ตอนที่ 69 คำขอร้องของนีน่า

 

ระหว่างที่รูดี้กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องนั่งเล่น นาโอมิก็ลงมาจากห้องของเธอแล้วเริ่มถามอะไรหลายๆอย่าง

“….ถ้าแบบนั้น มันก็หมายความว่าดาวดวงนี่มันไม่ได้แค่โคจรโดยมีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางสินะ”

“ใช่แล้วเดส นั้นมันเป็นแค่ความเข้าใจผิดโดยทั่วไปเท่านั้น เอาจริงๆแล้ว ระบบดาวเคราะห์นั้นจะโคจรไปรอบจุดศูนย์กลางของมวล ซึ่งแม้แต่ดวงอาทิตย์เองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันเดส”

“จุดศูนย์กลางของมวลคืออะไรเหรอ?”

“จุดศูนย์กลางของมวลก็คือ จุดที่แรงโน้มถ่วงของมวลวัตถุสมดุลกันอย่างที่สุด โดยที่มวลของมันแพร่กระจายไปในทุกทิศทางเดส  นอกจากนั้นมันยังมี จุดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงระหว่างวัตถุ2ชิ้นขึ้นไปในจักรวาลนี้อีกนะ เราเรียกมันว่า จุดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงร่วมเดส  และแน่นอนว่าในระบบสุริยะ จุดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงร่วม นั้นมันมักจะไม่ตรงกับ จุดศูนย์กลางของดวงอาทิตย์เลย แน่นอนว่ามันก็ใช่ที่ว่าดาวเคราะห์ นั้นโคจรไปรอบๆ ดวงอาทิตย์ ถ้าคุณอยากจะพูดให้ฟังดูเป็นวิชาการขึ้นมาละก็ นั้นก็ไม่เชิงว่าถูกไปซะทีเดียวเดส”

นาโอมิกอดอกครุ่นคิด และพอผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็คิดได้ว่า จุดศูนย์กลางของมวลนั้นไม่ใช่ดวงอาทิตย์

“อืม…บางที แรงโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ที่โคจรไปรอบๆดวงอาทิตย์จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”

“สมกับที่เป็นชิโชวเดส มันน่าทึ่งมากที่คุณสังเกตถึงมันได้ด้วยการอธิบายเพียงแค่นั้น สุดยอดไปเลยเดส”

“ไม่หรอก มันยังมีอีกหลายๆอย่างที่ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ แต่ก็ขอบใจนะ”

นาโอมิยิ้มรับคำชมของรูดี้

หลังจากได้มาพบกับรูดี้ นาโอมิก็เริ่มให้ความสนใจในสิ่งต่างๆ รวมไปถึง ดาราศาสตร์ เคมี และฟิสิกส์

และเมื่อมีเวลาว่างเธอก็มักจะมาถามเรื่องเหล่านั้นกับเขาอยู่เสมอ รูดี้จึงสร้างแอพพลิเคชั่นที่ช่วยในการเรียนรู้เรื่องเหล่านั้นแล้วติดตั้งมันไว้ในสมาร์ทโฟนของเธอ

ดังนั้นนาโอมิจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ของเธอไปกับการเรียนรู้จากมัน และเมื่อเจออะไรที่ไม่เข้าใจ เธอก็จะถาม รูดี้ หรือไม่ก็ โซลาริส ในเรื่องนั้นๆ

“ดูเหมือนว่าจะกำลังพูดเรื่องที่เข้าใจยากกันอยู่เลยนะ”

นีน่า ที่เพิ่งเสร็จจากการทำกายภาพบำบัด กลับเข้ามา พร้อมๆกับโซลาริส ที่คอยตามดูแลเธอ ได้กล่าวทักพวกเขา

แม้ว่า นีน่านั้นจะได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน แต่เนื่องจากการที่เธอไม่รู้ว่าโลกใบนี้นั้นเป็นดาวเคราะห์เธอจึงไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไรอยู่

“เป็นยังไงบ้างล่ะ?”

