เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 224 อย่างน้อยจี้จิ่งเชินก็ดีกับเธอ
บทที่224 อย่างน้อยจี้จิ่งเชินก็ดีกับเธอ
“เดิมไม่ใช่ความผิดของคุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูด “คุณรู้ไหมว่าการกระทำของคุณเมื่อกี้อันตรายแค่ไหน”
ขวางทางเครื่องบินอย่างกะทันหัน บนโลกนี้ก็มีเพียงแค่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้กล้าทำเรื่องที่บ้าคลั่งขนาดนี้
เมื่อนึกย้อนถึงฉากในตอนนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงมีอาการหวาดกลัว
จี้จิ่งเชินกลับพูดอย่างหนักแน่น “ผมไม่มีทางให้คุณไป”
ในใจเวินเที๋ยนเที๋ยนเจ็บปวด
เธอจะยอมจากไปได้ยังไง
“ฉันไม่ได้ไป”
สองแขนของจี้จิ่งเชินกอดเอวเธอแน่น ราวกับดูดเอาความอบอุ่นจากร่างกายเวินเที๋ยนเที๋ยน
“อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวก็จากผมไปแล้ว”
มือของเวินเที๋ยนเที๋ยนจับที่แขนของเขา พูดปลอบใจ “ฉันไม่ได้จากไป จี้จิ่งเชิน ฉันจะไม่จากไปตลอดไป”
พูดอยู่สักพัก กลับได้รับการตอบรับ
เวินเที๋ยนเที๋ยนอดไม่ได้ ก้มหน้ามองเขา
“จี้จิ่งเชิน”
ในเวลานี้จี้จิ่งเชินก็เงยหน้าขึ้นมาทันที สายตามองตรง มองตรงเข้าไปในใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ในดวงตาคู่นั้นมีความบ้าคลั่งที่แม้แต่เธอก็ไม่เคยเห็น
“คุณสัญญากับผม คุณจะไม่”
“ฉันสัญญากับคุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า “แล้วทางคุณนายหล่อน จะทำยังไง”
“ผมจัดการเอง” จี้จิ่งเชินพูด
ตอนที่เวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ในปราสาท ข่าวที่เธอถูกคนพาตัวไปก็ไปถึงหูของคุณนายหล่อน
พอได้ยินเธอได้ยินข่าวที่บอดี้การ์ดเอามาบอก ก็ขมวดคิ้ว
“ถูกพาตัวไปหรอ”
“ใช่ครับ เครื่องบินต้องถูกบังคับให้ทำการลงจอด”
คุณนายหล่อนฟังถึงตรงนี้ ก็ค่อยๆถลึงตากว้าง
จี้จิ่งเชิน ไอ้บ้าบ้าคลั่งคนนั้น
ดูเหมือนว่าจะให้เวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ข้างกายเขาต่อไปไม่ได้จริงๆ
“ตอนนี้คุณหนูถูกพาไปที่ปราสาทเหรอ”
“ใช่ครับ”
คุณนายหล่อนยืนขึ้นมา อารมณ์ดาดเดือด
“ฉันต้องไปสักรอบ พาตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับมาด้วยตัวเอง”
เธอหมุนตัวแล้วเดินออกไปด้านนอก เพิ่งออกจากประตู ก็บังเอิญพบกับเวินหงหยู้
เหมือนกับเขาจะได้ยินเรื่องของเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้ว พอเข้ามา ก็ขวางคุณนายหล่อนไว้
“คุณจะไปหาจี้จิ่งเชินเหรอ”
คุณนายหล่อนมองเขา สายตายิ่งเฉียบขาด
“เมื่อก่อนคุณเคยบอกฉัน ต้องให้โอกาสจี้จิ่งเชิน แต่ตอนนี้ล่ะ คุณไม่รู้ว่าเมื่อกี้เขาเรื่องที่บ้าคลั่งแค่ไหน”
เวินหงหยู้ไม่พูดอะไรอีก แต่เห็นท่าทีของหล่อนหลีในตอนนี้ ทำได้แค่พยักหน้า
