เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 333 พลาด
บทที่ 333 พลาด
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังจะถามให้รู้เรื่อง แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา
แล้วมีเสียงของฉวีผิงดังมาจากข้างนอก
“คุณนาย คุณเวิน ทุกคนพร้อมแล้วครับ สามารถออกไปได้แล้วครับ”
“ได้จ้ะ”
ใบหน้าของคุณนายหล่อนเปื้อนรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แล้วจูงมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินออกไปข้างนอก
“หนูไปพักผ่อนข้างนอกก่อนนะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า และกำลังเตรียมตัวจะเดินออกไป
แต่เมื่อเดินไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาหาพูดกับคุณนายหล่อนอีกครั้ง: “คุณนายหล่อน คุณวางใจได้เลยนะคะ หนูจะไม่ยอมให้ความหวังของคุณพังทลายเด็ดขาด งานแต่งงานของคุณกับคุณลุงเวินในวันนี้ ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารบกวนเป็นอันขาด!”
เมื่อออกมาจากห้องของหล่อนหลี เวินเที๋ยนเที๋ยนก็มาถึงในโบสถ์
ถึงแม้จะเป็นงานแต่งงานของสองตระกูลใหญ่ แต่งานก็ไม่ได้ถือว่าเป็นงานที่ใหญ่มาก เพราะได้เชิญเพียงเพื่อนของทั้งสองฝ่าย และญาติของตระกูลเวินกับตระกูลหล่อนเท่านั้น
แต่คนตระกูลเวินกลับยังไม่มีใครมาในงาน
เวินเที๋ยนเที๋ยนนึกถึงตอนที่เธอกับฉวีผิงไปส่งคำเชิญถึงมือของตระกูลเวิน ท่าทางของเวินฉี่กับเวินหงไห่ในตอนนั้นคือขมวดคิ้วทันที
พวกเขาแสดงออกว่าจะไม่มีวันมาร่วมงานแต่งเด็ดขาด
แต่การที่พวกเขาไม่มา กลับทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะถ้าเป็นแบบนี้ งานแต่งงานของคุณนายหล่อนก็จะสามารถจัดได้อย่างราบรื่นขึ้น
แขกส่วนมากก็มาถึงในงานกันหมดแล้ว รวมกันแล้วไม่ถึงร้อยคน จึงทำให้โบสถ์ขนาดเล็กนี้สามารถรองรับแขกได้พอดี
เธอจึงหันไปมองรอบๆ แต่กลับไม่เจอจี้จิ่งเชิน
“จี้จิ่งเชินยังไม่มาอีกเหรอ?”
พ่อบ้านส่ายหน้า
“เมื่อสักครู่ตระกูลจี้ได้ส่งข่าวมาครับ บอกว่าพวกเขาอาจจะมาช้าหน่อย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมองสถานการณ์ข้างนอก ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยไว้วางใจ
เธอจึงนำโทรศัพท์ออกมาและโทรหาจี้จิ่งเชิน แต่ก็โทรไม่ติด
หรือว่าเกิดปัญหาขึ้นที่บริษัทหรือเปล่า?
เธอคิดอยู่สักพัก จึงค่อยวางสายโทรศัพท์ แล้วหันมาพูดกับฉวีผิง: “ถ้าหากจี้จิ่งเชินเขามาแล้ว รีบมารายงานฉันด้วยนะ”
ฉวีผิงพยักหน้า
“คุณเวิน คุณวางใจได้เลยครับ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที
วันนี้ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายงานแต่งของคุณนายหล่อนเด็ดขาด
เมื่อถึงเวลา แขกก็เริ่มเดินเข้ามาในงาน
เวินเที๋ยนเที๋ยนรับผิดชอบพาแขกเข้าไปในโบสถ์ และกว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเธอยุ่งไปหมด
ฉวีผิงเดินเข้ามาเตือน: “คุณเวินครับ อีกประเดี๋ยวงานแต่งก็จะเริ่มขึ้นแล้ว คุณเข้าไปในงานก่อนเถอะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจะเป็นคนจัดการให้เองครับ”
“ได้”
ในขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าไป ก็หันกลับมาถาม:“จี้จิ่งเชินเขามาหรือยัง?”
