เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 79 ร้านอาหารTHALIA
บทที่79 ร้านอาหารTHALIA
จี้จิ่งเชินหันไปมองหน้าเธอ “แต่เขาให้คุณรอด้านล่างเป็นชั่วโมง”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้วขึ้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นเขาก้มหน้า ก็คิดว่าเขาไม่พอใจที่เสื้อยับ
เธอพูดต่อว่า: “เสื้อของคุณฉันจะช่วยรีดให้”
จี้จิ่งเชินหันหน้ามาช้า ๆ
“ให้เธอไปทำงานที่สาขาย่อย”
พูดจบ เขาก็ดึงมือเวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าไปด้านใน
ภายในห้องทำงานกว้างมาก มีแค่หน้าต่างบานใหญ่กับโต๊ะทำงานโต๊ะใหญ่โต๊ะหนึ่ง มองไปนอกหน้าต่างยังมีทิวทัศน์ที่สวยงาม
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับมา เธอกำลังจะเอ่ยปากพูด
ขณะที่เธอหันกลับมานั้น กลับเห็นจี้จิ่งเชินกำลังถอดเสื้ออยู่
เสื้อคลุมนอกถูกถอดออกแล้ว เนกไทถูกโยนไว้บนโต๊ะ กระดุมที่เสื้อเชิ้ตถูกปลดออกเผยให้เห็นถึงหน้าอกที่กว้าง และแข็งแกร่ง
เขาหยิบชุดสูทชุดใหม่ออกมาจากตู้เสื้อผ้าข้าง ๆ และยื่นให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยน
“ถือไว้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาด้วยสีหน้าที่งุนงง
จี้จิ่งเชินหันไปมองหน้าเธอ คิดว่าเธอจะเปลี่ยนใจ
“พรุ่งนี้รีดเสร็จก็เอามาให้ผม”
เวินเที๋ยนเที๋ยนนิ่งอึ้งไป ไม่คิดว่าเขาจะถอดเสื้อให้เธอรีดจริง ๆ
เมื่อเห็นสีหน้าเธอดูลังเล อารมณ์ของจี้จิ่งเชินก็ฉุนขึ้น
“คุณคิดจะเปลี่ยนใจเหรอ? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบส่ายหน้า
“เปล่า”
เธอเอาเสื้อกอดไว้ที่หน้าอก และถามขึ้นด้วยความแปลกใจว่า: “คุณให้ฉันมาที่นี่มีอะไรเหรอ?”
จี้จิ่งเชินไม่ตอบ แถมยังรีบใส่เสื้อผ้าต่อ จากนั้นก็ต่อสายเรียกให้จงหลีเข้ามา
“เรื่องห้างสรรพสินค้าคุณไปจัดการให้เรียบร้อยด้วยนะ แล้วคืนนี้ก็ส่งรายงานสรุปมาให้ผม”
จงหลีพยักหน้า และเห็นว่าจี้จิ่งเชินออกจากบริษัทก่อนเวลาแบบนี้ เขาก็ตกใจไปชั่วขณะ
เขามองด้วยความแปลกใจ ปกติแล้วท่านประธานจะทำงานจนถึงทุ่มสองทุ่ม แต่วันนี้ทำไม?
ไม่เพียงแต่ไม่ทำงานนอกเวลา แถมยังเลิกงานก่อนเวลาอีก?
“ท่านประธานครับ หากว่าผู้ร่วมหุ้นถามถึงท่านประธานละครับ ควรจะตอบว่ายังไง? ”
“ทานข้าว”
จี้จิ่งเชินตอบสั้น ๆ ก่อนที่จะออกจากห้องไปนั้น เขาหันมามอง และจูงมือเวินเที๋ยนเที๋ยนออกไปด้วย
จงหลียืนอยู่กับที่ มองเงาของทั้งสองเดินออกไป จากนั้นก็อุทานขึ้น
“ชายที่แต่งงานแล้วเป็นแบบนี้เลยเหรอ”
เมื่อพูดจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที
ผู้จัดการชั้นล่างบอกว่าเจียงหยู่เทียนมาขอพบจี้จิ่งเชิน
จงหลีพูดว่า: “เธอติดต่อเองไม่ได้เหรอ?”
