ตอนที่38 ใครล่ะนั่น?

 

คาร์ล และ ฟรานซ์ เดินตามแสงนำทาง ตัดผ่านป่าแล้วออกมายังจัตุรัสที่เปิดโล่ง

พื้นที่ในจัตุรัสนั้นถูกจัดการให้ราบดล่งปราศจากพืชพรรณไดๆ และต่อหน้าของเขาก็พบกับบ้านขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างด้วยท่อนซุงตั้งอยู่ ข้างบ้านนั้นก็ยังมีสวนขนาดเล็กอยู่อีกด้วย

“บ้านหลังเบ้อเริ่มในป่าแบบนี้เนี่ยนะ?”

“แถวนี้ก็ไม่มีใครอาศัยอยู่ด้วยสิ หรือว่าเธอจะสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวคนเดียวเลยเหรอ”

ท่ามกลางป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรแบบนี้ เธอสร้างของแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไงกัน? 

ระหว่างที่พวกเขามุ่งห้าไปที่ตัวบ้านอย่างระมัดระวัง ประตูหน้าของมันก็เปิดออก และนาโอมิก็เดินออกมา

“ใครล่ะเนี่ย?”

“….เจ้านั่นแหละใครกัน?”

พอนาโอมิมองลงไปแล้วลองทักพวกเขาดู คาร์ลก็ถามกลับมาเพราะไม่รู้ว่านาโอมิคือใครกันแน่

“….หืม? เดี๋ยวนะ รู้สึกว่าฉันเคยเห็นเจ้าเครารกๆแบบนั้นที่ไหนมาก่อนเลย…อ๋อ จำได้ละ แกชื่อว่า คาร์ลใช่ไหม?”

พอนาโอมิมองหน้าของคาร์ลดีๆแล้วแล้วก็ทำให้นึกออกว่าเขาเป็นคนที่เคยทำงานร่วมกับเธอมาก่อน

“ก็ใช่แหละ เพราะงั้นถึงได้ถามไงว่าเจ้าคือใครกันน่ะ?”

แต่ทว่าคาร์ลกลับยังจำนาโอมิไม่ได้จึงเริ่มขมวดคิ้ว

“อ้า…จริงด้วย ลืมไปซะสนิทเลย”

นาโอมิลืมไปว่ารอยแผลไฟไหม้บนหน้าขอเธอได้หายไปแล้ว เธอจึงดึงผมมาปิดใบหน้าด้านซ้ายของเธอ

นั่นจึงทำให้คาร์ลนึกขึ้นมาได้ทันที่ว่านี่คือนาโอมิ

“ถ้าแบบนี้ล่ะรู้หรือยังว่าใคร?”

“เจ้า…นาราคุ เหรอ!!”

คาร์ลแปลกใจเมื่อเห็นหน้าของนาโอมิ ด้านหลังของเขา ฟรานซ์นั้นตะลึงไปกับความงามของเธอและชุดที่เธอสวมจน อ้าปากค้างออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“ฉันไม่ได้ต้องการชื่อเล่นแบบนั้นสักหน่อย”

“เรื่องนั้นจะยังก็ช่างเถอะ ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับแผลไฟไหม้บนหน้าของเจ้าล่ะ?”

นาโอมิดูจะไม่พอใจที่ถูกเรียกด้วยชื่อที่เกลียด แต่คาร์ลที่กำลังแปลกใจกลับถามต่อไปโดยไม่ใส่ใจ

“เห็นแล้วก็ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ก็รักษาไปแล้วไง”

“…..นี่คงไม่ใช่ภาพลวงตาอันเลื่องชื่อของเจ้าสินะ”

“ไม่ใช่ย่ะ”

“งั้นเองเหรอ…ตกใจเลยนะเนี่ย ถ้าไม่ใช่เพราะแผลไฟไหม้ละก็ เจ้านี่ก็เป็นคนที่สวยอย่างไม่น่าเชื่อไปเลยไม่ใช่เหรอ?”

“ถึงจะมาชมกันไป ฉันก็ไม่มีอะไรจะให้หรอกนะ จะว่าไปที่อยู่ข้างหลังนั้นลูกชายของแกเหรอ?”

“โอ้? ดูออกด้วยเหรอ?”