“ผมไปกับคุณด้วย”
ทั้งสองคนบอดี้การ์ดไป ไม่นานก็ถึงปราสาทของจี้จิ่งเชิน
จี้จิ่งเชินเหมือนกับจะเดาได้ก่อนแล้วว่าพวกเขาต้องมา หน้าประตูมีบอดี้การ์ดหลายคนยืนมาดนิ่งอยู่
คนของตระกูลหล่อนกำลังจะเข้าไป ก็ถูกขวางไว้
เธอยืนอยู่หน้าประตูอย่างเย็นชา
“จี้จิ่งเชินละ ให้เขาพาเวินเที๋ยนเที๋ยนออกมา”
พ่อบ้านยืนอยู่หน้าประตู มองพวกเขาอย่างลำบากใจ
คนที่ยืนรวมตัวกันอยู่ด้านหน้า เป็นคนของตระกูลหล่อนและตระกูลเวิน แม้แต่เด็กสามขวบก็รู้ ถ้าทำให้พวกเขาโกรธ ผลลัพธ์ใครก็ไม่กล้ายอมรับ
แต่นึกถึงคำสั่งของจี้จิ่งเชิน พ่อบ้านจึงทำได้แค่ยืนอยู่ด้านหน้าอย่างเด็ดเดี่ยวเท่านั้น
“ขออภัย คุณนายหล่อน”
สีหน้าของคุณนายหล่อนเคร่งขรึมอย่างที่สุด
“พูดแบบนี้ เขาอยากจะเป็นศัตรูกับตระกูลหล่อนเหรอ”
พ่อบ้านมองเธออย่างลำบากใจ ไม่รู้ควรพูดยังไง
คุณนายหล่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชา “ไปบอกจี้จิ่งเชิน แม้ว่าวันนี้เขาจะไม่ปล่อยตัวคนมา ฉันก็จะเอาตัวคนกลับไป”
พูดจบ บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังตระกูลหล่อนหลายคน ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วอยากจะพุ่งเข้าไป
บอดี้การ์ดของปราสาทก็ยืนออกมา
ทั้งสองฝ่ายคุมเชิง อย่างตึงเครียด
และในเวลานี้ จี้จิ่งเชินถึงเดินออกมาจากข้างใน
พอคุณนายหล่อนมองเห็นเขา ก็พูดเสียงดัง “จี้จิ่งเชิน ปล่อยตัวเที๋ยนเที๋ยน”
เผชิญหน้ากับทั้งสองคน สีหน้าของจี้จิ่งเชินเย็นชา
เขาเดินตรงไปด้านหน้าบอดี้การ์ด มองหล่อนหลีและเวินหงหยู้
“ผมไม่มีทางให้เธอกลับไปอีก”
หล่อนหลีมองเขาด้วยสายตาเย็นชา พลังอำนาจในตัวพลันเพิ่มขึ้น
แต่จี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้รู้สึกถูกข่มขู่แม้แต่น้อย ค่อยๆเงยหน้า มองเธอจากบนงล่าง
“เที๋ยนเที๋ยนเป็นภรรยาของผม สัญญากับผมแล้วจะไม่จากไปไหน”
“ภรรยาหรอ”
หล่อนหลีหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “ที่เธอพูดคืองานแต่งของเธอกับเจี่ยงเนี่ยนเหยานะหรอ เธออย่าลืม ตามกฎหมายแล้ว ตอนนี้เธอเป็นสามีที่มีภรรยาแล้ว”
“อีกอย่าง ภรรยาของเธอไม่ใช่เวินเที๋ยนเที๋ยน”
จี้จิ่งเชินได้ยินประโยคนี้ สองมือกำมัดแน่น สายตาแหลมคม
“คนที่สามารถเป็นคุณนายจี้ได้ ผมถือว่ามีแค่เธอคนเดียว”
“ดี เธอได้รับความยินยอมจากเที๋ยนเที๋ยนหรือยัง” คุณนายหล่อนพูดต่อ “อีกอย่าง เธอรู้ว่าคุณป่วยไหม”
จี้จิ่งเชินหรี่ตาเย็นอย่างชา
“คุณตามสืบผม”
“ฉันสามารถตามสืบทุกคน” คุณนายหล่อนยิ้มจางๆ ราวกับว่าความชนะอยู่ในมือ
“คุณเองน่าจะรู้ จากสถานการณ์ของคุณตอนนี้ เที๋ยนเที๋ยนอยู่ข้างกายคุณมีแต่จะยิ่งอันตราย”
จี้จิ่งเชินกัดฟันแน่น บนหน้าผากมีเส้นเลือดบูดออกมา
“คุณกำลังขู่ผม”
“ที่ฉันพูดเป็นความจริง” คุณนายหล่อนพูดช้าๆ “คุณคิดว่า คุณตอนนี้ สามารถต่อสู้กับตระกูลหล่อนได้หรอ สุดท้าย คุณก็จะไม่เหลืออะไร”
“ถึงจะเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่มีทางให้เธอจากไปอีก” จี้จิ่งเชินพูดอย่างยืนหยัด
พลังอำนาจในตาของเขาทำให้คนตกใจ
ยอมเสียสละเพื่อความถูกต้อง แต่ไม่ยอมเสียศีลธรรม
เวินหงหยู้เห็นจี้จิ่งเชินโกรธอย่างถึงขีดสุด ก็ยืนมือไปลากคุณนายหล่อน
“หล่อนหลี”
คุณนายหล่อนหันหน้า มองเข้าอย่างต่อว่าแวบหนึ่ง
เวินหงหยู้ปลอบใจเธอ ทั้งเดินไปด้าน ทั้งยิ้มให้จี้จิ่งเชินอย่าเป็นมิตร
“จี้จิ่งเชิน จุดเริ่มต้นของพวกเราล้วนเหมือนกัน ทั้งหมดก็เพื่อเวินเที๋ยนเที๋ยน พวกเราเข้าใจความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอ”
จี้จิ่งเชินมองทายาทคนก่อนของตระกูลเวินที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อนานแล้ว เขาก็เคยได้ยินชื่อเวินหงหยู้
แม้ว่าตระกูลเวินจะเป็นตระกูลทหาร เกือบจะทุกคนล้วนออกมาจากค่ายทหาร
เวินหงหยู้ที่อยู่ตรงหน้า บุคลิกสง่างาม มองดูแล้วไม่เหมือนคนที่เคยเป็นทหารมาก่อนเลย แต่กลับเหมือนนักวิชาการมากกว่า
แต่จี้จิ่งเชินรู้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาถูกยืนยันให้เป็นทายาทของตระกูลเวินเคยมีชื่อในโลกธุรกิจ
วิธีการกลับไม่อ่อนโยนอย่างที่เขาแสดงออกมา
จี้จิ่งเชินจ้องมองเขา “ในเมื่อรู้แล้ว พวกคุณก็ไม่ควรแอบส่งเธอไป”
“ขออภัย เรื่องนี้หล่อนหลีไม่ได้ปรึกษากับฉันก่อน”
คุณนายหล่อนฟังถึงตรงนี้ กำลังอยากจะพูด แต่ก็ถูกเวินหงหยู้ลากกลับไป
เขาพูดกลับจี้จิ่งเชินโดยตรง “ถ้าคุณสามารถรับประกันได้ว่าจะไม่ทำร้ายเที๋ยนเที๋ยน พวกเราก็สามารถรับปากให้เธออยู่ที่นี่ได้”
“เวินหงหยู้!” คุณนายหล่อนร้องตะโกนอย่างเหลือเชื่อ
แต่เวินหงหยู้ กลับไม่เปลี่ยนความคิดของตัวเอง
“คุณสัญญาได้ไหม”
จี้จิ่งเชินกำลังจะเอ่ยปากพูด ก็นึกถึงสถานการณ์ของตัวเองในตอนนี้
เขานิ่งไปสักพัก แล้วพูดอย่างเด็ดเดี่ยว “ถึงผมจะบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีทางให้เธอได้รับบาดเจ็บ”
“ดี”
เวินหงหยู้พยักหน้า ดึงหล่อนหลีไว้ แล้วพาออกไป
หล่อนหลีขมวดคิ้ว ถูกเขาลากขึ้นรถอย่างไม่พอใจ
“เที๋ยนเที๋ยนอยู่ที่นี่ มีแต่จะทำให้เธอได้รับอันตรายมากขึ้นเท่านั้น”
“อย่างน้อยจี้จิ่งเชินก็ดีกับเธอ”
เวินหงหยู้จับหน้าของเธอมา พูดอย่างจริงจัง “เมื่อเทียบกับอันตรายอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้น อย่างน้อยก็ปลอดภัยกว่า”
หล่อนหลีสะดุ้ง ในที่สุดก็พยักหน้า
“ถ้าจี้จิ่งเชินกล้าทำร้ายเธอแม้แต่น้อย ฉันไม่ปล่อยเขาไว้แน่”
เวินหงหยู้ค่อยๆจูบที่หน้าผากของเธอทีหนึ่ง
“ผมก็เหมือนกัน”