“คุณหนูเจียงแจ้งว่าติดต่อไม่ได้ครับ”
“อ๋อ”
จงหลีพยักหน้า และพูดว่า: “บอกเธอไปว่าตอนนี้ท่านประธานกำลังยุ่งอยู่ ไม่มีเวลาแม้กระทั่งรับสายใคร บอกเธอห้ามรบกวนเด็ดขาด”
ประธานจี้ยุ่งจริง ๆ ยุ่งอยู่กับภรรยา
แสงสุดท้ายบนท้องฟ้ากำลังจะหายไป ท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลง
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งอยู่ในรถ ในมือยังถือเสื้อที่จี้จิ่งเชินยื่นให้
จริง ๆ แล้วบนเสื้อผ้าไม่มีร่องรอยใดใดเลย และดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าควรจะรีดตรงไหน
ด้วยสีหน้าของจี้จิ่งเชิน หากเธอวางลงเขาจะต้องไม่พอใจเป็นแน่ ดังนั้นต้องถือไว้เปรียบเหมือนสมบัติอันล้ำค่า
รถค่อย ๆ จอดลงที่หน้าร้านอาหารTHALIA
เมื่อฟ้ามืด ไฟบนถนนก็ค่อย ๆ สว่างขึ้น
THALIAเป็นอาหารตะวันตกของธิดาในเทพนิยาย แต่ร้านอาหารTHALIAที่อยู่ตรงหน้านี้ เป็นร้านอาหารมิชลินระดับสามเดียวเพียงหนึ่งเดียวในประเทศจีน
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรสชาติ สภาพแวดล้อม หรือว่าจะเป็นการบริการล้วนแต่มีมาตรฐาน และยอดเยี่ยมมาก แต่การจับคู่ทำให้คนทึ่งมาก
ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนเคยได้ยินมาว่า แค่ของหวานเพียงหนึ่งจาน คนธรรมดาทั่วไปต้องเก็บเงินเป็นเวลานานหนึ่งปีถึงจะได้กินได้
ยิ่งไปกว่านั้นแค่คิดจะมาทานอาหารที่นี่ ต้องจองล่วงหน้าหนึ่งสัปดาห์
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้า ก็ตะลึงจนนิ่งไปเลย
จี้จิ่งเชินเหลือบไปมองเธอ เห็นเธอไม่สบายใจเล็กน้อย สีหน้าดูอ่อนลง
“นิ่งไปทำไมล่ะ? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนก้มหน้าลงด้วยความลังเล
“จะทานข้าวที่นี่เหรอ? ”
เธอก้มมองดูการแต่งกายที่แสนธรรมดาของตัวเอง เธอไม่เคยมาร้านอาหารแบบนี้มาก่อน ตัวเธอรู้ดี
มาทานข้าวที่ร้านอาหารแบบนี้ก็ต้องตั้งตัวให้ดูดีมีระดับ
หากจี้จิ่งเชินบอกเธอก่อนล่วงหน้า เธอยังพอจะเปลี่ยนเสื้อผ้าได้
จี้จิ่งเชินเห็นเธอไม่ขยับ แถมยังกอดเสื้อเขาเอาไว้แน่น สายตาเขาก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม เขายื่นมือไปคว้าเสื้อสูทแล้วโยนไปด้านหลัง
“ไม่ใช่สิ่งของที่มีค่าอะไร ถือไว้ทำไม? ”
ก่อนหน้านี้เป็นเขาเองที่ให้เธอถือเอาไว้ หากเธอไม่ถือไว้เขาก็จะโกรธ แต่ตอนนี้กลับเป็นคนโยนเสื้อออกไปเสียเอง
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกเขาจูงลงจากรถ และเห็นคนอื่นก็เดินเข้าไปในร้านอาหารเช่นกัน
ผู้ชายใส่ชุดสูทรองเท้าหนัง ผู้หญิงใส่ชุดสุภาพรองเท้าส้นสูง เมื่อเห็นแล้วเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“ฉันควรจะเปลี่ยนชุดไหม? ”
จี้จิ่งเชินจ้องมองหน้าเธอ จากนั้นดึงเธอเข้ามา
“แค่เป็นที่ของผม ก็ไม่มีใครกล้าขวางคุณทั้งนั้น”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้ามองเขา
จี้จิ่งเชินเอามือไปคล้องเอวเธอไว้
“ที่นี่เป็นร้านอาหารของผม เดินทีก็เพื่อ……”
เขาพูดไม่จบ จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นคล้ายกับว่าไม่สบายใจ
ร้านอาหารร้านนี้ เดิมทีเป็นร้านอาหารที่เขาสร้างขึ้นเพื่อเทียนเทียน ตอนแรกคิดว่าจะพาเธอมา
จี้จิ่งเชินไม่พูดอะไรต่อ แต่กลับเดินจูงมือพาเวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าไปด้านใน
เมื่อพนักงานเห็นเขา จากที่ใบหน้าบูดบึ้งก็ยิ้มร่าขึ้นทันที
“คุณจี้ ห้องชั้นบนสุดใช่ไหมคะ? ”
จี้จิ่งเชินพยักหน้าพร้อมทั้งเดินเข้าไปด้านใน
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกเขาจูงมือไปเข้าไปด้านใน ท่ามกลางลูกค้ากำลังรับประทานอาหารอยู่
ทุกคนต่างพากันจ้องมองทั้งสอง สายตาเพ่งมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนไปมาด้วยสีหน้าที่ดูถูก และเหยียดหยาม
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจจนตัวแข็งทื่อ มือจับกระโปรงไว้แน่น
จี้จิ่งเชินรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของเธอ จากนั้นจับเอวเธอเบา ๆ
เขากระซิบที่หูเธอเบา ๆ ว่า: “พวกเขากำลังอิจฉาคุณ”
ระหว่างที่พูดนั้น ริมฝีปากของเขาได้สัมผัสกับใบหูของเธอ ไออุ่นกระจายทั่วหู และคอเธอ
ใบหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนเริ่มแดงขึ้น จนกระทั่งจี้จิ่งเชินฉวยโอกาสกระซิบนี้จูบที่หูของเธอ
เธอกะพริบตาอย่างไม่อยากเชื่อ ความรู้สึกตอนนี้คือเธอฟังผิดแน่ ๆ
จี้จิ่งเชินจะอ่อนโยนกับเธอแบบนี้ได้อย่างไรกัน?
ในใจเธอสงสัยเล็กน้อย จากนั้นก็เดินตามจี้จิ่งเชินไปที่ลิฟต์ ความตื่นเต้นของเธอกลับหายไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว
ร้านอาหารTHALIAตั้งอยู่บนตึกใหญ่ใจกลางเมือง มันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร ถึงแม้ว่าจะเป็นร้านอาหาร แต่มีเอกลักษณ์สองอย่างที่ไม่เหมือนร้านอาหารทั่วไป
ร้านที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นร้านอาการมิชลินระดับสามดาวอย่างแท้จริงคือพื้นที่วีไอพีชั้นบนสุด
และสิ่งที่ทุกคนล้วนรู้กันดีนั่นคือ พื้นที่วีไอพีชั้นบนสุดนั่นเป็นของจี้จิ่งเชิน
เดินผ่านทางที่ยาว ระหว่างทางเดินมีแสงสลัว ด้านหน้าปลอดโปร่งโล่ง
การออกแบบหน้าต่างจากพื้นถึงเพดานแบบพาโนรามาแบบมุมมองสามร้อยหกสิบองศา
แม้แต่ดวงดาวก็ยังมองเห็น