“สบายๆเลยจ้า แถมยังรู้สึกเหมือนจะเด็กลงด้วยเลยล่ะ”

นีน่าตอบนาโอมิ

จริงๆแล้วมันเป็นเพราะผลข้างเคียงจากการรักษาโดยรูดี้ที่ไม่ใช่แค่ทำให้เธอกลับมาสุขภาพดีแต่ยังทำให้ร่างกายของ นีน่าอ่อนเยาว์ลงเล็กน้อยไปด้วย

 

นีน่านั่งลงข้างๆนาโอมิแล้วเริ่มคุยกับรูดี้

“นี่ รูดี้คุง ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องหน่อย ช่วยฟังหน่อยได้ไหม?”

“อะไรเหรอเดส?”

“ฉันเองก็อยากได้ชุดคล้ายๆของนาโอมิบ้างน่ะ แน่นอนว่าชุดชั้นในด้วย”

พอได้ยินแบบนั้นรูดี้ก็ยกมือขึ้นมาจับที่คางของเขาแล้วเริ่มใช้ความคิด

นีน่านั้นมาที่บ้านของนาโอมิโดยมีเพียงแค่เสื้อผ้าที่สวมมากับตัวเท่านั้น จึงไม่มีแม้แต่ชุดจะเปลี่ยน

แม้แต่ตอนนี้เองชุดที่เธอสวมอยู่ก็เป็นเพียงชุดผู้ป่วยเชยๆที่เขาเอาให้เธอใช้ มันเป็นอะไรที่ไม่สะดวกเอามากๆถ้าเธอต้องออกเดินทาง

“เอาสิเดส ชิโชว นิตยสารแฟชั่นยังอยู่ไหมเดส?”

“อยู่ในห้องของฉันเองแหละ เดี๋ยวไปหยิบมาให้”

พอรูดี้ถาม นาโอมิก็กลับขึ้นไปหยิบมันมาจากในห้องของเธอ

“นิตยสารแฟชั่น?”

“ถ้าเห็นแล้วจะเข้าใจเองเดส”

ระหว่างที่เธอถามด้วยความสงสัย นาดอมิก็กลับมาแล้วส่งนิตยสารแฟชั่นให้เธอ

“มันจะมีผลกระทบที่รุนแรงเอามากๆเลยนะ เตรียมใจไว้ให้ดีล่ะ”

“ผลกระทบ?”

“ผลกระทบเหรอเดส?”

นีน่าที่ไม่รู้จักว่านิตยสารแฟชั่นคืออะไรก็ได้แต่เอียงหัวงุนงง ส่วนรูดี้ที่ไม่เข้าใจว่ามันมีอะไรน่าตื่นเต้นกับนิตยสารแฟชั่นเองก็พลอยเอียงหัวไปด้วย

แต่ทว่าพอ นีน่าเห็นภาพถ่ายบนปกของนิตยสารแฟชั่นที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอก็เข้าใจขึ้นมาทันทีว่านาโอมิหมายถึงอะไร

“ภาพบนปกนี่มันน่าอัศจรรย์มากเลยนะ มันราวกับว่าเอาของจริงมาใส่ไว้ในในหนังสือเลยก็ว่าได้ นอกจากนั้นมันยังน่าฉงนจริงๆว่าหนังสือเล่นนั้นมันทำมาจากอะไร”

“ดูเหมือนว่าจะทำมาจากเยื่อไม้ล่ะ”

“ไอ้นี่มันทำยากกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลยแหละเดส”

นาโอมิตอบนี่น่า ส่วนรูดี้บ่นพึมพำกับตัวเอง

ในอากาศ การจัดเก็บข้อมูลด้วยอุปกรอิเล็กทรอนิกส์นั้นเป็นเรื่องปรกติ ส่วนกระดาษนั้นกลายเป็นเพียงแค่ของเสียจากอุสาหกรรมไปแล้ว ดังนั้นทั้งรูดี้และ ฮาล ต่างก็ต้องใช้เวลาพอสมควรไปกับการค้นคว้า ประวัติศาสตร์ของวิทยาการในการผลิตกระดาษ แล้วนำมาลองผิดลองถูกอยู่พักใหญ่ กว่าจะผลิต นิตยสารเล่มนี้ออกมาได้

“….เห..”

โดยที่ไม่รับรู้ถึงความยากลำบากในการผลิตนิตยสารเล่มนั้นขึ้นมา นีน่าก็ปิดมันลงอย่างรุนแรง แล้วก้หันไปหานาโอมิอย่างรวดเร็วจนทำให้ดูเหมือนกับว่าคอของเธอจะหักออกมา

“มะๆๆๆ หมายความว่าอะไรกันเนี่ย!? นี่มันอะไรน่ะ? นี่มันอะไรกัน? ขุดแฟชั่นที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเต็มไปหมดเลย!”

ดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นจนพูดไม่รู้เรื่องไปซะแล้ว แต่เท่าที่จับใจความได้ดูเหมือนจะบอกว่ามัน”น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก”

“ดูเหมือนว่าเธอจะขอบมันนะ”

“จะชอบไม่ชอบก็ข่างเถอะ แต่ถ้ามีหนังสือที่น่าอัศจรรย์ขนาดนี้อยู่ละก็ช่วยบอกกันเร็วๆหน่อยสิ”

“คือฉันลืมไปว่ามีไอ้นี่อยู่ไปนะสิ แต่ก็นะ พอคิดดูแล้วมันก็ดีแล้วล่ะที่ลืมมันไปน่ะ”

นาโอมิตอบ พลางคิดไปว่ามันคงจะแย่ถ้า นีน่าตื่นเต้นจนช็อกคาเตียงไปซะอย่างนั้น รูดี้เองก็พยักหน้าเห็นด้วย

“พอแย้งไม่ได้แบบนี้มันน่าอึดอัดจริงๆ”

พอว่าแบบนั้นแล้ว นีน่าก็เปิดนิตยสารขึ้นมาดูอีกครั้ง

แฟชั่นในนิตยสารนั้นถูกคัดสันมาให้เหมาะกับนาโอมิแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเข้ากันกับคนที่อยู่ในช่วงวัยเดียวกับเธอเช่นกัน

“อา ยอดไปเลย อันนี้ก็ดูเก๋ดีจัง! อันนี้ก็ตัดใจทิ้งไม่ได้เหมือนกัน นี่ นาโอมิ เธอเลือกชุดของเธอยังไงเหรอ?”

“…..อุ…นั่นมัน….”

[นาโอมิเป็นคนออกแบบมันเองค่ะ]

เธอเป็นคนออกแบบมันเอง

โซลาริสที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอเฉลยให้ ระหว่างที่นาโอมิ กำลังอ้ำอึ้งเพราะอายเกินกว่าจะพูดออกมา

“เอาจริงเหรอเนี่ย? นาโอมิที่มีพลังหญิงสาวติดลบเนี่ยนะ?”

[มันเป็นเรื่องจริงค่ะ]

“โซลาริสอย่าพูดเรื่องที่ไม่จำเป็นสิ แล้วก็ไอ้ที่ว่าติดลบเนี่ยมันก็เสียมารยาทเกินไปหน่อยไหม อย่างน้อยก็บอกว่ามันเป็นศูนย์หย่อนสิยะ!”

นาโอมิโวยวายออกมาแต่ก็โดน นีน่ากับโซลาริสจ้องจี่ไปที่เธอ

“ถึงฉันจะเคยเตือนไปแล้วแต่เธอก็ยังสวมผ้าคลุมที่ดูไม่มีเซ้นส์เอาซะเลยไม่ใช่หรือไง”

“ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็เห็นเธอสวมชุดสีเขียวทั้งตัวด้วยแหละเดส ตอนนั้นผมยังนึกไปเลยว่าอายุขนาดนั้นแล้วยังเล่นเป็นภูติน้อยไหนป่าใหญ่อยู่อีกเหรอ เลยละเดส”

“……อุ…”

นาโอมิคอตกเพราะไม่สามารถโต้แย้งพวกเขาได้

“เอาเถอะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอยืมหนังสือเล่มนี้หน่อยได้ไหม? ฉันอยากจะลองออกแบบชุดของตัวเองดูบ้างน่ะ”

“ก็ไม่ว่าอะไรหรอกเดส โซลาริส เธอต้องใช้เวลาในการตัดชุดนานาแค่ไหนเหรอเดส?”

[ประมาณ3วันได้ค่ะ]

พอรูดี้ถาม เธอก็ตอบมาแบบนั้น

“นีน่าเหลือเวลาในการทำกายภาพบำบัดอีก6วัน เพราะงั้นต้องออกแบบมันให้เสร็จใน3วันเดส”

“รับทราบ งั้นฉันขอยืมตัวโซลาริสไปเป็นคนแนะนำหน่อยนะ”

“ยังไงซะเราก็จะให้เธอคอยช่วยตอนทำกายภาพบำบัดอยู่แล้วเดส อีกอย่างเธอก็จะเป็นคนตัดชุดเองด้วย เอาไปใช้ตามสบายเลยเดส”

“ชอบใจจ้า!”

พอรูดี้อนุญาต นีน่าที่กำลังตื่นเต้นก็หันกลับไปเปิดนิตยสารดูอีกครั้งแล้วเริ่มถามโซลาริสในหลายๆเรื่อง

………………………………………………………………………………………………..

 

ผ่านไป2วันหลังจากที่พวกเขาคุยกัน

ต่างจากนาโอมิ นีน่านั้นออกแบบชุดออกมาหลายแบบ แล้วเธอก็มาถามรูดี้ว่าจะตัดชุดให้พวกคาร์ลด้วยได้หรือเปล่าอีกด้วย

แม้ในตอนแรกว่ารูดี้จะคิดไปว่านี่มันโลภมากเกินหน่อย แต่นาโอมิที่อยู่ด้วยก็บอกเขาว่า “นั่นเป็นอะไร ที่คนเป็นแม่มักจะทำด้วยความรัก”

แม้ว่ารูดี้จะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็คิดไปว่าคัดค้านไปก็คงเสียเวลาเปล่าจึงตอบตกลง แล้วพูดไปว่า”ยังไงซะเขาก็ไม่ใช่คนที่จะตัดชุดเองอยู่แล้วด้วยนี่นะ”

คนที่ลำบากคือโซลาริส

จากจำนวนของผลการออกแบบที่เธอมี เธอคำนวณได้ว่าในบ้านหลังนี้มีผ้าไม่พอที่จะตัดมันออกมา

[สำหรับชุดชองพวกคาร์ลน่ะค่ะ มันจะเป็นอะไรไหมคะถ้าดิฉันตัดมันขึ้นมาจากผ้าที่เราใช้ตัดชุดให้รูดี้?]

“อืม เอายังไงดีล่ะเดส”

เพราะว่าขุดที่รูดี้สวมอยู่เองก็ถือว่าเป็นวิทยาการที่ล้ำยุคเกินไปสำหรับดาวดวงนี้ด้วยเช่นกัน แม้ว่ามันจะให้สัมผัสเหมือนเนื้อผ้าปรกติ แต่ถ้าเขาพยายามจะฉีกมันออกมาละก้ ตัวตนที่แท้จริงของมันก็จะเผยออกมาทันที

“นั่นสินะ อุตสาห์ช่วยไว้ได้ทั้งทีถ้าดันออกไปตายเอาง่ายๆมันคงจะแย่เอา งั้นเอาตามนั้นแหละเดส”

[เข้าใจแล้วค่ะ]

รูดี้ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักจึงอนุญาตไปแบบส่งๆ

หลังจากได้รับอนุญาต โซลาริสก็แอบ เอายานลงจอดมาลงกลางดึก จากจุดที่ห่างออกไปจากบริเวณบ้าน แล้วขนเอาวัสดุและชุดชั้นในออกมา ก่อนที่จะเริ่มลงมือตัดเย็บมันอย่างต่อเนื่องโดยไม่หลับไม่นอน

……………………………………………………………………………………………………

 

“นี่ โซลาริส เนื้อผ้าพวกนี้มันคืออะไรเหรอ?”

