ตอนที่ 143

จากผลที่ทามะมูชิตรวจดู อลิสไม่ต้องการการรักษาใดๆ

งั้นเราต้องเลื่อนฐานให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

ก่อนจะเช้า ในความมืดมิด

「ซุซูฮาระ-ซามะ ชั้นขอเวลาหน่อยได้มั้ย」

ขณะที่ผมเดินไปที่ทางเดินกับริกกะไปที่ห้องใต้ดิน นานะฟูชิเรียกผม

「นี่เป็นบางอย่างที่เป็นของชายที่ถูกกำจัดทิ้ง」

นานะฟูชิเดินลงมาที่ทางเดิน และเสนอมือขวาของเธอให้ผม

บนมือขวาของเธอ ดูเหมือนจะเป็นแคปซูลทรงรี

「นี่มันอะไร」

「ชั้นไม่รู้」

ผมถามนานะฟูชิ แต่เธอเอียงหัวของเธอ มันดูเหมือนเธอนำมันมาโดยไม่ได้เข้าใจมัน

เมื่อผมใช่งานความสามารถของผม ผมพบว่ามันเป็นเครื่องจักร――

「เครื่องจักรกล………?」

มันดูเหมือนแคปซูลเครื่องจักร แต่ข้างในคือเครืองจักรที่ละเอียดอ่อน

「ชั้นคิดว่าจะเอามันให้มาสเตอร์ แต่มาสเตอร์มันอีโง่ ชั้นเลยคิดว่าจะเอามันให้ซูซูฮาระ-ซามะดูก่อน และจากนั้นซูซูฮารา-ซาะเอามันให้มาสเตอร์ได้ ถ้าซูซูฮาระ-ซามมอบมันให้เธอ ชั้นมั่นใจว่าเธอจะมีแรงจูงใจที่จะตรวจสอบมันอย่างทั่วถึง มันโง่น่ะ」

「โอ้ว」

ผมพยักหน้าโดยไม่ลังเลกับคำพูดของนานะฟูขิ ริกกะพยักหน้าของเธอด้วย

ทามะมูชิเป็นอีโง่ แต่เธอทำมันได้ถ้าเธอพยายาม

ด้วยนั่นอยู่ในใจ ผมรับแคปซูลจากนานะฟูชิ

ถ้ามันเป็นบางอย่างเหมือนเครื่องส่งสัญญาน มันจะถูกใช้ แต่มันน่าจะไม่ใช่ ถ้ามันส่งสัญญาน เครื่องจักรข้างในควรจะทำงาน อย่างไรก็ตาม ไม่มีสัญญานว่ามันทำงานอยู่ข้างในแคปซูล

「งั้นชั้นจะไปเตรียมที่จะย้ายที่ สิ่งเดียวที่ชั้นมี คือพลังที่โง่เท่านี้ดังนั้น มันใช้งานไม่ได้ในเวลาแบบนี้」

「ได้ จัดการมัน」

ในการตอบของนานะฟูชิ เธอยิ้มและโบกมือขวาเธอ เธอหันหลังและเดินจากไป อย่างไรก็ตามเธอหยุดชั่วครู่ เมื่อเธอหยุด เธอบิดหัวของเธอและมองข้างมาหาผม

「โอ้ใช่ ชั้นลืมบอกไป มันโอเคที่จะจีบกับมารินะ แต่ได้โปรดรักมาสเตอร์ด้วย」

ด้วยนั่น นานะฟูชิยิ้มและเดินไปจากทางเดิน

ผมมั่นใจว่านานะฟูชิบ่นเกี่ยวกับทามะมูชิโง่ตลอด แต่เธอรักทามะมูชิอย่างลับๆ

ยังไงซะ เหตุการณ์นี้ ทำให้ผมต้องคิดซ้ำเกี่ยวกับทามะมูชิด้วย

ผมคิดว่าเธอเป็นเด็กทำได้ แต่ครั้งนี้ เธอทำได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

ผมมั่นใจว่านานะฟูชิภาคภูมิใจกับเธอมาก

「ยังไงซะ เราจะรู้กัน――」

ผมนำแคปซูลเก็บไว้ในกระเป๋า เรียกริกกะ และเริ่มเดินจากมา แต่ผมเซ

ภาพที่ผมเห็นขุ่นมัว

ผมใช่งานความสามารถของผมทันที และวางมือไว้ที่กำแพง

“ภาพ” ที่ผมได้รับเบลอมากจนผมไม่ “เห็น” อย่างถูกต้อง ผมแทบจะยืนไม่ได้ แต่ขอบคุณความสามารถของผมที่เห็น ผมสามารถที่จะยืนได้

「มาสเตอร์……?」

ริกกะมองขึ้นมาหาผม เอียงหัวของเธอและส่งเสียง

นี่มันไม่ดีเลย ผมให้ริกกะรู้ไม่ได้ว่าผมไม่ปรกติ

「น่า ไม่มีอะไร――」

เสียงของผมฟังดูไกลอกไป และผมรู้สึกคลื่นใส้

ผมปิดจมูกด้วยมือของผม

สิ่งต่อไปที่ผมรู้ ผมรู้สึกถึงความรู้สึกที่อุ่นมาจากหลังจมูกผม

ริกกะ ที่ได้มองขึ้นมาหาผม ส่งเสียงทางจมูกและสีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจัง

เธอต้องสังเกตุกลิ่นของเลือดผมแน่

「มาสเตอร์――」

「ฮ่าฮ่า ชั้นมันเป็นไอโง่ ใช่มั้ย?」

「เอ๋?」

「มันดูเหมือนความตืงเครียดของการต่อสู้ทำให้พี่ประสาทเสียและมีอะไรโดนจมูก พี่ไม่รู้มัน แต่จมูกพี่เจ็บ น่าจะเป็นตอนออกมาระหว่างที่แมงมุมเดิน」

「กระแทก? จมูกพี่? ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้ หนูได้อยู่ที่นั่นตลอดเวลา หนูมุ่งมั่นที่จะกำจัดทุกอุปสรรค์ของมาสเตอร์และหนูไม่ได้ลดการป้องกันลง แม้แต่ช่วงเวลาเดียว หนูสาบาน」

ริกกะส่งเสียงของเธอด้วยสีหน้าที่จริงจัง

มันดูเหมือนข้ออ้างของผมตีกลับมาเพราะมันเป็นข้ออ้างที่ห่วยแตก ผมได้ไปกระตุ้นริกกะ แต่ไม่มีทางที่ผมจะถอยได้ตอนนี้ ถ้าผมพยายามจะพูดคลุมเครือและปิดบังมัน ใจของริกกะจะไม่มั่นคง

ผมกลืนความคลื่นใส้และน้ำอุ่นๆจากหลังจมูกผม

รสชาติที่ไม่น่าพึงพอใจของเหล็ก มาจากหลังของคอของผม

「มาสเตอร์………」

ผมสงสัยว่าผมจะกล่อมริกกะได้อย่างไร เมื่อผมครุ่นคิดอย่างนั้น ตาของเธอเปิดกว้างและเธอพูดออกมา

「ตาของพี่ ตาของพี่เป็น……สีทอง?」

「อะไร?」

ตาของผมสีทอง? ตาของผม

มันแค่เป็นเรื่องของเวลาเมื่อมันเปลี่ยนเป็นสีทอง และจากนั้นมันกลับเป็นปรกติ แต่เธอบอกว่ามันเปลี่ยนเป็นสีทองอีกครั้ง

นานะฟูชิ พูดว่า ความสามารถพวกเปลี่ยนตานั้นเปลี่ยนสีบ่อยครั้งเมื่อความสามารถถูกใช้ จากนั้น ความสามารถอ่อนลง และมันกลับไปที่สีดั้งเดิม

ตาของผมได้กลับไปสีดั้งเดิม แต่ตอนนี้มันเป็นสีทองอีกครั้ง

ผมไม่รู้ แต่มันสะดวกสำหรับผมตอนนี้้ ผมใช้มันเพื่อกล่อมริกกะได้

「บางทีความสามารถพี่วิวัฒนาการ พี่เลือดกำเดาไหลเเมื่อพี่วิวัฒนาการก่อนหน้านี้」

ผมนำมือที่ปิดจมูกผมอยู่และเช็ดมันด้วยหลังมือ

「พ-พี่โอเคมั้ย?」

ริกกะมองขึ้นมาหาผมและฟังดูกังวล

ผมไม่คิดว่าจะกล่อมเธอได้ ถ้าผมบอกเธอว่าผมโอเค

「การวิวัฒนาการมากับภาระของมัน ชั้นรู้สึกหนักนิดหน่อย แต่แค่นิดหน่อย ไม่มีปัญหา」

มองลงไปที่ริกกะ ผมตอบและลูบหัวของเธอด้วยรอยยิ้ม

เธอยังดูกับวล แต่เธอไมได้ดูว่ามันกวนใจ

“ภาพ” ที่ผมเห็นด้วยตาเบลอมากกว่าก่อนหน้า และผมรู้สึกถึงความคลื่น่ใส้ที่รุนแรงได้ขึ้นมา

