ภาพที่ว่านั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

สตรีมเมอร์สาวมัธยมปลายชื่อดัง คาดว่าไปเดตกับแฟนหนุ่มมัธยมปลาย แม้ไม่อาจทราบความจริงว่าเป็นอย่างไร หากแต่กลายเป็นประเด็นร้อนไปแล้ว

เคราะห์ดีที่ภาพนั้นฮิโรกิกำลังหันหลังอยู่ จึงทำให้ใน SNS ไม่สามารถระบุตัวได้ แต่ถึงอย่างนั้นในโรงเรียนข้อมูลที่ว่าอีกฝ่ายอาจเป็นฮิโรกิก็แพร่กระจายไปทั่ว  

และแน่นอนว่ามีการคาดเดาไปต่าง ๆ นา ๆ ว่า 「แฟนเก่า」 ของมิยุ คานอนรวมถึงจินัตสึคือฮิโรกิ  

 

[นี่ จริงหรือเปล่า!? ที่ว่าคุณมิซึซาวะกับฮาชิมะคุงคบกัน!?]

[สงสัยมาตลอดเลยละ~]

[ตกใจเลยเนอะ~…]

 

คนจากห้องอื่นมารวมกันที่ห้องเรียนและพูดอะไรตามใจนึก ทางด้านมิยุไม่กล่าวอะไรให้ชัดเจนนัก

 

[คือ ถ้ายอมปล่อยไปจะช่วยได้มากเลยน้า~ ไม่ดีกับฮิโรกิด้วยสิ]

 

อาจเป็นเพราะว่ามิยุปัดออกไปด้วยอารมณ์เช่นนั้น ทำให้ทั้งห้องเรียนของฮิโรกิไม่ส่งเสียงวุ่นวายดังที่คิดไว้

ทางด้านของฮิโรกินั้น การตอบสนองจะเป็นว่า [ฮาชิมะเจ๋งวะ! ดังใหญ่แล้วนะ] กันเป็นส่วนใหญ่ ต้องขอบคุณมิยุที่ทำให้ไม่กระทบอะไรร้ายแรง แต่การเดินอยู่บริเวณโถงทางเดินก็จะได้ยินเสียงซุบซิบนินทาไปทั่ว แม้แต่เสียงจากคนชั้นปีอื่นที่ไม่รู้จักก็ด้วย เป็นเรื่องที่ชวนรำคาญใจเป็นอย่างมาก

สถานการณ์ดำเนินมาอย่างนั้นจนถึงพักกลางวัน

ก่อนที่ญี่ปุ่นมุงทั้งหลายจะมารวมตัวกัน ตามคำเชิญของมิยุแล้ว พวกฮิโรกิจึงมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าด้วเหตุผลบางอย่าง

ดาดฟ้าโรงเรียนนั้น ปกติแล้วไม่อนุญาตให้นักเรียนทั่วไปขึ้นมาได้ แต่เหมือนว่ามิยุจะทราบอยู่แล้วว่าช่องระบายอากาศด้านข้างประตูนั้นเปิดอยู่ จึงใช้เส้นทางนั้นในการออกมา

มิยุกับฮิโรกิมาที่ดาดฟ้าคนละช่วงเวลากัน และคานอนตามมาทีหลัง

เมื่อทั้งสามคนผ่านช่องระบายอากาศได้ ก็พบกับภาพดาดฟ้ากว้างขวางแผ่ขยายออกมา

พื้นที่รอบ ๆ ถูกล้อมด้วยรั้ว ส่วนท้องฟ้าเหนือหัวนั้นกว้างจนสัมผัสได้

 

[ว้าว ขึ้นมาบนดาดฟ้าได้จริงด้วยค่ะ]

 

ผิดกับคานอนที่กำลังประทับใจ มิยุมีท่าทางคุ้นชินนั่งอยู่บริเวณรั้ว พร้อมกับเริ่มเคี้ยวซาลาเป้าตุ้ย ๆ คานอนกับฮิโรกิจึงนั่งลงข้าง ๆ และเปิดข้าวกล่อง

 

[คิดอยู่ว่าตอนกลางวันไม่ค่อยเห็น มาอยู่ที่นี่หรอกเหรอ]

[ก็นะ มากับพวกซัจจังน่ะ]

[คนพวกนั้นก็รู้เรื่องด้วยนี่นะ…จะเป็นอะไรไหม?]

