แคนดี้ส่งยิ้มและปรบมือให้กับชูทาโร่ที่กลับมา

“สอบผ่านฉลุยเลยจ้ะ เรื่องปาร์ตี้ฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้ว หนูไปรวมตัวกันที่จุดนัดพบที่แนบไปกับอีเมลได้เลยนะ”

ชูทาโร่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ได้รับการอนุมัติ

“อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะจ๊ะ ตั้งใจฟังคำสั่งของหัวหน้าปาร์ตี้ให้ดีๆ ถ้าไม่สบายใจก็ติดต่อฉันนะ เดี๋ยวฉันจะให้ถอนตัวทันที ตกลงไหม?”

“ครับ! ขอบคุณครับคุณแคนดี้!”

“แวะมาเล่นได้ทุกเมื่อเลยนะจ๊ะ ยินดีต้อนรับเสมอ”

“ครับ! เข้าใจแล้วครับ!”

ชูทาโร่พูดพลางโบกมือลาแล้วออกจากสนามฝึก แคนดี้ถอนหายใจลึกๆ แล้วหลุบตาลง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่ของกิลด์ตราประทับที่อยู่ข้างๆ

＊＊＊＊

แคนดี้มาถึงหน้าเคาน์เตอร์กิลด์

เพลย์เยอร์คนอื่นๆ ที่รู้ถึงออร่าที่น่าเกรงขามและวิธีการฝึกสุดโหดของเขาในสนามฝึกต่างก็หลีกทางให้ราวกับแมงมุมที่ถูกเขี่ยทิ้ง พนักงานต้อนรับลูเมียที่กำลังทำงานอยู่ก็สังเกตเห็นเช่นกันและเงยหน้าขึ้น

“เป็นยังไงบ้างคะ?”

“ไม่ต้องมาถามถึงเลย เธอไปเก็บเด็กคนนั้นมาจากไหนกันเนี่ย?”

ลูเมียเปิดข้อมูลผู้เล่นของชูทาโร่เมื่อเห็นแคนดี้ที่ปกติไม่เคยแสดงอาการตื่นตระหนกเช่นนี้

“ว่าแล้วเชียวว่าไม่ธรรมดา”

“พูดง่ายๆ ก็คือ ความสามารถในการต่อสู้ของเขาทัดเทียมได้กับมาสเตอร์วาตารุ  หรืออัลบาดารินเลยล่ะ อาวุธกับชุดเกราะของเขาก็เหมือนกัน แค่ดูด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วว่าของดี”

“คุณแคนดี้พูดขนาดนี้คงไม่ธรรมดาจริงๆ สินะคะ… ไม่คิดเลยว่ามาสเตอร์เพิ่งขึ้นแนวหน้าไป จะมีคนแบบนี้ปรากฏตัวขึ้นมาทันที”

แคนดี้จ้องเขม็งไปที่ลูเมียที่ดูเหมือนจะพูดอะไรทำนองว่าอยากให้เขาติดตามไปด้วยในการเดินทางไกลในบางกรณี

“เรื่องนั้นมันก็แล้วแต่ความรู้สึกของชูทาโร่เขาด้วย แล้วในเมื่อเขายังไม่ได้สังกัดกิลด์ การเสนออะไรที่ไม่เหมาะสมก็คงน่าสงสารแย่”

“อืม นั่นสินะคะ”

ลูเมียทำสีหน้าลำบากใจแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ลึก เมื่อได้ยินคำพูดที่เหมือนเป็นการเตือนของแคนดี้

“แล้วที่เด็กคนนั้นเข้าร่วมก็คือ ‘หน่วย 38 ที่ว่า’ ใช่ไหมคะ? คุณคิดจะชวนเขาเข้ากิลด์จริงๆ เหรอคะ?”

“ช่วยไม่ได้นี่นา เขายื่นเงื่อนไขว่า ‘อยากเข้าร่วมปาร์ตี้ที่มีซัมมอนเนอร์’ นี่นา หน่วยที่มีคนว่างแล้วตรงตามเงื่อนไขก็มีแค่หน่วยนั้นแหละ”

แคนดี้ครางอย่างลำบากใจ

เขาชอบชูทาโร่มาก จึงรู้สึกกังวลเล็กน้อยที่เด็กคนนั้นเข้าร่วมหน่วยนั้น

“ความสามารถก็มีอยู่หรอกนะ… แต่ฉันยังไม่ชอบท่าทางของยัยนั่นอยู่ดี ถ้าทำอะไรแปลกๆ ฉันจะไล่ออกทันทีเลย ค่านิยมของกิลด์เครสต์จะตกต่ำก็เพราะยายแก่แบบนั้นแหละ”

