ตอนที่ 67 เหรียญทองกันดัลเกีย

 

“คือว่านะ รูดี้คุง”

“อะไรเหรอ?”

“จริงๆแล้วเรายังมีปัญหาอยู่อีกอย่าง…พวกกำลังเราถังแตกอยู่ล่ะ”

“………?”

ได้ยินแบบนั้นรูดี้ก็เอียงหัว

“คาร์ล ทั้งๆที่มีคอบครัวแล้วแต่ดันเป็นยาจกงั้นเหรอเดส? เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เรื่องเลยเดส”

“ไม่ใช่แบบนั้น เข้าใจผิดไปไกลแล้ว คือตอนที่เราไปพา นีน่ามาพวกข้าทิ้งของทุกอย่างไว้หมดเลย ตอนนี้เราเลยไม่เหลือเงินเลยสักแดงล่ะ”

“อ๋อ หมายถึงแบบนั้นเองเหรอเดส”

พอได้ยินว่าเขาถังแตกรูดี้ก็ตอบแบบจิกกัดกลับไป แต่พอนึกถึงความฉุกละหุกในตอนที่ไปรับตัว นีน่าขึ้นมาได้ เขาก็เข้าใจกับข้ออ้างของคาร์ล

“ข้ารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำแต่ว่านะรูดี้คุง ช่วยพูดกับนาราคุเรื่องให้ข้ายืมเงินหน่อยได้ไหม?”

“เรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่ชิโชวเองก็ถังแตกเหมือนกันเดส”

“……งั้นหรอกเหรอ?”

คาร์ลรู้ว่านาโอมินั้นทำเงินไว้มากมายตอนที่ยังเป็นนักผจญภัยอยู่ ดังนั้นเขาจึงแปลกใจที่ได้ยินว่าเธอนั้นกำลังแกลบอยู่เหมือนกัน

“อย่างที่ว่าแหละเดส อีกอย่างเงินไม่ใช่สิ่งจำเป็นต่อการใช้ชีวิตที่นี่เดส”

“แต่ว่า ทั้งอาหารทั้งเครื่องดื่มกับเครื่องปรุงที่เรากินกันอยู่ทุกเย็นนั่นมันแพงเอามากๆเลยไม่ใช่เหรอ”

“อันนั้นมัน….เป็นอะไรที่เหมือนกับงานง่ายๆล่ะเดส”

โกดังเก็บสินค้าของยานไนกี้นั้นอัดแน่นไปด้วยเสบียงอาหารที่รูดี้ตั้งใจว่าจะเอาไปส่งที่ดาวอาณานิคม และวิทยาการของยุคท่องอวกาศที่เขามีนั้นมันสามารถเก็บรักษาสินค้าพวกนั้นได้นานนับร้อยปีโดยไม่มีการเสื่อมสภาพแต่อย่างได

“งานง่ายๆ?”

“ถ้าอยากรู้ละก็ ผมจะฝังระเบิดอีกลูกไว้ที่เป้าของคุณ เอาให้มีไข่3ลูกไปเลยเดส”

“อันนั้นก็ต้องขอผ่านล่ะ!”

คาร์ลรีบบอกปัดมุขของรูดี้ทันที

“ถึงจะไม่สนคาร์ลสักเท่าไหร่ แต่คนเป็นแม่อย่าง นีน่าเนี่ย ถ้าต้องมาลำบากเพราะถังแตกก็ดุจะน่าสงสารเกินไปหน่อย อีกอย่างผมไม่จำเป็นต้องใช้เงินด้วยแหละ เพราะงั้นเดี๋ยวจะยกให้เดส”

ในช่วง1เดือนที่ผ่านมานี้ฮาลได้ทำการสำรวจดวงจันทร์ ดาวเคราะห์น้อย และดาวเคราะห์ดวงอื่นๆในระบบ และพบแร่ทองคำ ,คาเมลทาไซต์, อลูมิเนี่ยม และแร่อื่นๆอีกมากมาย

ด้วยการทำเหมืองบนอวกาศมันจึงทำให้เขาสามารถผลิตเงินปลอมได้มากพอที่จะล่มเศรษฐกิจของดาวดวงนี้ได้อย่างง่ายดายถึงสิบรอบ

จากมุมมองของรูดี้แล้วมันไม่เป็นปัญหาอะไรเลยถ้าเขาจะจัดเตรียมค่าเดินทางให้ครอบครัวของคาร์ล

“ต้องขอขอบคุณกับข้อเสนอนั่นเลยล่ะ แต่ว่ามันจะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ?”

