เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 238 ความตายของเจี่ยงเนี่ยนเหยา
บทที่238 ความตายของเจี่ยงเนี่ยนเหยา
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่ได้ยินคำพูดนั้น ก็รีบออกมา แต่กลับเห็นจี้จิ่งเชินขึ้นรถไปแล้ว
พอนึกถึงน้ำเสียงของจี้จิ่งเชินที่แฝงไปด้วยความโกรธแค้นจนอยากจะฆ่า เธอก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและรีบกลับขึ้นรถไป
“รีบตามไปเร็ว”
คนขับรถเหยียบคันเร่ง และรีบตามไปทันที
รถของจี้จิ่งเชินไม่ได้ขับเข้าไปในเขตตัวเมือง แต่กลับขับเลียบทางด่วนเขตชานเมือง แล้วขับตรงไปที่อีกที่หนึ่ง
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง รถจึงค่อยๆจอดลงอย่างช้าๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบลงจากรถ แล้วค่อยๆแอบตามไป
จี้จิ่งเชินกับคนอีกจำนวนหนึ่งได้มาถึงลานจอดรถใต้ดิน แต่คนที่มาด้วยพวกนั้นกลับถูกสั่งให้รออยู่ข้างนอก
มีเพียงแค่จี้จิ่งเชินคนเดียวที่เดินเข้าไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูจากด้านนอก แล้วค่อยๆหลบคนเหล่านั้นที่อยู่ตรงประตูอย่างระมัดระวัง และเดินตามเข้าไป
ลานจอดรถใต้ดินอันว่างเปล่าท่ามกลางแสงสลัวๆ ราวกับว่าเป็นที่รกร้างไม่มีผิด
บนพื้นเต็มไปด้วยฝุ่น มีเพียงหน้าต่างไม่กี่บานที่พอจะมีแสงลอดผ่านเข้ามาบ้าง
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นจี้จิ่งเชินเลย จึงทำได้เพียงเดินเข้าไปข้างในต่อไป
เดินไปได้สักพัก ก็เห็นเงาของคนคนหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกล
เงาที่ลอดผ่านช่องหน้าต่าง และตกกระทบบนตัวของเขา ทำให้เงานั้นทอดยาว
จี้จิ่งเชินก้มหน้าลงเล็กน้อย
มือทั้งสองข้างและหน้าอกของเขา เต็มไปด้วยเลือดสดๆ!
แต่ที่เท้าของเขา มีคนคนหนึ่งนอนลงอยู่กับพื้น ที่หน้าอกมีมีดสั้นปักอยู่ เลือดไหลออกมาจากปากแผลไม่หยุด
ในหัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนมีเสียงดังกระหึ่มเกิดขึ้น เธอรีบวิ่งเข้าไปทันที
จี้จิ่งเชินที่ได้ยินเสียงฝีเท้า ก็รีบหันหลังมาทันที พอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ยินคำถามของเขา ตอนนี้ความสนใจของเธอ ถูกคนที่นอนกองอยู่กับพื้นแย่งไปแล้ว
“เจี่ยงเนี่ยนเหยา?”
เธอเบิกตากว้าง
คนที่นอนกองอยู่กับพื้นนั้นตัวแข็งทื่อ ตาทั้งสองข้างหลับสนิท กลายเป็นคนตายไปเสียแล้ว
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธอก็คงจำไม่ผิดแน่ คนที่อยู่ตรงหน้าก็คือเจี่ยงเนี่ยนเหยา!
จี้จิ่งเชินที่สังเกตเห็นแววตาของเธอ ก็กำลังจะพูดขึ้น แต่จู่ๆข้างนอกก็มีเสียงดังครึกโครมดังขึ้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมอง ก็พบว่ามีคนจำนวนหนึ่งกำลังพุ่งตัวเข้ามาจากด้านนอก
คนที่เดินมาอยู่ข้างหน้าสุดใส่ชุดยูนิฟอร์ม คือตำรวจ
คนของจี้จิ่งเชินเดินตามข้างหลังของพวกเขา และอยากที่จะเข้าไปกันเอาไว้ แต่พวกตำรวจก็ได้เข้ามาถึงด้านหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชินแล้ว
พอพวกเขาเห็นเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่นอนกองอยู่กับพื้น และจี้จิ่งเชินที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ก็รีบหยุดฝีเท้าลงทันที
พวกเขารีบหยิบปืนที่พกติดตัวขึ้นมาทันที และเล็งไปที่จี้จิ่งเชิน
“อย่าขยับ!”
จงหลีและพวกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังที่ได้เห็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้เกิดขึ้น ต่างก็มองดูกันอย่างตกใจ
ในขณะที่พวกเขาต่างตกอกตกใจกันอยู่นั้น จี้จิ่งเชินกลับยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบนิ่ง
มือทั้งสองข้างและหน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“ก่อนที่ฉันจะมาถึง เธอก็ได้ตายไปแล้ว”
จากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว พวกตำรวจก็ไม่ฟังคำอธิบายของเขาอยู่แล้ว
“คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด แต่คำพูดของคุณทุกคำ จะกลายเป็นการให้ปากคำในชั้นศาล อย่าขัดขืน ไม่อย่างนั้นแล้วคุณจะโดนข้อหาเพิ่มอีกหนึ่งกระทง”
พอพูดจบ พวกตำรวจก็ขยับเข้ามาใกล้ แล้วพาตัวจี้จิ่งเชินไป
จี้จิ่งเชินไม่ได้ขยับเลย แต่กลับหันมามองเวินเที๋ยนเที๋ยนแวบหนึ่ง
และพูดกับจงหลีว่า “ส่งเธอกลับตระกูลหล่อน”
เขาที่ยังมองคนที่นอนกองอยู่ตรงพื้นในขณะนั้น ถึงจงหลีจะเป็นคนใจเย็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้
เขาตกใจ แล้วรีบพยักหน้า
“ครับ ประธานจี้”
พอพูดจบ พวกตำรวจก็พาตัวจี้จิ่งเชินออกไปข้างนอก
ตอนนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนถึงจะดึงสติกลับมาได้ แล้วรีบวิ่งไป ขวางด้านหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจเอาไว้
“ในนี้ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดแน่นอน?ถ้ายังไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพาเข้าไป”
ตำรวจพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “คุณ อย่าขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็จะจับคุณไปด้วย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนจะทนเห็นจี้จิ่งเชินถูกจับไปแบบนี้ได้อย่างไร
เธอเข้าไปขวางด้านหน้าเขาอยู่อย่างนั้น
“มันต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดแน่นอน?พวกคุณจะเอาตัวเขาไปไม่ได้นะ”
จี้จิ่งเชินมองเธออย่างใจเย็น
“กลับไปรอฉัน ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ช่วงนี้อย่าออกไปไหนล่ะ”
ท่าทางของเขาในตอนนี้ ดูเหมือนคนที่ไม่ได้ถูกตำรวจจับเลย เขากลับใจเย็นกว่าใครในที่นี้
พอพูดจบ เขาก็เดินอ้อมเวินเที๋ยนเที๋ยนตามตำรวจพวกนั้นไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่ยืนอยู่ที่เดิม และมองแผ่นหลังของจี้จิ่งเชินที่ถูกพาตัวไป เธอก็ยังคิดไม่ออกสักที
ตอนนี้จงหลีจึงเดินเข้ามา แล้วพูดขึ้นอย่างร้อนรนว่า “คุณเวิน เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?จริงไหมที่……”
เขาไม่ได้พูดต่อ
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว
“ตอนที่ฉันเข้ามาก็เห็นเหมือนที่พวกนายเห็นนั่นแหละ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น นายบอกฉันในสิ่งที่นายรู้มาก่อน”
จงหลีขมวดคิ้ว สีหน้าดูไม่ดีเอามากๆ
“พวกเราได้เจอที่ซ่อนตัวของเจี่ยงเนี่ยนเหยา ตอนแรกกะจะแจ้งตำรวจ แต่คุณท่านบอกว่าอยากจะพบเธอก่อน เลยให้พวกเรารออยู่ข้างนอก แต่คิดไม่ถึงว่า……”
“ปกติคุณท่านเป็นคนที่เด็ดขาดมาก คนที่ยั่วให้เขาโมโหก็เจ็บตัวไปไม่น้อย แต่ก็ไม่เคยถึงกับเอาชีวิต……”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอนั้นเชื่ออย่างแน่นอน แต่ตอนนี้อาการของจี้จิ่งเชินก็ยังไม่คงที่ มันกลับทำให้เป็นกังวลขึ้นมา
และยิ่งก่อนหน้านี้ที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาวางแผนจะฆ่าเวินเที๋ยนเที๋ยน และภายหลังยังเผาพิพิธภัณฑ์ที่สำคัญนี้อีก
ดูจากสถานการณ์ของจี้จิ่งเชินในตอนนี้แล้ว ก็เป็นไปได้ที่เขาจะฆ่าเธอจริงๆ
นี่เป็นเรื่องที่จงหลีกังวล
เวินเที๋ยนเที๋ยนเม้มปาก ก่อนจะรีบออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว เธอเดินไปพลางพูดขึ้นว่า “ตำรวจพวกนั้นมาได้ยังไง?พวกนายแจ้งตำรวจงั้นหรอ?”
จงหลีส่ายหน้าไปมา
“พวกเราไม่ได้แจ้งตำรวจ แต่รออยู่ข้างนอกไม่กี่นาที ตำรวจก็มาแล้ว ผมถามคนอื่นๆแล้ว ก็ไม่มีใครแจ้งตำรวจเลย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหยุดชะงัก มองดูจี้จิ่งเชินที่นั่งอยู่ในรถตำรวจ
เสียงไซเรนจากรถตำรวจนั้นดังกึกก้อง ทำให้ในใจของเธอนั้นสับสนวุ่นวาย
เธอหลับตาลง แล้วพยายามข่มให้ตัวเองสงบลง
“มีคนจัดฉาก อยากที่จะเอาจี้จิ่งเชินเข้าคุก”
พอได้ยินประโยคนี้ จงหลีก็ตกใจทันที
ถ้าจี้จิ่งเชินไม่ได้ฆ่า งั้นความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือถูกวางกับดัก
เวลาที่พวกตำรวจมาถึงก็เหมาะเจาะมากเกินไป ทำให้อดสงสัยไม่ได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับมาถามอีกว่า “ที่พวกนายเจอข่าวของเจี่ยงเนี่ยนเหยา ยังมีคนอื่นรู้อีกหรอ?”
จงหลีคิดไปคิดมา
“คนที่รู้ก็เป็นคนของคุณท่านทั้งหมด ไม่มีทางที่ข่าวจะรั่วไหลออกไป”
“แน่นอนว่าต้องมีคนที่รู้อีก”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันมา แล้วกวาดสายตาไปยังคนที่ติดตามจี้จิ่งเชินมา
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่พบเงื่อนงำอะไรทั้งนั้น
“จงหลี นายกลับบริษัทไปก่อน ถ้าข่าวนี้ไปถึงหูตระกูลจี้ พวกเขาต้องฉวยโอกาสนี้แข็งข้อขึ้นมาอีกแน่ ฉันจะกลับไปที่ปราสาท”
จงหลีพยักหน้า เขาทำตามที่เวินเที๋ยนเที๋ยนสั่ง และรีบขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว
เวินเที๋นเที๋ยนก็กลับขึ้นรถตระกูลหล่อน แล้วสูดหายใจเข้าลึก
ก่อนหน้านี้ที่ปราสาทที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นได้ดังขึ้นในหูอีกครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นเหตุจูงใจในการฆ่าหรือว่าจะเป็นเรื่องเวลา จี้จิ่งเชินก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยแต่เพียงผู้เดียว
เขาเป็นคนฆ่าเจี่ยงเนี่ยนเหยาจริงๆหรอ?