่ะ」

「อะฮ่าฮ่า เห็นไหมว่าต้องมี─  แบบนั้นแหละ ได้ฟังแล้วค่อยสบายใจหน่อย─」

「เอาละ ไหน ๆ วันนี้เราสามคนมารวมตัวไลฟ์กันครั้งแรกแล้ว มาคุยกันถึงเช้าไปเลย!」

「「เย้」」

 

 

[────เฮ้ย ไม่ใช่แล้วมั้ง!?]

 

ฮิโรกิเผลอตบมุกออกไปอย่างไม่ตั้งใจและคิดได้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเลือกวิธีการแล้ว

 

[โธ่เอ๊ย! มาเกิดเหตุการณ์สุดจะแย่อย่างลืมปิดไลฟ์เนี่ย กะให้ชีวิตอันสงบสุขในของเรียนของฉันพังเละหรือไงเล่า!]

 

ในที่สุดฮิโรกิที่เริ่มนั่งไม่สามารถจะนั่งติดเก้าอี้ได้นั้นไม่สนแล้วว่าจะเป็นยังไง จึงเปิดหน้าต่างห้องตัวเองพร้อมกับโน้มตัวออกไป

จึงได้เข้าใกล้บ้านที่อยู่ข้าง ๆ บ้านมิซึซาวะ────ห้องมิยุในระยะหนึ่งเมตรและใช้มือคว้าจับขอบหน้าต่างไว้ได้อย่างฉิวเฉียด จากนั้นก็เคาะหน้าต่างด้วยความสิ้นหวัง

 

[────นี่! ไลฟ์ยังไม่ตัดนะ! รีบปิดเร็ว! ได้ยินไหมเนี่ย！？]

 

ฮิโรกิตะโกนร้องขออย่างสุดเสียงขณะที่ทุบหน้าต่างอย่างเอาเป็นเอาตาย

ในจังหวัแรกทั้งสามคนอึ้งทำอะไรไปถูก แต่มิยุที่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้จึงเริ่มขยับตัว

 

「อ๊ะ ขอโทษน้า ครั้งนี้แหละบ๊ายบายมิว─！」

 

จบคำอำลาของมิยุจบลงก็ตัดหน้าจอไลฟ์สตรีมไป

เมื่อยืนยันแล้วว่าสตรีมบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ตัวเองปิดไปแล้วฮิโรกิจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นหน้าต่างก็เปิดออก

 

[ทำอะไรน่ะ]

 

มิยุยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางไม่พอใจเอามาก ข้างหลังนั้นเห็นจินัตสึและคานอนอยู่

โชคดีในความโชคร้ายที่สถานที่ไลฟ์สตรีมคือห้องห้องมิยุ

ที่รอดชีวิตมาได้นี้ (?) ทำให้รู้สึกอยากจะดีใจขึ้นมา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาแบบนั้น

 

[…ก่อนอื่น ช่วยหน่อยได้ไหม? คือ ถึงขีดจำกัดแล้วน่ะ…]

[เหอะ เลวร้ายที่สุด]

 

และด้วยเหตุนี้ ฮิโรกิจึงได้รับความช่วยเหลือจากมิยุและเข้าไปในห้องของเธอ

 

 

*กาจิโค่ย คือศัพท์ที่ใช้ในวงการไอดอล หมายถึงรักเดียวใจเดียว