[วันนี้จะไปบอกเรื่องพวกฮิโรกิทีหลังน่ะ ถ้าเป็นพวกเขาละก็ไม่เป็นไร]

 

ท่าทางมิยุจะเชื่อใจเพื่อนของพวกเธอมาก ทางด้านฮิโรกิจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไร

 

[จะว่าไปแล้ว รุ่นพี่ฮิโรเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?]

 

คานอนที่กำลังเคี้ยวแซนวิชเต็มแก้มถามออกมาด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ตัวเองก็กำลังลำบากอยู่เช่นนั้น แต่ท่าทางจะเอาแต่ห่วงฮิโรกิมาโดยตลอด อย่างช่วงพักระหว่างคาบเรียนก็มีส่งข้อความให้กำลังใจมาอยู่ตลอด

เพราะรู้สึกขอบคุณเรื่องนั้น ฮิโรกิจึงยิ้มออกมา

 

[อา สบายมาก ไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่อย่างที่คิดไว้ด้วย ต้องขอบคุณที่มิยุพูดถึงเรื่องของฉันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ทำให้เป็นมิตรกันมากขึ้นน่ะ แถมยังสาวไปไม่ถึงว่าเป็นแฟนเก่าโดยสมบูรณ์เลยน่ะ]

[งั้นเหรอคะ ถ้างั้นก็สบายใจแล้วค่ะ]

[เหมือนทางจินัตเตะก็โอเคนะ ว่าไป เหมือนจะไม่ได้เป็นหัวข้อคุยอะไรขนาดนั้นน่ะ]

 

เมื่อตรวจสอบสมาร์ทโฟนแล้ว มิยุก็ทำท่าโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ คงเพราะได้อ่านข้อความของจินัตสึ

ต่อมา สิ่งที่ควรคิดคือจะแก้ปัญหาอย่างไร

 

[ว่าแล้ว คงไม่มีวิธีที่ดีไปกว่าการประกาศตูมไปเลยละมั้ง…]

 

ฮิโรกิกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาด ๆ มิยุส่ายหัว

 

[คิดว่าเร็วไปที่จะทำแบบนั้นนะ? ภาพนั้นไม่เห็นหน้าฮิโรกิเลยด้วยนี่ คิดว่าจะอ้างอะไรก็ได้ตามใจชอบเลยด้วย]

[ใช่แล้วค่ะ แบบนี้ดีไหมคะ ให้อ้างว่าภาพตอนนั้นคือรุ่นพี่มิวกำลังโดนจีบอยู่น่ะค่ะ?]

[ก็จริงแฮะ ดูยังไงก็เหมือนโดนจีบอยู่]

[ไม่มั้ง ไม่ไหวหรอก เห็นชุดชัดขนาดนั้น พวกคนดูคงจะอยากจะได้รับความจริงใจมามากกว่า]

[เห…? นี่ไม่นับเรื่องที่ทำตัวโกหกซึนเดเระเลยเหรอคะ——อ๊ะ เจ็บ]

 

มิยุเอามือสับหัวอย่างเงียบ ๆ คานอนหันกลับมามองอย่างไม่พอใจ

 

[งั้นตั้งใจจะทำยังไงกันคะ ถ้าจะไม่โกหกก็ไม่มีอย่างอื่นนอกจากอธิบายแล้วนะคะ?]

[ก็แบบนั้นมันรู้สึกไม่ดีนี่ ยังไงก็อยากจะให้เห็นผลได้น่ะ]

[ว่าแล้ว ประกาศออกไปเลยคงจะดี———โอ๊ย!?]

 

มิยุหยิกแก้มฮิโรกิที่ทำเสียงหวาด ๆ อีกครั้งและพูดต่อ

 

[ทำไมพอพูดเรื่องตัวเองแล้วกลายเป็นพวกเหยาะแหยะเนี่ย? ตั้งใจหน่อยสิ]

[ขะ เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วน่า ช่วยปล่อยที…]

 

ในที่สุดก็ถูกปล่อย ฮิโรกิพูดพลางถูแก้มอย่างเจ็บปวด

 

[แล้วสรุปจริง ๆ แล้วตั้งใจจะทำอะไรละ? ถ้าแค่ในโรงเรียนยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่กระจายไปยัน SNS เลยนะ]

[ก็ต้องขอบคุณภาพหลุดนี่ทำให้ยอดผู้ชมสูงลิ่วเลย ไลฟ์ครั้งต่อไปคงจะคาดหวังได้เลยละนะ]

[พูดจาสบาย ๆ เชียวนะเธอ]

 

และไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ คานอนลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง

 

[ถ้าแบบนี้คงต้องคุยเรื่องความรักที่มีต่อรุ่นพี่สินะคะ ต้องดึงความสนใจได้เต็มที่แน่ค่ะ!]

