ตอนที่ 59 เนื้อนุ่มๆสไตล์บราซิเลี่ยน

 

“โซลาริส ผมจะทำมื้อเย็น มาช่วยกันหน่อย”

[เข้าใจแล้วค่ะ]

รุดี้เข้าไปในครัวแล้วเรียกโซลาริสมาช่วยทำอาหาร มื้อเย็นวันนี้เป็นอาหารบราซิลและเครื่องในกวางย่าง

รูดี้เริ่มด้วยการนำลิ้นกวางไปลวกน้ำร้อนและลอกหนังที่นิ่มลงของมันออก ก่อนที่จะเอามันไปหั่นรวมกับเครื่องในออกมาเป็นชิ้นบางๆแล้วเอาไปแช่ตู้เย็นไว้

“อันนี้เอาไว้สนุกทีหลังเดส”

[รูดี้ คุณรู้สึกสนุกไปกับการกินเหรอคะ?]

พอได้ยินรูดี้พึมพำแบบนั้น โซลาริสก็เริ่มถามขึ้นมา

“ร่างกายของเธอมันไม่มีสัมผัสรับรสชาติเหรอเดส?”

[ก็มีอยู่นะคะ แต่ดิฉันไม่สามารถทำความเข้าใจถึงสิ่งที่เรียกว่าความรื่นรมย์ของมันได้ค่ะ]

“นั่นคือสิ่งที่คนทั่วไปเขาเรียกว่าพวกลิ้นตายด้านเดส”

[ไม่พบความผิดปรกติในระบบรับรสและตรวจสอบสารพิษของตัวเครื่องนะคะ]

“ลิ้นมันก็เป็นแค่ตัวรับสัมผัสเท่านั้น การชิมรสของอาหารมันต้องใช้จิตใจเดส”

พอว่าแบบนั้นรูดี้ก็ทำท่ากุมหัวใจของตัวเองแล้วบิดตัว

[จิตใจอีกแล้วเหรอคะ…..]

พอได้ยินรูดีตอบแบบนั้นโซลาริสก็จมลงไปในความคิดของตัวเอง

“คราวหน้า เดี๋ยวผมจะติดตั้งโปรแกรมอารมณ์ความรู้สึกให้เธอเพื่อเอาคืนเรื่องคราวก่อนเดส”

[ดิฉันต้องขอปฏิเสธค่ะ]

โซลาริสปฏิเสธเขาอย่างไร้เยื่อใย

แม้ว่าพวกเขาจะสนทนากันในหัวข้อแปลกๆแต่รูดี้ก็สนุกไปกับการทำอาหาร ส่วนโซลาริสเองก็ทำตามคำแนะนำของรูดี้ และจัดการเตรียมอาหารสำหรับหกคนให้เสร็จได้ในเวลาไม่นานนัก

ชูราสโค่ นั้นเป็นอาหารบราซิล ที่นำเอาเนื้อก้อนใหญ่ไปเสียบด้วยแท่งเหล็ก โรยด้วยเกลือหิน แล้วนำไปย่างจนสุกอย่างทั่วถึง

 

จะทำซอสเองก็ค่อนข้างยุ่งยากเลยเอาซอสสำเร็จรูปมาผสมกับหอมใหญ่ พริกหวาน และมะเขือเทศ สับระเอียด ปรุงรสด้วย พริกไทย เกลือ น้าส้มสายชู และน้ำมันมะกอก

และพวกเขาก็ทำสตูว์ ราบาด้า โดยใช้เนื้อเข่าวัว มาผัดรวมกับมันฝรั่ง หอมใหญ่ และแครอท ก่อนจะราดซอสมะเขือเทศกระป๋องและไวน์แดงแล้วต้มในหม้อแรงดันสูง

 

จานสุดท้ายที่พวกเขาทำคืออาหารประจำชาติของบราซิลที่เรียกว่า เฟยโจอาด้า สตูว์ที่ผสมถั่วและเนื้อเข้าด้วยกัน

 

เริ่มด้วยการผัดหอมใหญ่และกระเทียมสับ แล้วใส่หูหมูหั่นพอดีคำ ขาหมู และเครื่องในหมูต้มสุก แล้วผัดต่อ หลังจากนั้นก็ใส่ถั่วดำกระป่องลงไปแล้วก็ต้มในหม้อแรงดันสูงจนนุ่มลงก็เสร็จพร้อมทาน

 

……………………………………………………………………………………….

 

“ใครอยากจะดื่มเหล้ายกมือขึ้นเลยเดส!”

รูดี้ประกาศออกมาก่อนที่พวกเขาจะเริ่มกินกัน  นอกจาก ฟรานซ์ ที่ไม่ดื่มแล้ว ทุกๆคนพากันยกมือตอบรับ

“ถ้าอย่างนั้น เรามาทำ Caipirinha โดยใช้ cachaça เป็นเครื่องดื่มเรียกน้ำย่อยกันเลยเดส”

 

Cachaça นั้นเป็นเหล้ารัมที่ทำมาจากน้ำอ้อยในบราซิล แต่ทว่าหลังจากที่โลกไม่สามารถอยู่อาศัยได้อีกต่อไป จึงได้ถูกย้ายฐานการผลิตขึ้นไปในอวกาศ และพวกเขาเรียก เหล้ารัมที่ผลิตด้วยน้ำอ้อย 100% ว่า cachaça

 

รุดี้เอามะนาวหั่นแว่นและน้ำตาลใส่ลงไปในแก้วแล้วบดมันเล็กน้อยก่อนจะใส่น้ำแข็งแล้วเท cachaçaลงไป

“เป็นวิธีดื่มที่น่าสนใจดีนะ”

โดมินิคที่นั่งดูรูดี้อยู่พูดขึ้นมา

บนดาวดวงนี้ เหล้ากลั่นนั้นยังไม่ได้ถูกคิดค้นขึ้น เหล้าที่พวกเขามีจึงมีแค่ ไวน์ มี้ด และ เอล วิธีที่พวกเขาดื่มเหล้ากันส่วนมากจะเป็นการดื่มมันตรงๆไปทั้งแบบนั้น พวกคาร์ลจึงรู้สึกสนอกสนใจในค็อกเทลที่รูดี้ชงขึ้นมา

[ท่าน ฟรานซ์ ไม่ดื่มเหล้าจึงจะรับน้ำอัดลมใช่ไหมค่ะ?]

“ขอบคุณนะ!”

ดูเหมือนว่า ฟรานซ์ ผู้ไม่ดื่มเหล้าอยู่คนเดียวจะดูเหงาๆ โซลาริสจึงชงมะนาวโซดามาให้เขาดื่มแทน

{เธอก็รู้จักคิดเป็นเหมือนกันนี่}

[มันเป็นหนึ่งในคุณสมบัติของฮารุโกะซังค่ะ]

พอรูดี้ทักไปด้วยการเชื่อมต่อผ่านสมองอิเลคทรอนิกส์ของเขา เธอก็ตอบกลับมาอย่างนั้น

หลังจากส่งเครื่องดื่มให้ ฟรานซ์ โซลาริสก็หันไปเริ่มหั่นชูราสโค่ให้กับคนที่อยากได้

“ถ้างั้นก็ ชนแก้วกันเลย”

“คัมปาย~*!”

พออาหารและเครื่องดื่มพร้อม นาโอมิก็กล่าวเปิดงานให้ทุกคนเริ่มดื่มกัน

“โอ้ว นี่มันเยี่ยมไปเลย!”

“มุ โอ้ววววว!”

“แค่กๆๆ!”

คาร์ล โดมินิค และชอวน์ เพิ่งได้ลองเหล้ากลั่นเป็นครั้งแรก แล้วสำลัก กับความเข้มขนของแอลกอฮอล์ที่สูงเกินคาด

“ลืมบอกไปเลยเดส ค็อกเทล พวกนี้มันมีปริมาณแอลกอฮอล์สูงถึงประมาณ 25% เลยล่ะเดส”

“แค่กๆ! ปริมาณแอลกอฮอล์? ”

ชอว์นที่ไม่เข้าใจว่าปริมาณแอลกอฮอล์คืออะไรก็ถามออกมา

“มันเป็นเหล้าแรงๆที่ทำให้เมาได้ง่ายๆเดส”

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยบอกก่อนหน่อยเถอะ…….”

ระหว่างที่ชอว์นทักท้วงอย่างดูไม่ได้กับรูดี นาโอมิกับ ฟรานซ์ที่ดูอยู่ก็พากันหัวเราะออกมา

 

โดมินิคเทซอสลงบนชูราสโค่ของเขาแล้วลองกินดู

เนื้อนุ่มๆที่ยิ่งเคี้ยวก็ยิ่งกระจายความชุ่มฉ่ำของมันออกมา ผสมเข้ากับรสเปรี้ยวอมหวานของซอส ทำให้มันอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ

พอชอว์นลองชิมเนื้อข้อเข่าใน ราบาด้า ดูก็ต้องประหลาดใจในความนุ่มของมันที่ละลายในปากได้โดยที่มี่ต้องเคี้ยว

ฟรานซ์ ลองตัก เฟยโจอาด้าเข้าปาก แล้วพบว่า เหมือนกันกับราบาด้า ที่เนื้อของมันถูกปรุงจนนุ่มละลายในปาก แม้แต่ถั่วดำเองก็นุ่มไม่แพ้กัน

แต่ด้วยเหตผลบางอย่างมันมีรสชาติที่คุ้นเคยเหมือนกับอาหารที่นีน่าทำ และเนื่องจากเขาเป็นห่วงนีน่า แม้ว่าหารจะอร่อยมากก็ตาม แต่พอยิ่งกินมันเข้าไปกลับยิ่งทำให้สีหน้าของเขาดูมืดมนลงเรื่อยๆ

[ท่าน ฟรานซ์คะ รสชาติมันไม่ถูกปากเหรอคะ? ]

เมื่อโซลาริสสังเกตเห็นสีหน้าของ ฟรานซ์ จึงเข้าไปทัก แต่เขากลับส่ายหน้าอย่างจริงจัง

“อร่อยนะ แต่ว่า ผมอยากให้คุณแม่ได้มากินด้วยเหมือนกันน่ะ”

พอได้ยิน ฟรานซ์พูดออกมาอย่าหดหู่ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เงียบลง

[อดทนรออีกเพียง12วันเท่านั้นเองค่ะ รูดี้จะต้องรักษาเธอได้อย่างแน่นอน พอถึงตอนนั้นเราก็มาต้อนรับเธออย่างร่าเริงกันเถอะค่ะ]

“อืม ขอบคุณนะ”

เมื่อ โหมดฮารุโกะซังของโซลาริสทำงาน เธอก็เข้าไปโอ๋ ฟรานซ์ทันที

ชอว์นที่นั่งดูอยู่ก็พูดเบากับโดมินิคที่นั่งอยู่ข้างๆเขา

“นี่ พอคุณโซลาริสยิ้มออกมาก็ดูสวยขึ้นเยอะเลยเนอะ”

“…นีเจ้า อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักนางเข้าน่ะ?”

“…..อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้”

โดมินิค ตกตะลึงกับคำตอบของ ชอว์น

“ถึงเจ้าจะเป็นที่นิยมมาจนถึงตอนนี้เพราะหน้าตาดีก็เถอะ แต่นางไม่ใช่คนประเภทที่ว่าจะมาสนใจเพราะหน้าตาหรอกนะ”

“อันที่จริงข้าก็คิดแบบนั้นอยู่เหมือนกันแหละ เลยกลุ้มใจอยู่เนี่ย”

“ก็นะ พยายามเข้าล่ะ แต่ข้าไม่ช่วยหรอกนะเออ”

“ใจร้ายชะมัด…..เล่นปฏิเสธกันก่อนจะได้ขอซะอีก”

ชอว์นหน้ามุ่ย แต่โดมินิคกลับหัวเราะแล้วยักไหล่

“ฉันขอเติม Caipirinha อีกแก้วสิ”

นาโอมิสั่งเพิ่มอีกแก้ว

“สำหรับข้านี่มันหวานเกินไปหน่อย ขอเป็น Caipirinha แบบผสมน้ำมาให้ข้าที”

คาร์ลที่ไม่ชอบของหวานสั่งแบบผสมน้ำแทน

“ถึงจะชอบรสชาติของมันก็เหอะ แต่ แอลกอฮอล์มันแรงเกินไปหน่อยนะ”

[ถ้าอย่างนั้นจะเอาเป็นแบบผสมน้ำครึ่งต่อครึ่งดูไหมคะ?]

“แบบนั้นแหละ ฝากด้วยล่ะ”

โดมินิคลองสั่งตามที่โซลาริสแนะนำดู

“ถ้างั้นข้าขอแบบผสมโซดาเหมือนที่ ฟรานซ์ดื่ม แทนน้ำละกัน”

สุดท้ายแล้วชอว์นก็สั่ง Caipirinha ผสมโซดา

“รูดี้คุง เธอไม่ดื่มเหรอ?”

“อีกเดียวเราจะเริ่มกินเครื่องในกวางกันเดส เพราะงั้นเลยดื่มแบบค่อยเป็นค่อยไปเดล”

รูดี้ตอบคำถามของ ฟรานซ์ แบบเงียบๆ

เขาวางแผนไว้ว่าจะมอมเหล้าทุกคนให้เมาและกินเครื่องในกวางให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จึงไม่ได้รีบร้อนนัก

โซลาริสที่ไม่จำเป็นต้องกินอะไรเพียงแค่ทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟให้พวกเขา และแล้ว อาหารมากมายบนจานก็ค่อยๆหมดลงไปทีละอย่าง

และแล้วก็เหลือเพียงแค่นักดื่มคอทองแดงอย่างนาโอมิ และ คาร์ล ที่คอแข็งไม่แพ้กัน ส่วนชอว์นนั้นเมาร่วงไปคนแรก ตามด้วย โดมินิค ที่พูดว่า ข้าดื่มไม่ไหวแล้ว ก่อนจะฟุบลงไปบนโต๊ะ

“เอาล่ะ มากินเครื่องในกวางกันเลยเดส”

“….รูดี้ นี่เธอวางแผนจะมอมเหล้าสองคนนั้นใช่ไหมน่ะ?”

นาโอมิจ้องเขาด้วยสายตาเอือมละอา ส่วนรูดี้ก็ยื่นมือออกไปแล้วทำท่าชูนิ้วโป้งลงใส่พวกโดมินิคและชอว์นที่เมาฟุบอยู่บนโต๊ะ

“ทั้งสองคนที่ลืมเรื่องเครื่องในแล้วรีบดื่มจนเมาไปก่อนน่ะโง่เองแหละ เดส”

พอว่าแบบนั้นเขาก็ชวนคนที่ยังไม่เมาร่วงไปก่อนออกไปที่ระเบียงบ้าน

 

 

 

*(TLnote:   ดึกแล้ว ได้เวลาเรียกน้ำย่อย  ᕕ( ᐛ )ᕗ )