“ก็เพราะได้ฟังแกอวดเรื่องครอบครัวอันน่าภูมิใจจนหูชามาแล้วล่ะนะ”

แม้ว่ารูปลักษณ์ของ คาร์ลจะดูเถื่อนๆ แต่เอาจริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ทุ่มเทกับครอบครัวของตัวเองเอามากๆ และเขามันจะเอามันไปอวดให้คนอื่นฟังในวงเหล้าอยู่ตลอด และนาโอมิเองก็เป็นหนึ่งในเหยื่อของมัน

“นี่คือ ฟรานซ์ ลูกชายคนที่สามของข้าเอง ดูเหมือนข้าเลยใช่มะ ถึงจะยังเป็นนักผจญภัยมือใหม่อยู่ แต่มันมีพรสวรรค์ทางเวทมนต์ด้วย ดูแล้วท่าทางจะมีอนาคตไกลเลยแหละ”

“ยะ…ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ ฟรานซ์ ครับ”

คาร์ล ดัน ฟรานซ์ ออกมาด้านหน้าแล้วแนะนำตัวให้เขา ฟรานซ์นั้นลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะโค้งคำนับให้กับนาโอมิ

“โชคดีแล้วล่ะที่เธอไม่เหมือนคาร์ลน่ะ จะว่าไป วันนี้มีธุระอะไรเหรอ? ”

“ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านหน้าทางเข้าป่าเขาฝากจดหมายมาให้น่ะ นอกจากนั้นตอนนี้ นีน่ากำลังป่วยหนักอยู่แล้วข้าจำได้ว่าเจ้ามีความรู้เกี่ยวกับโรคมากกว่าหมอทั่วไปอยู่ใช่ไหม ขอร้องล่ะ ได้โปรดช่วยรักษา นีน่าที”

พอได้ยินคำขอของคาร์ล นาโอมิก็ขมวดคิ้ว 

นีน่า เหรอ…ฉันเองก็ติดค้างเธออยู่หลายๆเรื่องด้วยสิ

เอาจริงๆแล้วฉันก็ไม่อยากจะให้ใครเข้าไปเห็นในบ้านก็เถอะ แต่ นีน่า เมียของคาร์ลนั้นเป็นหนึ่งในบรรดาเพื่อนเพียงไม่กี่คนที่ ปฏิบัติต่อนาโอมิอย่างอ่อนโยนในขณะที่คนอื่นๆหลีกเลี่ยงเธอเพราะแผลไฟไหม้บนใบหน้า

นอกจากนั้นนาโอมิเองก็เคยติดหนี้บุญคุณกับเธอ ในตอนที่ยังเป็นนักผจญภัยอยู่อีกด้วย ดังนั้นเธอจึงอยากที่จะช่วย นีน่าให้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้

“เข้าใจละ ถ้าเพื่อ นีน่า ละก็มันก็ช่วยไม่ได้ละนะ ก่อนอื่นเลยฉันอยากจะฟังเกี่ยวกับอาการของเธอก่อน เข้าไปในบ้านเลย เดี๋ยวฉันจะชงชาให้ ”

พอบอกทั้งสองคนแบบนั้นนาโอมิก็เริ่มเดินเข้าไปในบ้าน

“โทษทีนะ ช่วยได้มากเลย  เอ้า ฟรานซ์ เราก็เข้าไปกันเถอะ”

“อื…อืม”

เมื่อพวกเขาตามนาโอมิเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็เริ่มมองไปรอบๆแล้วก็ต้องประหลาดใจไปกับความกว้างของมัน

อย่าเอาแต่จ้องเข้าไปในบ้านของคนอื่นแบบนั้นสิ มันเสียมารยาทนะ

พอนาโอมิบ่นแบบนั้น คาร์ลก็หันไปจ้องเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง

“นาราคุ นี่มันบ้านสุดหรูที่ตกแต่งด้วยของแต่บ้านอันหรูหราทั้งๆที่ตั้งอยู่กลางป่าที่ไม่มีใครอยู่เลยสักคนนะ  จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไง!”

พอได้ยินคาร์ลตอบกลับมาแบบนั้น นาโอมิก็นึกถึงความรู้สึกของตัวเองในตอนที่เธอเข้ามาในบ้านหลังนี้เป็นครั้งแรกขึ้นมาได้

“อย่ามาโวยวายในบ้านของคนอื่นสิ แล้วก็อย่ามามัวยืนเตร็ดเตร่อยู่รอบๆด้วย ไปนั่งรอบนโซฟานู่นไป”

นาโอมิคะยั้นคะยอให้พวกเขาไปนั่งบนโซฟา

ทันได้นั้น สปริงในโซฟาก็แผลงฤทธิ์ออกมาแล้วทำให้พวกเขาตกใจอีกครั้งไปกับความยืดหยุ่นของมัน

ตอนที่ ฟรานซ์ได้ยินว่าเขากำลังจะได้ไปพบกับแม่มดแห่งขุมนรกเขานั้นก็รู้สึกสนใจขึ้นมาแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกกลัวไปด้วย

