ได้รับคำชมจากผู้ฝึกสอนการต่อสู้ แคนดี้ เมื่อชูทาโร่ก็มาถึงหน้าประตูที่เป็นจุดนัดพบ เขาพบรถม้าขนสัมภาระที่จอดอยู่หน้าประตูและผู้เล่นอีกสองสามคน

คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มนักธนูที่ดูใจดี

คนหนึ่งเป็นชายวัยกลางคนตัวเล็กที่ถือโล่และดาบ

คนหนึ่งเป็นหญิงสาวผมดำยาวที่ถือไม้เท้า

และอีกคนหนึ่งคือ

“ช้ามาก!”

เสียงตวาดของหญิงวัยกลางคนทำให้ชูทาโร่รีบวิ่งไปรวมกลุ่ม

เธอมีรูปร่างที่อวบอ้วนไม่ธรรมดา

สวมชุดเกราะเดรสสีเทาหลวมๆ มีผมสีม่วงเป็นเอกลักษณ์ หญิงวัยกลางคนคนนั้นจ้องมองชูทาโร่ราวกับกำลังประเมินเขา

“เธอเลเวลเท่าไหร่?”

“เอ่อ 31 ครับ!”

“หืม งั้นก็ให้ผ่านก็ได้”

ชูทาโร่งงงวยกับคำพูดกะทันหันนั้น ชายวัยกลางคนรีบเข้ามาห้าม

“อ๊ะ เอ่อ คุณริวิลครับ? ไม่ควรแสดงท่าทีแบบนั้นกับเด็กที่เพิ่งเจอครั้งแรกเลยนะครับ…”

“อะไรกันยะ? ฉันอยากจะพูดอะไรกับเด็กที่มาสายก็เรื่องของฉันไม่ใช่รึไง?”

หญิงวัยกลางคนยังคงสาดคำด่าใส่ชายวัยกลางคน และชายคนนั้นก็ก้มหัวขอโทษตลอดเวลา

ชูทาโร่ตะลึงกับเหตุการณ์กะทันหันนั้น

ทันใดนั้น เสียงจากจอมมารก็ดังขึ้นในความคิด

‘น่านัลเกียจจริงๆ … จะกำจัดเลยดีไหมครับ?’

‘อื้อ ไม่เป็นไร!’

ชูทาโร่พยายามปลอบเอลลอร์ดที่น่าจะกำลังมองลงมาจากฟ้าเบื้องบน

ทั้งๆ ที่มีเขตแดนเวทมนตร์กางอยู่ ทำไมเอลลอร์ดถึงสามารถรับรู้ถึงชูทาโร่และคนอื่นๆ ได้ความจริงอันน่าสะพรึงกลัวที่ถูกซ่อนไว้นั่นก็คือเขตแดนเวทมนตร์นั้นมี “ขีดจำกัด” ในการป้องกัน แต่ผู้เล่นในอริสโทราสที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนั้นไม่มีทางรู้ได้เลย

เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นเรื่อยๆ

อีกสองคนก็เดินเข้ามาใกล้ราวกับฉวยโอกาสที่ไม่มีปีศาจอยู่

“อย่าไปใส่ใจหล่อนเลย ตอนพวกเรามาถึงก็เป็นแบบนี้แหละ”

ชูทาโร่มองไปที่ชายหนุ่มสองคนแล้วพยักหน้าพลางมองหญิงผมสีม่วง

“มาแนะนำตัวกันหน่อยไหม ฉันชื่อคิอิจิ เป็นนักธนูเลเวล 25 น่ะ”

คิอิจิย่อตัวลง ปรับระดับสายตาให้เท่ากัน แล้วยื่นมือออกไปขอจับมือ ชูทาโร่ตอบรับอย่างยินดี

คราวนี้หญิงที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดปากพูด

“ส่วนฉันชื่อโยชิโนะ เป็นนักบวชเลเวล 25 จ้ะ”

โยชิโนะสวมเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่โคร่ง ส่วนคิอิจิสวมเกราะหนังที่ดูคล่องตัว

“ผมชื่อชูทาโร่! นักดาบเลเวล 31ครับ!”

