เจียงป่ าวชิงปรากฏตัวในห้องโถงดอกไม้สักครู่ จากนันก็ไปทีอันหย่วนย่วนของ พระนางเจียฮุ่ย
ในอันหย่วนย่วนของพระนางเจียฮุ่ยถือโอกาสในวันทีมีแสงแดด เปิ ดประตูและ หน้าต่างทุกบานเพือให้อากาศถ่ายเท เมือเป็นเช่นนีบรรยากาศโดยรอบจึงดูสว่าง ไสว อากาศก็สดชืนเช่นกัน
แม่นมกุ้ยผู้เป็ นแม่นมข้างกายของพระนางเจียฮุ่ยกําลังประคองพระนางเดินอยู่ใน ลานบ้าน เมือเห็นว่าเจียงป่ าวชิงมา พระนางก็ดีใจอย่างมากแต่ตอนนียังพูดจาไม่ ค่อยคล่องจึงทําท่าทางง่าย ๆ บอกให้แม่นมกุ้ยพูดแทน
“พระนางได้ยินว่าหมอเทวดาเจียงกําลังจะเข้าพิธีแต่งงานทีดีจ้ะ” แม่นมกุ้ยยิม อย่างสนิทสนม “พระนางดีพระทัยแทนหมอเทวดาเจียงด้วยนะจ๊ะ”
เจียงป่ าวชิงขอบคุณในเจตนาดีของพระนางเจียฮุ่ยด้วยใบหน้ายิมแย้ม ก่ อนจะขอ อนุญาตและเข้าไปจับชีพจรให้ แม้พระนางเจียฮุ่ยจะไม่ถือว่าฟื นตัวเร็วเท่าไหร่ แต่อาการโดยภาพรวมกําลังค่อย ๆ ดีขึน
แม่นมกุ้ยถามอย่างกระตือรือร้น “พระอาการของพระนางเป็ นยังไงบ้างจ๊ะ ยัง ต้องเพิมหรือลดอะไรในรายการยาทีเจ้าให้ไว้ไหม ?”
เจียงป่ าวชิงพูดขึนยิม ๆ “แม่นมกุ้ยไม่ต้องเป็ นห่วงเลยจ้ะ พระอาการคงทีและ กําลังค่อย ๆ ดีขึน เพียงแต่ว่าพระชนมพรรษาของพระนางมากแล้ว อาการจึงดีขึน ช้าสักเล็กน้อยซึงถือว่าเป็ นเรืองปกติจ้ะ… รายการยาตามทีข้าเคยเขียนให้ไว้นันมี
หลายตัวยาทีช่วยเสริมพลังหยางของร่างกาย ยังไม่จําเป็นต้องเพิมหรือลดอะไร ในตอนนี ต้มยาและจัดยาตามเดิมได้เลยจ้ะ”
แม่นุมกุ้ยพยักหน้ายิมรับ
หลังจากทีตรวจร่างกายให้พระนางเจียฮุ่ย พระนางก็ทรงประทานไข่มุกหนานจู ให้กับเจียงป่ าวชิงหนึงกล่องซึงถือว่าเป็ นการเพิมสินสอดทองหมันให้กับเจียง ป่ าวชิง
ไข่มุกหนานจูนีกลมมนและใหญ่ แต่ละเม็ดถือได้ว่าเป็ นทรัพย์สมบัติลําค่า แต่ วันนีพระนางเจียฮุ่ยกลับมอบให้เจียงป่ าวชิงหนึงกล่องโดยตรงซึงถือว่าเมตตา และรํารวยมาก นอกจากนีตัวกล่องยังแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงงดงาม และมันก็ สะดุดตาเกินกว่าจะถือเดินกรีดกรายไปทัว เจียงป่ าวชิงจึงสั งให้มีหลิวนําไข่มุก หนานจูกล่องนันกลับไปไว้บนรถม้าก่อน
เดิมทีสุนถาวมาจากจวนองค์ชายหย่งชินอยู่แล้ว มีสุนถาวนําเดินเล่นในสวนของ จวนองค์ชายหย่งชินเช่นนี นางจึงไม่กลัวว่าจะหลงทาง สุนถาวครุ่นคิดสักครู่ก็พา เจียงป่ าวชิงเดินไปยังทางลัดทีค่อนข้างซ่อนเร้นเล็กน้อย
แต่ใครจะรู้ว่าเมือเดินไปยังเส้นทางลัดนี ทังสองกลับพบเจอปัญหาซะอย่างนัน
ชายหญิงคู่หนึงกําลังโอบกอดกันอยู่ทีข้างภูเขาจําลอง คล้ายกับกําลังระบายความ ในใจกันอยู่ นีจึงทําให้รู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยเพราะหากต้องการใช้ทางลัดนีจะต้อง ลอดใต้ภูเขาจําลองถึงจะผ่านไปได้
เหตุการณ์ในขณะนีน่ากระอักกระอ่วนนัก พวกนางไม่สามารถออกไปบอกกับ คู่รักทีกําลังระบายความในใจว่ารบกวนพวกเจ้าหลีกทางหน่อย ข้าต้องการใช้ทาง ลัดนีอะไรทํานองนัน แต่ถ้าหากว่าไม่ใช้ทางลัดนี นางกับสุนถาวก็ต้องย้อนกลับ ไปอีกครังซึงจะเป็ นการเดินอ้อมวงใหญ่โดยเปล่าประโยชน์ และคงจะไปเข้า ร่วมงานเลียงสายอย่างแน่นอน
แม้หลินยู่หยุนทีเป็ นเจ้าภาพจะไม่สนใจสิงนี แต่เจียงป่ าวชิงไม่อยากเสียมารยาท นางกับสุนถาวจึงต้องกลันหายใจเพือตังสมาธิ พวกนางนังยอง ๆ กั นอยู่ด้านหลัง พุ่มไม้ในสวนเพือรอให้คู่รักคู่นีพูดคุยกันและแยกย้ายกันไป จากนันพวกนางก็จะ ใช้จังหวะนีเดินออกไป
แต่นานสองนานคู่รักก็ยังไม่ไป เจียงป่ าวชิงนังยอง ๆ อยู่ นานจนขาค่อนข้างชา แล้วจึงต้องเปลียนท่าสักเล็กน้อย รอมาก็นานแล้วแต่คู่รักกลับไม่มีทีท่าว่าจะแยก ย้ายเลย แล้วยังมีเสียงแปลกประหลาดลอยมาให้ได้ยินราง ๆ อีกด้วย
สุนถาวมองออกไป ทันใดนันนางก็หดตัวกลับมาราวกับสัมผัสนําเดือด แก้มทัง สองข้างของนางก็แดงเรือ
เจียงป่ าวชิงอยากรู้อยากเห็นจึงมองออกไปบ้าง สุนถาวจะห้ามก็ห้ามไม่ทัน
หลังจากทีเจียงป่ าวชิงโผล่ออกมาอย่างกะทันหันก็เห็นคู่รักนันกําลังทําบางอย่างที ร้อนแรงกันอยู่ กลางวันแสก ๆ กลับร่วมรักกันอยู่ทีนัน หญิงชายเกี ยวกระหวัด โอบกอดกันอยู่บนภูเขาจําลอง เสือผ้าหลุดไปเกินครึง เผยให้เห็นไหล่ขาวนวล ของฝ่ ายหญิงครึ งหนึงซึงดูสวยงามตามธรรมชาติ
ในฐานะทีเจียงป่ าวชิงเป็ นหมอ เห็นร่างกายคนไข้มาบ้างและยังเคยดูภาพยนตร์ที มีฉากร่วมรักมาบ้างจากยุคปัจจุบันที “เธอ” จากมา จึงเก็บสายตากลับมาโดยที ไม่หน้าแดงหรือใจเต้นแรงแต่อย่างใด และยังถึงกับอยากพูดแขวะผู้หญิงคนนัน ด้วยซําว่านางไม่หนาวรึยังไง
เนืองจากตรงทีทีพวกนางอยู่นันค่อนข้างห่างจากภูเขาจําลองพอสมควร ประกอบ กับร่างของผู้หญิงถูกผู้ชายบังไปเกินครึง เจียงป่ าวชิงจึงไม่เห็นรูปลักษณ์หน้าตา ของผู้หญิงคนนัน
“วิตกกังวลมากไปหน่อย” เจียงป่ าวชิงพึมพําพลางหดศีรษะกลับมานังยอง ๆ ที ด้านหลังพุ่มไม้ตามเดิมแล้วขยับเท้าเปลียนท่านังอีกครั ง ในตอนนีเอง นาง สังเกตเห็นว่าสุนถาวทีนังยอง ๆ อยู่ ตรงข้ามดูผิดปกติไปเล็กน้อย นอกจากหน้า แดงกําแล้ว สีหน้าสุนถาวดูซีด ๆ และยังมีเหงือเม็ดเล็กซึมออกมาบนหน้าผาก ด้วย
เมือเจียงป่ าวชิงไตร่ตรองก็ตระหนักได้ถึงปัญหา จึงทําปากถามสุนถาว “เจ้ารู้จัก พวกเขารึ ?”