แคนดี้ทุบกำปั้นทั้งสองข้างด้วยความโกรธ

“สถานการณ์ปัจจุบันของเราคือต้องยอมมองข้ามข้อเสียเรื่องนิสัยไปบ้าง เพื่อแลกกับพรสวรรค์อันล้ำค่า”

“นั่นสินะ โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ…”

แคนดี้ถอนหายใจแล้วไหล่ตกราวกับยอมแพ้ต่อคำพูดของลูเมีย

“แล้วซัมมอนเนอร์อีก… ไม่คิดเลยว่าจะมีฝีมือกับเลเวลขนาดนั้น แล้วจะไม่คิดจะเปลี่ยนอาชีพหรอกนะ”

แคนดี้พึมพำด้วยสีหน้าจริงจัง

ลูเมียยิ้มขำเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ไม่หรอกค่ะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอยาก ‘รีเซ็ตเลเวล’ เพื่อเปลี่ยนอาชีพในโลกที่กลายเป็นเกมมรณะแบบนี้หรอกค่ะ”

“นั่นสินะ ปกติมันเป็นไปไม่ได้หรอก แต่เด็กคนนั้นไม่ธรรมดา ฉันรู้สึกว่าเราไม่ควรยึดติดกับสามัญสำนึก”

ลูเมียพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของแคนดี้

วิธีการเปลี่ยนอาชีพมีสองแบบคือ “เลื่อนขั้น” และ “เปลี่ยนอาชีพ”

แบบแรกคือระบบที่ผู้ที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์สามารถเปลี่ยนไปเป็นอาชีพขั้นสูงกว่าได้ เช่น เงื่อนไขทั่วไปในการเลื่อนขั้นจากอาชีพขั้นต่ำสุดคือ “เลเวล 30”

ข้อดีของการเลื่อนขั้นคือสามารถสืบทอดคุณสมบัติของอาชีพปัจจุบันได้โดยตรง ดังนั้นเลเวลและความชำนาญของสกิลส่วนใหญ่จึงสามารถถ่ายทอดต่อไปได้

นอกจากนี้ยังมีสิทธิพิเศษมากมาย เช่น ค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นและการเรียนรู้สกิลและเวทมนตร์ใหม่ๆ ผู้เล่นอาชีพขั้นต่ำสุดจึงเป็นเรื่องปกติที่จะรีบไปที่ “สำนักงานแนะแนวอาชีพ” ทันทีที่เลเวล 30

แบบหลังคือการเปลี่ยนไปเป็นอาชีพที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วเลเวลและความชำนาญของสกิลจะถูกรีเซ็ต แม้ว่าจะมีสกิลพื้นฐานบางอย่าง เช่น “สกิลการใช้อาวุธ” ที่สามารถสืบทอดได้ แต่ในโลกที่กลายเป็นเกมมรณะเช่นนี้ แทบจะไม่มีผู้เล่นคนใดเลือกที่จะเปลี่ยนอาชีพเลย

หรือถ้าเป็นผู้เล่นเลเวลต่ำมากที่ไม่ต้องลำบากมากนักในการอัพเลเวลให้เท่าเดิม การเปลี่ยนอาชีพก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่สำหรับผู้เล่นระดับสูงสุดเช่นชูทาโร่ การเปลี่ยนอาชีพโดยรีเซ็ตเลเวลถือเป็นการตัดสินใจที่ต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมาก

เพราะค่าสถานะที่สูงคือสถานะและอำนาจใน Eternity

ลูเมียถอนหายใจอีกครั้งแล้วมองธงกิลด์ที่ห้อยลงมาจากเพดานอย่างเหม่อลอย

“เป็นเด็กที่แปลกจริงๆ นะคะ แล้วดาบนั่น เหมือนกับ…”

สิ่งที่ผุดขึ้นมาในความคิดคือภาพของหญิงสาวที่ถือธนูเงิน

ตอนนี้เธอถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งธนูเงิน อาร์เทมิส

ดาบบางเฉียบที่เธอถืออยู่คล้ายก็ไม่คล้าย… ขณะที่คิดเช่นนั้น พนักงานต้อนรับลูเมียและผู้ฝึกสอนการต่อสู้แคนดี้ก็กลับไปทำงานประจำวันของตน