เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 245 จุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียว
บทที่ 245 จุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียว
จี้หยวนวู่ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่าตอนนี้เขาจะผมหงอก และอายุก็มากกว่าแปดสิบไปแล้ว แต่ทุกประโยคที่เขาพูดล้วนเป็นขั้นเป็นตอนอย่างชัดเจน
คนอื่นๆล้วนสงบลง
จนกระทั่งเขาพูดจบ ทั้งห้องก็ดูเหมือนจะมีเสียงของเขาหลงเหลืออยู่เป็นระลอกๆ
ทั้งห้องพิจารณาคดีล้วนไม่มีเสียงใดๆ
ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ทุกคนล้วนรอคำตัดสินสุดท้ายของผู้พิพากษา
ผู้พิพากษามองเอกสารในมือ สายตาพลันกวาดมองไปยังพยานหลายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
เขายกมือขึ้น และเคาะค้อนในมือ
" จากหลักฐานที่มีอยู่ตอนนี้ หากอาการป่วยของจี้จิ่งเชินเป็นภัยคุกคามต่อชีวิตผู้อื่นจริง อย่างนั้นก็ต้องจัดการตามระเบียบ เขาต้องได้รับการรักษา"
" ฉันขอประกาศเดี๋ยวนี้ "
เธอเพิ่งจะยกข้อมือขึ้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็รีบเดินเข้าไปทันที
" ไม่ได้! จี้จิ่งเชินไม่เคยทำร้ายใครมาก่อน! คุณทำแบบนี้กับเขาไม่ได้! "
จี้หยวนวู่ที่อยู่ข้างๆยิ้มอย่างเย็นชา " เขากักขังทั้งเธอและฉัน นี่มันก็เป็นการคุกคามชีวิตของเราอย่างร้ายแรงแล้ว! "
ผู้พิพากษาพยักหน้า พลางเอ่ย " ฉันขอประกาศว่า จี้จิ่งเชินจะต้องถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลโรคจิตเวชเพื่อรอการวินิจฉัยและรักษา "
เมื่อพูดจบ เขาก็เคาะค้อนในมือเป็นอันสิ้นสุดการตัดสินคดี
ไม่นานก็มีคนเข้ามาพาตัวจี้จิ่งเชินออกไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบเข้าไปขวางหน้าพวกเขาทันที
" ไม่ได้! "
ก่อนที่ตำรวจจะลงมือทำอะไร จี้จิ่งเชินก็ได้ยื่นมือมาวางบนไหล่ของเวินเที๋ยนเที๋ยนและดึงเธอเข้าไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกจี้จิ่งเชินกอดไว้แน่น
เธอตกตะลึง และคำที่กำลังจะพูดก็ถูกหยุดโดยชะงัก
นานแค่ไหนแล้วที่จี้จิ่งเชินไม่ได้กอดเธอ?
แต่ทำไมต้องตอนนี้?
ดวงตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนร้อนผ่าว เธอเกือบที่จะร้องไห้ออกมา
จี้จิ่งเชินเหมือนจะรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอ จึงตบหลังเธอเบาๆครั้งแล้วครั้งเล่า
" ฉันไม่เป็นไรหรอก "
เสียงของเขาหนักแน่นจนทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเชื่อเขา
แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับส่ายหน้า
" ฉันไม่อยากให้นายไป นายไม่เคยทำอันตรายกับใครมาก่อนแท้ๆ "
เธอดึงเสื้อของจี้จิ่งเชินไว้แน่น
" ฉันไม่ให้นายไป "
จี้จิ่งเชินยิ้มด้วยสายตาที่อบอุ่น และยังคงตบเบาๆที่หลังของเธอ
" ช่วงนี้อยู่บ้านตระกูลหล่อนก็ทำตัวดีๆล่ะ ไม่นานฉันจะออกมารับเธอเอง"
เวินเที๋ยนเที๋ยนกะพริบตา น้ำตาก็พลันไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
" จริงเหรอ ?"
จี้จิ่งเชินพยักหน้า พลางยื่นมือไปเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าเธอ
" อย่าร้องนะ ฉันไม่เคยทำร้ายใคร คนเดียวที่ฉันเคยทำร้ายก็คือเธอ "
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้าอย่างแรง
" ไม่ นายไม่เคยทำร้ายฉัน…… "
เธออยากพูดมากกว่านี้ แต่ตำรวจที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้เดินเข้ามา
จี้จิ่งเชินปล่อยมือเธอเบาๆ และกำชับอีกครั้ง " อยู่ที่บ้านตระกูลหล่อน อย่าไปที่อื่น "
หลังพูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไปข้างนอกพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบตามไป แต่กลับถูกขวางเอาไว้ เธอทำได้เพียงมองจี้จิ่งเชินที่ถูกพาตัวขึ้นรถไป
" เป็นไงล่ะ? "
" ตอนนั้นที่ส่งฉันเข้าไปในโรงพยาบาลบ้า เคยคิดบ้างไหมล่ะว่าตัวเองจะถูกส่งเข้าไปบ้างในสักวันหนึ่ง? "
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงรีบหันกลับมามองจี้หยวนวู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจในทันที
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำหมัดแน่น และมองเขาด้วยสายตาอาฆาตแค้น
" คุณแกล้งบ้ามาโดยตลอด! "
ยิ้มพลางเอ่ย " ถ้าหากตอนนั้นฉันไม่แกล้งบ้า ยังจะอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ไหม? "
เขาส่ายหน้า
" จี้จิ่งเชินในตอนนั้นไม่ได้อ่อนโยนเหมือนอย่างตอนนี้ "
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนไปมา " ดูเหมือนว่าเธอจะมีอิทธิพลต่อเขาเป็นอย่างมาก "
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองสายตาของเขา พลางถอยหลังไปหนึ่งก้าว
จี้หยวนวู่ก็หัวเราะขึ้นมาในทันที
" วางใจได้ ตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลหล่อน ต่อให้ฉันจะบ้าไปแล้วจริงๆ ฉันก็ไม่ลงมือทำอะไรเธอหรอก "
ในขณะที่เขาพูด ก็มีรถคันหนึ่งหยุดจอดอยู่ที่ริมฟุตบาทอย่างช้าๆ
เมื่อประตูรถถูกเปิดออก จี้ยี่หยันก็ได้เดินออกมา
ใบหน้าที่สง่างามของเขามองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน จากนั้นก็จึงก้มหัวเล็กน้อยต่อหน้าจี้หยวนวู่
"คุณปู่ "
เมื่อจี้หยวนวู่เห็นเขาก็ยิ้มอย่างพอใจ
" ยี่หยัน ฉันช่วยแกแก้ปัญหาใหญ่ได้แล้ว หากแกไม่สามารถยึดบริษัทเอ็มไอกรุ้ปได้ภายในสามเดือน ฉันคงจะผิดหวังในตัวแกมากๆ "
จี้ยี่หยันในตอนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ
" ไม่ต้องกังวลไปคุณปู่ ผมมีแผนอยู่แล้วล่ะ "
เขายิ้มพลางพูด " คุณแม่ได้เตรียมอาหารไว้เพื่อรอต้อนรับท่านแล้ว "
จี้หยวนวู่ยิ้มอย่างพอใจ และเดินเข้าไป
จี้ยี่หยันจงใจเดินช้ากว่าปกติ เขาเดินไปข้างหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยน
และยิ้มพลางพูด " เป็นไงบ้างล่ะ? ถ้าหากเธอตัดสินใจทิ้งจี้จิ่งเชินและไปกับฉันตอนนี้ ฉันอาจจะเก็บมาพิจารณาก็ได้นะ "
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาด้วยสายตารังเกียจ
" คุณรู้แผนการทั้งหมดของจี้หยวนวู่อยู่ก่อนแล้ว !"
จี้ยี่หยันพูด " เขาเป็นปู่ของฉัน และฉันก็เป็นหลานเพียงหนึ่งเดียวของเขา ฉันต้องรู้ก่อนอยู่แล้ว "
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดอย่างไม่พอใจ " แต่จี้จิ่งเชินก็เป็นหลานของเขา! "
ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ จี้ยี่หยันก็มีสีหน้าที่ไม่พอใจเล็กน้อย
เขาหัวเราะอย่างเยือกเย็น " เจ้าสัตว์ป่านั่น มันไม่ใช่ "
เขาสลัดเวินเที๋ยนเที๋ยนออก และกลับขึ้นไปบนรถ
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่กับที่ และไม่ขยับเป็นเวลานาน
ผู้คนที่เดินออกมาจากศาลพูดคุยกันด้วยเสียงเบา ในขณะที่มองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
เธอได้ยินเรื่องที่พวกเขาพูดถึงจี้จิ่งเชินอย่างชัดเจน
ในตอนนี้พ่อบ้านและจงหลีต่างก็ตามมา และถามขึ้นอย่างรีบร้อน " คุณเวิน ตอนนี้จะทำยังไงกันดี? "
เมื่อเห็นใบหน้าที่ตื่นตระหนกของพวกเขา เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงทำได้เพียงบังคับตัวเองให้สงบลง
" พ่อบ้าน กลับไปที่ปราสาทและสร้างความเชื่อมั่นให้คนอื่นๆในปราสาทก่อน หากมีใครต้องการจะไปก็ไม่ต้องไปขวางพวกเขา "
" จงหลี กลับไปที่บริษัทและไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรกับแผนการที่ฉันเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ แม้ว่าจี้จิ่งเชินจะไม่สามารถกลับมาได้ชั่วคราว แต่เรื่องบริษัทก็ไม่สามารถละทิ้งได้ "
" ฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาพรากของของจี้จิ่งเชินไปได้! "
จงหลีรีบหยักหน้า เขาหันไปสบตากับพ่อบ้านและหันกลับมาอีกครั้ง
" แล้วคุณเวินล่ะ? "
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย
" ให้เวลาฉันหน่อย ฉันต้องคิดอย่างเงียบๆว่าจะเอายังไงต่อไปดี "
ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" คุณเวิน คุณไม่ต้องกดดันมากจนเกินไป ผมเชื่อว่ายังไงเสียคุณจี้ก็จะต้องพลิกเรื่องร้ายให้กลายเป็นเรื่องดีได้ "
เวินเที๋ยนเที๋ยนฝืนใจยิ้มออกมาบางๆ
" ฉันรู้ ฉันก็หวังให้มันเป็นอย่างนั้น "
เมื่อพ่อบ้านและจงหลีจากไป เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงหันกลับมา และพบกับคุณนายหล่อนและเวินหงหยู้ที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และกำลังยืนรอเธออยู่ข้างๆ
" พวกคุณจะมากล่อมให้ฉันถอดใจเหรอ ? "
คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้คุณนายหล่อนจะส่ายหน้า
" พวกเราจะมาบอกเธอ ช่วงนี้เธอสามารถที่จะตามสืบสวนและไปๆมาๆได้ แต่เธอจำเป็นจะต้องอยู่ที่บ้านตระกูลหล่อน "
" เมื่อครู่จี้จิ่งเชินก็ได้บอกแล้ว เธอไม่สามารถออกไปข้างนอกตามใจชอบได้ ตอนนี้จี้หยวนวู่ได้กลับมาแล้ว จากทุกสิ่งที่จี้จิ่งเชินเคยทำกับเขาก่อนหน้านี้ เขาไม่มีทางปล่อยจี้จิ่งเชินไปง่ายๆอย่างแน่นอน "
" ช่วงนี้เธอจะต้องอาศัยที่บ้านตระกูลหล่อน ฉันจะให้บอดี้การ์ดสองคนคอยติดตามเธออยู่ตลอด เธอจะต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ "
เธอยื่นมือออกมาจับเวินเที๋ยนเที๋ยน พลางเอ่ย " เพราะสำหรับจี้จิ่งเชินแล้ว เธอก็คือจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของเขา "