ภารกิจคือการล่าเดมิ-วูลฟ์ 10 ตัว

เหตุผลที่ต้องล่าถึง 10 ตัวก็เพราะว่า “เขี้ยวเดมิ-วูลฟ์” ซึ่งเป็นไอเทมดรอประดับสูงสุดที่เดมิ-วูลฟ์อาจจะดรอปนั้น อาจจะไม่ได้ดรอปจากการล่าเพียงไม่กี่ตัว

อ้างอิงจากสารานุกรมมอนสเตอร์รอบเมืองใหญ่อาริสโทราส มอนสเตอร์กินเนื้ออย่างเดมิ-วูลฟ์มีลักษณะเด่นคือพวกมันจะล่าเป็นฝูง และมีทั้งตัวสีเทาและตัวสีดำ ตัวสีเทาคือตัวเมีย และตัวสีดำคือตัวผู้ หากมัวแต่สนใจแต่พวกตัวสีเทาในเวลากลางคืน ก็อาจจะไม่ทันสังเกตเห็นพวกตัวสีดำที่เข้าจู่โจมจากด้านหลัง พวกมันคือนักล่าแห่งป่าที่ยอดเยี่ยม

หน่วยที่ 21 เดินทางเข้าป่า

คนที่เดินนำหน้าคือเคียวโกะ นักธนูที่มีสายตาดี

ตามมาด้วยนักเวทเคทเทิล และนักบวชบาร์บาร่า  ส่วนท้ายสุดคือนักดาบโชกิจิ และชูทาโร่ 

“ชูทาโร่ นายก็ใช้ดาบเหมือนกันเหรอ!?”

“อืม ก็ผมเคยเป็นนักดาบมาก่อนนี่นา”

“เอ๋? จริงเหรอ?”

“อืม นักดาบเลเวล 31 เลยนะ!”

“จริงดิ? สุดยอดเลยไม่ใช่เหรอเนี่ย?”

ทั้งสองเดินไปพลางจับด้ามดาบที่เอว เคทเทิลที่เดินนำหน้าก็บ่นกับโชกิจิว่า “จริงๆ เลยนะ ไม่ได้ฟังอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย”

“ข้างหน้า 11 นาฬิกา, 2 นาฬิกา!”

ทุกคนตอบสนองต่อคำพูดของเคียวโกะอย่างรวดเร็ว แม้แต่โชกิจิและเคทเทิลที่เมื่อครู่ยังทำตัวสบายๆ ก็ยังเพิ่มความระมัดระวังสูงสุดในป่าที่ต่ำกว่าระดับความเหมาะสมของพวกเขามาก

(แตกต่างจากปาร์ตี้ครั้งก่อนยังไงก็ไม่รู้…)

ชูทาโร่ก็ชักดาบเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

ตามที่เคียวโกะบอก เดมิ-วูลฟ์สองตัวปรากฏตัวออกมาจากพุ่มไม้

รูปร่างหน้าตาคล้ายสุนัขตัวใหญ่เล็กน้อย

แต่เขี้ยวที่เผยออกมานั้นคมกริบ และปากก็เปื้อนเลือดสีแดง

“เคทเทิล ให้ทำยังไงต่อ?”

“อื่อ! 《ลูกศรไฟ》”

เคทเทิลตอบสนองต่อคำพูดของบาร์บาร่าที่จ้องมองศัตรูอย่างรวดเร็ว เธอได้ร่ายเวทมนตร์เรียบร้อยแล้ว ลูกศรไฟสองดอกลุกโชนพุ่งออกไปพร้อมเสียง “โฮกกก”

เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของเดมิ-วูลฟ์ทั้งสองตัวดังก้องไปทั่ว…

ไม่นานนักความเงียบก็ปกคลุมป่าอีกครั้ง

“ดีมาก ทำได้ดีแล้ว”

“เปล่าหรอก ตัวหนึ่งเกือบจะโดนขาพอดีเลย แต่ถ้ามันกระโดดก็คงจะหลบได้”

