เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 231 ฉันจะฆ่าแก
บทที่ 231 ฉันจะฆ่าแก
ในตอนนี้เจี่ยงเนี่ยนเหยากับเจียงหยู่เทียนจนตรอกแล้ว
เผชิญหน้ากับความกดดันของตระกูลหล่อนและจี้จิ่งเชินที่ร่วมมือกันแล้ว พวกเขาไม่ทางที่จะพลิกกลับมาเป็นฝ่ายชนะได้เลย
ถึงแม้จะเป็นตระกูลหวู่ แต่ก็ตกต่ำอย่างรวดเร็ว
ที่พวกเขามาในวันนี้ ก็เพื่อที่จะเซ็นสัญญารับซื้อกับบริษัทเอ็มไอกรุ๊ป
เจี่ยงเนี่ยนเหยาลงจากรถ เธอยังคงโกรธและบ่นพึมพำอยู่
“ฉันเคยบอกมาตั้งนานแล้วว่าอย่าเป็นศัตรูกับจี้จิ่งเชิน เธอก็ไม่เชื่ออยู่นั่นแหละ ฉันจะคอยดูว่าหลังจากนี้เธอจะทำยังไง?”
เจียงหยู่เทียนก้มหน้าลงเล็กน้อย ขนาดเธอยังคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลหวู่จะเหลือแต่เปลือก
ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้รับการตอบโต้จากจี้จิ่งเชินโดยตรง แต่เขากลับตั้งใจที่จะค่อยๆกำจัดอิทธิพลรอบๆตัวพวกเขาไปทีละน้อย
เหมือนเขาจะยั่วยุพวกเขาราวกับแมวที่หยอกล้อกับหนู แบบนี้แล้วจะไม่ให้โกรธได้ยังไง?
เธอมองเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่อยู่ข้างๆอย่างไม่พอใจ
จี้จิ่งเชินนั้นไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดที่เธอเคยทำมาก่อนหน้านี้ แม้กระทั่งตอนนี้ก็คงยังคิดว่า ตัวเองยังคงเป็นคนที่เขาตามหามาสิบสองปี
เป็นเพราะเจียงหยู่เทียนแท้ เธอจึงต้องได้รับผลกระทบไปด้วย ในเวลานี้เธอยังกล้าโทษคนอื่นอีกหรอ?
รู้อย่างนี้ ในตอนแรกเขาไม่ควรลากคุณผู้หญิงเข้ามาเป็นพวกด้วยเลย
ตอนนี้เจียงหยู่เทียนรู้สึกเสียใจนิดหน่อย และพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าเธอไม่พอใจ เธอจะไปตอนไหนก็ได้ พอใจแล้วสินะ?”
มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจ พอจะออกจากที่จอดรถ จู่ๆก็มีรถคันนึงขับเข้ามาจากข้างนอก
เจียงหยู่เทียนชะโงกหน้ามองไป พลางขมวดคิ้ว แล้วมองไปอีกครั้ง
รถคันนั้น……เหมือนจะเป็นรถของจี้จิ่งเชิน……
เจียงหยู่เทียนหยุดการกระทำลงทันที ตาก็มองไปที่รถคันนั้น ที่ค่อยๆจอดอยู่ฝั่งตรงข้าม
และเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนลงมาจากรถ
เจี่ยงเนี่ยนเหยาที่เห็นเธอไม่ขึ้นมาสักที ก็พูดขึ้นว่า “เธอมองอะไรอยู่น่ะ?”
เจียงหยู่เทียนชี้ไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ไม่ไกล
“มันยังกล้าโผล่มาอีกหรอ?”
เจียงหยู่เทียนยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
“พวกเขาเป็นฝ่ายชนะ ทำไมจะไม่กล้าออกมาล่ะ? บางทีวันนี้อาจจะรู้ถึงสถานการณ์ของพวกเราแล้วก็ได้ ก็เลยออกมาเยอะเย้ยพวกเรา”
พอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ตรงหน้า เธอก็โกรธขึ้นมาในชั่วขณะ และอยากจะไปสั่งสอนเธอเดี๋ยวนั้นเลย
แต่ที่นี่คือบริษัทเอ็มไอกรุ๊ป ถ้าเกิดพวกเขาลงไม้ลงมือขึ้นมา ถึงตอนนั้นจี้จิ่งเชินตามมาเอาเรื่องพวกเขา พวกเขาต้องเดือดร้อนมากแน่ๆ
เธอเหล่ตามองเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่อยู่ข้างๆ แล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ชั่วขณะ
“ตอนนี้เป็นโอกาสดี ไม่ง่ายเลยที่จะเห็นมันอยู่คนเดียว โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ……”
เจี่ยงเนี่ยนเหยามองเธออย่างอึ้งๆ แล้วก็เดาออกได้ทันทีว่าประโยคนี้เธอหมายความว่าอะไร
“เธออยากจะ……”
“มันทำร้ายเราจนหนักหนาขนาดนี้ ในเมื่อตอนนี้ฉันก็แย่มากขนาดนี้แล้ว”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็กัดฟันกรอดๆ
“ได้!วันนี้ฉันจะสั่งสอนมันเอง!”