ข่าวลือเกี่ยวกับนาโอมิที่เขาได้ยินมาจนถึงตอนนี้นั้น ระบุว่าเธอเป็นแม่มดที่มีใบหน้าอันน่ารังเกียจที่ครึ่งหนึ่งถูกเผาออกไป และเธอยังชื่นชอบการฆ่าเป็นที่สุด เธอเข่นฆ่าคนไปนับพันอย่างไร้ความปราณี  เธอควบคุมสัตว์อสูรเป็นจำนวนมาก และยังว่ากันว่าเธอนั้นมีนิสัยที่ดุร้ายและโหดเหี้ยม ถึงขนาดที่ว่าถ้ามีใครกล้าไปท้าทายเธอเข้าล่ะก็ คนพวกนั้นถูกเธอสังหารอย่าแน่นอน

แต่ทว่าพอได้มาพบกับเธอเข้าจริงๆ เข้ากลับพบว่าเธอไม่ได้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าเลยแม้แต่น้อย กลับกันเธอดูจะเป็นคนประเภทโฉมงามผู้ฉลาดหลักแหลม นอกจากนั้นชุดที่เธอสวมมันยังดูเย้ายวนแบบแปลกๆอีกด้วย แม้ว่าเธอจะออกอาการไม่พอใจเล็กน้อยตอนที่พูดคุยกับพ่อของเขา นาโอมินั้นกลับดูเหมือนผู้หญิงปรกติทั่วไป และเขาก็ไม่สามารถที่จะจินตนาการได้ว่าเธอจะมีนิสัยอันโหดเหี้ยมอยู่เลย

 

เอาจริงๆแล้ว นาโอมินั้นไม่ได้อารมเสียแต่อย่างได เธอเพียงแค่กังวลเกี่ยวกับเรื่องของบ้าน และความลับของรูดี้จะรั่วไหลเท่านั้น

 

หลังจากที่นาโอมิรับจดหมายของผู้ใหญ่บ้านมาจากคาร์ล เธอก็นั่งไขว่ห้างและปรับท่าทางเล็กน้อย ในตอนนั้นเองช่องผ่าข้างของกระโปรงก็เปิดออกมาเล็กน้อย เผยให้เห็นต้นขาของเธอออกมาครู่หนึ่ง

เมื่อพูดถึงกางเกงในของผู้หญิงบนดาวดวงนี้นั้น แบบที่เป็นที่นิยมกันมันจะเป็นประเภทที่ครอบคลุมไปจนถึงกลางน่อง

 

จะดูไม่ได้นะ!!

ฟรานซ์ ผู้ซังกำลังอยู่ระหว่างเข้าสู่วัยรุ่นนั้นได้มาเห็นต้นขาสุดเย้ายวนของนาโอมิ ทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เขาจึงรีบเบือนสายตามองไปที่อื่นทันที

ในจังหวะที่เขาเบือนหน้าหนีนั้นเอง เขาก็ได้สบตาเข้ากับ สายตาของรูดี้และโซลาริส ที่โผล่หน้าออกมาจากด้านหลังของเคาน์เตอร์ในครัวเพียงแค่ครึ่งเดียว

“……ใครละนั่น?”

เมื่อพวกเขาถูก ฟรานซ์ สังเกตเห็นก็รีบพากันหลบทันที่ แต่พอถูกเจอเข้ามันก็สายไปแล้ว

“………หืม?”

พอนาโอมิใด้ยินเสียงของ ฟรานซ์ เธอก็มองตามแนวสายตาของเขาไป แล้วก็ได้ยินเสียงกระซิบของรูดี้และโซลาริสดังมาจากหลังเคาน์เตอร์ในครัว

“ถูกพบเข้าซะแล้ว เดส”

[เพราะอย่างนี้ดิฉันถึงได้บอกว่าไปหลบในชั้นไต้ดินจะดีกว่าไงล่ะคะ]

“ก็มันอยากรู้นี่นา ช่วยไม่ได้ เดส”

[แต่ถ้าพวกเราถูกตรวจพบเข้ามันจะเป็นปัญหาใหญ่เอานะคะ]

“อันที่จริงมันก็เป็นความผิดของชิโชวที่ปล่อยให้พวกเขาเข้ามานั้นแหละ เดส”

เสียงของพวกเขาดังขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุด นอกจากนาโอมิ และ ฟรานซ์ แล้ว แม้แต่คาร์ลเองก็ได้ยินเหมือนกัน

“นี่ นาราคุ สองคนนั้นใครเหรอ?”

นาโอมิไม่ได้ตอบคำถามของคาร์ล เธอเพียงแค่เอามือกุมหัวแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

 

 

*(TLnote:   ต้งแต่วันที่16 เดือนนี้ ยาวไปถึงวันที่12 เดือนหน้า ก็จะต้องไปวิ่งควายทำเควสกิจกรรม(อีกแล้ว)   เพราะงั้นอาจจะหายไปสักพัก หรือไม่ก็อัพช้าเอามากๆเลยแหละ)