การฝึกของฉันกินเวลานานเกินไป ฉันจึงไปสายนิดหน่อย

ท่านจิโน่มักจะอยู่สนทนากับฉันเสมอก่อนที่เขาจะกลับบ้าน

เขาเสร็จงานวันนี้เร็วกว่ากำหนด แต่เขาก็ยังต้องรอเราเพราะการฝึกที่ยืดเวลาออกมานี้

สาวใช้ได้แจ้งฉันว่าท่านจิโน่ได้ไปรอฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นแล้ว

เราต้องรีบแล้ว

 

ท่านจิโน่กำลังพักผ่อนอยู่บนโซฟาเมื่อฉันได้เข้าไปยังห้องรับแขก

เขาน่าจะเหนื่อยมากๆ

เขาได้รับการฝึกฝนและการศึกษาเรื่องของขุนนางระดับสูงในตระกูลแวร์แวรี่ แล้วเขาก็ยังเรียนรู้การบริหารจัดการพื้นที่เขตของตระกูลดยุคภายใต้การดูแลของท่านพ่อ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องกำกับบริหารจัดการบริษัทของตัวเองอีก

ฉันนำผ้าห่มที่ฉันขอสาวใช้ไว้มาและห่มลงบนตัวเขา

ฉันยังได้ให้สาวใช้เตรียมน้ำชาไว้ ส่วนฉันรอท่านจิโน่ตื่นขึ้นมา

ท่านจิโฯ่นอนพิงหลังกับโซฟา แขนประสานกอดอกกันขณะกำลังพักผ่อน

ปกติแล้ว ฉันจะอายเกินกว่าที่จะเผชิญหน้ากับเขาดีๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไร ก็เพราะว่าท่านจิโน่หลับอยู่นั่นเอง

ฉันมองไปอย่างท่านจิโน่อย่างแน่วแน่

นี่มัน!

นี่มันช่างเป็นความวิเศษที่ไม่อาจจินตนาการได้อะไรขนาดนี้

สำหรับฉันที่สามารถจะจ้องมองเขาได้นานขนาดนี้…

ขาของเขาทั้งยาวและเรียว ร่างกายก็อยู่ในสัดส่วนที่เลิศเลอสมบูรณ์แบบ

ไหล่ของเขาก็กว้างด้วย

เขายังมีความสมชาย และน่าตกตะลึงนัก

แม้แต่สไตล์เสื้อผ้าก็ยอดเยี่ยม ชุดขุนนางที่ถูกทออย่างสมบูรณ์แบบช่างเหมาะสมกับท่านจิโน่ได้เป็นอย่างดี

ถึงอย่างนั้น กลับมีใบหน้าที่เรียวเล็กและงดงาม

ท่านจิโน่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามฉัน โดยมีโต๊ะกั้นระหว่างเรา แต่ฉันก็สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าระยะห่างเพียงแค่นี้ออกจะไกลเกินไปเสียหน่อย

ฉันอยากจะมองเขาในระยะที่ใกล้กว่านี้

…แค่นิดเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?

ฉันรวบรวมความกล้าไปนั่งข้างๆท่านจิโน่ ก่อนที่จะมองใบหน้าของเขา

โอ้โห

ขนตาของเขายาวเอามากๆ

ดวงตาสีอัลมอนด์ก็งดงาม แม้เวลาที่ดวงตานั้นปิดอยู่

สันจมูกที่โด่งนั้นก็งามราวกับความฝัน

ริมฝีปากก็ไม่หนาหรือบางจนเกินไป; มันสมดุลเป็นอย่างดีและเข้ากับใบหน้าของเขา

ฉันรู้สึกว่าริมฝีปาก ด้วยกันกับสีและรูปร่างที่ยอดเยี่ยม ค่อนข้างที่จะยั่วยวนใจ

แม้แต่ผิวของเขาก็ทั้งดีและราบเรียบ น่าอิจฉามากๆ

สมแล้วที่เป็นผู้ที่ได้รับฉายาว่า “บุพผาน้ำแข็งสีดำ”…

ร่างทั้งร่างของเขาล้วนสมบูรณ์แบบ

ปากของเขาปิดอยู่นิดหน่อยและช่างมีเสน่ห์เสียจริงๆ

เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากๆ สามารถที่จะแลกเปลี่ยนบทสนทนากับท่านพ่อราวกับพวกเขานั้นเท่าเทียมกัน แต่ในตอนนี้ ทำให้ฉันได้รู้ว่าเขานั้นยังอ่อนเยาว์แค่ไหนในตอนที่ฉันได้มองไปยังใบหน้าที่ไร้การป้องกันยามหลับใหลนั้น

โธ่

นี่เราได้มีความสุขกับภาพที่วิเศษอะไรขนาดนี้เนี่ย

และจากนั้น ฉันก็ยังเฝ้ามองท่านจิโน่ต่อไป

“หืม? โอ๊ะ แอนนา ขอโทษทีนะ ผมนอนหลับไปน่ะ”

(!!!)

