ตอนที่ 75 ปฏิกิริยาต่อต้าน

 

รูดี้ทดสอบดูด้วยการยื่นเนื้อย่างให้ก๊อบลินอิจิโร่ไป1ชิ้นทำให้มันตาลุกวาวแสดงออกมาว่ามันรู้สึกอร่อยขนาดไหน หลังจากนั้นมันก็อ้าปากรอเป็นลูกนกราวกับจะขอเพิ่ม

“แม่แต่ก๊อบลินเองก็ยังมีรสสัมผัสเลยเหรอเดส ต่างจากเมดงี่เง่าบางคนแถวๆนี้เลยเดส”

ดูเหมือนว่าเมดงี่เง่าที่เขาพูดถึงจะเป็นโซลาริส

ระหว่างที่เขาส่ายเนื้อย่างไปมา ก๊อบลินอิจิโร่ก็หันตามมันไปอย่างไม่วางตา พอเขาโยนมันเข้าไปข้างๆ มันก็พยายามยืดคอออกมางับเนื้อย่างเอาไว้ก่อนจะเคี้ยวอย่างหิวโหย

“กิเกี้ย—(ช้าเพิ่งจะได้ลองกินเนื้อที่อร่อยขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลย)”

“พอดูดีๆแล้วไอ้เจ้านี่มันก็ดูน่ารักดีนะเดส”

ว่าแบบนั้นแล้วเขาก็เริ่มลูบหัวของมัน มันเองก็ตอบสนองด้วยการเอาหัวถูกับมือของเขาพยายามจะอ้อนขอเนื้อเพิ่ม

“ผมเพิ่งจะเคยเห็นคนพูดว่าก๊อบลินมันน่ารักเป็นครั้งแรกนี่แหละ”

“มันเป็นอะไรที่เรียกๆกันว่าถึงจะขี้เหล่แต่ก็น่ารักนั่นแหละเดส พอเห็นแบบนี้แล้วผมเริ่มรู้สึกผิดที่ฆ่าพวกมันไปเลยล่ะเดส”

ฟรานซ์ทำสีหน้าไม่ถูกพอได้ยินเขาว่าแบบนั้น

“ว่าแล้วเชียวถึงจะฆ่าพวกมันไปแล้วก็เถอะ…..ผมเริ่มรู่สึกสงสารพวกมันขึ้นมาแล้วเดส”

หลังจากที่เขาป้อนเนื้อให้มันจนอิ่ม เขาก็ขอให้ ฟรานซ์ร่ายเวทย์นอนหลับใส่มัน

แล้วเขาก็แก้สายยางรดน้ำที่มันมันเอาไว้ก่อนจะอุ้มมันขึ้นมา

“นี่ คิดจะทำอะไรกับเจ้าก๊อบลินตัวนี้เหรอ?”

“อืม….”

พอได้ยิน ฟรานซ์ถาบมา รูดี้ก็เอียงหัว

พอมาคิดดูถ้าเขาบอกไปตรงๆมันคงจะกลายเป็นปัญหากับการเรียนรู้ของ ฟรานซ์ เอาได้ เพราะงั้นเลยกะว่าปิดมันเอาไว้จะดีกว่า

“มันเป็นเรื่องที่ถ้าไม่ถามจะดีกว่าแหละเดส”

“งะ…งั้นเหรอ….”

ฟรานซ์ มองตามหลังรูดี้ที่เดินลงไปยังชั้นไต้ดิน พลางทำท่าวาดสัญลักษณ์ไม้กางเขนไปทางก๊อบลินอิจิโร

 

………………………………………………………………………….