“ผมไม่ได้ยกมันให้กับทุกๆคนที่เจอหรอกนะ เพราะเดี๋ยวเศรษฐกิจมันจะล่มจมเอา แต่เพราะว่าชิโชว ที่เกลียดผู้คนกลับ ชอบ นีน่าไงล่ะ ครั้งนี้ผมเลยยกให้เป็นกรณีพิเศษเดส”

“ต้องติดหนี้บุญคุณรูดี้คุงอีกแล้วสิเนี่ย ข้าล่ะคิดไม่ออกเลยว่าจะชดใช้มันได้ยังไง…….”

“ถ้างั้นก็สอน ฮาซัน ให้ผมสิเดส”

“ฮาซัน เหรอ?”

“ใช่แล้วเดส”

รูดี้พยักหน้าแล้วเริ่มเหวี่ยงแขนไปมา พยายามจะเลียนแบบท่า ฮาซัน ที่เขาเห็นคาร์ลใช้ก่อนหน้านี้

“นั่นมันเท่สุดๆไปเลยล่ะเดส ผมเองก็อยากจะใช้ได้บ้างเหมือนกัน ฮาซัน! ฮาซัน!”

“เอาสิ ข้าเข้าใจแล้ว ถึงจะไม่รู้ว่ารูดี้คุงจะใช้ได้หรือเปล่า แต่ข้าก็จะสอนให้เอง”

“ยัตต้า เดส!”

พอคาร์ลบอกว่าจะสอนให้ความตื่นเต้นของรูดี้ก็ทะลุปรอท

เมื่อรูดี้และคาร์ลกลับขึ้นไปที่ชั้นแรกของบ้าน ทุกๆก็พากันมองไปที่คาร์ลด้วยสีหน้าวิตกกังวล

“อย่ามามองข้าด้วยสายตาแบบนั้นนะ ถ้าเรื่องเงินละก็จัดการเรียบร้อยแล้ว”

“ไม่ใช่แบบนั้น ถึงจะเป็นห่วงเรื่องเงินอยู่ก็เถอะ….แต่คุณพ่อ นี่ไปฝังระเบิดมาจริงๆเหรอ?”

“อา..ตรงนี้ไง”

พอโดมินิคเอ่ยถาม คาร์ลก็ตบเบาๆไปที่หน้าอกตัวเองแล้วหัวเราะออกมา พยามทำให้พวกเขาสบายใจ

“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกทุกคน ไม่ใช่ว่าอยู่ๆนาโอมิกับรูดี้จะมาฆ่าพวกเราสักหน่อยจริงไหม”

“ก็จริงที่เขาก็ช่วยครอบครัวของเราเอาไว้ เลยอยากจะเชื่อใจอยู่ล่ะ”

พอ นีน่าเห็นชอว์นบ่นอุบอิบก็ดุเขาทันที

“ถ้างั้นก็เชื่อใจพวกเขาซะสิ!”

พอโดน นีน่าดุเข้าเหล่าลูกขายทั้ง3คนก็พากันหุบปาก

“รูดี้คุง ฉันต้องขอโทษแทนพวกโดมินิดด้วยนะ”

“ไม่ต้องคิดมากหรอกเดส”

พอนีน่ากล่าวขอโทษรูดี้ก็ส่ายหัวแล้วบอกว่าไม่ต้องไปใส่ใจ หลังจากนั้นเขาก็ปลีกตัวออกไปเอาเงินมาให้คาร์ล

“แล้วเรื่องเงินนี่จะเอายังไงเหรอ?”