[[…]]

 

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่รู้ว่าเล่นหรือจริงของคานอนที่ถูกความเครียดครอบงำหรือไม่นั้น ทั้งฮิโรกิและมิยุจึงไม่รู้ว่าควรตบมุกดีไหม อีกทั้งลมแถวนี้ยังแรงมากจนกระโปรงของคานอนพริ้วไปพริ้วมา ส่งให้ฮิโรกิไม่มีสมาธิโดยใช่เหตุ

สิ่งที่ไม่คาดฝันอาจเกิดได้อีก เหมือนกับตอนท่าโพสต์ตัวไอ จากมุมมองของฮิโรกิแล้วรู้สึกว่าอยากให้ระมัดระวังตัวกว่านี้

แต่ว่าจุดนั้น อยู่ ๆ มิยุก็ลุกขึ้นมาแล้ว———

 

[——นั่นแหละ!]

 

ทำท่าชูกำปั้นขึ้นฟ้าราวกับกำลังภูมิใจกับความคิดของตัวเอง

แม้แต่เจ้าของความคิดอย่างคานอนยังพูดว่า [เอาจริงเหรอคะ…?] ออกมาพร้อมกับเอียงคอสงสัย มิยุกำลังคิดอะไรอยู่นั้น ฮิโรกิไม่อาจคาดเดาได้เลย

ขณะที่มองไปหาทั้งสองที่กำลังตกใจ มิยุพูดต่ออย่างมั่นใจ

 

[ตาต่อตา ฟันต่อฟัน พวกหัวข่าวแบบนี้น่ะ แค่หาข่าวใหม่มาทำก็จบแล้วนี่!]

[นะ นี่ มิยุ คงไม่ได้คิดจะก่อปัญหาเพิ่มใช่ไหมนะ…]

[ไม่เป็นไรน่า แค่พูดอุปมาเท่านั้นเอง เราไม่ได้ต้องการจะสร้างปัญหา แต่ที่ต้องทำคือการเป็นตัวเองอย่างที่เคยต่างหาก]

 

แม้จะพูดดูดี แม้จะมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ถ้ามองอีกมุมแล้วก็มีแต่เรื่องน่ากังวล

แต่ว่า โดยที่ไม่สนใจพวกฮิโรกิ มิยุยังคงพูดอย่างภาคภูมิใจ

 

[ถ้าตัดสินใจได้แล้ว วันนี้ต้องเริ่มประชุมให้ได้เลย! เหลืออีกสามวันก่อนจะสุดสัปดาห์และวันไลฟ์แล้วด้วย!]

[ประชุมที่ว่านี่ จะมานั่งหาความเห็นอีกแล้วเหรอคะ?]

[ใช่! อีกอย่างเรื่องไลฟ์น่ะนะคาโนนน ได้เวลาแสดงความรักของเธอแล้ว]

[ความรักของฉันเหรอคะ!? …ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็มีไฟแล้วค่ะ!]

 

คิดตื้น ๆ คิดตื้น ๆ มากไปแล้ว

จังหวะที่กำลังหยุมหัวรุ่นน้องที่คิดอะไรตื้น ๆ นั้น ลมก็พัดแรงขึ้น

ฟู่ว ลมพัดผ่านพวกเขาทั้งสาม——

 

[[ว้าย!?]]

 

วินาทีนั้น มิยุกับคานอนก็จับกระโปรงของตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้ให้พัดไปมากกว่านี้

 

[เฮ้อ เกือบไปแล้วค่ะ เรื่องตอนทำท่าโพสต์ตัวไอนั่นเป็นบทเรียนที่ดีเลยนะคะ]

[เนอะ~ ฉันเองก็ระวังตัวแจเลยละ ยิ่งต่อหน้าฮิโรกิยิ่งพลาดไม่ได้เลย]

 

ขณะที่หญิงสาวสองคนกำลังโล่งใจ มีเพียงฮิโรกิคนเดียวที่หลบตาไปด้วยความกระอักกระอ่วน

 

[เอ๋ รุ่นพี่ฮิโระ มีอะไรเหรอคะ?]

