จบเรื่องไร้สาระ จบการหวนรำลึก

“ผมอยากเข้าปาร์ตี้ที่มีซัมมอนเนอร์ครับ”

ชูทาโร่บอกด้วยรอยยิ้ม

คำขอที่ไม่คาดคิดทำให้ดวงตาของลูเมีย พนักงานต้อนรับเบิกกว้าง

แน่นอนว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้เล่นมาขออะไรแบบนี้ แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคำขอจำพวก “อยากอยู่กับคนเก่งๆ” หรือ “อยากได้งานสบายๆ ได้เงินเยอะๆ โดยไม่ต้องเสี่ยง”

หรือบางทีก็มีการถามถึงแทงค์หรือฮีลเลอร์บ้าง แต่ไม่ค่อยมีใครเจาะจงขอซัมมอนเนอร์เลย

“รับทราบจ้ะ แต่พี่จะทำการตรวจสอบให้นะ ตอนรับเควสต์… ชื่อ อาชีพ และเลเวลของเธอจะถูกเปิดเผย สะดวกไหมเอ่ย?”

“ครับ สบายมากเลยครับ!”

“ขอบคุณจ้ะ งั้นพี่ขอทำการค้นหาก่อนนะ”

ลูเมียยิ้มตอบชูทาโร่ที่ตอบกลับมาอย่างสดใส พลางเลื่อนดูรายชื่อปาร์ตี้ที่กำลังรอการจัดทีม

(ระบุซัมมอนเนอร์เลยเหรอ จะมีไหมน้า…)

จริงๆ แล้ว อาชีพอย่างซัมมอนเนอร์หรือเทมเมอร์ที่มีสัตว์อัญเชิญไม่ได้มีน้อยเลยเสียทีเดียว… แต่การที่จะควบคุมและใช้งานสัตว์เลี้ยงคู่หูได้นั้นต้องใช้ความพยายามอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มผู้เล่นเลเวลต่ำที่ส่วนใหญ่จะวนเวียนอยู่ในอริสทราส ทำให้การหาคนเหล่านี้เป็นไปได้ยากมาก

ลูเมียเลื่อนหน้าจอต่อไป

ทันใดนั้น ปาร์ตี้หนึ่งก็สะดุดตาเธอ

“ซัมมอนเนอร์หายากมากเลยจ้ะ ไม่แน่ใจว่าจะยังมีใครอยู่ทีนี่ตอนนี้ไหมนะ… อ๊ะ มีอยู่ปาร์ตี้หนึ่งล่ะ เควสต์คือคุ้มกันไปกลับเมืองเอมาโร แต่ซัมมอนเนอร์คนนี้มีประวัติไม่ค่อยดีเท่าไหร่…”

“เข้าใจแล้วครับ! งั้นรบกวนด้วยครับ!”

ชูทาโร่ตอบกลับมาอย่างกระตือรือร้นทันที

แต่ก็มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง

ด้วยเหตุผลบางประการ (กิลด์เครสต์ยังคงคิดว่าอันตรายในเหมืองอิเลียนายังไม่หมดไป) ทำให้การเดินทางไปยังเมืองเอมาโรทำได้เพียงเส้นทางผ่านประตูน้ำอูลเท่านั้น และเงื่อนไขขั้นต่ำในการเข้าร่วมคือเลเวล 15 ซึ่งสูงกว่าเลเวลที่เหมาะสมของประตูน้ำอูล (เลเวล 12) มาก

เด็กคนนี้ที่ดวงตาเป็นประกายบริสุทธิ์จะผ่านเงื่อนไขนั้นอย่างนั้นหรือ… ลูเมียเริ่มพูดด้วยท่าทางขอโทษเล็กน้อย

“ขอโทษนะจ๊ะ เควสต์นี้กำหนดเลเวลขั้นต่ำไว้ที่ 15 จ้ะ เธอมีเลเวลถึงตามเงื่อนไขหรือเปล่าเอ่ย?”

ชูทาโร่ตอบกลับมาโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

“ถึงครับ สบายมากเลยครับ!”

สีหน้าของลูเมียเปลี่ยนไปโดยอัตโนมัติ

(ทั้งที่ดูเหมือนเด็กประถม แต่เลเวล 15… หรือว่าจะเป็นกลุ่มเบต้าเทสต์? อืม แต่พวกนั้นก็อัพเลเวลมาถึงขนาดนั้นหลังจบอีเวนท์มรณะนั่นเหมือนกันนี่นา… ยังไงก็เถอะ ถ้าไม่เห็นทักษะการต่อสู้ด้วยตาตัวเองก็คงอันตรายเกินไปที่จะปล่อยให้ออกไปข้างนอก ต้องให้ไปผ่านสนามฝึกก่อนสินะ)

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ลูเมียก็กลับมายิ้มอีกครั้ง

“โอเคจ้ะ เข้าใจแล้ว ถ้างั้นก่อนรับเควสต์ พี่ขอตรวจสอบความสามารถในการต่อสู้ของเธอที่สนามฝึกก่อนนะ สะดวกไหมจ๊ะ?”

“ครับ สบายมากเลยครับ!”

“งั้นสุดท้ายนี้ จะส่งคำขอเข้าร่วมปาร์ตี้แบบชั่วคราวให้ทงนะ คำขอนี้จะได้รับการอนุมัติเมื่อผู้ฝึกสอนที่สนามฝึกอนุมัติ พี่จะส่งคำขอไปให้ เพียงแค่กดปุ่มอนุมัติสีเขียวก็เรียบร้อยจ้ะ (ตอบน่ารักจังเลย)”

ลูเมียยิ้มอ่อนโยนขณะส่งคำขอเหล่านั้นไป รู้สึกผ่อนคลายกับคำตอบของชูทาโร่

คำขอเข้าร่วมปาร์ตี้มาถึง ชูทาโร่กดอนุมัติด้วยท่าทางที่ไม่คุ้นเคยนัก ลูเมียนั่งเท้าคางมองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู

(เคยเห็นเด็กมาเยอะแยะ แต่เด็กคนนี้น่ารักเป็นพิเศษเลยแฮะ เหมือนยังไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ประสีประสา…)

แม้จะเป็นท่าทางที่ไม่เหมาะสมสำหรับพนักงานต้อนรับ แต่เธอก็รู้สึกเหมือนเป็นญาติ เป็นพี่สาวที่กำลังดูแลน้องชาย ใบหน้าที่อ่อนโยนของเธอที่อ่อนลงเพราะความน่ารักของชูทาโร่ เปลี่ยนเป็นความตกตะลึงในทันทีที่เห็น “ข้อมูลผู้เล่น” ที่กลับมา

ชูทาโร่ นักดาบ เลเวล 31

(เลเวล 31!? นี่แสดงว่าเป็นกลุ่มเบต้าที่เล่นมานานมากแล้วสินะ?! ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แสดงว่าทำกิจกรรมคนเดียวเหรอ? ยังไงก็ตาม…)

ลูเมียกลับมายิ้มแบบธุรกิจอีกครั้ง

“เอ่อ คือว่า… คุณไม่คิดจะเข้าร่วมกิลด์จริงๆ เหรอคะ?”

“ครับ ตอนนี้ยังครับ!”

คำตอบที่สดใสเหมือนเดิมกลับมา

คราวนี้ลูเมียแสดงความเสียใจอย่างเห็นได้ชัด

ถ้าเลเวล 31 ก็ถือว่าเป็นผู้มีฝีมือระดับต้นๆ ของกิลด์ตราประทับที่มีสมาชิกเกิน 4,000 คนแล้ว

ถึงอย่างนั้น ตอนนี้จะชักชวนไปก็คงไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่สามารถสื่อให้นับรู้ถึง “เสน่ห์” ของกิลด์ได้ ลูเมียเปลี่ยนความคิด

“งั้นขั้นตอนก็มีเท่านี้จ้ะ ออกจากอาคารไปทางขวาจะมีสถานที่ฝึกสอนการต่อสู้อยู่ พี่ได้แจ้งอาจารย์ฝึกสอนไว้แล้ว ลองไปคุยกับเขาดูนะ”

“ครับ ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือครับ!”

ชูทาโร่โค้งศีรษะแล้ววิ่งจากไป

ลูเมียมองตามหลังด้วยรอยยิ้ม พลางตรวจสอบข้อมูลผู้เล่นของชูทาโร่อีกครั้ง