ฉวีผิงส่ายหน้าไปมา
“ยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากพวกเขาเลยครับ”
“ยังมาไม่ถึงอีกเหรอ?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองออกไปข้างนอกด้วยความสงสัย และรู้สึกกังวลมากขึ้น: “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะลองโทรหาพวกเขาดูอีกรอบก็แล้วกัน”
พูดเสร็จ เธอก็เดินเข้าไปในโบสถ์ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาจี้จิ่งเชินอีกรอบ
และเพิ่งจะโทรติด เวินเที๋ยนเที๋ยนก็หยุดเดินลงทันที เพราะมองเห็นคนที่เธอคุ้นเคยคนหนึ่งเดินอยู่ข้างนอก
เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงได้ตั้งใจมองดูดีๆ
คนนั้นคือเวินหงไห่ไม่ใช่เหรอ?
เธอขมวดคิ้วขึ้นมาทันที วันนั้นเวินฉี่กับเวินหงไห่พูดว่า พวกเขาจะไม่มีวันมาร่วมงานแต่งในครั้งนี้นิ
และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็พูดว่า ยังไม่เห็นพวกเขาเข้ามา
งั้นก็แสดงว่า พวกเขาแอบเข้ามาอย่างนั้นเหรอ?
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกระแวดระวังขึ้นมาทันที เมื่อเธอนึกถึงความกังวลของคุณนายหล่อน เธอจึงรีบวางสายโทรศัพท์ แล้วตามเขาไป
“คุณชายรองของตระกูลเวิน”
เธอเรียกเขาอยู่สองสามครั้ง และตามเวินหงไห่ไปจนถึงหลังโบสถ์
อีกฝ่ายจึงได้หยุดเดิน แต่ไม่ได้หันกลับมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่เขาแล้วถามขึ้นมา: “คุณพูดว่า คุณจะไม่มาร่วมงานแต่งวันนี้ไม่ใช่เหรอคะ? แต่ในเมื่อมาแล้ว ทำไมไม่ไปข้างหน้าล่ะคะ?”
เมื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นว่าเขาไม่ยอมพูดยอมจา และไม่ยอมหันกลับมาด้วย เธอจึงเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวด้วยความสงสัย
“คุณชายรอง คุณ……”
ในขณะที่เธอกำลังจะพูด จู่ๆก็มีคนสองคนเดินออกมาจากมุม และมองเวินเที๋ยนเที๋ยนด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยุดเดิน และขมวดคิ้วทันที
“พวกคุณจะทำอะไร?”
เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่วินาทีต่อมาก็ถูกคนที่อยู่ข้างหลังของเธอจับข้อมือไว้
และเมื่อเธอหันไปมอง ก็พบว่าข้างหลังของเธอก็มีคนยืนอยู่สองคนซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
พวกเขาทั้งสี่คนจึงได้ล้อมเธอ และจับมือเธอไว้
“ปล่อยมือนะ!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยายามขัดขืน แต่ก็ไร้ประโยชน์
เธอหันไปมองร่างของเวินหงไห่
“คุณต้องการจะทำอะไรกันแน่?”