[หรือว่า เห็นเหรอ?]

[ปะ เปล่า ไม่ได้เห็นหรอก…ก็แค่ คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ]

 

คำพูดนั้นไม่ได้โกหก ตอนนี้ เขาไม่เห็นใต้กระโปรงจริง ๆ  

แต่ว่า ท่าทางเขินอายเวลาจับกระโปรงของสองสาว แอบชวนให้ตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อย

กล่าวตามตรงคือ ฮิโรกิกำลังใจเต้นตึกตักอยู่

แต่มิยุกับคานอนที่ดูจะไม่เข้าใจนั้นร้อง [หา?] อย่างประหลาดใจพร้อมเอียงคอเล็กน้อย

 

[…เอาเป็นว่า ทั้งสองคนระวังตัวอีกหน่อยเถอะ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปแล้ว]

[เอ๊ะ? หมายความว่ายังไงเหรอคะ?]

[ว่าแล้วว่าเห็นใช่ไหม?]

[ไม่น่า คือถึงจะไม่เห็นก็เถอะ…เอาเป็นว่าช่างเถอะ ระวังตัวหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวเรื่องที่ให้มารวมตัวกันวันนี้ฉันจะไปบอกคุณจินัตสึเอง เป็นความรับผิดชอบของผู้จัดการละนะ]

 

เหมือนตอนนี้ความตั้งใจของฮิโรกิจะส่งไปไม่ถึงทั้งสองคนที่กำลังมองมาด้วยสายตาคลางแคลงใจ แต่หากให้บอกความจริงไปคงน่าอายแย่ ที่ทำได้จึงมีเพียงการค่อย ๆ ดึงความสนใจไปตรงอื่นเท่านั้น

 

***

 

หลังเลิกเรียน มีการรวมตัวที่ห้องของมิยุอีกครั้ง

 

[งั้นมาเริ่มเลือกชุดกันเลยนะคะ!]

 

อยู่ ๆ มิยุก็พูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน

เมื่อได้ฟังราวแล้ว จินัตสึจึงเกิดอาการสงสัย

 

[เอ๋ หมายความว่าไงเหรอ?]

[อย่างแรกเลยเราจะตัดสินใจกันเรื่องชุดในไลฟ์ครั้งต่อไปน่ะ พวกเรา (MICHIKA) จะแต่งคอสเพลย์กันน่ะ]

[คือ ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว?]

 

จินัตสึพูดพลางหันไปทางฮิโรกิและมิยุ ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง ฮิโรกิกับคานอนได้ฟังเรื่องราวมาล่วงหน้า และได้ตอบรับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ไลฟ์สตรีมในชุดคอสเพลย์ —— คนต้นความคิดคือมิยุ และไม่ว่าอย่างไรก็จะทำให้ได้ แต่จากมุมมองของฮิโรกิแล้ว คิดว่าแค่ตัวเองอยากใส่เองกระมัง

 

[เอาจริงอะ—…ที่ค่ายจะโอเคไหมเนี่ย]

[ถ้าไม่โอเค เดี๋ยวฉันจะไปขอร้องกับค่ายโดยตรงเอง]

[หยุดเลยนะหยุด ! เข้าใจแล้ว! รู้เลยว่ามิวจังจะเอาจริงน่ะ!]

 

ด้วยวิธีการกึ่งบังคับนั้น ทั้งสามคนจึงตัดสินใจจะคอสเพลย์

 

[ปัญหาอยู่ที่ว่าจะคอสกันแบบไหนดี จะแต่งเป็นตัวละคร หรือเป็นพวกอาชีพดี หรือจะแต่งเป็นธีมเดียวกันดี หรือจะแยกกันดี——ฮิโรกิว่าไง?]

[ส่งมาทางฉันเหรอ… เอาจริง ๆ แค่มันโดดเด่นแล้วก็ถูกพูดถึงเยอะ ๆ ก็พอแล้วนี่?]