หลังจากแยกกับ ฟรานซ์ รูดี้ก็เข้าไปในห้องผ่าตัดชั้นไต้ดิน แล้ววางร่างของก๊อบลินอิจิโร่ลงบนโต๊ะผ่าตัด แล้วเริ่มทำการยึดแขนขาของมันเข้ากับโต๊ะ

“หุๆๆ มันไม่เจ็บหรอกเพราะงั้นวางใจได้เลยเดส”

รูดี้เริ่มรู้สึกสนุกจึงหัวเราะแบบชั่วร้ายออกมาแล้วเริ่มทำมือขยุกขยิก

“ก่อนอื่นเลยก็มาลองดูหน่อยว่ายาของชิโชวจะใช้ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์หรือเปล่าเดส”

หลังจากที่เขาฉีดยาสลบเข้าไปในแขนของมัน เขาก็ลองหยิกแก้มมันดู

ดูเหมือนว่ารูดี้มีนิสัยที่ชอบแหย่คนที่กำลังหลับอยู่ ซึ่งก๊อบลินอิจิโร่นั้นเป็นเหยื่อรายที่สาม ตามหลัง อัลเฟร็ด และ คาร์ล

“เอาล่ะ มาต่อกัยเลยเดส”

ว่าแล้วรูดี้ก็เก็บตัวอย่างเลือดของมัน หลังจากนั้นก็ลองกรีดแขนของมันด้วยมีดผ่าตัดแล้วลองราดยาของนาโอมิลงไป

ผลที่ได้คือ มีฟองสีขาวลอยออกมาจากแผลของมัน และเมื่อเขาเช็ดฟองเหล่านั้นออกไปด้วยกระดาษทิชชู่ รอยแผลของมันก็ปิดสนิทอย่างไร้ร่องรอย

“ตามที่คาดไว้เลย ยาของชิโขวเนี่ย มันใช้ได้โดยไม่สนว่าว่าผู้ใช้จะเป็นมนุษย์หรือก๊อบลิน แต่มันดันไม่ได้ผลกับคนที่ไม่มีมานาซะงั้นเดส ”

ผลที่ได้มันต่างจากตอนที่เขาทดลองกับตัวเอง ยาตัวนี้มันใช้ได้ผลกับก๊อบลินอิจิโร่ด้วย เขาจึงตั้งข้อสันนิฐานขึ้นมา

มานาที่ผสมอยู่ในตัวยานั้นมันไม่ได้มีผลในการรักษาในตัวของมันเอง นอกจากนั้นระหว่างที่มันทำการารักษา มันก็ไม่ได้เพิ่มจำนวนเกล็ดเลือดอีกด้วย ดูเหมือนว่ามันเพียงแค่เปลี่ยนมานาในร่างของเป้าหมายให้รักษาตัวเอง แต่มันก็ยังต่างจากวิธีการรักษาตัวเองตามธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตอีกด้วย

รูดี้จิ้มไปที่พุงนิ่มๆของก๊อบลินอิจิโร่ พลางครุ่นคิดไปกับเรื่องของมานา

“จะว่าไปแล้ว มานามันเป็น ไวรัส นี่นะ ถ้าอย่างนั้นมันก็เป็นไปได้ว่ามานาของชิโชวมันเข้าไปปรับเปลี่ยน DNAของมานาในร่างของคนอื่น มันจะเป็นไปได้ไหมว่ามานาที่ถูกปรับเปลี่ยนเหล่านั้นมันจะทำตาม สัญชาตญาณ การเอาตัวรอดของตัวเอง แล้วเริ่มทำการรักษาโดยวิธีที่ฝืนธรรมชาติแบบนั้น? ในเมื่อมันสามารถสร้างทั้งน้ำทั้งไฟออกมาได้แบบนั้น การที่มันจะทำอะไรแบบนี้ได้ก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร  ”

พอว่าแบบนั้น รูดี้ก็เก็บตัวอย่างเลือดของก๊อบลินอิจิโร่อีกครั้งแล้วส่งมันให้กับโดรน

[ฮาล ตรวจสอบมานาจากตัวอย่างเลือดทั้ง2หลอดนี่ดู มันน่าจะมีอะไรบางอย่าง ที่ต่างกันอยู่ ]

[ครับ มาสเตอร์]

ฮาลที่กำลังสังเกตการณ์เขาผ่านกล้องวงจรปิดก็ตอบรับคำสั่งของเขา

“ถ้างั้นก็ มาต่อกันด้วยไอ้นี่เลยเดส”

ว่าแล้วเขาก็เอาเข็มฉีดยาที่บรรจุวัคซีนต่อต้านมานาออกมา

“เอาล่ะ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่จะได้ลองใช้มันกับสิ่งมีชีวิตของดาวดวงนี้ด้วยแหละ สงสัยจังว่ามันจะออกมาเป็นยังไงเดส”

เขาหัวเราะอย่างชั่วร้ายระหว่างที่ฉีดมันเข้าไปในแขนของก๊อบลินอิจิโร่

หลังจากรอดูผลอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆร่างของมันก็เด้งขึ้นมา

“โอโห๊ะ?”

รูดี้ตกใจกับการตอบสนองที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้

ทันไดนั้นก๊อบลินอิจิโร่ที่โดนมัดไว้กับโต๊ะก็เริ่มตะเกียดตะกายอย่างทุลนทุลาย

“เกี้ย—(อ้าก)!  เกี้ย—(ทรมาน)! เกี้ย—(จะตายแล้ว)!”

[มาสเตอร์ สัญญานชีพของมันกำลังดิ่งลงอย่างรวดเร็วเลยครับ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปละก็มันจะเป็นอันตรายเอาได้นะครับ]

“ดูเหมือนปริมาณมานาในร่างของมันที่ลดลงอย่างรวดเร็วจะทำให้มันเกิดอาการต่อต้านขึ้นมาเดส”

ทันไดนั้น ก๊อบลินอิจิโร่ ก็หลุดจากผลของยาสลบแล้วตื่นขึ้นมา รูม่านตาขยายออกกว้าง

รูดี้สังเกตอาการของมันที่กำลังอาระวาดอย่างใกล้ชิด

[ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ มันจะตายเอานะครับ จะเอาอย่างไรดีครับ?]

“แล้วมีวิธีการหยุดมันด้วยเหรอ?”

[ไม่มีครับ]

“ถ้างั้นก็ตัดใจซะเดส”

ระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้น ก๊อบลินอิจิโร่ก็ดิ้นทุรนทุลายน้ำลายฟูมปากจนกระทั่งจู่มันก็ทิ้งตัวลงบนโต๊ะแล้วแน่นิ่งไป

“ตายแล้วเหรอเดส?”

รูดี้ลองจับชีพจรที่คอของมันดูแล้วพบว่ามันหยุดเต้นไปแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะตายจริงๆ

“อืม…..มาเริ่มการ ช็อต กระตุ้นหัวใจกันเลยเดส”

พอรูดี้สั่งออกไป โดรนที่อยู่ด้วยก็เข้ามาทำการ ช็อตไฟฟ้ากระตุ้นหัวใจของก๊อบลินอิจิโร่

มันทำการ ช็อตใส่หัวใจของก๊อบลินอิจิโร่ เป็นนข่วงสั้นๆอย่างต่อเนื่อง และหลังจากครั้งที่4 ก๊อบลินอิจิโร่ก็ฟื้นกลับมา

“ยินดีด้วยที่ฟื้นกลับมาได้เดส”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดว่ามันจะปลอดภัยแล้ว แต่เขาก็เริ่มเอามืดลูบหัวของมันก่อนจะเก็บตัวอย่างเลือดของมันอีกครั้ง

“ฮาล เอานี่ไปตรวจดูด้วย”

[ครับ มาสเตอร์ แล้วจะเอายังไงกับก๊อบลินเหรอครับ?]

รูดี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกมา

“ก่อนอื่นเลยดูเหมือนว่ามันยังเอามาใช้งานได้อยู่ เอามันไปใส่ในเตียงแช่เย็นไว้ก่อนละกัน”

[ ครับ มาสเตอร์ ]