ต่างจากนยาโอมิ นีน่านั้นเย็บผ้าเป็น ระหว่างที่กำลังช่วยโซลาริสเธอก็ถามออกมาพลางสัมผัสกับเนื้อผ้าที่เรีบเนียนแต่ทนทานไปด้วย

[มันเป็นการผสมผสานกันระหว่างผ้าไหมและใยแมงมุมค่ะ]

“ใยแมงมุม? แล้วผ้าไหมนี่คือะไรเหรอ?”

ใยแมงมุมที่โซลาริสพูดถึงนั้นมันคือเส้นใยที่ได้มาจากแมงมุมที่อาศัยอยู่บนดาวดวงอื่นซึ่งมีคุณสมบัติในด้านการทนความร้อนได้ดีและยังสามารถกันกระสุนได้อีกด้วย

บนดาวดวงนี้นั้นยังไม่มีคิดคนเกี่ยวกับการเลี้ยงไหม ดังนั้น นีน่าจึงไม่รู้จักมัน และตื่นเต้นที่ได้เห็ยเนื้อผ้าที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

[มันเป็นผ้าที่ทอขึ้นมาจากเส้นไยที่ผลิตโดยแมลง2ชนิดค่ะ]

“ถึงจะไม่รู้ว่าเธอพูดถึงอะไรแต่นี่มันเป็นผ้าที่ดีจริงๆ นี่มันถ้าเอาตัด เดรส ละก็มันต้องทำออกมาได้ดีมากแน่ๆเลยล่ะ”

[ถึงจะน่าเสียดาย แต่ดิฉันไม่มีเวลามากนัก]

“ถึงแม้ว่าพวกฉันจะกลับไปแล้ว ก็อยากให้คุณโซลาริสตัดชุดไว้สวมเองบ้างเหมือนกันนะ”

พอได้ยิน นีน่าว่าแบบนั้น โซลาริสก็เอียงหัวงุนงง

[หมายถึงดิฉันเหรอคะ? เรื่องนั้นมันไม่จำเป็นหรอกค่ะ]

“อย่าพูดแบบนั้นสิ ทั้งๆที่เธอเป็นคนที่สวยมากแท้ๆ ถ้าแต่งตัวด้วยชุดสวยๆละก็ มันจะต้องดูดีมากแน่ๆ”

[ดิฉันพอจะเข้าใจถึงแฟชั่นของดาวดวงนี้จากชุดที่ นีน่าออกแบบไว้ แต่ปัญหาคือ แม้ว่าดิฉันจะแต่ตัวให้ทันสมัยมันก็ไม่ได้ทำให้ดิฉันดีใจอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะงั้นมันจึงไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะสวมมันค่ะ]

พอได้ยินโซลาริสว่าแบบนั้น นีน่าก็เอียงหัวอย่างงุนงง

“ฉันเพิ่งจะเคยเจอผู้หญิงที่ไม่ดีใจที่จะได้แต่งตัวสวยๆเป็นครั้งแรกนี่แหละ”

[มันเป็นหนึ่งในคุณสมบัติค่ะ]

“เป็นเด็กที่แปลกคนจริงๆ”

และแล้ว ชุดของ นีน่าและคนอื่นๆก็ถูกตัดเย็บขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

 

 

*(TLnote :  กลายเป็นว่าช่วงนี้จะอัพช้าหน่อยเพราะไม่ค่อยว่าง แปล อาจจะตกไปอยู่ที่อาทิตย์ละตอน2ตอน / อัพเดท ลูกแมวยอมให้จับแล้ว1ตัว อีกสามตัวยังหนีอยู่   ช่วยผมกระจายข่าวเรื่องหาคนรับแมวไปเลี้ยงหน่อย plz เผื่อเจอคนอยากเอาไปเลี้ยง ไม่งั้นอีกสักพักดงต้องไปอยู่วัดแล้วล่ะ   )