[ที่พูดนั่นคือให้เปิดเนื้อหนังเยอะ ๆ เหรอ?]

[ไม่มีใครพูดงั้นเลยนะ แต่ก็นะ อาจจะเป็นหนึ่งในวิธีที่ดีก็ได้]

 

ความเห็นลอย ๆ นี้หากถูกตีความหมายให้กว้างขึ้นคงจะลำบาก หากแต่เกิดได้แต่งชุดที่มีความเห็นเนื้อหนังเยอะขึ้นมา โอกาสที่จะกลายเป็นข่าวเด่นประเด็นร้อนคงสูงอย่างแน่นอน

 

[เอาเป็นว่า มาลองใส่กันก่อนไหม]

 

หลังพูดจบ มิยุจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตน

ตรงนั้นมีชุดสำหรับคอสเพลย์มากมายเรียงรายอยู่

 

[ว้าว ยอดเลย จำนวนก็เยอะ แถมยังหลากหลายด้วยค่ะ…จะใส่แบบนี้กันงั้นเหรอคะ? ดูแล้วก็ไม่ค่อยจะเผยเนื้อหนังมากด้วยค่ะ]

[แต่ค่อนข้างน่ารักเลยนะเนี่ย— แบบนี้ค่อยน่าใส่หน่อย—]

 

เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายที่จินัตสึมีท่าทางชอบใจด้วย บางทีอาจเป็นเพราะได้แรงส่งจากจุดนั้น คานอนจึงหยิบชุดเมดออกมา

 

[ถ้าประมาณนี้ละก็ หนูเองก็อยากลองใส่ดูค่ะ]

[อ๊ะ สมแล้วที่เป็นคาโนนน ตาถึงจริงเชียว ชุดนั้นฉันทำเองด้วยค่า]

[เอ๊ะ ตัดชุดเองด้วยเหรอคะ!?]

[แหม ไม่หรอก ไม่ได้ทำตั้งแต่แรกหรอก แค่เอาชุดที่มีอยู่แล้วมาทำใหม่ ปรับใหม่ให้ตรงตามที่ชอบเท่านั้นเอง]

[ถึงอย่างนั้นก็สุดยอดเลยค่ะ รุ่นพี่มิวเนี่ยเก่งแบบคาดไม่ถึงเลยนะคะ!]

[ปากยั่วหมัดดีตลอดเลยจริง ๆ นะเนี่ย เด็กคนนี้…]  

 

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเปรี๊ยะ ๆ ใส่กัน จินัตสึก็คว้าชุดกี่เพ้าไปดู

 

[ให้เปลี่ยนชุดที่ไหนดีหรอ? ถ้าฮีคุงไม่อยู่ตรงนี้ จะเปลี่ยนตรงไหนก็ได้นะ]

[เอาเลย เดี๋ยวตัวเกะกะจะหลบให้เอง]

[อะฮะฮะ ขอโทษนะ—]

 

ฮิโรกิที่กำลังอยู่นอกวงพูดออกมา จินัตสึจึงทำท่ารู้สึกผิดเล็กน้อย

จังหวะที่ฮิโรกิกำลังจะออกจากห้อง คานอนส่งเสียงรั้งไว้

 

[รุ่นพี่ รอเดี๋ยวค่ะ คือรุ่นพี่ว่าชุดไหนดีคะ ระหว่างชุดบันนี่ ชุดพยาบาลแล้วก็ชุดเมด? ]

[บันนี่ตัดทิ้งไปเลย แล้วก็ชุดพยาบาลด้วย คิดว่าน่าจะอยากเห็นชุดเมดมากกว่าน่ะ]

[เข้าใจแล้วค่ะ! ขอบคุณมากนะคะ]

 

คานอนส่งด้วยรอยยิ้ม ฮิโรกิออกจากห้องไป

วันนี้แม่ของมิยุออกไปข้างนอก จึงตัดสินใจใช้ห้องนั่งเล่นเป็นที่นั่งรอ

 

(จริง ๆ บันนี่อย่างแจ่มเลยนะนั่น แต่พูดไปไม่ได้หรอก…เผยเนื้อหนังเยอะด้วยสิ)

 

