เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 28 เฟรนลี่เกินไปแล้วนะ
บทที่ 28 เฟรนลี่เกินไปแล้วนะ
สองคนตรงหน้าเห็นสายตาของจี้จิ่งเชินแล้ว ก็พูดขึ้นมาว่า:“จิ่งเชิน วางใจเถอะ คนในงานก็เป็นคนกันเองทั้งนั้น พวกเขาจะดูแลภรรยาของนายเป็นอย่างดีแน่นอน”
จี้จิ่งเชินดึงสายตากลับมา
ก็เพราะว่าเป็น “คนกันเอง”ไงล่ะ ถึงต้องระมัดระวัง
ถ้าเขาถือเอาตระกูลจี้เป็นคนกันเอง เกรงว่าคนพวกนี้คงจะตายไปนานแล้ว
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งลง เท้าทั้งสองข้างที่โดนกดไว้หลายชั่วโมงในที่สุดก็ได้ผ่อนคลายลงบ้าง
รองเท้าคู่นี้ส้นสูงเกินไป และเหมือนเท้าจะบวมด้วย เดินแต่ละก้าวเหมือนเดินอยู่บนมีดแหลมๆ
ถึงแม้จะอยากถอดออกให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่กล้า ทำได้แค่ยกเท้าขึ้นมาเพื่อให้ผ่อนคลาย
มุมตรงนี้เป็นจุดอับสายตามาก แอบอยู่ตรงนี้ก็คงไม่มีใครมาเจอเธอได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งชิล ๆอยู่ตรงนั้น แอบมองคนที่อยู่ในงาน
ภาพตรงหน้าเธอนั้น เคยเห็นแค่ในทีวีเท่านั้น ไม่เคยคิดเลยว่า จะมีวันที่เธอได้มาเป็นส่วนหนึ่งในงานแบบนี้ด้วย
คนที่คุยกับจี้จิ่งเชินทั้งสองคนก่อนหน้านี้แยกตัวออกไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังคุยกับคนอื่นๆอยู่
คนในงานมีเยอะมาก แต่จี้จิ่งเชินกลับดูเปร่งประกายเอามากๆ เขาจัดการเรื่องต่างๆด้วยความใจเย็นทำให้ทุกๆอย่างออกมาราบรื่น
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนจ้องมองไปที่เขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
ภายใต้แสงที่ส่องสว่างจากโคมไฟ จี้จิ่งเชินเปรียบเสมือนกับจักรพรรดิ ที่คอยวางแผนการรบ แต่มองอีกมุมเขาก็เหมือนกับนายแบบในนิตยสารดัง
ส่วนสูงหนึ่งเมตรเก้าสิบเซนของเขาอย่างกับที่แขวนเสื้อดี ๆ เวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่เคยเจอใคร ที่ใส่ชุดสูทสีดำแล้วเหมาะยิ่งกว่าเขาเลย
“นี่คือราชาจากสวรรค์ใช่มั้ย?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงคนเดินมาข้างๆตัวเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบหันไปดู เห็นจี้ยี่หยันที่ไม่รู้ว่าเดินมาอยู่ข้างๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
เขาหันมาและกะพริบตาให้เธอ ก่อนจะส่งแก้วแชมเปญให้
เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ้มตอบ กำลังจะลุกขึ้นยืน
“ขอบคุณค่ะ จี้ยี่หยัน”
แต่จู่ ๆ จี้ยี่หยันก็กดหัวไหล่เธอ ให้เธอนั่งลงไป
“คุณเจ็บเท้าอยู่ นั่งเถอะครับ”
เขารู้ได้ยังไง?
โดนจับได้แบบนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงรู้สึกทำตัวไม่ถูก หน้าของเธอค่อยๆแดงขึ้นมา
จี้จิ่งเชินเดินเข้ามาหา และพูดเสียงต่ำว่า
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่บอกคนอื่นหรอก อันที่จริงผมก็ไม่ค่อยชอบพวกงานสังสรรค์แบบนี้ซักเท่าไหร่”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาด้วยความตกใจ และไม่ค่อยเชื่อที่เขาพูด
ท่าทางของจี้ยี่หยันตรงกลางงานเมื่อกี้ เห็นได้ชัดเลยว่าเขาทำตัวเหมือนปลาได้น้ำ แล้วจะมาบอกว่าไม่ชอบได้ยังไง?
“จริง ๆนะครับ”
เขาลากเก้าอี้มา แล้วนั่งข้างๆเวินเที๋ยนเที๋ยน
“ผมกับพี่น่ะแตกต่างกันมาก พี่เขาเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ทางด้านธุรกิจ”
จี้จิ่งเชินเพิ่งตกลงทำสัญญากับเครือญาติในตระกูลจี้ ชนแก้วกัน ดื่มจนหมดแล้ว
เขาเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นภาพเวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้ยี่หยันกำลังพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
ไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกันอยู่ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวเราะหนักมาก มือของจี้ยี่หยันยังวางอยู่บนหัวไหล่ของเธอ
สีหน้าของจี้จิ่งเชินดำคร่ำเครียด
ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไรกันแน่
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสองสามคนสังเกตเห็นสายตาที่เขามองไป จึงหันไปมองตาม ก็พบว่าจี้ยี่หยันกับเวินเที๋ยนเที๋ยน หัวเราะกันสนุกสนาน
“ยี่หยันกับคุณผู้หญิงดูจะคุยกันถูกคอมากเลยนะ ดูแล้วพวกเขาคุยกันถูกคอมากเลยนะ”
ใช่ มากเกินไปด้วย!
จี้จิ่งเชินกระดกแชมเปญในแก้วทีเดียวหมด ภาพของทั้งสองที่คุยกันสนุกสนานมันทิ่มแทงสายตาของเขา เขาเดินเข้าไปหาตรงๆ
เมื่อกี้เขา หลายคนมองดู เรื่องสนุกๆที่บริเวณมุมตรงนั้น
“มีอะไรสนุกๆให้ดูกันแล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังเรื่องเล่าของจี้ยี่หยันไป พลางดื่มแชมเปญในแก้วหมดไปอย่างไม่รู้ตัว