ท่ามกลางความมืดมิดลึกดั่งราตรี ชูทาโร่ลืมตาตื่นขึ้น…

โดยปกติแล้ว การสลบในเกม เมื่อระบบหลักตรวจจับคลื่นสมองได้จะแสดงข้อความเตือนและนับถอยหลัง 60 วินาทีก่อนที่จะบังคับออกจากระบบ แต่ชูทาโร่ที่ไม่รู้เรื่องนั้นจึงลุกขึ้นโดยไม่ได้นึกสงสัยอะไร

(เมื่อกี้เราใช้สร้างดันเจี้ยนไปนี่นา…)

ความทรงจำหลังจากนั้นนึกไม่ออกเลย

ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นบริเวณภายในอาคาร และยังเป็นสิ่งก่อสร้างที่ดูโอ่อ่าอีกด้วย

เมื่อแหงนมองฟ้า ก็ไม่มีอะไรนอกจากความมืด มีเพียงดวงจันทร์เล็กๆ ที่อยู่ไกลลิบขึ้นไป

(อะไรเนี่ย สกิลสร้างดันเจี้ยนมันสร้างตึกให้ด้วยเหรอ นึกว่าจะเริ่มจากถ้ำอะไรแบบนั้นซะอีก)

ชูทาโร่วาดภาพว่าตัวเองจะต้องได้บุกเบิกสร้างทุกอย่างด้วยกำลังของตัวเองตั้งแต่ต้น จึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ขณะที่สงสัยเกี่ยวกับรายละเอียดของสกิล  เขาได้เลื่อนสายตาไปเพื่อจะเปิดเมนู แต่กลับสังเกตเห็นหน้าต่างข้อความเล็กๆ ที่กำลังส่องแสงอยู่

จาก: Mother

ถึง: เด็กๆ

[ ล็อกเอาท์ ] ถูกปิดการใช้งานแล้ว

การตั้งค่า [ ความเจ็บปวด ] ถูกกำหนดค่าคงที่แล้ว

[ ชุบชีวิต ] ถูกปิดการใช้งานแล้ว

จนกว่าจะทำลาย [ เขา ] ได้ เธอจะไม่สามารถกลับออกไปได้

การตายครั้งที่ 3 คือจุดจบ

เนื้อหาเหล่านั้น ทำให้เขาพูดไม่ออก

ชูทาโร่พยายามหาปุ่มล็อกเอาท์จากเมนูโดยอัตโนมัติ แต่ก็สังเกตว่าปุ่มนั้นที่เคยมีอยู่ในหน้าจอสร้างตัวละคร กลับถูกระบายทึบเป็นสีดำ

“อะไรเนี่ย”

ล็อกเอาท์ไม่ได้…

ตั้งค่าความเจ็บปวดถาวร…

ชุบชีวิตไม่ได้…

เขาใช้เวลาหลายวินาทีในการทำความเข้าใจสถานการณ์

ในหัวของชูทาโร่สับสนวุ่นวายไปหมด สุดท้ายก็เหลือเพียงแต่ความสิ้นหวัง

“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!”

ชูทาโร่ตะโกนออกมา

ความเจ็บปวดที่คอเป็นของจริง และหลังจากที่รู้ตัว น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม

กลับไม่ได้แล้ว

ถ้าตายแล้วคือจบสิ้น

การที่ต้องอยู่ในสถานที่แห่งนี้ที่ไม่มีทั้งพ่อแม่ ญาติ เพื่อน หรือแม้แต่คนแปลกหน้า ยิ่งกระตุ้นความหวาดกลัวของเขาให้มากขึ้นไปอีก

กลัว กลัว กลัวจังเลย

“นี่ เธอ”

ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง เสียงของเด็กสาวดังขึ้นอย่างชัดเจน

สำหรับชูทาโร่ที่ถูกความสิ้นหวังครอบงำ การที่ได้เห็นว่ามีคนอยู่ในพื้นที่นี้ด้วยกันเป็นสิ่งที่ช่วยให้เขาสงบสติลงได้มากที่สุด

หลังจากไอสำลัก ชูทาโร่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาได้หันไปมองตามเสียง และพบเด็กสาววัยประมาณ 13 ปีที่มีสีหน้าซีดเซียวไร้ชีวิตชีวา

ผมยาว ดวงตากลมโต เสื้อผ้าเรียบง่าย ทั้งหมดเป็นสีขาว

รูปร่างหน้าตาที่เหมือนถูกสร้างขึ้นมานั้นไม่ชวนให้รู้สึกว่าน่ากลัว แต่กลับดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างประหลาด แม้จะมีน้ำตาไหลอาบแก้ม ชูทาโร่ก็ยังคงมองเธออย่างเผลอไผล แม้แต่เขาที่งอกยาวออกมาสองสามข้างด้านหลัง ก็ยังดูเข้ากับเธอ

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้…”

“อ้ะ! จริงสิ แย่แล้วล่ะ! ล็อกเอาท์น่ะ ตอนนี้ล็อกเอาท์ไม่ได้ล่ะ!!”

