ตอนที่36 รู้สึกเหมือนเป็นตัวตลก

ผ่านไปได้1เดือนหลังจากที่พวกเขาสร้างบ้านหลังใหม่เสร็จ

ฤดูการเองก็ได้เปลี่ยนจากฤดูใบไม้ผลิเข้าสู่ฤดูร้อน โดยที่แสงแดดส่องลอดผ่านใบไม้อ่อนสีสดใสลงมา

ในแสงแดดยามเข้านี้ นาโอมินั้นนั่งพิงเก้าอี้เอนตัวที่ตั่งอยู่บนระเบียงของบ้าน จิบกาแฟไปพลางทอดสายตาดูทิวทัศข้างหน้าของเธอ

ด้านหน้าของเธอนั้น รูดี้กับโซลาริสกำลังฝึกการต่อสู้ด้วยดาบไม้กันอยู่

นาโอมิเคยเห็นการต่อสู้ของรูดี้มาก่อน แต่ทว่าแม้แต่โซลาริสเองก็ดูจะแข็งแก่งกว่าทหารมากประสบการณ์เช่นกัน

ในช่วงเวลาที่เธอเคยใช้ชีวิตเป็นนักผจญภัย เธอเคยได้เห็นเหล่านักรบมามากมาย แต่พอได้มาเป็นโซลาริสประทะกับรูดี้ได้อย่างเท่าเทียมทั้งๆที่ยังใส่ชุดเครื่องแบบของเมดอยู่ทำให้นาโอมิเข้าใจได้เลยว่าโซลาริสเองก็มีความสามารถในการต่อสู้ที่สูงมากเช่นกัน

ทั้งรูดี้และโซลาริสต่างก็ได้รับการติดตั้งโปรแกรม ศิลปะการต่อสู้แบบผสมของจักรวรรดิแห่งดวงดาว เอาไว้ในสมองอิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขา ในเชิงเทคนิคแล้วการต่อสู้แล้วพวกเขาแข็งแกร่งกว่านักรบทั่วๆไปของดาวดวงนี้อยู่หลายขุม

แต่ทว่าพวกเขานั้นยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้จริงอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งหน้าตั้งตาฝึกฝนด้วยกันทุกวัน

“ทั้งๆที่เป็นแอนดรอยด์เลี้ยงเด็กแท้ๆ แต่พวกเธอนี่แข็งแกร่งเป็นบ้าเลย เดส”

รูดี้ปัดเบี่ยงวิถีดาบของโซลาริสแล้วบิดตัวเตะสวนกลับไป

[มันรวมอยู่ในคุณสมบัติค่ะ]

โซลาริสหมุนตัวหลบลูกเตะของเขาแล้วยิงสวนกลับไปด้วยฝ่ามือข้างซ้าย

รูดี้จึงเอียงหัวเพื่อหลบมันอีกครั้ง

ก่อนที่โซลาริสจะได้ดึงแขนกลับไปรูดี้ก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ เขาบิดตัวแล้วทุ่มเธอออกไปด้วยมือเพียงข้างเดียว

โซลาริสเองก็เดาได้ว่าเขาจะทุ่มเธอลงพื้นจึงได้บิดตัวกลางอากาศแล้วลงพื้นด้วยปลายเท้าราวกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

และก่อนที่รูดี้จะฟื้นความสมดุลของเขากลับมาได้เธอก็เอาปลายด้ามดาบเคาะไปที่หัวของเขา

รูดี้สัมผัสได้ถึงอันตรายจึงเร่งความเร็วของสมองเพื่อเข้าสู่ ”โซน” แล้ว ถอบหลังหลบออกไป

จากนั้นเขาก็จ้องไปยังโซลาริสแล้วตะโกนออกมา

“มันอันตรายนะ ถ้าผมโดนพวกแรงช้างอย่างเธอตีเข้าที่หัวละก็ ถึงตายได้เลยนะ เดส  ”

[ขออภัยค่ะ พอดีว่าเห็นใบหน้าที่ทำให้รู้สึกอยากจะชกขึ้นมา อยู่ใกล้ๆ ก็เลยเผลอตัวทำลงไป]

“อย่าบอกนะว่า เมื่อกี้เธอกำลังเล่นมุขอยู่เหรอ เดส?”

โซลาริสตอบคำถามด้วยการทำหน้าตาย

“มุกี้!!  ถ้าเมื่อกี้ตายขึ้นมาจริงๆละก็แย่เลยนะ ยกเลิกการฝึกสำหรับวันนี้ไว้แค่นี้แหละ เดส”

[ขอบคุณในความพยายามค่ะ]

ตรงกังกันข้ามกับรูดี้ที่กำลังโมโห โซลาริสที่ยั่วยุเขาพลางทำหน้าตายก็โค้งคำนับแล้วเดินกลับไปหานาโอมิที่กำลังดูการฝึกอยู่

[ต้องการจะรับเครื่องดื่มเพิ่มไหมคะ?]