“ถ้าเข้าใจถึงขนาดนั้นแล้วพวกเราก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ ที่เหลือก็แค่การฝึกซ้อมซ้ำๆ ในสนามฝึกและอย่าขี้เกียจเพิ่มความชำนาญก็ไม่มีอะไรจะติแล้วล่ะนะ”

บาร์บาร่ามองเคทเทิลที่หลบสายตาอยู่ข้างๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปสนใจรอบๆ สักพัก เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วก็ลดไม้เท้าลง

“ตอนนี้ไม่มีแทงก์แล้ว ทีมระยะไกลเลยต้องรีบจัดการให้ตายเลย แต่ปกติแล้วฉันจะเป็นคนจัดการพวกนั้นเองนะ!” โชกิจิพูดอย่างภาคภูมิใจ

ในสายตาของชูทาโร่ การเคลื่อนไหวที่แม่นยำของปาร์ตี้นี้ดูสมบูรณ์แบบมาก

เมื่อเทียบกับปาร์ตี้ก่อนหน้าที่เดินไปโดยไม่ระมัดระวังเพราะต่ำกว่าระดับที่เหมาะสม ปาร์ตี้นี้แทบไม่มีช่องโหว่เลย

อันที่จริงแล้ว หน่วยที่ 21 มีการประสานงานที่ดีเยี่ยมถึงขนาดที่สามารถใช้งานได้ในแนวหน้าเลยทีเดียว หากพวกเขาพบกับแทงก์ที่ดี

บาร์บาร่าพูดกับชูทาโร่ที่เบิกตากว้าง

“ดูดีใช่ไหมล่ะ? ทั้งหมดนี้ก็เพราะแทงก์คนก่อนสอนให้พวกเราทั้งหมดเลยนะ เด็กๆ พวกนี้ก็จริงจังมากขึ้นหลังจากที่เขาไม่อยู่แล้วด้วย”

“อะไรกันเล่า! ฉันจริงจังตลอดนั่นแหละน่า!”

“จริงเหรอจ๊ะ”

เมื่อเห็นการโต้ตอบนั้น เคียวโกะกับเคทเทิลก็หัวเราะคิกคัก

เมื่อเดมิ-วูลฟ์ตัวที่สิบกลายเป็นอนุภาคและหายไป ป๊อปอัพภารกิจสำเร็จก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน

“เป็นไงบ้าง? ได้เขี้ยวมาไหม?”

“ได้มาตั้งสองอันครับ! เหมือนว่าใช้แค่อันเดียวก็เพียงพอแล้ว เท่านี้ก็ซัมมอนเซอร์วอนท์ได้แล้วครับ!”

“จริงดิ? จริงดิ? รีบเรียกเลย!”

เมื่อได้เขี้ยวมาแล้ว ทุกคนก็เห็นโชกิจิที่รอไม่ไหวจึงตัดสินใจสร้างพื้นที่ปลอดภัยชั่วคราวตรงนี้เพื่อทำการอัญเชิญ

(นี่คือ “คำอธิษฐาน”…)

บาร์บาร่า นักบวชนั่งขัดสมาธิใต้ร่มไม้ สองมือกำแน่นอยู่ตรงหน้าเธอ รอบตัวเธอมีม่านรูปหกเหลี่ยมสีเขียวอ่อนปรากฏขึ้น ซึ่งกว้างพอให้ทุกคนเข้าไปได้อย่างสบายๆ

การอธิษฐานของคนคนเดียวสามารถสร้างขอบเขตได้ขนาดนี้

แสดงให้เห็นว่าการอธิษฐานของจตุรเทพแห่งธาตุนั้นกว้างใหญ่เพียงใด

(ตอนอัญเชิญมันจะออกมาจากด้านล่างใช่ไหมนะ)

ชูทาโร่กำเขี้ยวเดมิ-วูลฟ์แน่น พลางเลียนแบบวิธีที่ริวิลล์ นักอัญเชิญผมสีม่วงเคยทำ และทำการอัญเชิญ