อย่างไรก็ตาม ในกรณีของชุดบันนี่ที่เปิดเนื้อหนังมากไปนั้น มิยุได้อธิบายไว้ว่าจะมีการใส่ชุดข้างในเพื่อปิดร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่า แม้ว่าหากใส่แล้วจะไม่มีปัญหาก็ตาม แต่ถึงกระนั้นการตัดตัวเลือกทิ้งไปเลยคงจะดีกว่า

ระหว่างที่นึกเสียใจ ฮิโรกิก็อยู่บนฟ้าได้ประมาณสิบห้านาที

 

[เชิญจ้า—]

 

เมื่อได้ยินเสียงให้ขึ้นไปข้างบนจากมิยุแล้ว ฮิโรกิถึงกับตกใจเมื่อเข้าไปในห้อง

เพราะว่า ทั้งสามคนกำลังสวมอยู่ในชุดเมด

 

[[[ยินดีต้อนรับกลับนะคะ นายท่าน]]]

 

แถมยังได้ฟังประโยคอย่างนั้นด้วย ทำให้ฮิโรกิอึ้งเข้าไปใหญ่

แม้จะบอกว่าเป็นชุดเมดก็ตาม หากแต่คานอนใส่ชุดเมดสไตล์ปราสาทที่มิยุเคยใส่ ส่วนของมิยุเป็นชุดเมดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าอ่อนสไตล์อลิซ ตามด้วยจินัตสึที่สวมเดรสสีดำยาวพร้อมที่คาดหัวสไตล์แม่บ้านอยู่

รวมถึงในส่วนของที่คาดผม ทั้งสามคนดูเข้ากับที่คาดผมหูแมวด้วยเหตุผลบางอย่าง และสไตล์ทั้งสามที่แตกต่างกันประสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียวได้อย่างงดงาม อีกทั้งชุดของมิยุยังมีสีที่แหวกมากออกมา ฮิโรกิพูดได้เต็มปากเลยว่าสมบูรณ์แบบ

เมื่อได้เห็นฮิโรกิกำลังคิดอะไรหลายอย่างเงียบลงไปเป็นเวลานาน มิยุจึงหมดความอดทนแล้วเข้ามาหา

 

[เดี๋ยวสิ จะเงียบไปถึงไหนกัน ตอบอะไรมาบ้างสิ]

[อ๊ะ อ๋อ ทั้งสามคนเหมาะมากสุด ๆ เลยละ …แอบรู้สึกเลยว่าอยู่ในร้านน่าสงสัยน่ะ]

 

หลังจบการกล่าวความรู้สึกตามตรง มิยุทำหน้าเหมือนกินของขม ๆ แล้วถอนหายใจออกมา

 

[ถึงจะมีคำแปลก ๆ เพิ่มมาด้วยแต่ก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าทุกคนเหมาะเนอะ]

[ดีจังเลยค่ะ ที่รุ่นพี่บอกว่าน่ารัก]

[เดี๋ยว— ไม่ได้พูดคำว่าน่ารักเลยไม่ใช่เหรอ— แต่ก็แหม ทางฉันเองก็รู้สึกดีใจเหมือนกันนะ …ถึงจะ คับตรงข้างบนไปหน่อยก็เถอะ]

 

ระหว่างที่พูด จินัตสึจับหน้าอกของตัวเองอย่างอาย ๆ …ฮิโรกิถูกดึงสายตาไว้โดยไม่รู้ตัว

 

[ก็เพราะจินัตเตะใหญ่เกินไปนี่นา~ ———เดี๋ยว มองมากไปแล้วมั้งฮิโรกิ]

[อ๊ะ โทษที]

[…ทางหนูยังเหลือเวลาให้โตอยู่อีกนะคะ]

 

คานอนจ้องมองหน้าอกของตัวเองพลางถอนหายใจ มิยุจึงพยายามจะช่วยให้กำลังใจ

 

[อะ เอาน่า เป็นชุดที่ไซซ์พอดีฉันนี่นา ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวตอนใช้จริงจะทำให้พอดีตัวทั้งสองคนเลย]

 

จุดนั้นฮิโรกิที่ออกมาได้แล้วจึงพูดเพื่อทำการสรุป

 

[คือ งั้นถือว่าตัดสินใจกันแล้วใช่ไหม?]