นาโอมิส่ายหัวตอบเธอ

“ไม่ล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว จะว่าไป โซลาริสเองก็แข็งแกร่งจริงๆนะ”

[มันเป็นคุณสมบัติค่ะ]

โซลาริสโค้งคำนับเมื่อได้ยินคำชม แล้วรูดี้เดินตามมาทีหลังก็เริ่มคุยกับเธอ

“ชิโชว อรุณสวัสดิ์ เดส วันนี้ก็ยังดูดีเหมือนเคยเลย เดส”

“….ขอบใจ”

นาโอมิตอบรูดี้ด้วยใบหน้าที่แสดงออกมาให้เห็นว่าเธอกำลังเขินอายอยู่

นั่นเป็นเพราะชุดที่เธอสวมอยู่นั้นเป็นชุดที่โซลาริสทำขึ้นมาจากแบบที่เธอร่างไว้

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

ย้อนเวลากลับไป5วันหลังจากที่พวกเขาฉลองขึ้นบ้านใหม่

ระหว่างที่นาโอมิกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่เธอยังไม่คุ้นเคย โซลาริสที่กำลังหอบถุงห่อของใบใหญ่มาด้วยก็โผล่ออกมา

[นาโอมิ ชุดของคุณตัดเสร็จแล้วค่ะ]

“เอ๊? มันเสร็จแล้วจริงๆเหรอ?”

[แน่นอนค่ะ]

โซลาริสตอบนาโอมิที่กำลังแปลกใจอย่างสั้นๆ เธอวางถุงห่อลงบนโต๊ะแล้วเริ่มทำการแก้ปมที่มัดไว้ ภายในนั้นพวกเธอก็ได้เห็นกับชุดที่นาโอมิออกแบบไว้หลายชุดโผล่ออกม

“………………”

ระหว่างที่นาโอมิกำลังทึ่งไปกับมัน โซลาริสก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับชุดเหล่านั้น

[ดิฉันได้จัดทำ เสื้อนอกและกระโปรงอย่างละ10ชุด ผ้าคลุม2ตัว เสื้อเชิ้ตอีก20ตัว เนคไท5ชิ้น ถุงน่องเสริมแกร่งอีก20ชิ้นและนำรองเท้าบูทอีก5คู่มาจากสินค้าของยาน ไนกี้ ส่วนพวกชุดชั้นใน ในเมื่อเห็นว่ามันไม่มีในรายการ ดิฉันเลยทำ กางเกงในและ บรา มาด้วยอีก30ชุด ถ้าหากว่าคุณรู้สึกว่ามันยังไม่พอล่ะก็ กรุณาสั่งเพิ่มได้เลยค่ะ ]

นาโอมิฟังโซลาริส อธิบายด้วยสิหน้าไร้อารมณ์ และเมื่อเธอหยิบ บรา ขึ้นมาก็เอียงหัวด้วยความงุนงง

“นี่คือ บรา เหรอ?”

นาโอมิคุ้นเคยกับ บรา ที่เป็นเพียงแค่ผ้าที่เอามาพันหน้าอกไว้เพื่อป้องกันการหย่อนยาน แต่ทว่า บรา ที่เธอถืออยู่นั้นมันกลับมีโครงสร้างแบบสามมิติ

[ดิฉันได้ปรับขนาดของมันมาตามข้อมูลสัดส่วนของนาโอมิ เพราะฉะนั้น มันจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรค่ะ]

“แล้วเจ้านี่มันใส่ยังไงเหรอ?”

[…….ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะสอนวิธีให้ค่ะ]

หลังจากคำนึงถึงคำถามของนาโอมิอยู่พักหนึ่ง โซลาริสก็พาเธอไปยังห้องน้ำ

ผ่านไป15นาที หลังจากที่โซลาริสช่วยสวมชุดชั้นในให้เธอ นาโอมิก็ยืนทึ่งอยู่หน้ากระจก

“รู้สึกว่า หน้าอกของฉันมันดูใหญ่กว่าก่อนหน้าที่จะสวมมันเยอะเลยนะ”

[มันถูกออกแบบให้ดันเข้ามารวมกันค่ะ]

“นี่…กางเกงในพวกนี้มันจะไม่ดูว่ามีเนื้อผ้าน้อยไปหน่อยเหรอ?”

“ปรกติแล้วมันจะถูกปกปิดไว้ไม่ให้ถูกเห็น แต่พอถึงเวลาที่ถูกเห็นขึ้นมามันถูกออกแบบมาให้สร้างความประทับใจค่ะ”

“ความคิดสร้างสรรค์มันจะสูงไปไหน!”