“รูดี้จะจ่ายเป็นค่าตอบแทนให้ข้าสอนเขาใช้ท่า ฮาซัน น่ะ”

คาร์ลตอบคำถามของฟรานซ์ แต่พอชอว์นได้ยินแบบนั้นก็เอียงหัว

เพราะว่าเขานั้นสามารถสัมผัสมานาในร่างกายของคนอื่นได้ นั่นจึงทำให้เขาสังเกตุได้ว่ารูดี้นั้นมีมานาอยู่เลยแม้แต่น้อย

“แต่ว่ารูดี้ไม่มีมานาอยู่เลยนะ”

“เอ๊ะ อย่างนั้นหรอกเหรอ?”

พอได้ยินชอว์นว่าแบบนั้นคาร์ลก็ตาเบิกกว้าง

แม้ว่าเขาจะไม่เชี่ยวชาญเรื่องเวททนต์ แต่พอเห็นว่ารูดี้เป็นลูกศิษย์ของนาโอมิจึงคิดไปเองว่าเขาเองก็มีมานาอยู่

“…..ถ้าเกิดว่ารูดี้เรียนท่า ฮาซัน ไม่สำเร็จ จะทำยังไงล่ะเนี่ย?”

“….เอาไงดีล่ะเนี่ย”

“อย่ามาถามพวกเราสิ”

ชอว์นตบมุขให้กับคาร์ลที่เอามือขึ้นมากุมหัว พอเห็นแบบนั้น นีน่าก็หัวเราะออกมา

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเป็นรูดี้คุงละก็คงยกโทษให้อยู่แล้วล่ะ”

“คุณแม่เนี่ยเชื่อมั่นในตัวรูดี้คุงเอามากๆเลยเนอะ”

พอได้ยิน ฟรานซ์ว่าแบบนั้น นีน่าก็ยิ้มออกมา

“แน่ละสิ ก็เขาช่วยชีวิตฉันไว้นี่นา จะไม่ให้เชื่อใจได้ยังไง? แล้วอีกอย่าง นอกจากคนในครอบครัวของเราแล้วเนี่ย ก็มีแต่เขากับนาโอมินี่และที่ฉันไว้ใจได้มากที่สุดเลยล่ะ”

พอนีน่าว่าแบบนั้น ฟรานซ์ก็พยักหน้า

“เอาน่า ถึงแม้ว่าเขาจะเรียนท่าฮาซันไม่สำเร็จแต่ข้าก็จะสอนวิชาดาบให้เขาอยู่ดีแหละ หวังว่านั่นจะทำให้เขาพอใจได้อยู่ล่ะนะ”

ระหว่างที่คาร์ลกำลังคิดไปแบบนั้น รูดี้ก็กลับลงมาจากชั้น2พร้อมถือถุงใบหนึ่งมาด้วย

“ผมไม่รู้ว่าค่าเงินของประเทศนี้เป็นยังไงเดส  ถ้าจำนวนขนาดนี้มันพอหรือเปล่าเดส?”

พอคาร์ลรับถุงมาจากรูดี้ ก้ขมวดคิ้วเพราะน้ำหนักของมันมากกว่าที่เขาคาดไว้

และเมื่อเขาเปิดถุงแล้วหยิบเหรียญออกมาดู มันไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น แม้แต่นีน่าเองก็ถึงกับหลุดหายใจออกมาด้วยความตกตะลึง

“……เหรียญทองกันดัลเกีย”

พอได้ยินคาร์ลพึมพรำออกมาแบบนั้น โดมินิคและชอว์นที่แค่เคยได้ยินชื่อแต่ไม่เคยเห็นของจริงก็พากันเบิกตากว้าง

ส่วน ฟรานซ์ที่ไม่รู้ค่าของมันนั้นเอียงหัวแปลกใจกับการแสดงออกของพวกเขา 

 

เหรียญทองกันดัลเกีย

มันเป็นเหรียญทองที่ถูกผลิตและใช้โดยอารยะธรรมโบราญที่ถูกทำลายล้างโดยเหล่าสัตว์ประหลาดเมื่อ800ปีก่อน

มันมีค่ามากกว่าเหรียญทองที่ผลิตโดยประเทศเพียงแห่งเดียวที่ผลิตเหรียญทองได้ในดาวดวงนี้อย่างโรแลนด์ถึง3เท่า

ตอนที่ฮาลเดินทางมาถึง ดาวเคราะห์เอเดนเป็นครั้งแรก เขาได้แอบทำการสำรวจรูปแบบของเงินตราที่ถูกใช้กันบนดาวดวงนี้ แล้วบังเอิญว่าเขาได้ไปเห็นการทำธุรกรรมที่ใช้เหรียญทองกันดัลเกียแลกเปลี่ยนกันเข้าพอดี

ในตอนนั้นเขายังไม่รูอัตราแลกเปลี่ยนของมัน เขาจึงแค่ส่งมันให้กับรูดี้ก่อนที่เขาจะลงจอดบนพื้นผิวของดาวดวงนี้เท่านั้น

“….รูดี้คุง ไปได้ไอ้นี่มาจากไหนน่ะ?”

“บอกไม่ได้เดส”

เพราะไม่สามารถบอกพวกเขาได้ว่ามันเป็นเงินปลอมเขาจึงไม่ยืนกรานว่าจะบอกอะไร

“ก็นะ คงไม่ใช่เรื่องที่บอกได้นั่นแหละ”

ถ้าคนอื่นรู้เข้าว่าเขามีเหรียญทองกันดัลเกียมากมายขนาดนี้อยู่กับตัวละก็คงได้เสี่ยงโดนจู่โจมเอาแน่ๆ

คาร์ลพึมพรำพลางหยิบมันออกมาจากถุง10เหรียญ แล้วส่งที่เหลือคืนให้รูดี้

“แค่นั้นก็พอแล้วเหรอเดส?”

“ถ้ามีขนาดนี้ละก็ข้าสามรถซื้อเกวียนใหม่ได้ทั้งคันแล้วยังมีเหลืออีกเยอะพอที่จะเช่าโรงแรมดีๆตลอดทางกลับบ้านเลยนะเออ”

“อย่างงั้นเลยเหรอเดส”

ว่าแบบนั้นรูดี้ก็เก็บถุงเงินลงในกระเป๋ากางเกงของเขา

“ถ้างั้นก็มาฝึกท่า ฮาซัน กันเลยเถอะ”

คาร์ลกล่าวออกมาพลางลุกขึ้นยืน

“ก่อนหน้านั้นไปกินข้างเที่ยงกันก่อนเดส”

พอรูดี้ตอบแบบนั้นก็ทำให้คาร์ลที่กำลังคึกชะงักแล้วหมดไฟไปในทันที

 

 

 

 

*(TLnote:       จบกิจกรรมละ แต่มันดันเอาของที่ต้องทำทุกสัปดาห์ใส่เข้ามาซะงั้้น เลยกะว่าจะเคลียร์ให้มันเสร็จๆไปในช่วงต้นสัปดาห์ แล้วที่เหลือค่อยเอาเวลามาแปลนิยาย)

 

ส่วนเรื่องลูกแมวตอนนี้มันเริ่มเดินตามแล้วแต่ยังไม่ยอมให้จับ   ว่าแต่ไม่มีใครสนใจจะรับไปเลี้ยงเลยเหรอ?

ต้องขอขอบคุณ คุณ inxss ที่ช่วยบริจาคค่าอาหารแมามาด้้วยนะครับ เลยมีอาหารเม็ดให้มันกินกันไปอีกสักพัก 

งบประมาณ+100

ใครสนใจจะรับแมวไปเลี้ยงติดต่อเข้ามาในนี้เลย  https://discord.gg/q4eWgsj9