ตอนที่ 31

 

เช้านี้ ขณะเดินขึ้นเขาไปโรงเรียนตามปกติ ผมกำลังคิดอะไรหลายอย่างในหัว

 

จะทำยังไงกับภารกิจครั้งต่อไปดีนะ…

 

ผมจำเป็นต้องรักษาผลการเรียนให้อยู่ในระดับดี แต่วาคานะยังเป็นแบบนั้น มันไม่มีทางเป็นไปได้ และสุดท้ายผมก็ต้องเข้าบ้านยูกิชิโระ

 

ไม่มีทาง… ผมไม่มีวันยอมรับเงื่อนไขแบบนั้นเด็ดขาด

 

หรือจะลองเปิดอกคุยกับวาคานะดี? ขอให้เธอจริงจังกับภารกิจหน่อย?

 

…ไม่ได้หรอก

 

ถ้าเธอรู้ความจริง การแย่งชิงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของผมระหว่างบ้านยูกิชิโระกับบ้านคิราซากิก็จะเริ่มขึ้นทันที

 

ตอนนี้ยังแค่ “ในกรณีที่ผมถูกไล่ออก” ก็จริง แต่ถ้าเกิดความขัดแย้งขึ้นมาเมื่อไหร่ ทั้งสองบ้านจะเอาเกียรติเป็นเดิมพันและแย่งตัวผมโดยไม่สนว่าผมยังอยู่ในโรงเรียนหรือไม่

 

ถ้าอย่างนั้น ผมควรทำยังไงดี… ลองขอร้องวาคานะแบบตรงๆ ดีไหมว่า “ช่วยทำคะแนนให้ดีหน่อย เพราะผมเองก็อยากได้คะแนนดีๆ เหมือนกัน”?

 

อืม… แบบนั้นน่าจะพอไปได้

 

แค่พูดว่า “อยากได้ผลการเรียนดี” มันก็เป็นเหตุผลธรรมดาทั่วไป ถึงจะมีเจตนาอื่นแฝงอยู่ ผมก็ยังโกหกต่อไปได้

 

แล้วถ้าบอกว่าวาคานะไม่ยอมช่วย ผมอาจจะเริ่มไม่ชอบเธอ—แบบนั้น เธอก็น่าจะยอมช่วยแหละ

 

เอาล่ะ แบบนี้น่าจะโอเคแล้วล่ะ

 

ตอนที่รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกนั่นเอง…

 

“ริคุคุง!”

 

รถลิมูซีนจอดลง และวาคานะก็ก้าวลงมา

 

“ไปโรงเรียนด้วยกันเถอะ!”

 

วาคานะยิ้มสดใสสุดๆ เหมาะกับท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง และผมก็คิดว่านี่แหละโอกาสเหมาะเลย

 

“อืม ไปด้วยกันสิ เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อย”

 

ระหว่างเดินไปด้วยกัน วาคานะก้าวล้ำหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวลงมามองหน้าผม

 

“เรื่องอะไรเหรอ?”

 

“ก็… เรื่องภารกิจไง”

 

“อ้อ เรื่องที่นายพูดเมื่อวานนั่นสินะ ฉันก็คิดเหมือนกันว่าปัญหาน่าจะเปลี่ยนแหละ～”

 

แต่แล้วเธอก็ยิ้มกว้างเจิดจ้า

 

“แค่ปริศนาธรรมดาๆ น่ะ ไม่มีทางที่ฉันจะไขไม่ได้หรอก! ยังไงซะ ฉันก็คือ คิซารากิ วาคานะ นะ!”

 

ท่าทางมั่นอกมั่นใจของวาคานะทำให้ผมโล่งใจขึ้นมาหน่อย

 

ถ้าเธอเอาจริง ภารกิจครั้งนี้เราก็น่าจะได้คะแนนสูงแน่นอน

 

“วาคานะนี่พึ่งพาได้จริงๆ เลย ผมก็อยากทำคะแนนดีๆ ไว้เหมือนกัน ขอบคุณนะ”

 

ผมพูดแบบนั้น และเธอก็หัวเราะออกมา

 

“อ่ะฮะฮะ เรื่องแค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องไปคิดมากเลยนี่นา”

 

“ไม่นะ มันสำคัญสำหรับผมนี่”

 

“เห～งั้นแปลว่านายเป็นคนขยันสินะ ริคุคุง แต่ว่าคราวนี้ต้องยอมหน่อยนะ?”

 

“ผมคงยอมไม่ได้ล่ะมั้ง”

 

พอพูดแบบนั้น วาคานะก็หยุดเดินกะทันหัน

 

“งั้นมาเรียบเรียงสถานการณ์กันหน่อยเถอะ”

 

“สถานการณ์?”

 

“ฉันมาจากอนาคตที่ถูกริคุคุงปฏิเสธ ส่วนยุยกับฮิเมโนะก็เหมือนกัน และริคุคุงที่อยู่ตอนนี้ ก็มาจากอนาคตที่ปฏิเสธพวกเราทั้งสามคน ถูกไหม?”

 

“อะ อืม… มั้งนะ…”

 

“แล้วก็ ริคุคุงไปมีอะไรกับสองคนนั้นนอกจากฉัน ซึ่งฉันก็อดทน ไม่ว่าอะไร เพราะคิดว่าจะเอาชนะใจนายได้ใหม่ ฉันพยายามแข่งกับพวกเธออย่างเต็มที่”

 

“เอ่อ… ฟังดูแบบนั้นก็…”

 

“ก็นั่นแหละ ฉันพยายามอดทนอยู่แท้ๆ แต่นายดันจะขอให้ฉันช่วยเรื่องภารกิจ แล้วยังจะพรากโอกาสที่ฉันจะได้ทำให้ริคุคุงหลงรักกลับมาอีก?”

 

อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนผิดขึ้นมาทันที…

 

“แต่นะ ริคุคุง ฉันเองก็ไม่อยากให้นายต้องเกลียดฉันเพราะเรื่องแบบนี้เหมือนกัน เพราะงั้น—มาเล่นเกมกันเถอะ”

 

“เกม?”

 

“ใช่ ถ้านายชนะ ฉันจะยอมเอาจริงกับภารกิจครั้งนี้ แต่ถ้านายแพ้—ก็ต้องให้รางวัลฉันนิดนึง”

 

“รางวัล?”

 

“ต้องให้นายแกล้งฉันแบบทะลึ่งๆ น่ะสิ”

 

จากที่ฟังมา เกมนี้ผมไม่มีอะไรจะเสียเลย ถ้าเทียบกับสถานการณ์ที่จนตรอกแบบนี้แล้ว ถือว่าเป็นทางออกที่ดีสุดก็ว่าได้

 

“วาคานะยิ้มก่อนจะตอบ

 

「จะถามอะไรก็ได้ เพื่อทายว่า ‘ตอนนี้ฉันกำลังมีเรื่องอะไรกลุ้มใจอยู่’ มีเวลาจนถึงวันสอบวันแรก ถ้าเดาได้ถูกก็เธอชนะ」

 

「ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับฉันเหรอ？」

 

「ไม่ใช่ ยังมีเรื่องอื่นอยู่ด้วย」

 

「แล้วจะถามกี่ครั้งก็ได้เหรอ？ จะตอบตรงๆ ใช่ไหม？」

 

「แน่นอน ฉันจะตอบว่า ‘ใช่’ หรือ ‘ไม่’ แบบตรงไปตรงมาเลย เหมือนพวกเกมแนวถามคำถามลับนั่นแหละ」

 

「แล้วถามอย่างอื่นนอกเหนือจากนั้นได้ไหม？」

 

「ได้หมดเลย ตามสบาย」

 

งั้นก็น่าจะลองได้หลายวิธี ถ้าไม่รับข้อเสนอนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

 

「โอเค ฉันตกลง」

 

「จะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะ？」

 

「ไม่ล่ะ ฉันจะเล่น」

 

「งั้นสุดท้าย… เรื่องแกล้งฉันนิดๆ หน่อยๆ น่ะ ขอให้ฉันเป็นคนคิดได้ไหม？」

 

「หืม？ ถ้าเธอคิดเอง มันจะยังเรียกว่าโดนแกล้งอยู่เหรอ？」

 

「ก็ถ้าให้เธอคิด เกมนี้ฉันจะไม่ได้อะไรเลยน่ะสิ」

 

ผมก็แค่ลองพูดดูเผื่อจะต่อรองได้เท่านั้นเอง ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก

 

「โอเค งั้นบอกมาสิว่าเธออยากให้ฉันทำอะไร？」

 

วาคานะยิ้มขี้เล่น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแกล้งๆ

 

「ก็แค่ให้ฉันเป็นฝ่ายอยู่เฉยๆ แล้วเธอคอยแกล้งนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง อย่าหยุดนะ ต่อให้ฉันอ้อนวอนก็เถอะ♡」