จู่ๆท่านจิโน่ก็ตื่นขึ้นมา และดวงตาของเขาก็ประสานเข้ากับของเรา

ทะ-ทะ-ทะ-ทะ-ทำยังไงดีเนี่ย?

เรากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับท่านจิโน่

มันคงจะไม่แย่ขนาดนี้หากมีคนอื่นอยู่ในห้องด้วย แต่ว่าในตอนนี้ กลับมีเพียงเราสองคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้

ใช่ เหล่าข้ารับใช้เองก็อยู่ด้วย แต่พวกนั้นก็จะไม่ลงมานั่งด้วยกัน

มีเพียงสองคนที่สามารถจะใช้โซฟาได้ แต่ในฐานะของคุณหนูขุนนางแล้ว ฉันไม่ควรที่จะมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับผู้ชาย

เราจะกลบเกลื่อนเรื่องนี้ยังไงดีล่ะเนี่ย?

“อื้ม งั้นคุณคงเป็นคนที่มาห่มผ้าให้ผมสินะเนี่ย ขอบคุณนะ”

“เอ๊ะ?…โอ๊ะ…ไม่หรอกค่ะ…”

ฉันเผยรอยยิ้มบนใบหน้าและค่อยๆกลับไปยังที่นั่งเดิมของตัวเองอย่างมีมารยาท แต่ลึกๆข้างในแล้ว ฉันกำลังชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นยะเยือก ท่านจิโน่ที่ยังไม่รู้สึกตัวดีได้ช่วยให้ฉันกลบเกลื่อนออกมาได้โดยใช้เรื่องผ้าห่มเป็นข้อแก้ตัว แต่กลับช่วยไม่ได้ที่ฉันจะรู้สึกเหมือนหลอกเขา

“คุณรอผมตื่นในห้องนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย?”

“ฉันมาถึงนี่ช่วงบ่ายสามโมงครึ่งค่ะ”

“โอ๊ะ ผมทำให้คุณรอซะนานเลย ขอโทษทีนะ คุณจะปลุกผมขึ้นก็ได้นะ”

เอ๋?

ฉันมองไปยังนาฬิกาน้ำ

เวลาที่ถูกระบุโดนของเหลวสีฟ้าข้างในกระจกคือห้าโมงครึ่ง

โอ้ พระเจ้า

ดูเหมือนว่าฉันจะมัวจ้องมองสีหน้าตอนกำลังหลับของท่านจิโน่มาสองชั่วโมงเต็ม

แน่นอนว่าท่านจิโน่จะตื่นขึ้นมาหากมีคนไปนั่งข้างๆเขาเป็นเวลานาน

“ขอโทษทีนะ เธอคงจะเบื่อแล้วสินะ? ผมจะชดเชยให้ทีหลังแน่ๆ”

“ไม่หรอกค่ะ อย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”

ไม่มีทางที่เราจะเบื่อได้หรอก

ฉันสามารถจะอยู่ดูคุณตลอดสองชั่วโมงได้โดยไม่รู้สึกเบื่อสักนิด

ในทางตรงกันข้าม เวลาที่ฉันใช้ไปกับการจ้องมองคุณจนพออกพอใจนั้นได้เติมเต็มและมีความหมายต่อฉันมากๆ

“จริงสิ งั้นเอางี้แล้วกัน เพื่อเป็นการขอโทษ คุณอยากจะให้ผมไปเดินเล่นรอบๆบึงน้ำด้วยกันวันหลังไหม? ก่อนหน้านี้ คุณเคยพูดถึงเรื่องที่ว่าคุณอยากจะนั่งเรือเล่นด้วยนี่นา? ไว้ครั้งหน้าผมไปเอาเรือมาให้คุณนั่ง เดี๋ยวผมจะเป็นคนพายเรือเพื่อเป็นการชดเชยเรื่องวันนี้เอง”

“โอีะ แหม น่ายินดีจริงๆค่ะ! ฉันดีใจที่ท่านยังจำเรื่องที่พวกเราคุยกันเรื่องเรือได้ด้วย”

เป็นเพียงการสนทนาที่สั้นๆ และจุบจิบ แต่ถึงอย่างนั้น ท่านจิโน่ก็ยังจำมันได้

ความอบอุ่นที่แผ่เข้ามาในอกของฉันราวกับกำลังถูกเติมเต็มด้วยความสุข

==================

*หากแปลผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้

*สามารถติ/คอมเมนต์ความเห็นกันได้ที่ด้านล่าง

แปลไทยโดย: MountainIbex