สุนถาวพยักหน้าด้วยเนือตัวทีสันเทา ผิดปกติ ยังผิดปกติอยู่ดี
การเข้าสังคมของสุนถาวส่วนใหญ่จะเป็ นในรูปแบบของสาวใช้ ต่อให้เจอกัน อีก ฝ่ ายก็ไม่น่าจะทําอะไรนางได้และสุนถาวก็ไม่จําเป็ นต้องกลัวถึงขนาดนี …หรือว่า สถานะของสองคนนันจะสูงส่งมาก
เจียงป่ าวชิงจึงถามอีกฝ่ ายด้วยสายตาของตัวเอง
ริมฝี ปากสุนถาวตอนนีก็เริมซีดแล้วเช่นกัน นางแค่นเสียงพูดออกมาโดยทีเนือตัว ยังคงสันเทา “นัน… นั นพระชายารองอิงเจ้าค่ ะ”
เจียงป่ าวชิงตกตะลึงทันที นางอดไม่ได้ทีจะมองชายผู้นัน แม้เขาคนนันหันหลัง ให้พวกนาง แต่ดูจากรูปร่างก็มองรู้ว่าอีกฝ่ ายผอมสูง เห็นได้ชัดว่าองค์ชายหย่งชิน ไม่ได้น่าเบือถึงกับออกมาร่วมรักกับนางสนมคนโปรดอย่างโจ่งแจ้งเพือความ สนุกสนานเช่นนี ชายคนนันไม่ใช่องค์ชายหย่งชินแน่แล้ว
“…” เจียงป่ าวชิงรู้สึกเสียใจทีตัวเองขอให้มีหลิวพามาทางลัดในช่วงเวลาหนึง เช่นนี
เรืองนีเกียวเนืองไปถึงข่าวอือฉาวในจวนองค์ชาย ถ้าหากว่าองค์ชายหย่งชินอับ อายและโมโหจนถึงขันต้องการฆ่าปิ ดปากล่ะ…
เจียงป่ าวชิงมองท้องฟ้า อันทีจริงสถานะคู่หมันของกงจีในตอนนี องค์ชายหย่งชิน อาจไม่ฆ่าปิ ดปากนางก็ได้ แต่นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ ายจะโกรธเพราะความอับอายถึงขัน ไหนนีสิ… จะว่าไปแล้วองค์ชายหย่งชินก็ยังไม่ถือว่าแก่เกินไป อีกทังพระชายา รองอิงก็เป็ นนางสนมคนโปรดซึงเป็ นทีรู้จักในเมืองหลวง เหตุใดนางถึงเห็นแก่ ความเร้าใจจนกล้าทําอะไร ๆ อย่างไม่อายฟ้าดินเช่นนี
เจียงป่ าวชิงขยับเท้าอีกครัง นีนางนังยอง ๆ จนขาชามากแล้วนะ!
แต่โชคดีทีทังสองคนนันเหมือนรู้ว่าเรืองนีเสียงมากจึงไม่ได้ร่วมรักกันนาน เกินไป และหลังจากทีทังสองรีบใส่เสือผ้ากันอยู่ไม่นาน ต่างฝ่ ายก็แยกย้ายกันไป
เพือความปลอดภัย เจียงป่ าวชิงกับสุนถาวจึงนังยอง ๆ กั นต่ออยู่ทีหลังพุ่มไม้อีก สักครู่หนึงแล้วค่อยลุกขึนยืน ทังสองคนสบตากันเล็กน้อย สําหรับการพบเจอกับ เรืองส่วนตัวทีคุกคามถึงชีวิตนี มีเพียงหนึงความคิดเท่านัน รีบเผ่น!
เจียงป่ าวชิงกับสุนถาวประคองซึงกันและกันจนกระทังเดินผ่ านสวนรกร้างเปล่า เปลียวแห่งนีไปได้ ทังสองคนถึงจะรู้สึกโล่งใจขึนมาบ้าง
น่าเศร้าทีสองเท้าของเจียงป่ าวชิงชาจนไม่รู้จะอธิบายยังไงดีแล้ว นางกระทืบเท้า เพือให้เลือดไหลเวียนให้เร็วทีสุดพร้อมทังพูดขึนด้วยเสียงเบาว่า “เจ้าแน่ใจนะว่า หญิงคนนันคือพระชายารองอิง ?”
อาการชาขาชาเท้าของสุนถาวรุนแรงกว่าเจียงป่ าวชิงเล็กน้อย สีหน้าเจ็บปวดของ นางเผยออกมาให้เห็น ริมฝี ปากสันแต่นางก็พูดขึนเสียงเบา “ทุกคนในจวนองค์ ชายจะรู้ว่าพระชายารองอิงมีปานสีแดงรูปหัวใจอยู่บนกระดูกไหปลาร้าข้างซ้าย เจ้าค่ะ…”
เจียงป่ าวชิงจึงสังอีกฝ่ ายเสียงเบา “เรืองเมือกีนีเป็ นเรืองส่วนตัวทีอยู่นอกเหนือ การควบคุมของเรา เจ้าอย่าพูดถึงเรืองนีอีกก็พอ”
สุนถาวพยักหน้า
เจียงป่ าวชิงกับสุนถาวยืนจัดปิ นปักผมบนศีรษะให้เรียบร้อยอีกครัง ทังคู่ทํา เหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึนและรีบไปเข้าร่วมงานเลียงทีห้องโถงดอกไม้