ตอนที่ 58 เนื้อบ่ม

*(TLnote: เนื้อบ่ม (Aged meat)คือวิธีการ ถนอมอาหารชนิดหนึ่ง โดยการตากเนื้อทิ้งไว่ในสถานที่ ที่มีอากาศถ่ายเท แห้ง และอุณหภูมิต่ำ เพื่อให้โปรตีนในเนื้อสัตว์คลายตัวลง ผลที่ได้คือ จะทำให้ผิวนอกของเนื้อที่ตากไว้ แห้งลง และแข็งเหมือนเปลือกไม้(ปาดทิ้งทีหลัง) แต่ด้านในจะนุ่มนิ่ม ไม่เหนียว และมีรสชาติเข้มข้นขึ้นยิ่งกว่าเดิมมาก dry aged meat เสต็ก ที่ขายกันในร้านอาหารจะมีราคาสูงกว่ามากเมื่อเทียบกับเสต็ก เนื้อปรกติ)

 

 

เมื่อรูดี้เข้าบ้านไปตามนาโอมิก็พบว่าเธอกำลังนั่งคุยอยู่กับนี่น่า

“ชิโชว พวกคาร์ลจับกวางตัวใหญ่เบ่อเริ่มมาได้ด้วยล่ะเดส”

“หืม งั้นเหรอ แล้วมีอะไรเหรอ?”

“เพราะเราจะบ่มเนื้อมัน เวทมนต์ของชิโชวเลยจำเป็น เดส”

“ถึงจะไม่แน่ใจว่าบ่มเนื้อมันยังไง แต่เธออยากให้ฉันไปช่วยใช่ไหม?”

“อย่างที่ว่าแหละเดส”

นาโอมิพยักหน้าตกลง และในตอนที่เธอกำลังลุกจากที่นั่ง นีน่าก็กล่าวออกมา

“นี่ รูดี้คุง”

“อะไรเหรอเดส?”

“รูดี้คุงไม่กลัวนาโอมิเหรอ?”

“ไหงอยู่ๆถึงถามเรื่องแปลกๆล่ะเดส”

“โทษทีนะ แต่ฉันอยากรู้น่ะ”

นาโอมิเองก็อยากจะรู้คำตอบของรุดี้เหมือนกันจึงไม่พยายามที่จะหยุดนีน่า

“ชิโชวก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนี่เดส”

“ไม่กลัวเวทมนต์ของนาโอมิเหรอ?”

“ทำไมผมถึงต้องกลัวเวทมนต์ของชิโชวล่ะเดส ตอนที่ชิโชวใช้เวทมนต์จัดการศัตรูมัน ก็ดูตู้มต้าม เท่สุดๆไปเลยนะ เดส”

พอได้ยินแบบนั้น นีน่าก็ทำหน้าฉงนไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะระเบิดหัวเราะออกมา

“อาฮาฮาฮา แค่กๆๆ”

“นีน่า เป็นอะไรหรือเปล่า?”

พอเห็นนีน่าเริ่มไอออกมานาโอมิก็ร้องเรียกอย่างแตกตื่น

“แค่กๆ โทษที่ ดูเหมือนฉันจะหัวเราะมากไปหน่อย”

“อย่าฝืนสังขารเลยเดส”

“ก็เธอเป็นคนทำให้หัวเราะไม่ใช่เรอะ”

พอว่าแบบนั้นนาโอมิก็ดีดหน้าผากของเขา

“โอ้ย! ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ขำสักหน่อยนี่นา ไร้เหตุผลเกินไปแล้วเดส”

“ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกคาร์ลกำลังรออยู่ไม่ใช่เหรอ รีบไปกันเถอะ”

“มันก็จริงเดส”

“ถ้างั้นก็ นีน่า ไว้เดี๋ยวจะกลับมาเยี่ยมอีกทีนะ”

“จ้า ไปดีมาดีนะ”

ว่าแล้วทั้งสองคนก็ออกไปจากห้อง

ที่นาโอมิกลายเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมาขนาดนั้นน่าจะเป็นเพราะรุดี้นั่นแหละนะ

ระหว่างที่คิดแบบนั้น นีน่าก็ทิ้งตัวจมลงไปบนเตียง และหลับตาลง

……………………………………………………………………………….

“อืม….มันเป็นกวางที่ตัวใหญ่เอาเรื่องเลยนะเนี่ย”

พอทั้งสองคนออกมาข้างนอกนาโอมิก็พึมพำออกมาหลังจากที่เห็นกวางที่พวกเขาแขวนเอาไว้เพื่อแยกชิ้นส่วน

พอคาร์ลได้ยินเสียงเธอก็ทักขึ้นมา

“อะ นาราคุมาแล้วเหรอ เกือบจะเสร็จแล้วล่ะ รอเดี๋ยวนะ”

“ค่อยๆทำไปก็ได้ไม่ต้องเร่งหรอก แต่ว่าพวกเจ้าเนี่ย ตัวชุ่มทั้งกลิ่นเหงื่อทั้งกลิ่นคาวเลือดเหม็นเป็นบ้าเลย เสร็จแล้วก็พากันไปอาบน้ำด้วยล่ะ”

รูดี้หันไปมองนาโอมิอย่างตกตะลึงพอได้ยินแบบนั้นพลางคิดไปว่า ชิโชว คนอย่างคุณเนี่ยนะจะมาบ่นเรื่องนั้นน่ะ!!

“ไอ้เจ้าอุปกรเวทย์ที่ผลิตน้ำร้อนออกมาได้ทันทีที่สะดวกเป็นบ้าเลยเนอะ”

“อุ อืม”

พอคาร์ลว่าแบบนั้น นาโอมิก็พยักหน้ารับเงียบๆ

อันที่จริงแล้วน้ำเหล่านั้นถูกกรองมาจากถังเก็บน้ำที่อยู่ห่างออกไปจากตัวบ้านเล็กน้อย ส่งเข้าไปตามท่อแล้วเข้าหม้อต้มไฟฟ้า ที่อยู่ในชั้นไต้ดิน ก่อนจะถูกส่งเข้าไปในตัวบ้าน แต่เนื่องจากมันเป็นความลับต่อครอบครัวของคาร์ล พวกเขาเลยอ้างว่ามันเป็นอุปกรเวทมนต์

“คุณพ่อ เราถลกหนังมันเสร็จแล้วล่ะ”

“ทำได้ดีมาก…เอาล่ะ รูดี้คุง พอถลกหนังเสร็จแล้วเราต้องทำยังไงต่อล่ะ?”

คาร์ลหันไปขอคำแนะนำจากรูดี้

“ได้ทิ้งเครื่องในไปหมดเลยหรือเปล่าเดส?”

“ก็ถ้าเราไม่ได้เอาเครื่องในออกตัวมันก็จะอุ่นอยู่แล้วเริ่มเน่าไงล่ะ แต่ตับกับหัวใจมันอร่อยดีถ้าเอามาย่างกิน ก็เลยเก็บเอาไว้ด้วยล่ะนะ”

“เครื่องในกับเหล้ามันเข้ากันได้ดีเลยล่ะเดส!”

“โอ๊ะ รูดี้คุงก็เข้าใจเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ!”

พอได้ยินรูดี้ว่าแบบนั้นคาร์ลก็หัวเราะออกมา

“ลิ้นกับเนื้อแก้มเองก็แจ่มแมวไม่แพ้กันเลยแหละเดส”

“ลิ้นเหรอ? ข้ายังไม่เคยลองกินดูเลยนะ”

“ฉันเองก็ยังไม่ได้ลองเหมือนกัน มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?”

นาโอมิที่ยืนฟังพวกเขาอยู่ก็เกิดสนใจขึ้นมาจึงเข้ามาร่วมวง

“ลิ้นกวางมันมีความมัน และสัมผัสที่กรอบเด้งมากกว่าลิ้นของหมูหรือวัว มันอร่อยมากเลยล่ะเดส”

“ถ้างั้นวันนี้เราเอาเครื่องใน ลิ้นกับเนื้อแก้มมาทำอะไรกินกันดีไหม?”

พอได้ยินคาร์ลว่าแบบนั้น นาโอมิก็หันไปจ้องเขาอย่างเอือมๆ

“ใช่ว่าเจ้าบอกว่าจะงดดื่มจนกว่า นีน่าจะหาดดีไม่ใช่เรอะ?”

“ถ้างั้นพวกเจ้าทั้งสองคนก็อย่าเอาแต่ดื่มล่อหน้าข้าอย่างที่ผ่านมาทุกๆคืนจะได้ไหมล่ะ!”

เพราะว่าคาร์ลเป็นคนที่มาขอความช่วยเหลือจึงได้อดทนนั่งดูนาโอมิกับรูดี้ก๊งเหล้ากันอย่างสนุกสนานต่อหน้าเขาอย่างเงียบๆทุกคืน

ทว่าเมื่อเห็นนาโอมิกระดกเหล้าปริศนาที่เขาไม่เคยลองมาก่อนอย่างเอร็ดอร่อย มันทำให้เขาคิดไปว่า แม่แต่ในกลุ่มที่สนิทกันมันก็น่าจะเกรงใจกันบ้างไม่ใช่เรอะ แบบนี้มันเกินไปแล้ว และแล้วความอดทนของเขาก็มาถึงขีดจำกัดในที่สุด

พอได้ยินคาร์ลว่าแบบนั้น นาโอมิกับรูดี้ก็เริ่มรู้สึกตัวว่าแกล้งเขาหนักไปหน่อย

……………………………………………………………………….

 

นาโอมิจึเข้าไปคุยกับรูดี้ที่ ที่ยืนอยู่ข้างกวางที่ถูกแร่เนื้อแก้มกับลิ้นออกไปแล้ว

“แค่ทำให้เนื้อเย็นลงจนเกือบจะแช่แข็งแล้วเป่ามันด้วยลมก็พอสินะ”

“ใช่แล้วเดส เห็นชอว์นบอกไว้ว่า ต่อให้เป็นชิโชวเองก็ทำไม่ไหวด้วยล่ะเดส”

“ไม่ได้พูดถึงขนาดนั้นสักหน่อย!! ท่านนาราคุ ผมไม่ได้พูดถึงขนาดนั้นเลยนะครับ!”

ชอว์นที่ยืนฟังอยู่ข้างๆตะโกนแย้งออกมาพลางส่ายหัวปฏิเสธอย่างตื่นตระหนก

“……ก็พูดอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

“มันเป็นแค่การพูดเปรยๆต่างหากล่ะ”

“ก็นะ ช่างมันเหอะ แต่มันก็จริงที่แช่เย็นมันตรงๆแล้วก็เป่าลมใส่มันไปพร้อมๆกันจะกินมานาเยอะมาก เพราะงั้นชอว์นก็ไม่ได้พูดผิดไปซะทีเดียว”

พอได้ยินแบบนั้นชอว์นก็พยักหน้าอย่าจริงจัง

“แต่ว่าถ้าเราสร้างกำแพงดินล้อมมันเอาไว้ แล้วสร้างอุปกรที่จะลดอุณหภูมิมันจากด้านใน แล้วค่อยเป่าลมเขข้าไป เม่านี้มันก็จะไม่กินมานาสักเท่าไหร่แล้ว….ประมาณนี้ละมั้ง”

นาโอมิพูดไปพลางร่ายเวทย์ไปด้วย

ไม่นานนักก็มีกำแพงดินโผล่ขึ้นมาล้อมกวางที่พวกเขาแขวนไว้ ส่วนด้านล่างของมันก็มีการเปลี่ยนรูปร่างเป็นใบพัดยื่นขึ้นมาจากพื้น นอกจากนั้นส่วนด้านในของกำแพงดินก็ถูกแช่เย็นจนมีก้อนน้ำแข็งเกาะอยู่รอบๆเพื่อลดอุณหภูมิของมันลง

“โอ้ว—–!”

ด้านหลังของรูดี้ที่กำลังตื่นเต้น ชอว์นที่ทึ่งไปกับเวทมนต์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนนั้นนั้นถึงกับอ้าปากค้าง

“ทีนี้พอเราปิดผนัง แล้วหมุนใบพัด ข้างในมันก็จะเย็นลงแต่ก็ไม่ถึงกับแช่แข็ง แค่นี้ก็น่าจะไม่มีปัญหาแล้วล่ะ”

“สมกับเป็น ชิโชว นี่มันสมบูรณ์แบบไปเลยเดส”

“อื้ม”

พอถูกรูดี้ ลูกศิษย์หัวแก้วหัวแหวนของเธอชมเข้า นาโอมิก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

หลังจากสร้างกำแพงดินปิดส่วนด้านหน้าที่เปิดโชว์ไว้ก่อนหน้านี้  ห้องบ่มเนื้อก็เสร็จสมบูรณ์

“ถ้าอย่างนั้น ชิโชว ไหนๆเราก็มีโอกาสทั้งทีวันนี้มาทำอาหารจานเนื้อกันเถอะเดส”

“โอ้ แบบนั้นก็ดีนะ เอาเป็นอาหารอาหรับแบบที่เรากินกันก่อนหน้านี้ไหม? มันอร่อยเป็นบ้าเลยล่ะ ”

รูดี้ชูนิ้วชี้ขึ้นมาแล้วส่ายมันไปมาช้าๆ

“โน~  โน~  เมื่อพูดถึงจานเนื้อ มันก็ต้อง ชูราสโค่   มันเป็นอาหารบราซิล เดส”

“อืม จะตั้งตารอเลยล่ะ”

“ทำท้องให้ว่างรอได้เลยเดส!”

พอว่าแบบนั้นรูดี้ก็วิ่งไปที่บ้าน แต่ก็หยุดกลางทางแล้วหันกลับมา

“เกือบลืมไปเลยเดส ผมขอเอาเจ้าพวกนี้ไปละนะเดส”

ว่าแล้วเขาก็คว้าเอาหัวใจกับตับกวางไปจากคาร์ล แล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน

“นี่ นาราคุ”

คาร์ลอึ้งไปกับพฤติกรรมของรูดี้ แต่พอตั้งสติได้เขาก็หันไปถามนาโอมิ

“มีอะไรรึ?”

“รูดี้คุงน่ะปรกติจะเป็นแบบนั้นอยู่ตลอดเลยรึ?”

พอได้ยินแบบนั้นนาโอมิก็เอามือลูบคางตัวเองใช้ความคิด

“ก็นะ…ปรกติก็เป็นแบบนั้นแหละ”

“ฮะๆๆ เบบนั้นก็เป็นการใช้ชีวิตที่น่าสนุกดีนะ”

“……ก็คงงั้นแหละนะ”

พอได้ยินคาร์ลหัวเราะออกมา นาโอมิ ที่กำลังอารมณ์ดีก็พลอยยิ้มออกมาด้วยอีกคน

 

(TL note::  ┬┴┬┴┤ω・)     ฮั่นแน่~~ ยังหรอก ยังต้องรอตอนต่อไป       เอาสเต็กเนื้อกวางไปดูก่อนละกันนะ   )