เงาที่สั่นไหว

ชูทาโร่ประกาศ:

“จลออกมา เซอร์วอนท์ของผม”

 

หมาป่าสีเงินตัวเล็กโผล่ออกมาจากเงาอย่างช้าๆ

ในสายตาของหน่วยที่ 21 ร่างของมันดูสง่างามจากขนที่เงางาม แม้ว่าร่างกายจะไม่ถึง 20 เซนติเมตร แต่ก็ดูสูงส่งและสง่างามกว่าหมาป่าตัวไหนๆ ที่เคยโค่นมา

“เป็นยังไงบ้างคะ!?”

ซิลเวีย หมาป่าสีเงินตัวเล็กกระดิกหางอย่างวุ่นวาย มองชูทาโร่ด้วยความดีใจ

“สำเร็จใช่ไหม?”

ในแง่ของเอฟเฟกต์ มันใกล้เคียงกับเอฟเฟกต์การอัญเชิญมาก

และในรายชื่อปาร์ตี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร

บาร์บาร่า (L) นักบวช Lv. 18

โชกิจิ นักดาบ Lv. 18

เคทเทิล นักเวท Lv. 16

เคียวโกะ นักธนู Lv. 16

ชูทาโร่ นักอัญเชิญ Lv. 10

+ AcM ซิลเวีย

“โปรดให้ข้าเป็นเซอร์วอนท์ตัวแรกที่อยู่เคียงข้างท่านเถิด ข้าคิดว่าข้าสามารถตอบสนองความคาดหวังของท่านได้ในทุกด้าน ทั้งการตรวจจับศัตรู ความคล่องตัว และพลังต่อสู้”

ซิลเวีย ผู้ที่ผลักดันจอมมารคนอื่นๆ เพื่อคว้าตำแหน่งสัตว์อัญเชิญตัวแรก กำลังตื่นเต้นกับโลกภายนอกที่เธอเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก 

“กลิ่นเยอะแยะไปหมด… อ๊ะ! มีของแบบนั้นอยู่ตรงนี้ด้วย!”

ในบรรดาจอมมาร มีเพียงอัศวินดำธีโอดอร์และโฉมงามผมเงินซิลเวียเท่านั้นที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้

 

เมื่อธีโอดอร์ออกไปสู่โลกภายนอกก่อนหน้านี้ ทำให้เกิดการถกเถียงกันว่าใครควรเป็นคนแรกระหว่างปุเนียวและซิลเวีย ซิลเวียซึ่งมีเลเวล MAX และประกาศว่าเธอสามารถรับมือกับสถานการณ์ใดๆ ได้ จึงถูกเลือกให้เป็นสัตว์อัญเชิญตัวแรก

(ถึงแม้จะเสียใจที่อุ้มปุเนียวไม่ได้ แต่ทุกคนก็บอกว่าตัวเลือกแรกมักจะเป็นสัตว์ประเภทอสูร และซิลเวียก็ดูมีความสุขด้วย ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง)

ชูทาโร่ยิ้มอย่างพึงพอใจขณะมองดูซิลเวียที่กระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขอยู่แทบเท้าเขา

“น่, น่, น่ารัก—!”

“เอ๊ะ ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้!!”

“ลูกหมา? ลูกหมาน้อย?”

เหล่าสาวๆ ทนไม่ไหว พากันรุมล้อมซิลเวีย

รูปร่างหน้าตาของเธอทำให้ดูเหมือนลูกหมาจริงๆ

“นายท่าน…”

“ขอโทษนะ ทนหน่อยละกัน”

ชูทาโร่ตอบกึ่งยอมแพ้

หลังจากนั้นหลายนาที เหล่าสาวๆ ก็ลูบไล้ซิลเวียอย่างเพลิดเพลิน

———————————————-

พูดไม่ทันขาดคำ ว่าล่ะไง!