เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 38 เธอกำลังช่วยฉันประหยัดเงิน
บทที่ 38 เธอกำลังช่วยฉันประหยัดเงิน
จี้จิ่งเชินดึงสายตากลับมา แล้วมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
“ในเมื่อมันเป็นห้องของเธอแล้ว เธอจะจัดวางอะไรยังไงมันก็แล้วแต่เธอ”
“ส่วนเรื่องมหาวิทยาลัย”
เขาทำเสียงสูงก่อนจะพูดต่อว่า :“เธอขอยื่นมหาวิทยาลัยนี้มาตั้งแต่ครึ่งปีก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้ถึงกลับคำพูดซะล่ะ?”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาเป็นคนยื่นเหรอ?
·เวินเที๋ยนเที๋ยนมองจี้จิ่งเชินอย่างระแวดระวัง เพราะกลัวว่าเขาจะจับพิรุธได้ เลยหาข้ออ้างไปเรื่อย
“ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ ว่าโรงเรียนนี้มันมีค่าเทอมที่สูงขนาดนี้เลย?”
“นี่เธอกำลังช่วยฉันประหยัดเงิน?”
จี้จิ่งเชินไม่เชื่อว่า ลูกสาวตระกูลเจี่ยงจะมีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นเป็น
จากข้อมูลที่เคยหามาก่อนหน้านี้ ตอนที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ค่าใช้จ่ายต่อปีของเธอไม่ต่ำกว่าสิบล้าน จะเป็นไปได้ยังไงที่จะมาบอกว่าค่าเทอมของมหาวิทยาลัยลืบซานแพง?
ความสงสัยส่งมาจากก้นบึ้งของข้างใน
มีรอยย่นเล็ก ๆตรงคิ้วของจี้จิ่งเชินปรากฏให้เห็น
แต่ถ้าจะบอกว่านี่เป็นการเล่นละครของเธอ ต้องขอบอกเลยว่าฝีมือการแสดงของเธอยอดเยี่ยมไร้ที่ติจริง ๆ
เขาทิ้งข้อสงสัยเหล่านั้นไปแล้วพูดกับเธอ
“ฉันเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของลืบซาน การที่ให้เธอได้เข้าเรียนที่นี่ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร แล้วต่อจากนี้ไม่ต้องพูดถึงมันอีก”
ออกจากห้องของเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้ว จี้จิ่งเชินก็เดินกลับห้องของตัวเองไป
เขาหยุดตอนที่เดินมาถึงหน้าประตูห้อง
“คุณพ่อบ้าน ให้จงหลีไปสืบค้นข้อมูลของเจี่ยงเนี่ยนเหยามาใหม่ ทั้งหมดเลยนะ”
“ได้ครับ คุณชาย”
พอพ่อบ้านเดินกลับ จี้จิ่งเชินก็เดินเข้าห้องของตัวเองไป
มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับเจี่ยงเนี่ยนเหยา
สองวันหลังจากนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัยลืบซาน
ตรงหน้าเธอเป็นประตูมหาวิทยาลัยที่ใหญ่โตมโหฬาร มีการปลูกต้นไม้ต้นใหญ่ไว้ทั้งสองฟากฝั่ง ไล่จากใหญ่ไปเล็กเข้าไปข้างใน
“มหาวิทยาลัยลืบซาน”ตัวอักษรสลักไว้บนประตูใหญ่ ลักษณะตัวอักษรเหมือนกับน้ำและเมฆที่กำลังไหล ดูมีชีวิตชีวา ได้ยินมาว่ามีการเชิญอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านการเขียนพู่กันจีนมาเขียนให้ คุ้มค่ากับเงินที่เสียไปจริง ๆ
นี่แค่ประตูหน้า จะรวยอะไรกันขนาดนี้ สภาพในมอ.ก็เหมือนกับทั่ว ๆไป
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนพอดี พ่อแม่ต่างพากันไปส่งลูกๆถึงข้างใน
แต่ละคนแข่งกันรวย ชิงดีชิงเด่นกัน
รถหรูๆที่ขับเข้ามาแต่ละคันมี คันที่ว่าแพงแล้วก็ยังมีแพงกว่า
ลูกหลานคนรวยเกือบจะทั้งประเทศ มารวมตัวกันอยู่ที่นี่
เดิมทีพ่อบ้านจะให้คนขับรถเข้าไปส่งเธอข้างใน แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ดันลงไปซะก่อน
“พ่อบ้าน เดี๋ยวหนูเดินเข้าไปเองก็ได้ค่ะ”
พ่อบ้านมองดูประตูมอ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ทุกคนนั่งรถเข้าไปข้างในกันหมด
แต่มีเพียงไม่กี่คนที่เลือกเดินเข้าไป และคนเหล่านั้นเป็นคนที่ได้รับการคัดเลือกแบบพิเศษจากมอลืบซาน
มีผลการเรียนดี แต่ฐานะทางบ้านไม่ยากจน
จากที่เขารู้มา สังคมในมอก็ไม่ค่อยจะดี
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้รับรู้ถึงความกังวลของพ่อบ้าน เธอแค่ไม่อยากเป็นจุดสนใจก็เท่านั้นเอง
ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอหาข้อมูลของมหาวิทยาลัยลืบซานบนอินเทอร์เน็ต ก็ไปเจอเวทีการอภิปรายของมหาวิทยาลัย
ยังไม่ทันจะเปิดภาคเรียน ก็มีคนไปโพสต์บอกว่า ภรรยาของจี้จิ่งเชิน ลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเจี่ยงจะเข้าเรียนที่นี่
การแต่งงานของทั้งสองตระกูล เป็นข่าวไปทั่วทั้งประเทศ ทุกคนต่างพูดถึงเรื่องนี้กันหมด
การเข้ามาเรียนที่นี่ของเจี่ยงเนี่ยนเหยา ทำให้คนในมอลืบซานคึกคักไปตามๆกัน
จี้จิ่งเชินจัดว่าเป็นคนรวยหน้าใหม่ที่ทรงพลังอำนาจ หน้าตาหล่อเหลาและร่ำรวยมหาศาล หลายปีมานี้เขาเป็นเป้าหมายที่หลายๆคนตามจีบ ตำแหน่งภรรยาตระกูลจี้ยื้อแย่งกันจนถึงขนาดเลือดตกยางออก
คิดไม่ถึงว่า กลับถูกเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่อยู่แต่ต่างประเทศมาโดยตลอด แย่งชิงตำแหน่งนั้นไป
ใครจะยอม?
ถ้าวันนี้นั่งรถของตระกูลจี้ แล้วเดินวางมาดเข้าไป คงทำให้คนที่ชอบจี้จิ่งเชินต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ ๆ
ดูเวินเที๋ยนเที๋ยนยืนยันแบบนั้นแล้ว พ่อบ้านก็ได้แต่พยักหน้ารับ
เขาส่งกระเป๋าหนังสือให้เวินเที๋ยนเที๋ยน
“ผมจะมารอรับตอนสี่โมงเย็นนะครับ”