และแล้วโซลาริสก็นำชุดที่เธอเตรียมมาสวมให้กับนาโอมิ

โซลาริสสนั้นได้นำข้อมูลสัดส่วนของนาโอที่เก็บมาจากตอนที่เธอได้รับบาดเจ็บมาใช้ทำการตัดชุดที่เข้ากับแบบร่างที่เธอวาดไว้อย่างแม่นยำ

ช่วงบนเป็นสูทแขนกุดบางๆสีดำที่แสดงรูปร่างของเธอออกมา มันแสดงส่วนช่องอกออกมาเล็กน้อย และด้านในนั้นก็เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว และเนคไทสีแดง

ช่วงล่างนั้นเป็นกระโปรงยาวสีดำที่มีช่องผ่าข้างไปตลอดแนวของมัน ทำให้สามารถมองเห็นบูทที่ยาวขึ้นเหนือเข่าของเธอได้

[รู้สึกว่าออกมาเป็นอย่างไรบ้างคะ?]

“…….รู้สึกเหมือนเป็นตัวตลกเลยล่ะ”

[ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรสินะคะ]

“แล้วไหงตอบมาแบบนั้นล่ะ?”

[กรุณาอย่าลืมที่จะกำจัดขนที่ไม่ต้องการออกด้วยนะคะ ไม่อย่างนั้นได้ดูเหมือนตัวตลกจริงๆแน่ๆค่ะ]

“อย่าเมินกันสิ”

[……มีอะไรที่ยังไม่พอใจอยู่หรือคะ?]

พอโซลาริสถามนาโอมิที่กำลังงอแง เธอก็ทำหน้ามุ่ย

“…..ถึงฉันจะไม่มีอะไรจะบ่นเรื่องของชุดก็เหอะ แต่ว่าไอ้นี้มัน….จะไม่ดูแตะตาเกินไปหน่อยเหรอ?”

[เพราะมีผ้าคลุมอยู่มันจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรค่ะ นอกจากนั้นไอ้ชุดที่ใส่ก่อนหน้านี้เองก็เด่นไม่แพ้กันแต่เป็นในแนวที่ทำให้ดูเหมือนยาจก น่ะค่ะ]

โซลาริสว่าแบบนั้นไปพลางกับหันไปดูที่ชุดคลุมสีเขียวที่นาโอมิที่เธอสวมมาก่อนหน้านี้

“มันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

[มันก็เข้ากันได้ดีกับการเล่นเป็นบทของแม่มดสติแตกดีอยู่นะคะ]

“…..ขนาดนั้นเลย”

ระหว่างที่นาโอมิกำลังหดหู่โซลาริสก็โค้งคำนับแล้วออกไปจากห้อง

พอนาโอมิกลับมาที่ห้องนั่งเล่นเธอก็เห็นรูดี้กำลังดื่มเครื่องดื่มโปรตีนสูงหลังจากออกกำลังกายอยู่ในครัว

“ชิโชว ชุดพวกนั้นมันอะไรกันเหรอ เดส?”

รูดี้ตาโตเมื่อเห็นนาโอมิในชุดใหม่

“โซลาริส ทำมาให้น่ะ มันไม่ดูแปลกไปหน่อยเหรอ?”

รูดี้ตอบคำถามของนาโอมิด้วยการส่ายหัวแล้วยกนิ้วโป้งให้

“มันเท่สุดๆไปเลยล่ะ เดส ว่าแต่มีอย่างอื่นอีกไหม เดส?”

“อันอื่น? จะว่าไปก็เห็นเธอทำออกมาหลายๆชุดอยู่หรอกแต่มันดันเป็นแบบเดียวกันหมดเลยน่ะสิ”

ได้ยินแบบนั้นรูดี้ก็ถอนหายใจและส่ายหัว

“โซลาริส ทำไม่เธอถึงได้ทำมันอยู่แค่แบบเดียวเนี่ย  จะหัวเข็งทำตามโค๊ดอย่างเดียวไปเพื่ออะไร เดส”

 

*(TLnote: มาถึงตรงนี้นาโอมิก็มีทั้งบ้าน เสื้อผ้าและอาหารแล้ว ก็จบบทนำไว้ตรงนี้แหละ บทต่อไปก็จะมีตัวละครใหม่ๆโผล่ออกมา แล้วก็เข้าสู่การเดินทางไปสู่หมูบ้านใกล้ๆ และเรื่องราวของคนรู้จักที่นาโอมิพูดถึงตอนต้นๆเรื่องนี้ก็จะทยอยโผล่มาด้วย)