 

ทันใดนั้น ทั้งสามคนหันไปจ้องหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

จากนั้นมิยุจึงเริ่มพูด

 

[เอาเป็นว่า มาลองชุดที่มีกันก่อนเถอะ! ฮิโรกิ ครั้งต่อไปจะทำให้ประทับใจกว่านี้ให้ได้เลย!]

[ครับ ๆ]

 

การทดลองชุดที่ว่ากินเวลาไปหลายชั่วโมง

สุดท้ายแล้ว จึงตัดสินใจกันว่าจะเป็นชุดสไตล์นโปเลียน———หรือคือชุดคอสเพลย์สไตล์ทหารนั่นเอง ดูเหมือนว่าจะต้องไปซื้อของที่จำเป็นเพิ่มด้วย ท่าทางตื้นเต้นกับไลฟ์ที่กำลังจะมาถึงมากพอสมควร

และเพราะว่าถูกให้เข้าร่วมชมแฟชั่นโชว์แบบสุดขั้ว จึงมีแค่ฮิโรกิที่กำลังหมดแรงอยู่

 

[ถ้าแบบนี้แล้ว สรุปแล้วเราไม่ได้จะลองทำอะไรใหม่ ๆ ในไลฟ์สตรีมเหรอ?]

 

ระหว่างกำลังเปลี่ยนชุดจินัตสึถามขึ้นมา

ทันใดนั้นมิยุจึงร้อง อื—ม และคิดสักครู่หนึ่งแล้วพูด

 

[ถ้าให้พูดละก็ ครั้งนี้อยากจะลองสละเวลาในการมานั่งตอบคอมเมนต์ของผู้ชมน่ะนะ ที่ผ่านมาจะเน้นหยิบขึ้นมาตามใจตลอด อยากจะทำเป็นพวกมุมตอบคำถามอะไรแบบนี้น่ะ]

[เอ๊ะ แบบนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ? ยังไงก็ต้องมีคนที่อยากแตะเรื่องของฮีคุงอยู่ด้วยนี่นา]

[ถ้าทางนี้เป็นคนเลือกคอมเมนต์เองก็ไม่มีปัญหานี่ ช่วงนี้พยายามอย่าตอบคำถามในทางนั้นก็พอ เพราะตั้งใจจะอธิบายให้ดีตั้งแต่แรกแล้วน่ะ]

[อย่างนี้นี่เอง~ ถ้าแบบนั้นคงจะไม่เป็นจริง ๆ ]

 

เพื่อให้ผู้ชมมีส่วนร่วม การหยิบยกคอมเมนต์ขึ้นมาตอบนั้นเป็นเรื่องทั่วไปแม้ในการไลฟ์สตรีม ยิ่งช่วงนี้ไม่ค่อยได้จัดไลฟ์สตรีมแล้ว จึงคาดเดาได้ว่าคงมีผู้ชมที่ชอบใจเป็นแน่

 

[แต่ว่า เรื่องวุ่นวายจะเอายังไงดีละคะ? อย่างว่าถ้าไม่อธิบายอะไรต่อไปทำแบบนี้คงเป็นการยั่วยุเสียมากกว่า]

[เรื่องนั้นจะอธิบายแน่อยู่แล้วนะ แต่คงจะไม่ลงลึกไปถึงเรื่องแฟนเก่า แล้วก็จะไม่บอกด้วยว่าในรูปนั่นคือใครด้วย]

[ถ้าแบบนั้นก็รู้สึกว่าจะปลอดภัยขึ้นนะคะ]

[ใช่มะ— ไม่มีทางจะปล่อยชื่อเจ้าตัวหลุดออกไปได้หรอก]

 

อย่างที่คิดกันว่าเกือบจะผ่านเรื่องนี้ได้แล้ว ความคิดนี้จึงไม่ได้แย่

เพียงแต่หากเป็นแบบนี้ต่อไปจะเป็นเหมือนกับที่คานอนกล่าว มีโอกาสที่จะได้รับภาพลักษณ์ในเชิงลบติดตัว และอย่างที่ได้กล่าวกันไว้เมื่อตอนกลางวัน เหมือนว่ามิยุจะมีความคิดอะไรอยู่แล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้น มิยุจึงทำสีหน้าอย่างมีชัยแล้วพูด

 

[แค่ให้เนื้อหาในไลฟ์ไม่ย่ำอยู่กับที่ก็พอ! ถ้าทำแบบนั้นแล้วความวุ่นวายคงไม่น่าเกิดขึ้นได้หรอก!]

 

ดูท่าทางความคิดของมิยุนั้น จะไม่น่าเชื่อถืออย่างที่คาดเอาไว้

 

[[[…]]]

 

ทั้งสามคนเงียบอย่างกระทันหัน มิยุจึงพูดต่ออย่างภูมิใจ

 

[เดิมทีไลฟ์ครั้งนี้จะพูดถึงฮิโรกิ—แฟนเก่ากันไม่ใช่เหรอ ถ้างั้นก็ต้องทำให้เนื้อหาตราตรึงในความทรงจำของผู้ชม ต้องประทับใจแล้วก็สนุกด้วยนี่ แล้วก็นั่นไง เป้าหมายเดิมก็ยังอยู่นี่นา]

[ของแบบนี้มันพูดง่ายแต่ทำยากไม่ใช่หรือไง?]

[หนูก็คิดเหมือนกันค่ะ เนื้อหาอะไรที่จะมากลบประเด็นร้อนนี่ได้ คิดว่าไม่น่ามีนะคะ]

 

เมื่อเห็นฮิโรกิกับคานอนลังเลใจ มิยุจึงยักไหล่

 

[ถ้าเอาแต่คิดลบก็ทำอะไรไม่ได้กันพอดี ครั้งนี้ถ้าเราเตรียมตัวกันมาดีพอละก็ จะต้องกลายเป็นรายการน้ำดีได้แน่นอนเลย]

[พวกเราจะทำสคริปต์ให้สนุกกันได้หรือเปล่านะ~?]

 

แม้แต่จินัตสึก็ยังมีความกังวล หากแต่เริ่มส่งเสียงออกมาราวกับปลงแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น มิยุก็ไม่ยอมถอย

 

[ยังไงก็ต้องลองกันก่อนนี่ ถ้าไม่ได้ค่อยทำอะไรสักอย่างอีกครั้งก็ได้]

[ครั้งนี้รุ่นพี่มิว ไฟแรงเกินมาเลยนะคะเนี่ย]

[คงไม่พ้นว่าทั้งหมดนี่ทำเพื่อฮีคุงหรอกเนอะ~]

[ไม่ใช่! ฉันก็แค่ อยากจะก้าวไปข้างหน้าเท่านั้นแหละ!]

 

ไม่ใช่การเสแสร้งแต่อย่างใด ตั้งแต่เดตจำลองครั้งนั้น ฮิโรกิสัมผัสได้ว่ามิยุมีไฟจะทำมากขึ้น

สำหรับฮิโรกิแล้วส่วนหนึ่งก็รู้สึกดีใจ และในเวลาเดียวกันก็ถือว่าน่าอายเล็กน้อยด้วย

เพื่อแทนที่ความเขินอายที่มี ฮิโรกิจึงพูดว่า [เอาละ] ด้วยใจเต็มเปี่ยม

 

[ครั้งนี้ตอนไลฟ์ฉันจะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะ ถ้าระหว่างไลฟ์จะมีคำที่ไม่ควรพูดหลุดออกมา หรือรู้สึกว่ามีโอกาสหลุดจะส่งข้อความไปนะ ถ้าไม่มีใครตอบจะไปเคาะประตู ให้คิดไว้เลยว่าถ้าถึงขั้นนั้นคือเข้าโซนอันตรายแล้ว]

[เข้าใจแล้วค่ะ]

[รับทราบจ้า~]

[อื้ม รบกวนหน่อยนะ]

 

ทั้งสามคนตอบรับข้อเสนอของฮิโรกิทันที

ความจริงแล้วอยากจะให้ฮิโรกิอยู่ในห้องเลยจะได้เตรียมการได้ทันท่วงทีระหว่างไลฟ์ แต่เมื่อนึกถึงความกว้างของห้องแล้วความเสี่ยงมีมากเกินไป ดังนั้นครั้งนี้จึงตัดสินใจการให้รอเตรียมพร้อมในห้องนั่งเล่นแทน

ส่วนเนื้อหาการไลฟ์ในวันจริงจะเต็มไปด้วยความสนุกสนาน

แน่นอนว่า เป้าหมายที่มุ่งหน้าไปจะยังคงอยู่ในแผนเดิม