ถึงตอนนี้เวินหงไห่จึงค่อยๆหันมามองเวินเที๋ยนเที๋ยน
“อยากเชิญคุณไปเป็นแขกของตระกูลเวินสักหน่อย”
พูดเสร็จ เขาก็ตบมือหนึ่งที แล้วทั้งสี่คนก็ช่วยกันจับเวินเที๋ยนเที๋ยนออกไปข้างนอก
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่สามารถขัดขืนได้ จึงร้องขอให้คนช่วย
แต่ร้องได้แค่นิดเดียว ก็ถูกปิดปากไว้ซะก่อน และถูกนำออกไปข้างนอก
และในขณะเดียวกันในโบสถ์ก็มีเพลงเดินเข้าโบสถ์ดังขึ้น จึงทำให้กลบเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเวินเที๋ยนเที๋ยนจนมิด
หล่อนหลีค่อยๆเดินเข้ามาจากพรมแดง แล้วมองไปหาคนที่ใส่ชุดขาว และยืนอยู่ตรงท้ายสุดอย่างเวินหงหยู้
ทั้งสองคนสบตาเข้าหากัน แล้วค่อยๆยิ้ม
จี้จิ่งเชินก็พยายามเร่งคนขับรถให้ขับเร็วๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก
จนคนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างจงหลีแทบไม่กล้ามองเขา
เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าจู่ๆวันนี้แผนกเครือข่ายของบริษัทจะเกิดปัญหาขัดข้อง
ถึงแม้ตอนหลังจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ แต่ก็เกือบพลาดงานแต่งของคุณนายหล่อนกับเวินหงหยู้เหมือนกัน
ไม่แปลกใจเลยที่สีหน้าของจี้จิ่งเชินดูไม่ค่อยสบอารมณ์ขนาดนี้
เขาหันหน้าไปมองสีหน้าของจี้จิ่งเชินอย่างระมัดระวังแล้วรีบยิ้มให้
“ถ้าพวกเรารีบไปตั้งแต่ตอนนี้ พวกเราก็น่าจะทันงานแต่งของพวกเขานะครับ ประธานจี้ ไม่ต้องกังวลนะครับ……”
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดเสร็จ จี้จิ่งเชินก็หันมาถลึงตาใส่เขา
สายตาที่คมกริบ ทำให้จงหลีรีบปิดปากตัวเอง และไม่กล้าพูดอีก
ไม่นานรถของพวกเขาก็มาถึงโบสถ์ แต่อยู่ๆก็มีรถเก๋งสีดำคันหนึ่งขับสวนรถของพวกเขาออกไป
จงหลีหันไปมองด้วยความประหลาดใจ
ถนนเส้นนี้เป็นถนนเส้นที่ใช้ไปโบสถ์ และทุกคนที่มาในเวลานี้ก็คือมาร่วมงานแต่งงาน
“ทำไมกลับไวจังเลย?”
เขาได้แต่พึมพำ โดยยังไม่ได้คิดอะไรมาก และรถก็มาหยุดอยู่นอกโบสถ์พอดี
รถสั่นเล็กน้อย แล้วจี้จิ่งเชินก็รีบเดินลงจากรถไป
จงหลีจึงทำได้แค่เก็บความสงสัยไว้ แล้วตามเขาลงรถไป
ทั้งสองคนรีบเดินเข้าไปในโบสถ์ ซึ่งมันก็พอดีกับตอนที่คุณนายหล่อนกำลังเดินบนพรมแดงเพื่อเข้าไปหาเวินหงหยู้
จี้จิ่งเชินจึงหลบหลีกสายตาของแขก แล้วเดินไปที่นั่งของตัวเอง
เพิ่งจะได้นั่งลง ก็เห็นว่าที่นั่งของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นไม่มีคนนั่งอยู่
เขาขมวดคิ้ว และหันไปถามฉวีผิงที่อยู่ข้างๆ
“เที๋ยนเที๋ยนล่ะ?”
ฉวีผิงจึงหันมามองเขาแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ: “คุณเวินเธอรอคุณอยู่หน้าประตูไม่ใช่เหรอครับ? ตอนคุณเข้ามาคุณไม่ได้เจอเธอเหรอ?”
จี้จิ่งเชินส่ายหน้าไปมา“ข้างนอกไม่มีคนอยู่นะ”
พ่อบ้านจึงเริ่มขมวดคิ้วด้วยความกังวลใจ
“พวกคุณอาจจะสวนกันก็ได้ อย่างนั้นเดี๋ยวผมขอไปรายงานคุณเวินก่อนนะครับ”
ในขณะที่พูด เขาก็กำลังจะยืนขึ้น แต่ก็ถูกจี้จิ่งเชินดึงให้นั่งอีกครั้ง
“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมไปหาเองดีกว่า”
จี้จิ่งเชินจึงลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วค่อยๆเดินออกไปจากโบสถ์
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ถูกเวินหงไห่พามาที่ตระกูลเวิน
พอเข้าไป ก็เจอเข้ากับเวินฉี่ที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรอเธอ
เธอจึงมองสองพ่อลูกที่อยู่ข้างหน้าของเธออย่างระแวดระวัง
สายตาเริ่มจ้องลึกเข้าไป แล้วกำหมัดไว้แน่น
“ถึงแม้พวกคุณจะสามารถจับฉันมาที่นี่ได้ แต่พวกคุณก็ไม่สามารถขัดขวางงานแต่งของคุณนายหล่อนกับเวินหงหยู้ได้!”