ขอบคุณความสามารถของผม ผมสามารถที่จะรักษาภาพและความรู้สึกของสมดุลย์ แต่ถ้าผมปิดใช้งาานความามารของผม ผมมั่นใจว่าผมจะสลบไปแน่นอน

มันถึงขีดจำกัดแล้วหรือ? งั้นทำไมตาผมกลับเป็นสีทองอีกล่ะ

ความคิดที่สับสน ความเวียนหัว และความคลื่นไส้ แรงขึ้น

มันจะง่ายกว่าถ้าผมปิดตาของผม แต่นั่นไม่ดีเพราะมีริกกะอยู่

ริกกะพูดถึงแล้วไม่ช่ว่าเธอสมควรจะเรียกผมว่า ‘โอนี่-จัง’ หรือ?

มันยากที่ผมจะยืน ผมพับเข้าและคุกเข่าข้างหนึ่ง

「อ้า น-นะ-นั่น อืม……♡」

ริกกะที่วิตกกังวลเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที และจากนั้น มองไปทางอื่นและอยู่ไม่สุข

พี่ขอโทษ ริกกะ พี่ไม่รู้สึกสบายใจที่ต้องหลอกหนูแต่――

「เธอมีตัวที่ลามกสำหรับบางคนที่ยังเด็ก」

ด้วยนั่น ผมจับแก้มของเธอด้วยมือของผม

ริกกะที่สั่น ยิ้มด้วยหน้าสีแดงสด และชำเลืองมองผมด้วยตาที่แฉะ

ผมจับไหล่บางๆของริกกะ ที่ไม่เหมือนกับกำลังของกล้ามเนื้อของเธอเลย และดึงเธอเข้าามาใกล้กับผม

「แล้วพี่ชายที่อยากทำอะไรกับน้องสาวล่ะ?」

ผมวางปากไว้ที่หูเธอและกระซิบจากนั้นยิ้ม

「หนู-หนูด้วย…….♡」

ระหว่างที่พิงหัวของเธอมาที่ไหล่ผม เธอตอบด้วยเสียงหวานที่สั่น และหายใจแรงและร้อน

「อ๊า ♡ หืม ♡ อ๊าา ♡」

ขณะที่ผมคลานลิ้นไปที่หูของเธอและดูดมัน และคลานมันลงไปที่คอเธอ ริกกะปล่อยเสียงครางที่หวาน ในระหว่างลมหายใจที่ร้อนและแรง

ริกกะก็ดูเหมือนอยู่ในอารมณ์ดี

ระหว่างที่ผมคลานลิ้นไปรอบๆคอที่ขาวและบางของเธอ และดูดมัน ทำเสียงดูด ผมจับหน้าอกเธอจากข้างบนเสื้อฮู้ดที่เธอใน ที่มันใหญ่สำหรับภาพลักษ์ที่เด็กของเธอ

「อืมม♡」

ฝ่ามือของมือผมจับไปที่หน้าอกของเธอ และเธอสั่นและส่งเสียงครางที่หวาน

แม้ว่าเธอใส่เสื้ออฮู้ดอยู่ ผมเห็นได้ว่าหัวนมของเธอแข็ง ผมหยิกหัวนมของเธอด้วยนิ้วและบิดมัน

「คุฮิ้♡」

เสียงหวานที่มีเสน่ห์ ได้ออกมาจากริมฝีปากสีชมพูซีด ละริกกะ สั่นและแนบต้นขาน้อยๆของเธอ

ด้วยกางเกงขาสั้นมากที่สีดำเหมือนกันกับเสื้อฮู้ด ต้นขาน้อยที่น่ารักยืดออกไปจากการเกงขาสั้นรัดรูปสีดำ ซึ่งเรียกว่ากางเกงในยังได้ ริกกะ ที่แนบนต้นขาของเธอสั่น และเธอทำรอยเปื้อนที่เป้าของกางเกงขาสั้นรัดรูปของเธอ

「หืมม? พี่ไม่คิดว่าน้องสาวของพี่เป็นอีตัวที่ชอบทำสิ่งลามก พี่ต้องวิจัยแล้ว」

ผมหยุดคลานลิ้นลงไปที่คอของเธอ และกระซิบใส่หูเธอ และหยิกหัวนมของเธอข้างบนเสื้อฮู้ด

「อ๊า ♡ อ๊า♡ หนูขอโทษ ♡ หนูขอโทษโอนี่-จัง ♡」

ริกกะที่ขอโทษในเสียงหวานขณะที่เธอกระตุกและสะดุ้ง มันดูเหมือนเธอพร้อมที่จะไปแล้ว

พี่ไม่อยากจะหลอกน้อง แต่พี่อยากจะกอดน้องปรกติ

พี่ขอโทษ

「พี่ขอโทษที่พี่ใส่เข้าไปในทามะมูชิ และไม่ได้ใส่เข้าไปในหนู งั้น มาดูกันว่าหนูเป็นอีตัวมั้ย」

ผมกระซิบใส่หูริกกะ และเธอพิงหัวของเธอไว้บนไหล่ของผม และเธอปล่อยลมหายใจที่ร้อนและหยาบ ละเอื้อมมือเธอไปที่ท้องล่าง จากนั้นเธอปลดกระดุมกางเกงขาสั้นรัดรูป และรูดซิบลง

หว่างขาที่ลื่นได้ถูกเปิดเผย และผมเห็นรอยแยกที่ไม่เหมาะสม อย่างไรก็ตามผมเห็นทุกอย่าได้

ตรงกลางหว่างขาที่เด็กและลื่นผมเห็นรอกแยกที่ลามกอย่างไม่ปรกติในเนื้อและผมช่วยไม่ได้นอกจากที่จะเห็นน้ำหวานที่เต็มไปด้วยความใคร่ หลั่งออกมาจากรอยแยก

「มันเป็นรางวัลสำหรับการทำงานหนักของหนู หนูอยากให้พี่แตกไปซักครั้งสองครั้งด้วยมือก่อนที่พี่จะใส่มัน? หรือหนูอยากให้พี่เข้าไปข้างในทันที」

「น-หนูอยากได้มัน หนูอยากได้มัน……ทันที ♡」

ริกกะตอบคำถามผมทันทีในเสียงที่หวานและสั่น จากนั้นม้วนเสื้อฮู้ดของเธอขึ้นและเปิดเผยหน้าอกที่ใหญ่

เธอมีหน้าอกที่ใหญ่ที่ไม่สมส่วนกับรูปลักษณ์ที่เยาว์วัยของเธอ และหัวนมสีลูกพีชที่เจาะ

เธอยองลงอยู่กับที่ เอื้อมมือไปที่หว่างขาของผม และเริ่มปลดเข็มขัดอย่างใจร้อนรน

เธอดูเหมือนอยากมันได้มากจนเธอทนมันไม่ได้อีกแลว

หลังจากที่ปลดเข็มขัดและเปิดซิปมัน เธอดึงเอ็นที่งอไปข้างหลังจากกางเกงผม และโดยไม่ลังเล ฝังหน้าของเธอไปที่ระหว่างขาของผม

เนื้อที่ผิวลื่นกดกับหัวเอ็นของผม และเสียงที่ลามกเริ่มจะดังก้อง

ผมรู้สึกกถึงคววามรู้สึกที่ชา ขณะที่หัวเอ็นของผมถูกรับโดยเนื้อที่ลื่นไหล และดูด

แม้ว่าเธอขอมัน มันหายากที่ริกกะจะรุกหนัก

จังหวะการเต้นของหัวใจผมดีด และผมรู้สึกเวียนหัวและคลื่นไส้ จนผมปิดปากด้วยมือของผม

ผมมีปัญหาแล้ว ผมไม่คิดว่าผมจะขยับได้

ผมแกล้งทำเป็นนั่งอยู่กับที่ และ หล่นไปที่ก้น และริกกะ ที่ฝังหน้าของเธอไปที่ว่างขาของผม ตามหว่างขาของผมไปพร้อมกับหัวเอ็นในปากของเธอ และคุกเข่าสี่ขาบนพื้น จากนั้นเธอส่ายหัวของเธออย่างบ้าคลั่ง ระหว่างที่ทำเสียงที่ลามก