ชูทาโร่ที่สีหน้าตื่นตระหนกพูดแทรกเด็กสาว พร้อมกับวางมือลงบนไหล่ของเธอ 

และเมื่อวางลงไปก็รู้สึกตัว เด็กสาวที่ดูสงบเสงี่ยมคนนี้ อาจจะยังไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญอยู่ก็เป็นได้

ถ้าบอกความจริงอันโหดร้ายนี้กับเธอ เด็กสาวคนนี้คงจะร้องไห้โฮและกรีดร้องออกมาทันที ขนาดผู้ชายอย่างเขายังเสียสติไปแล้ว เด็กผู้หญิงคงจะรู้สึกแย่กว่านี้มากแน่ๆ แถมเธอน่าจะอายุน้อยกว่าเขาด้วยซ้ำ…

เด็กสาวที่ถูกคว้าไหล่อย่างกะทันหัน แสดงสีหน้าตกใจ และรีบถอยห่างจากชูทาโร่

(ทำเธอตกใจซะแล้ว)

ชูทาโร่สาปแช่งตัวเองเมื่อครู่ ที่ไม่สามารถตั้งสติได้เร็วกว่านี้อีกสักหน่อย

“… …”

“… …”

บรรยากาศอึดอัดไหลผ่าน

เด็กสาวกอดอกตัวเอง แสดงสีหน้าหวาดระแวงและหวาดกลัว พร้อมกับเอ่ยเสียงแผ่วเบา

“ใครน่ะ…?”

ในขณะเดียวกัน เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น

ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าหลายคู่ และชายหญิงหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเด็กสาว

คนหนึ่งคือชายหนุ่มรูปงามในชุดพ่อบ้าน

อีกคนหนึ่งคือชายร่างใหญ่โตจนต้องแหงนมอง

และอีกคนหนึ่งคือหญิงสาวผมสีเงินที่ดูท่าทางแข็งกร้าว

ส่วนอีกสองคน ดูเหมือนจะเป็นอัศวิน

“บัมปี้ ใครกันน่ะเด็กชายคนนี้?”

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่า…”

ชายหนุ่มในชุดพ่อบ้านขมวดคิ้วจ้องมองชูทาโร่ ขณะที่เด็กสาวผมขาวตอบเสียงแผ่ว

เมื่อเห็นรูปลักษณ์และท่าทางที่ดูแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่คนของพวกเขา ชูทาโร่ก็เข้าใจได้ว่าพวกเขาคือ 《NPC》 ที่เคยได้ยินมา

NPC หรือ Non-Player Character คือตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นโดย mother AI และถูกควบคุมโดยอัตโนมัติ เป็นผู้เล่นที่ไม่มีตัวตนจริง

จากข้อมูลเบื้องต้นในวิดีโอและเว็บไซต์กลยุทธิ์ เป็นที่พูดถึงอย่างมากเกี่ยวกับ NPC ใน Eternity ที่สามารถพูดคุยและแสดงท่าทางได้ไม่ต่างจากผู้เล่น และชูทาโร่ก็เคยเห็นและรู้เรื่องนี้ดี

ยกตัวอย่างเช่น ช่างตีเหล็กและร้านขายของเบ็ดเตล็ดในเมือง การบริหารกิลด์นักผจญภัย ทั้งหมดเป็น NPC รวมถึงทหารยามที่ป้องกันเมืองด้วย เทคโนโลยีล่าสุดทำให้การใช้คำพูดของพวกเขาเป็นธรรมชาติเหมือนมนุษย์ และสีหน้าก็แสดงอารมณ์ได้หลากหลาย พวกเขากินอาหารและนอนหลับด้วย

แต่พวกเขาจะยังไม่สามารถสนทนาในหัวข้อที่ไม่เกี่ยวข้องกับบทบาทที่ได้ถูกกำหนดเอาไว้ได้ เช่น ถ้าถามว่าชอบกินอะไร พวกเขาก็จะไม่ตอบ… 

นี่คือหนึ่งในวิธีสังเกตความแตกต่างระหว่าง NPC กับผู้เล่น

และอีกวิธีสังเกตที่ชัดเจนกว่าคือการมีอยู่ของ 《name tag》 ที่ลอยอยู่เหนือศีรษะ

ข้างชื่อของ NPC จะมีสัญลักษณ์ NPC ปรากฏอยู่

ถ้าไม่มีสัญลักษณ์ ก็คือ PC (Player Character) ถ้ามีสัญลักษณ์ ก็คือ NPC นี่คือเรื่องปกติที่เขียนไว้ในเว็บไซต์

“เอ่อ พวกคุณคือ…”

ขณะที่คิดเรื่องเหล่านั้น ชูทาโร่ก็เงยหน้ามองเหนือศีรษะของพวกเขาตามบทสนทนาและเขาก็พูดอะไรไม่ออก

ตัวละครที่สามารถแยกแยะได้ด้วย name tag ยังมีอีกประเภทหนึ่ง

นั่นคือ 《moving object》 ซึ่งหมายถึง วัตถุทีสามารถเคลื่อนไหวได้ และใน Eternity เอง คำนี้ก็หมายถึง “มอนสเตอร์” ที่เป็นศัตรู

ทั้งพ่อบ้าน ชายร่างใหญ่ หญิงผมเงิน

อัศวิน และแม้แต่เด็กสาวคนนี้ ทุกคนคือม็อบ

แถมยังเป็นม็อบประเภทพิเศษที่เรียกว่า 《boss mob》 อีกด้วย

สิ่งที่มีคำว่า mob กำกับไว้ โดยพื้นฐานแล้วคือศัตรู

เมื่อเผชิญหน้ากันก็ต้องต่อสู้และล้มมันให้ได้

เป็นสิ่งที่จะโจมตีและฆ่าเราที่เป็นเพลย์เยอร์

“การตั้งค่า [ ความเจ็บปวด ] ถูกกำหนดเป็นค่าคงที่แล้ว”

“[ ชุบชีวิต ] ถูกปิดการใช้งานแล้ว”

เขานึกถึงข้อความนั้น

ความตายแล่นเข้ามาในหัว และชูทาโร่ก็ทรุดลง ช็อกจนสลบไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด