เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังจะสร้างตัวละครเสร็จ

บนหน้าจอการตั้งค่า ปรากฏร่างของเด็กหนุ่มท่าทางกระตือรือร้น แต่ตัวเล็กกว่าเล็กน้อย

เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายคือการสุ่มรับสกิล

และสกิลที่ปรากฏขึ้นคือ “สร้างดันเจี้ยน”

“อืม น่าสนใจดีแฮะ!”

เด็กหนุ่มกดปุ่มยืนยันแทบจะทันที

เด็กหนุ่มคนนี้—ชูทาโร่—ไม่รู้ว่าสกิลสร้างดันเจี้ยนที่เขาได้รับมานั้นดีหรือไม่ดี

ที่จริงแล้ว สกิลจำนวนมากก็ไม่ได้มีการระบุไว้ในวิกิ และเขาก็คิดเอาเองว่าสกิลนี้ก็คงเป็นหนึ่งในนั้น

เหตุผลที่ข้อมูลมีน้อยมากก็คือ…

เกม Eternity เพิ่งเปิดให้บริการในฐานะโลกของผู้เล่นทดสอบเบต้าเพียง 100 คนมาได้ราวหนึ่งเดือนเท่านั้น และสกิลเฉพาะตัวที่ถูกสร้างขึ้นโดย “mother AI” ซึ่งควบคุมระบบทั้งหมดนั้น ทางผู้พัฒนาก็ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า “มีจำนวนนับไม่ถ้วน”

จากหน้าจอมืดสนิท พลันสว่างจ้าอีกครั้ง

และชูทาโร่ก็มาปรากฏตัวในเมืองที่สร้างจากหิน

สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือทิวทัศน์เมืองในยุคกลางของยุโรป ซึ่งมักถูกเลือกให้เป็นฉากของเกมแฟนตาซี และผู้คนจำนวนมหาศาลที่เดินกันขวักไขว่

“เอาล่ะ ไปลุยก่อน! แล้วค่อยหาเพื่อนทีหลัง!”

ภายใต้ท้องฟ้าสีคราม ชูทาโร่วิ่งออกไป

สู่โลกของเกมที่มีชื่อ Eternity

เป็นที่ทราบกันดีว่าเกม Eternity นั้นได้รับการประกาศเปิดตัวจากผู้ผลิตชื่อดังรายหนึ่งในฐานะเกม VRMMO รุ่นใหม่ล่าสุดที่มีราคาสูงถึง 200,000 เยน

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมาพร้อมกับเทคโนโลยี VR และ AI ล่าสุด และมีความสมบูรณ์แบบในฐานะเกมสัมผัสประสบการณ์ระดับสูงสุด แต่การที่มีราคาสูงลิ่วเช่นนั้นก็ยังคงส่งผลให้ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก

เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เด็กนักเรียนมัธยมต้นอย่างชูทาโร่จะสามารถซื้อได้ อันที่จริงแล้วเสียงวิพากษ์วิจารณ์ส่วนใหญ่มาจากกลุ่มนักเรียนและแม่บ้าน

ต่อมาผู้ผลิตได้ประกาศว่า

พวกเขาจะทำการสุ่มแจกฟรีให้กับผู้โชคดี 100 คนที่สมัครเข้าร่วมในฐานะผู้ทดสอบเบต้า

แน่นอนว่าอัตราการแข่งขันสูงจนน่าตกใจ และคนส่วนใหญ่ก็ต้องผิดหวัง

ในช่วงเวลาที่ผู้คนเริ่มให้ความสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ จากวิดีโอการเล่นเกมที่ถูกโพสต์บนเว็บไซต์และวิดีโอโดยผู้ทดสอบเบต้า รวมถึงโฆษณาต่างๆ ผู้ผลิตก็ได้ประกาศอีกครั้งว่า พวกเขาจะแจกฟรีให้กับผู้เล่น 100,000 คนในวันเปิดให้บริการ

อัตราการแข่งขันยังคงสูง แต่ด้วยจำนวนผู้สมัครที่มาก ทำให้ชูทาโร่โชคดี…ได้รับเกมมาครอบครองได้ในที่สุด

วันนี้ หนึ่งเดือนหลังจาก Eternity เปิดให้บริการ กลุ่มผู้สมัครรอบที่สองและผู้ที่ซื้อเกมได้เข้าร่วม 

ทำให้ในวันนี้มีผู้คนประมาณ 350,000 คน ทั้งผู้ทดสอบเบต้า ผู้ที่ได้รับการคัดเลือก และรวมถึงผู้ที่ซื้อเกมมาได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกเสมือนแห่งนี้

ชูทาโร่จัดการกับการต่อสู้เล็กๆ ได้อย่างง่ายดาย แล้วนั่งพักใต้ร่มเงาของต้นไม้

“แค่หนูเองนะ! ล้อมมันไว้สิ!”

“โดนกัดจนได้! ไอ้หนูนี่!”

“อย่าเอาไม้เท้าตีสิ! ใช้เวทมนตร์สิเวทมนตร์!”

ใกล้ๆ กันนั้น กลุ่มเด็กชายหญิงสามคนกำลังต่อสู้กับมอนสเตอร์กระจอกๆ อย่างหนูอย่างดุเดือด

《ม็อบ: เดมิ-แร็ต Lv.2》

คู่ต่อสู้คือมอนสเตอร์หนูที่อ่อนแอที่สุดในแถบนี้ แต่นี่คือเกม VR รุ่นใหม่ล่าสุด ความสมจริงและความตึงเครียดนั้นแตกต่างจากเกมในอดีตอย่างสิ้นเชิง

แม้ค่า 《LP พลังชีวิต》 และ 《MP พลังจิต》 จะเต็ม แต่การต่อสู้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้พลังใจของผู้เล่นลดลงได้มาก นั่นเป็นเพราะความสมจริงที่ทำให้การต่อสู้แต่ละครั้งรู้สึกเหมือนเป็นการเสี่ยงชีวิตจริงๆ

“ตอนนี้แหละ สกิลไม้ตายของฉันทำงานแล้ว!”

ดาบของเด็กหนุ่มเปล่งแสงสีฟ้า การโจมตีที่ลื่นไหลไปตามพื้นฟาดฟันร่างหนู

หนูเปล่งแสงจางๆ กลางอากาศแล้วแตกสลายเป็นโพลิกอน เพื่อนอีกสองคนส่งเสียงยินดี

หนึ่งในเสน่ห์ของเกมนี้คือสิ่งที่เรียกว่า Unique Skill

เมื่อสร้างตัวละครเสร็จสิ้น ผู้เล่นแต่ละคนจะได้รับยูนีคสกิลแบบสุ่มมาหนึ่งสกิล

นี่เป็นเหมือนของแถมที่ถูกมอบให้โดย mother AI ตามดุลยพินิจของมันเอง ซึ่งจะแตกต่างจากสกิลอาชีพ สกิลส่วนใหญ่มักจะมีความสอดคล้องกับอาชีพและอาวุธที่เลือกไว้ก่อนหน้านี้ แต่ก็มีบางครั้งที่ได้รับสกิลที่ไม่เกี่ยวข้อง

ขณะที่มองดูสกิลสุดเท่ของเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างเหม่อลอย ชูทาโร่ก็เปิดหน้าต่างสถานะของตัวเอง แล้วเปิดดูยูนีคสกิล

《สร้างดันเจี้ยน: สร้างดันเจี้ยนใต้ดินในตำแหน่งที่ใช้ ในระหว่างการสร้าง มีโอกาสได้รับสมบัติ》

ชูทาโร่เลือกอาชีพนักดาบตามแบบเด็กผู้ชายวัยรุ่น และเลือกดาบเป็นอาวุธ แต่สกิลที่เขาได้รับนั้นแตกต่างจากเด็กหนุ่มคนเมื่อครู่

(ลองใช้ดูดีกว่า จะได้รู้ว่ามันเป็นสกิลแบบไหน)

สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น

ชูทาโร่วางมือลงบนพื้น และในเวลาเดียวกัน

ท้องฟ้าที่เคยเป็นสีฟ้าสดใสในตอนเริ่มเกม กลับเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างน่าแปลกประหลาด

ชูทาโร่ที่ก้มหน้ามองพื้นจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขี้นกับท้องฟ้า

“สร้างดันเจี้ยน!”

เสียง “ครืน” ดังขึ้น พร้อมกับแสงสว่างวาบ

ชูทาโร่หายตัวไปราวกับถูกดูดลงไปในพื้นดิน

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เมฆเหนือเมืองใหญ่ อาริสโทราส ซึ่งเป็นเมืองเริ่มต้น [ เมืองที่ตัวอวาตาร์ของผู้เล่นใหม่ปรากฏขึ้นมา ] ได้แยกออก และมังกรมีปีกขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นเหนือเมืองหลักของ Eternity และหน้าต่างเมนูของผู้เล่นทุกคนก็ถูกเปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ

เด็กชายหญิงทั้งสามก็ไม่รอดพ้นจากเหตุการณ์นี้เช่นกัน

“อะไรวะเนี่ย เกะกะชะมัด”

เด็กหนุ่มบ่นอย่างไม่พอใจกับการแทรกแซงที่ไม่เข้าเรื่องจากผู้พัฒนา ในขณะที่เดมิ-แร็ตที่เพิ่งปรากฏตัวขึ้นใกล้ๆ ก็กระโจนเข้าใส่เขา

“จุน มีหนูมาทางนี้แล้วนะ”

เด็กสาวเตือนพลางหัวเราะ

เด็กหนุ่มที่เพิ่งโดนกัดไปเมื่อครู่เข้าใจดีว่าพลังโจมตีของมันไม่น่าจะทำอะไรเขาได้มากนัก ฟันหน้าที่แหลมคมแทงเข้าที่ไหล่ของเด็กหนุ่ม…

“อ๊ะ โอ๊ยๆๆๆ!!! อะไรวะเนี่ย อ๊ากกกก!!!”

เด็กหนุ่มทนไม่ไหว ปล่อยดาบทิ้งแล้วล้มลง

ในระหว่างนั้น เดมิ-แร็ตก็ยังคงกัดแทะเด็กหนุ่ม เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มดังก้องอยู่ในบริเวณนั้น

“จุน!? อะไรน่ะ เจ็บจริงดิ?”

“นี่! ก็เพราะแกเล่นซนไงเล่า หนูถึงได้มารวมกันเต็มไปหมดเลย”

นั่นคือ “การเปลี่ยนแปลง…” ที่มีเพียงผู้ประสบเหตุเท่านั้นที่เข้าใจ

จากสารานุกรมมอนสเตอร์รอบๆ เมืองใหญ่ Aristras ระบุไว้ว่า เดมิ-แร็ตซึ่งเป็นมอนสเตอร์กินพืชและสัตว์นั้นไวต่อกลิ่นและเสียง และโดยพื้นฐานแล้วจะเคลื่อนไหวเป็นฝูง—ตามสัญชาตญาณของมัน เดมิ-แร็ตที่ปรากฏตัวขึ้นเรื่อยๆ ก็รุมกัดแทะเด็กหนุ่มที่ล้มอยู่ ทำให้เด็กที่เหลืออีกสองคนรีบเหวี่ยงอาวุธใส่ทันที

มีบางอย่างผิดปกติ ไม่เหมือนเมื่อกี้

ทั้งสองรู้สึกได้ด้วยสัญชาตญาณ

“ว้าย!”

เด็กสาวถูกโจมตีจากด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัว

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแทงทะลุร่างเล็กๆ ของเธอ

“อึก อ๊าาาา!!!! เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ?!”

เด็กหนุ่มอีกคนรู้สึกหวาดกลัวกับสภาพที่น่าสยดสยองนั้นจนทำอาวุธหลุดมือ แล้ววิ่งสุดชีวิตไปยังฝั่งเมือง

เสียงกรีดร้องของเพื่อนทั้งสองที่ดังมาจากข้างหลังเงียบลงทันที ชื่อในรายชื่อปาร์ตี้กลายเป็นสีดำ

เด็กหนุ่มวิ่งทั้งน้ำตา รู้สึกถึงเหงื่อเย็นที่ไหลลงมาตามแผ่นหลัง ขณะที่สายตาเหลือบไปเห็นข้อความที่มุมมอง

ผู้ส่ง: mother

ถึง: เด็กๆ

[ ล็อกเอาท์ ] ถูกปิดการใช้งานแล้ว

การตั้งค่า [ ความเจ็บปวด ] ถูกกำหนดค่าคงที่ แล้ว

[ ชุบชีวิต ] ถูกปิดการใช้งานแล้ว

จนกว่าจะทำลาย [ เขา ] ได้เธอจะไม่สามารถกลับออกไปได้

การตายครั้งที่ 3 คือจุดจบ

—VRMMORPG Eternity

—เกมมรณะได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

 

นิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักหลายคน

ตอนที่มีตัวอักษร “s” ต่อท้าย หมายถึงมีการดำเนินเรื่องของตัวละครหลักคนอื่นอยู่ด้วย (ไม่ว่าจะเป็นเพียงบางส่วน หรือมีการสลับมุมมองอื่นเข้ามาด้วยก็ตาม) ตามการเซตติ้งนี้ ในบทแรกจะมีมุมมองของตัวละครอื่นค่อนข้างมาก

ตั้งแต่บทที่สองเป็นต้นไปก็ยังมีมุมมองของตัวละครอื่นปรากฏอยู่ ดังนั้น สำหรับท่านที่ไม่ชอบอ่านเรื่องราวจากมุมมองอื่นเลย อาจจะรู้สึกไม่สนุกได้ โปรดทำความเข้าใจในส่วนนี้ก่อนเริ่มอ่านนะครับ