ผมจัดการดื่มเหล้าในแก้วจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะวางแก้วลง อืม…เหล้าที่บ้านใกล้หมดแล้วแฮะ พรุ่งนี้ขากลับคงต้องแวะร้านเหล้าหน่อยแล้วมั้ง

ล้างแก้วเก็บเข้าที่ เสียงในห้องเงียบกริบ มีแค่เสียงเครื่องจักรเบาๆ เท่านั้นเอง

เออ จริงสิ!

ผมล้วงกระเป๋า หยิบเอกสารของอพาร์ตเมนต์นี้กับคีย์การ์ดสองใบออกมา ห้องตรงข้าม…หรือจะว่าห้องฝั่งตรงข้ามดีนะ? เห็นว่ามันกำลังกลายเป็น “ต่างมิติ”  น่ะ รายละเอียดมันเป็นยังไงกันแน่นะ?

ลองเริ่มบันทึกการสังเกตการณ์ตั้งแต่วันนี้ดีไหมนะ?

คือ…ถ้าไม่รู้สภาพเดิมก็พูดอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่นา แค่แอบดูนิดหน่อยเอง…

ผมเปลี่ยนโหมดชุดเป็น ชุดแม่ชี หยิบคีย์การ์ดสองใบปากกา สมุดโน้ต แล้วก็มือถือที่บริษัทให้มาด้วย ไม่มีอะไรลืมแล้ว!

เอาล่ะ! ลองแอบดูหน่อยดีกว่า!

ผมก้าวออกจากห้อง แล้วเดินตรงไปยังห้องตรงข้ามทันที

ประตูดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไร ยังไงก็เหมือนที่เห็นเมื่อกี้เป๊ะๆ เลยแฮะ

แต่ว่า…คือมันไม่ใช่ความรู้สึกแปลกๆ นะ แต่มันเหมือนความรู้สึกที่คุ้นเคย…คุ้นเคยแบบ…

ไอ้กลิ่นอายนี้ เหมือนถูกอะไรบางอย่างห่อหุ้มเอาไว้…อืมมม

เอาเป็นว่าลองเปิดดูก่อนละกัน!

ผมใช้คีย์การ์ดปลดล็อก แล้วค่อยๆ เปิดประตูออกช้าๆ

ทันใดนั้น…

“มาแล้ว”

มีบางอย่างอยู่ตรงนั้น

ผมรีบปิดประตูเบาๆ

“เดี๋ยวสิ! ฉันอุตส่าห์ลำบากลำบนจัดแจงที่นี่แทบตาย มาทำแบบนี้มันใจร้ายไปนะ!”

[เอ่อ…ท่านเป็นใครครับ!? หรือว่าท่านเทพองค์ไหนครับเนี่ย!?]

“รู้อยู่แล้วแท้ๆ ยังจะถามอีกเหรอ!?”

[ท่านท่าพยูรุคามิ ทำอะไรอยู่น่ะครับ!?]

“เรียกฉันว่ายูรุคามิ!? แถมยังเรียกฉันเป็นเทพมาสคอตอีก!”

[ก็ท่านออกไปจากเขตแดนเทพไม่ได้ แถมยังใช้พลังไปเยอะแล้วก็น่าจะยุ่งไม่ใช่เหรอครับเนี่ย!]

“ยุ่งสิ! ตอนนี้ฉันก็กำลังประกาศเลื่อนขั้นสกิลกับเลื่อนขั้นอาชีพให้คนหลายร้อยคนอยู่นี่ไง!”

[เทพนี่เก่งเกินไปจนน่ากลัวเลยนะเนี่ย]

“เอ๋…ฮิฮิ…ถูกชมซะแล้ว”

โอ๊ยยย น่ารัก! ใสๆ แต่ก็แฝงความน่ารักแบบแอ๊บๆ ด้วยแฮะ!

ตัวเล็กๆ หน้าตาออกจะเด็กๆ หน่อย

ผมยาวประมาณประบ่า แต่เป็นลอนคลื่นเบาๆ

ที่สำคัญคือหน้าอกใหญ่มาก อาจจะพูดไม่ค่อยดีนะ แต่เหมือนโลลิค่อนนมใหญ่เลยรึเปล่าเนี่ย?

“อ๊ะ! ตรงนี้มันไม่ดี เข้ามาข้างในเถอะ! ห้องนี้ฉันตั้งเป็นเขตแดนเทพได้แล้ว แถมแปลนห้องก็เหมือนห้องของยูจังเป๊ะๆ ฉันเลยก๊อปปี้มาเลย ไม่มีอะไรแปลกหรอก!”

ท่านเทพครับ…ทำอะไรลงไปครับเนี่ยยยย!

“ประมาทเกินไปแล้วนะ! เธอรู้ไหมว่าฉันต้องใจหายใจคว่ำขนาดไหนกับความประมาทและความน่ารักของเธอน่ะ?”

[ผมชินแล้วละครับ…]

และแล้ว…ผมก็โดนท่านเทพยูรุคามิจับเข้าห้อง แค่ยังไม่ถึงนาทีดีก็โดนท่านเทพสาวสวยสไตล์ Working Woman บ่นซะแล้ว

ท่านเทพสาวสวยสไตล์ Working Woman ก็เป็นคนรูปร่างดีนะ แต่ทำไมถึงใส่สูทล่ะ? ทำไมต้องสูทด้วย?

” หน้าตาน่ารักแบบนั้นฉันอยากจะมองไปนานๆ เลยนะ?”

“ฉันก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่หุบปากไปเลยยูรุคามิ”

“มิจจังก็เรียกฉันว่ายูรุคามิอีก!?”

“ก็เธอคือเทพยุกก์ดราซิลล์ไง ย่อว่ายูรุคามิก็ดีแล้วนี่?”

“โลกที่ทิ้งฉันไว้แล้วทำอะไรกันเองแบบนั้นน่ะ ฉันไม่สนหรอกนะ!”

“ปฏิเสธตัวเองซะแล้ว…คงจะเหนื่อยมากสินะ”

[เอ่อ…พวกท่านกำลังคุยเรื่องทีเกินความเข้าใจของผมเยอะเลยนะครับ…จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับเนี่ย?]

“ไม่มีปัญหาหรอก ตรงกันข้าม…มันเป็นเรื่องที่ต้องแจ้งให้โลกนี้ทราบในระดับหนึ่งอยู่แล้วด้วยซ้ำ แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเทพเจ้าส่วนใหญ่ในโลกนี้จะอ่อนแอลงจนขยับตัวไม่ได้ขนาดนี้…”

ท่านเทพสาวสวยสไตล์ Working Woman ถอนหายใจอย่างหนักด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

[เอ่อ…งั้นผมขอติดต่อคนรู้จักหน่อยได้ไหมครับ?]

“อืม ก็ดีนะ เรื่องยุ่งๆ น่ะ รีบจัดการให้เสร็จๆ ไปเลยดีกว่า”

“หลังจากนั้นก็ไปปาร์ตี้ดื่มเหล้ากับยูจังกันนะ! ยูจังน่ะให้เหล้ากับพวกเรา แต่ตัวเองไม่ยอมดื่มเลยนี่นา”

ไหนๆ พวกหัวหน้าก็จะมาแล้ว…ผมขอฝากให้เอาเหล้ามาด้วยดีกว่า…