พอพูดจบ เธอก็เดินไปหาเวินเที๋ยนเที๋ยนที่พึ่งลงจากรถ
เจียงหยู่เทียนมองอยู่ไกลๆ ไม่ได้เดินไปด้วย
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่กำลังจะเดินขึ้นตึกไป จู่ๆก็ได้ยินเสียงมาจากข้างหลัง
เธอหันหลังกลับไป ก็เห็นเจี่ยงเนี่ยนเหยายืนห่างจากเธออยู่ไม่ไกล
ถึงตอนนี้จะโกรธมากที่เธอโผล่มาที่นี่ แต่เวลาก็เหลือไม่มากแล้ว จะให้จี้จิ่งเชินรอต่อไปอีกไม่ได้แล้ว
เธอไม่ได้สนเจี่ยงเนี่ยนเหยาเลย แล้วพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะมาล้อเล่นกับเธอ”
พอพูดจบ เธอก็เดินขึ้นตึกไป
แต่เดินยังไม่ถึงสองก้าว จู่ๆเจี่ยงเนี่ยนเหยาก็พุ่งตัวเข้ามา ขวางหน้าเธอเอาไว้
เธอมองดูเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียดสีขึ้น
“ดูจากตอนนี้แล้วมันก็คงไม่เหมือนกันแล้วสินะ มีจี้จิ่งเชินปกป้องแล้วก็ไม่เห็นหัวใครแล้วหนิ เธอตั้งใจให้จี้จิ่งเชินรับซื้อตระกูลหวู่ใช่ไหม?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่ เพราะช่วงนี้จี้จิ่งเชินไม่สบาย จึงไม่ได้สนใจเรื่องของเธอเลยสักนิด
เหลือบไปเห็นว่าตอนนี้ใกล้จะเลยเวลาที่นัดไว้กับจี้จิ่งเชินแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็อดไม่ได้ที่จะอยากผลักคนตรงหน้าให้ออกไป
“อย่ามาขวางฉันนะ ฉันยังมีธุระที่ต้องทำ”
เธอยื่นมือออกไป ก็ถูกเจี่ยงเนี่ยนเหยาดึงข้อมือไว้อีกรอบ แล้วกระชากไปข้างหลัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนเซเล็กน้อย อีกนิดเดียวก็เกือบจะล้มลงแล้ว
เจี่ยงเนี่ยนเหยาขวางเธอเอาไว้
“อยากที่จะไปหรอ?มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”
พอพูดจบ เธอกระชากเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว
ตัวเธอเองยังไม่ได้ไปหาเรื่องเจี่ยงเนี่ยนเหยา แต่ทำไมเธอต้องมาหาเรื่องฉันเองด้วย?
แต่ในตอนนี้สำหรับเธอแล้ว อาการของจี้จิ่งเชินนั้นสำคัญที่สุด
เธอขมวดคิ้ว แล้วผลักเจี่ยงเนี่ยนเหยาออกไป
ในขณะนั้น เเจี่ยงเนี่ยนเหยาก็ง้างมือขึ้นมา แล้วตบไปที่หน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน!
จี้จิ่งเชินรออยู่ที่หน้าประตูบริษัทแล้วสิบนาที นานมากแล้วก็ยังไม่เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยน
เขาเดินไปที่จอดรถอย่างร้อนรน พอลงมาจากลิฟต์ ก็เห็นเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า
มือที่ง้างขึ้นมา แล้วตบตีไปที่ร่างกายของเวินเที๋ยนเที๋ยน
“เธอกล้าดียังไง!”
เขาตะคอกเสียงออกมา!
เสียงดังราวกับฟ้าร้องลั่นดังกระหึ่มไปทั่วที่จอดรถ มันทำให้เจี่ยงเนี่ยนเหยาสะดุ้งโหยง และค่อยๆหยุดการกระทำนั้นลง
เวินเที๋ยนเที่ยนฉวยโอกาสนี้จับข้อมือเธอเอาไว้ เจี่ยงเนี่ยนเหยาที่ตอบโต้กลับมา ก็โดนตบเข้าไปที่ใบหน้าของเธออย่างจัง!
เจี่ยงเนี่ยนเหยาคิดไม่ถึงว่าเธอจะมีวันที่ถูกตบกลับ สีหน้าเธอดูบูดเบี้ยวไปชั่วขณะ และพุ่งตัวเข้ามาหาเวินเที๋ยนเที๋ยนในทันที
“แกกล้าตบฉันหรอ!ฉันจะฆ่าแก!”
เขากัดฟันกรอดๆ
จี้จิ่งเชินรีบวิ่งเข้ามาหาทันที แล้วยืนมือไปดึงเวินเที๋ยนเที๋ยนมาไว้กับตัว อีกมือนึงก็กันเจี่ยงเนี่ยนเหยาเอาไว้
เดิมทีเข้าคิดไว้ว่า จะจัดการกับตระกูลหวู่ให้สิ้นซากและกำจัดอิทธิพลเบื้องหลังของพวกเขาก่อน ค่อยจัดการกับพวกเขาทีหลัง
แต่คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้เธอยังกล้าทำร้ายเวินเที๋ยนเที๋ยน!
พอนึกถึงเวินเที๋ยนเที๋ยนที่ถูกตบไปเมื่อกี้ สีหน้าของเขาก็ดูน่ากลัวขึ้นมาทันที
เขามองเจี่ยงเนี่ยนเหยาที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่ดุดัน
“เธอลองแตะเขาอีกทีสิ ฉันจะหักกระดูกเธอแน่!”
สายตาของเขาทำให้เจี่ยงเนี่ยนเหยากลัวจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วทรุดลงไปนั่งกับพื้น
“ฉัน……ฉันยังไม่ได้ตีไปโดนเธอเลยนะ เธอต่างหากที่ตบตีฉัน!”
จี้จิ่งเชินที่ได้เห็นเหตุการณ์มาสักพักแล้ว จะไปเชื่อเธอได้ยังไง?
และถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็น แต่เขาก็เชื่อเพียงเวินเที๋ยนเที๋ยนเท่านั้น
“ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ ฉันจะมีเมตตากับเธอมากเกินไปแล้วสินะ”
พอพูดจบ เขาก็เดินเข้าไป แล้วยื่นมือไปแล้วกระชากปกเสื้อของเจี่ยงเนี่ยนเหยาขึ้นมา แล้วยกตัวเธอลอยขึ้นมาเล็กน้อย
เจี่ยงเนี่ยนเหยาที่ตกใจจนหน้าซีดเผือดมานานแล้ว
เธอมองจี้จิ่งเชินอย่างหวาดกลัว
“นายคงไม่ทำร้ายผู้หญิง ใช่ไหม?นายคงไม่ทำร้ายฉัน!”
แววตาของจี้จิ่งเชินไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าในสายตาของเขาเจี่ยงเนี่ยนเหยานั้นเป็นคนตาย
“เธอไม่ใช่ผู้หญิง”
น้ำเสียงของเขาช่างเยือกเย็น
เขาสะบัดมือ แล้วเหวี่ยงเจี่ยงเนี่ยนเหยาออกไป
เจี่ยงเนี่ยนเหยาล้มกระแทกลงที่พื้น แล้วร้องออกมาทันที
แต่จี้จิ่งเชินก็ไม่สนใจเลยสักนิด แล้วเดินเข้าไปหาเธออีกรอบ
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นสายตาที่น่ากลัวและดุดันของเขาก็ตกใจมาก แล้วรีบดึงแขนของเขาเอาไว้
“จี้จิ่งเชิน ฉันไม่เป็นไรแล้ว พวกเราขึ้นไปข้างบนก่อนเป็นไง?”
ราวกับว่าจี้จิ่งเชินไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยแม้แต่น้อย เขาจ้องมองไปที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาด้วยสีหน้าที่อยากจะฆ่าเธอเต็มที
“ฉันเคยบอกแล้ว ว่าถ้ากล้าแตะเธออีกนิดเดียว ฉันฆ่าเธอแน่!”