“สุดยอดเลยนะ เลเวล 31 เลยเหรอเนี่ย ฉันเห็นในรายการปาร์ตี้แล้วยังตกใจเลย”

เมื่อได้ยินคำพูดของนักธนูคิอิจิ ชูทาโร่ที่สงสัยจึงมองไปที่รายการปาร์ตี้ที่มุมล่างซ้ายของหน้าจอ

รายชื่อปาร์ตี้:

* ทาเนะดะ (หัวหน้าทีม) พลทหาร เลเวล 23

* นักธนู คิอิจิ  เลเวล 25

* นักบวช โยชิโนะ  เลเวล 25

* นักดาบ ชูทาโร่ เลเวล 31

* นักอัญเชิญ ริวิล เลเวล 28

(คุณริวิลเป็นนักอัญเชิญสินะ… แล้วชายคนนั้นล่ะ จะอ่านว่าอะไรนะ)

ขณะที่ชูทาโร่กำลังคิดเรื่องนั้น การตำหนิของริวิลก็สิ้นสุดลงแล้ว และทั้งสองก็เดินเข้ามาหา

“ยังไม่ได้แนะนำตัวเลยสินะ ผมชื่อทาเนะดะ เป็นพลทหาร เลเวล 23 ครับ”

ทาเนะดะค่อนข้างอวบเล็กน้อยบริเวณหน้าท้อง สวมชุดเกราะเต็มตัวที่เปิดเฉพาะส่วนบังหน้าออก แขนมีโล่กลมขนาดเล็ก และมีดาบโผล่จากเอว

และริวิลก็เปิดปากพูด

“ก่อนจะทักทาย ฉันขอถามเพื่อความแน่ใจหน่อยนะ การเดินทางครั้งนี้เป็นภารกิจ ‘ไป-กลับจากอริสโทราสถึงเมืองเอมาโร’ ฉันขอห้ามการออกกลางคันนะ ตกลงไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น คิอิจิและโยชิโนะสบตากันแล้วพยักหน้าเบาๆ ชูทาโร่กำลังคิดว่า “ทำไมต้องถามเพื่อความแน่ใจในเมื่อมันเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจอยู่แล้วล่ะ?” และริวิลที่ถือว่าความเงียบเป็นการยอมรับก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“งั้นก็ขอแนะนำตัวอีกครั้งนะ ฉันชื่อริวิล เป็นนักอัญเชิญ อีกอย่าง หน่วยนี้กำลังรับสมัครสมาชิกอยู่นะ ถ้าภารกิจนี้ทำได้ดีก็จะชวนเข้าร่วมนะ”

ริวิลพูดพลางมองไปที่คิอิจิและโยชิโนะ ทั้งสองพยักหน้าเงียบๆ อย่างยอมแพ้

ชูทาโร่ไม่ทันสังเกตว่าทาเนะดะและริวิลสวมเกราะสีเทา ซึ่งเป็นเครื่องแบบของกิลด์เครสต์ ในขณะที่คิอิจิและโยชิโนะไม่ได้สวมเครื่องแบบ เรื่องนี้มีเหตุผลเบื้องหลังอยู่

ทั้งสองคนเดิมทีมีฐานปฏิบัติการอยู่ที่เมืองอื่น และในความเป็นจริงแล้ว ตอนที่วาตารุกับอัลบากำลังรวมพลกลุ่มแนวหน้าเพื่อมุ่งหน้าไปยังอริสโทราส ทั้งสองคนก็ปะปนอยู่ในกลุ่มผู้เล่นจำนวนมากที่ต้องการย้ายฐานปฏิบัติการ และกลับมาในรูปแบบที่เรียกว่า “I-Turn”

หลังจากนั้น พวกเขาก็เข้าสังกัดกิลด์เมื่อกลับมาถึงอริสโทราส แต่เนื่องจากเพิ่งเข้าสังกัดได้ไม่นานจึงยังไม่ได้สวมเครื่องแบบ ในทางกลับกัน ทาเนะดะและริวิลสวมเครื่องแบบมาโดยตลอดเพราะพวกเขาเป็นสมาชิกหน่วยรบของกิลด์เครสต์มาตั้งแต่สมัยก่อน 

กล่าวคือ สมาชิกประจำหน่วยที่ 38 มีเพียงสองคนที่สวมเกราะ ส่วนอีกสามคนรวมถึงชูทาโร่อยู่ในสถานะคล้ายกับผู้เข้าร่วมทดลอง เหตุผลที่สมาชิกประจำลดเหลือเพียงสองคนนั้นจะปรากฏขึ้นในภายหลัง…

คิอิจิพยายามเปลี่ยนบรรยากาศโดยทักชูทาโร่

“คุณชูทาโร่ ทำไมถึงมาอยู่หน่วยนี้ล่ะครับ?”

ชูทาโร่ตอบว่า

“ผมมาเพราะได้ยินว่าที่นี่มีนักอัญเชิญครับ!”

คนที่อารมณ์ดีขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นคือริวิล

“โอ้โห! อย่างนั้นเหรอเนี่ย? สัตว์อัญเชิญของฉันมันพิเศษนะ ก็เข้าใจได้นะว่าทำไมถึงสนใจนักอัญเชิญที่ไม่ใช่คนไหนก็ได้เนี่ย! ก็ตามนั่นล่ะนะ ก็มันเป็นสัตว์อัญเชิญที่หายากและมีคุณสมบัติเหมาะสมเป็นแทงค์เลยนี่นา!”

ริวิลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ชูทาโร่เอียงคอเล็กน้อยแล้วตอบกลับไป

“ผมไม่สนหรอกว่าเป็นนักอัญเชิญคนไหน แค่เป็นนักอัญเชิญก็พอแล้วล่ะครับ!”

“…!”

เมื่อชูทาโร่ตอบด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา โยชิโนะก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ริวิลหน้าแดงก่ำแล้วโต้กลับพลางน้ำลายกระเด็น

“งั้นก็ไปเข้าหน่วยอื่นสิยะ!”

“อ๊ะ? ถ้าอย่างนั้น…”

“พอแล้วน่าาา ไปทำภารกิจกันดีกว่าไหม?”

ทาเนะดะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัดและพยายามประสานงาน ริวิลก็แค่นเสียงอย่างไม่พอใจ

ม้าที่ลากรถก็เริ่มเคลื่อนที่ และชูทาโร่กับคนอื่นๆ ก็ออกเดินทางไปข้างนอกด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียด

เจ้าเหล็กไหล ไอออน

พอออกมาที่ทุ่งราบ ริวิลก็ชักไม้เท้าขึ้นมา

กำลังจะอัญเชิญสัตว์อัญเชิญสินะ

ชูทาโร่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ส่วนคนอื่นๆ ก็เฝ้าดูอย่างเงียบๆ

“ออกมาเลย ไอออน!”

ราวกับตอบรับเสียงเรียกของริวิล ร่างมนุษย์ในชุดเกราะสนิมก็ปรากฏขึ้นราวกับผุดขึ้นมาจากพื้นดิน

ชุดเกราะดูบึกบึนกว่าเครื่องแบบของกิลด์เครสต์เสียอีก สภาพดูเก่าและทรุดโทรม และสีที่เคลือบไว้ก็ลอกออกเป็นบางส่วน

ดวงตาสีเหลืองที่มองลอดออกมาจากช่องเกราะส่องแสงเรืองรองน่าขนลุก เสียงหายใจของมันชวนให้นึกถึงสัตว์ร้ายขนาดใหญ่

“นี่คือคู่หูของฉัน และเป็นแทงค์ของหน่วยที่ 38 ชื่อว่าไอออน มันสะดวกสบาย ไม่บ่นอะไร และไม่เคยเหนื่อยเลยด้วย เป็นเครื่องมือที่เยี่ยมยอดที่สุดไปเลบใช่ไหมล่ะ”

ริวิลพูดพลางตบไอออน

แม้จะมีเสียงดังกังวาน แต่ไอออนก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย มันเพียงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

ส่วนชูทาโร่ก็ประทับใจมาก

“สุดยอดเลย! ยักษ์เหล็กล่ะ! หุ่นยนต์!”

“โธ่เอ๊ย เป็นเด็กจริงๆ เลยนะเนี่ย หวังว่าในการต่อสู้จะพึ่งพาได้นะ?”

คำบ่นของริวิลไม่เข้าหูเลย

ชูทาโร่จ้องมองก้อนเหล็กเก่าๆ นั้นอย่างพิจารณา

มันมีรูปลักษณ์ที่โดนใจผู้ชายจริงๆ ดูแข็งแกร่งจนน่าเชื่อว่าเป็นแทงค์ได้ แต่ใบหน้าของคิอิจิและโยชิโนะที่มองก้อนเหล็กเก่าๆ นั้นกลับยังคงหมองหม่น