ความเวียนหัวและคลื่นไส้ที่เข้มข้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนผมจะสลบ แต่ความรู้สึกดีที่ริกกะมอบให้ผมไม่ให้ผมสลบไป ได้อย่างไรก็ไม่รู้

「อยากได้อะไร ริกกะ」

ผมถามริกกะ เมื่อ “ภาพ” ที่เห็นด้วยตาไม่ทำงานอีกต่อไป แต่ผม “เห็น” ได้ด้วยความสามารถของผม

ริกกะที่มีเอ็นอยู่ในปากของเธอ ได้ส่ายหัวของเธออย่างกระฉับกระเฉง ตอบด้วยการกระตุก และคายหัวด้วยเสียงจุุ๊บ จากนั่นเธอมองขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม พร้อกับหน้าที่ร้องไห้ และเส้นของความลามกหยดที่ริมฝีปากของเธอ

 「ละ-ลูก หนูอยากได้ลูกของโอนี่-จัง……」

ริกกะที่กดท้องน้อยของเธอด้วยสองมือ บอกผมด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตาบนหน้าของเธอ

จากนั้นเธอไต่ขึ้นไปนหว่างขาผมและอยู่ตรงสะดือ

ขึ่หว่างขาของผม และใช้กำลังดึงกางกางขาสั้นรัดรูปของเธอลง ริกกะทิ้งสะโพกของเธอด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตาบนหน้าของเธอ

มันเจอกับเอ็นที่บิดเบี้ยวของผม

ปลายของเอ็นผมโดนรอยแยกของเนื้อ ซึ่งเต็มไปด้วยน้ำที่ลามก

ผมรู้้สึกถึงเนื้ออุ่นและลื่น

ริกกะลดสะโพกของเธอต่อ

หัวเอ็นของผมถูกกลืนกินไปโดยรูของเธอ และแทรกเข้าไปลึกขึ้น และลึกขึ้นข้างในเนื้อของเธอ

 「อ-โอนี่-จังเหนื่อย ดังนั้นหนูจะขยับ…… ♡」

เธอกระซิบคำนี้ระหว่างที่หนายใจหยาบและลดสะโพกของเธอไปถึงจุดสิ้นสุด ระหว่างที่ขี่เอ็นของผม

ปลายของเอ็นของผม ที่แทงไปถึงข้างหลัง พบกับอะไรที่แข็ง และริกกะสั่น

ระหว่างที่หอบ ริกกะวางมือไปรอบคอของผม และเริ่มส่ายสะโพกของเธอขึ้นลง

เสียงน้ำที่ลามกเริ่มที่จะดังก้อง

เนื้อที่บีบรัด ปกคลุมในน้ำหวานที่ลามก ดูดท่อนเอ็นของผม

ริกกะกัดฟัน น้ำลายไหลหยดจากริมฝีปากของเธอ และเริ่มที่จะเหวี่ยงสะโพกของเธอแแรงขึ้น

เสียงที่ลามกของน้ำดังก้อง และความรู้สึกที่หัวเอ็นของผมกระซวกเขาไปที่หลังรูของเธอ

ริกกะน้ำลายไหล กัดฟัน และส่ายสะโพกของเธอ อั้นเสียง

ริกกะไม่รู้ว่าผมไม่มีเวลาเหลืออยู่มาก แม้ว่าผมจะใช้ความสามารถเพื่อที่ผมจะ “ดู” ใจของริกกะ ผมไม่เห็นความคิดแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ผมรู้สึกถึงบางอย่างจากรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ

มันอาจจะเป็นความหยั่งรู้ดิบๆ มันอาจจะเป็นความหยั่งรู้ดิบๆที่ทำให้เธอรู้บางอย่าง

ขณะที่ผมดูริกกะที่อยู่บนผมส่ายสะโพกของเธอ ผมรู้สึกถึงเรื่องนั้น ได้อย่างไรก็ไม่รู้

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท   

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord