“ขอบใจ พวกเจ้าเข้าห้องหอไปได้แล้ว เรื่องของข้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจัดการเองได้” จาฟาร์บอกและเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวที่สมกันราวกิ่งทองใบหยกก็เดินเข้าไปในห้อง และประตูห้องแห่งความสุขก็ปิดลง

ไฮซานจูงมือบางให้เดินมาหยุดลงที่หน้าเตียงใหญ่ ก่อนเปิดผ้าโปร่งปักลายงดงามนั้นขึ้น และสบดวงตากลมโตของเมียรัก ก่อนก้มหน้าลงต่ำบดคลึงเรียวปากนุ่มหวานนั้นแผ่วเบา

“ข้ามีความสุขเหลือเกินที่มีวันนี้กับเจ้า” เมื่อฐานันดรเปลี่ยนไป สรรพนามที่ใช้เรียกก็เปลี่ยนไปด้วย

“ข้าไม่คิดเลย ว่าเราจะมีวันนี้ ข้ากลัวว่าท่านจะไม่กลับมาหาข้าแล้ว ข้าได้แต่รออย่างกระวนกระวาย เป็นห่วงท่านสารพัด”

“อัลเลาะห์ทรงเมตตาข้า ให้ข้าได้พบกับพ่อและพี่ชายอย่างไม่คิดคาด ข้าไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงเจ้าเลยนะจัสมิน ข้าแค่อยากทำให้เจ้าประหลาดใจก็เท่านั้น”

“รู้มั้ยว่าข้าอยากโกรธท่าน แต่…ข้าก็โกรธท่านไม่ลง เพราะข้า…รักท่านเหลือเกิน ไม่ว่าท่านจะเป็นหัวหน้าองครักษ์ไฮซาน ดารุส อิสมานี หรือเจ้าชายไฮซาน ดารุส บิน มูนาฟ ข้าก็รักทั้งนั้น”

“ข้าก็รักเจ้า จัสมิน”

ไฮซานถอดผ้าคลุมผมและชุดเจ้าสาวแสนสวยออก ก่อนเชยชมร่างเปลือยเปล่าทุกซอกทุกมุม ตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วงและกลัวว่าใครจะรู้อีกต่อไปแล้ว วันนี้เขาจะรักจัสมินให้สาสมกับที่รอมานาน จะทำให้เธอครวญครางออกมาด้วยเสียงเซ็กซี่ จะทำให้ตัวเองต้องคำรามกึกก้องไปทั่วห้องหออุ่นรักแห่งนี้

เจ้าชายหนุ่มถอดชุดเจ้าบ่าวออกจนร่างกำยำเปลือยเปล่า และยืนอวดโฉมชายงามอันน่าหลงใหลให้เมียรักได้เห็นเต็มตา ร่างของไฮซานนั้นสมบูรณ์แบบ สูงสง่าแบบชายอาหรับ กล้ามเนื้อซิกแพ็กที่ล่อตาล่อใจสาวๆ ได้เป็นอย่างดี ผิวคร้ามแดดดูสมกับความเป็นชายชาตรี ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างบางที่นอนบนเตียงกว้าง ความใกล้ชิดทำให้ดวงตากลมโตตกลงมองส่วนกลางลำตัว

จัสมินห่อปากนิดๆ และลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก เมื่อเห็นความเป็นตัวตนของสามีหมาดๆ ที่สงบเงียบอยู่เมื่อครู่ กลายร่างเป็นอสรพิษร้ายตัวเขื่องอย่างน่ากลัว

“หึ…หึ ทำไมเจ้าทำหน้าอย่างนั้นล่ะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชาย”

เจ้าสาวหมาดๆ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาปรนเปรอสามีด้วยมือน้อย ก่อนจะครอบครองความกำยำด้วยเรียวปากอุ่นร้อน หญิงสาวรู้สึกเพลิดเพลินไปกับเกมกามาที่ตนเป็นผู้ควบคุม และเหลือบตาขึ้นมองปลายคางบึกบึนของคนรัก ยิ่งเมื่อลดสายตาลงต่ำและพบว่ามือหนานั้นกำแน่นอยู่ข้างลำตัวแถมยังสั่นน้อยๆ ยิ่งกระตุ้นให้จัสมินสนุกไปกับการทรมานที่แสนหวาน

เมื่อทนอยู่นิ่งเฉยไม่ได้ ไฮซานก็คำรามลั่นออกมาราวกับคนบาดเจ็บสาหัสและรอคอยการรักษา จากนั้นมือใหญ่ก็ดันร่างบางออกและดึงให้ลุกขึ้นยืน และผลักร่างบางให้ยืนพิงผนังห้องตรงหัวเตียง ก่อนที่ตนจะเป็นฝ่ายนั่งบนส้นเท้า

“ทีนี้…ตาข้าบ้าง”

ไฮซานกระตุกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง ส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เมียรัก ก่อนยกเรียวขาอวบขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่ง ริมฝีปากสีเข้มได้รูปยื่นออกไปจูบเนื้อนุ่มกลางร่างสาวแผ่วเบา และส่งเรียวลิ้นสากลากไล้ไปตามรอยแยกของความหฤหรรษ์ เกสรสาวถูกตวัดถี่ระรัว และดูดดื่มน้ำหวานที่พรั่งพรูออกมาจากดอกไม้งาม

“ไฮซาน…ที่รัก” จัสมินครวญครางออกมาไม่ขาดสาย ใบหน้างามสะบัดส่ายและริมฝีปากอิ่มถูกขบเม้มจนขาวซีด มือบางที่ตั้งใจจะกระชากเส้นผมที่ยาวระต้นคอของสามีออก กลับเป็นการกดให้แนบสนิทยิ่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ปลายนิ้วเรียวใหญ่สอดเข้าไปในความอุ่นนุ่มและขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ แต่เรียวลิ้นร้อนผ่าวยังไม่ผละจากเกสรงามอันน่าหลงใหล ยังคงดื่มด่ำความหวานล้ำอย่างติดใจ ยิ่งปลายนิ้วที่ขยับลึกและถอดถอนอย่างเร่าร้อนยิ่งขับความหวานให้ภมรหนุ่มได้ลิ้มรส จนขาเรียวข้างที่ตั้งยันไว้สั่นพั่บๆ ร่างสูงจะถอดถอนเรียวนิ้วและผละปลายลิ้นออก

ไฮซานดึงร่างบางให้นอนราบกับที่นอนนุ่ม เลื่อนกายเบียดร่างบางแต่ใช้ลำแขนค้ำยันรับน้ำหนักของตน ไม่ให้ตกลงบนร่างบางมากนักเพื่อความปลอดภัยของลูกในท้อง ริมฝีปากหนาบดคลึงกลีบปากนุ่มและสอดเรียวลิ้นเกี่ยวพันลิ้นนุ่มด้วยความเสน่หา ดิ่งลึกทุกอณูความรู้สึกและรสชาติของความสาวที่ยังคงติดปลายลิ้น

อกอวบใหญ่เต็มตึงขึ้นกว่าเดิม ถูกฝ่ามือหนาเคล้นคลึงหนักเบาสลับกันไป ไฮซานถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากหวานและไต่เรื่อยลงไปถึงยอดทรวงคู่งาม ดูดกลืนเข้าอุ้งปากร้อนอย่างหิวกระหาย ร่างกำยำเบียดความเป็นชายเข้าหาดอกไม้งาม กดลึกเข้าสู่กลีบกุหลาบพร้อมส่ายสะโพกโยกวนไปมา

“ไฮซาน…ฮะ…ไฮซาน”

“อีกนิดนะที่รัก…อีกนิด”

ไฮซานควบขับร่างโดยเพิ่มความเร็วขึ้นอีกนิด แต่ยังเป็นไปด้วยความระมัดระวัง ก่อนร่างสูงจะกระตุกเฮือกและทรุดตัวลงจูบปากนุ่มอย่างรักใคร่

เจ้าชายไฮซานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตน ระหว่างการเดินทางท่ามกลางทะเลทรายอันกว้างใหญ่ จนถึงการได้พบพี่ชายและผู้เป็นพ่อบังเกิดเกล้าเป็นครั้งแรกในชีวิต