….  กลีบดอกไม้ที่รวมตัวกันเป็นพายุดอกไม้ค่อยๆร่วงโรยลงอย่างช้าๆ

 

สายลมค่อยๆ เงียบสงบ เด็กสาวลืมตาขึ้นและเอ่ยว่า 

 

“อ่ะ เอ๊ะ”

 

“มะ ไม่จริงน่าาาาา!!!”

 

“จู่ๆ ก็เกิดใหม่เป็นทูตสวรรค์ ไปซะแล้ว!!” น้ำเสียงของสาวน้อยเหวอไปเล็กน้อยพร้อมกับหน้าตาที่ดูผิดหวัง

 

ระหว่างที่กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอยู่ แววตาของสาวน้อยเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายตัวน้อยที่กำลังทำสีหน้าที่ดูหวาดกลัวมากจนขนลุกพอง

 

“นี่..”

 

“ไม่เป็นอะไร ใช่ไหม???” สาวน้อยถามเด็กน้อยอย่างอ่อนโยน แววตาเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกรักใคร่เอ็นดู 

 

แต่ถึงอย่างนั้น เด็กน้อยก็ยังคนหวาดกลัวกับสิ่งที่ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ 

 

( “อืมมม… ยังสั่นอยู่เลย” มันคงเป็นเรื่องที่ดูน่ากลัวล่ะมั้ง จู่ๆมีผู้หญิงมาโผล่กลางทุ่งดอกไม้ที่ไม่มีอะไรเลยแบบนี้

…ระ หรือว่า เด็กน้อยคนนี้คงคิดว่าฉันเป็นผีอยู่สินะเนี่ย!!! )  สาวน้อยได้ครุ่นคิดพร้อมกับแสดงท่าทางที่ดูลนลานและน่าเอ็นดู

       

  “ พี่ สาว..?”

        

“หื้ม…” สาวน้อยแอบยิ้มกรุ้มกริ่ม พลางดีใจที่เด็กน้อยเอ่ยปาก

 

“ปะ เป็นใครเหรอ!?”เด็กน้อยพูดอย่างประหม่า พร้อมกับท่าทางสั่นกลัวด้วยความตกใจ

 

…ใครน่ะเหรอ?

 

—จริงด้วย ตัวฉันน่ะคือใครกันนะ ความทรงจำส่วนใหญ่ของฉันก็ดูเลือนลาง ไม่เหลือเค้าโครงของความทรงจำเหลืออยู่เลยซักนิด

 

แต่….

 

ทำไมกันนะ

 

( ทำไมยังมีบางเรื่องที่ฉัน ยังคงจำมันได้อยู่   และยังมีความรู้สึก ความเป็นตัวเอง ที่ฉันรู้สึกว่านี่คือตัวฉันจริงๆ

 

ใช่…ตอนนี้ ฉันรู้สึกได้เลยว่าฉันเกิดมาใหม่ และร่างกายของฉันเป็นร่างกายของเผ่าพันธ์ุ ทูตสวรรค์  )

 

ฉัน.. ยังไม่สามารถทำความเข้าใจได้จริงๆ ว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้ ——

 

แต่ว่า 

 

แต่ว่านะ…

 

 

“คิกๆๆ” สาวน้อยหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนนุ่ม แววตาสีเหลืองอ่อนของนางเป็นประกายด้วยรอยยิ้ม   ใบหน้าแดงเปล่งปลั่งน่ารักน่าเอ็นดู

 

“พี่สาวน่ะนะ!!”

 

……….

 

 —- “ คือ ทูตสวรรค์ ไร้นามน่ะ” —–