เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 213 คุณเป็นของผม
บทที่ 213 คุณเป็นของผม
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่หญิงที่เดินเข้ามาหาเธอ
“ผู้ช่วยคนก่อนล่ะ?”
“ถูกย้ายไปแล้วค่ะ คุณเวิน ต่อจากนี้ ดิฉันจะมาเป็นคนดูแลคุณค่ะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้าและหันไปมองที่เวที
สองวันต่อมา ตอนแรกก็ออกอากาศ
ผู้กำกับจงใจเพิ่มความขัดแย้งในเรื่องโถลายครามสีฟ้าและสีขาวเพื่อเรียกเรตติ้ง
หลังจากออกอากาศ เหตุการณ์นี้ก็มีผลกระทบไม่น้อยเลย
มีบางคนคิดว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่สนใจว่ากำลังบันทึกรายการอยู่ ไม่ไว้หน้ารุ่นพี่ ตั้งใจจะอวดเก่ง
นอกจากนี้ยังมีคนที่คิดว่าเรื่องวัตถุโบราณจะมาทำแบบลวกๆไม่ได้ ผิดก็คือผิด อาจารย์ทั้งสองคนมีทักษะไม่เท่าคนอื่น จะไปโทษใครก็ไม่ได้
หลังจากที่ท่านเปิงรู้เรื่องนี้เขาก็โทรหาเวินเที๋ยนเที๋ยนทันที
เขาหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “สาวตัวน้อยทำได้ดีมาก!พวกเขาทั้งสองคนมักจะต่อต้านฉัน!เธออยู่ที่นั่นมาไม่กี่วัน ก็กำราบพวกเขาได้อยู่หมัดซะแล้ว!”
“พวกเขาจะได้ไม่คิดว่าแค่เป็นผู้อาวุโสแล้วคนอื่นจะต้องยอม ฝีมือก็ไม่เท่าไหร่ ยังจะชอบรังแกคนอื่นอยู่ตลอด”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้
“ฉันไม่ได้ตั้งใจเป็นศัตรูกับพวกเขา ”
“ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของพวกเขาเอง สาวตัวน้อย เธอก็แค่เข้าร่วมในรายการต่อไป”
วันต่อมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนไปที่สตูดิโออีกครั้งและเธอก็เห็นว่าท่าทีของอาจารย์ทั้งสองที่มีต่อเธอก็ยิ่งแข็งกระด้างมากขึ้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรอให้รายการจบลงเร็วๆ
หลังจากที่จี้จิ่งเชินได้ยินเรื่องนี้เขาก็ขมวดคิ้ว
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็เปลี่ยนพวกเขาออกไป”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดขึ้นมาทันที “ถ้าเปลี่ยนคนพวกเขาก็จะยิ่งโกรธมากขึ้นเหลืออีกแค่ไม่กี่วัน ผ่านช่วงนี้ไปเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง”
“ถ้าคุณไม่เปลี่ยน ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะทำให้คุณลำบากใจอีก”
เวินเที๋ยนเที๋ยนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน เมื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนไปถ่ายรายการอีกครั้งเธอก็พบว่าผู้เชี่ยวชาญทั้งสองคนก่อนหน้านี้ถูกเปลี่ยนไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว แล้วมองไปที่ผู้ที่มาใหม่ทั้งสองคนบนเวที
“ ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนคน”
ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆกระซิบเบาๆ “ฉันได้ยินมาว่า มีคนแสดงความคิดเห็นไม่พอใจ ดังนั้นจึงถูกเปลี่ยน”
“แสดงความคิดเห็นไม่พอใจ ก็ถูกเปลี่ยนแล้วเหรอ?”
ผู้ช่วยไม่พูดแต่พยักหน้าเงียบๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนครุ่นคิด เมื่อถ่ายรายการก็รู้สึกได้ว่าแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อก่อนตอนที่อาจารย์ทั้งสองคนยังอยู่ที่ โดยส่วนใหญ่แล้วอาจารย์ทั้งสองจะเป็นคนแสดงความ เวินเที๋ยนเที๋ยนแทบจะไม่ได้พูด
ตอนนี้เปลี่ยนคนไปแล้ว เมื่อพิธีกรถามคำถามทั้งคู่ก็จะหันมาถามเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังสับสน ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรทุกคนก็เห็นด้วย
หลังรายการจบ ตอนที่เธอกำลังจะออกไป จู่ๆก็ได้ยินอาจารย์คนใหม่ทั้งสองคนคุยกัน
“มันเป็นความพยายามที่ไร้ค่าจริงๆ เรามาที่นี่จะไม่ถูกคนอื่นคิดว่ามาเพื่อประจบสอพลอเหรอ? ต้องการมาที่นี่เพื่อเสริมให้เธอเด่นขึ้น”
“ช่างเถอะ ใครใช้ให้ตระกูลหล่อนกับจี้จิ่งเชินเป็นผู้สนับสนุนในตอนนี้ล่ะ?”
“ทำให้ จี้จิ่งเชินไม่พอใจ ต่อไปก็อาจจะลำบาก”
เมื่อฟังบทสนทนาของพวกเขาสีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็แย่ลงเล็กน้อย
มิน่าล่ะที่เธอมักจะรู้สึกทะแม่งๆ
ที่แท้กลายเป็นว่า จี้จิ่งเชินเปลี่ยนคน ……
เธอเดินออกไปแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหา จี้จิ่งเชิน
“คุณเปลี่ยนอาจารย์ทั้งสองคนก่อนหน้านี้ออกจริงๆเหรอ?”
จี้จิ่งเชินที่อยู่ปลายสายชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆพูดขึ้นมาว่า “พวกเขามีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องไปทำ”
“เรื่องอะไร?”
จี้จิ่งเชินนิ่งลงและพูดช้าๆ “พวกเขาทำไม่ดีกับคุณและจงใจกลั่นแกล้งคุณ คนแบบนี้จะเรียกว่าเป็นอาจารย์ได้ยังไง”
“ดังนั้นคุณหาคนอื่นมาแทนที่พวกเขา แล้วยังตั้งใจให้เยินยอฉันอีก?”
คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็ถามอย่างระมัดระวัง “เที๋ยนเที๋ยน คุณโกรธไหม”
ด้วยน้ำเสียงที่ค่อยๆถามอย่างระมัดระวังทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนตกตะลึง
เธอก้มหน้าลงอย่างอ่อนใจ
“ฉันไม่ได้……”
“ครั้งนี้ผมผิดไปแล้วและจะทำแบบนี้อีก” เขาสัญญา เสียงของเขานุ่มนวลมาก เหมือนจะลองหยั่งเชิงเธอ
“ผมไปหาคุณตอนนี้เลยดีไหม?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่เพิ่งรู้เรื่องของอาจารย์ทั้งสอง อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันกลับเอง”
ปลายสายเงียบลง ผ่านไปครู่หนึ่ง ตอนที่เวินเที๋ยนเที๋ยนคิดว่าเขาจะไม่ตกลงจี้จิ่งเชินถึงพูดขึ้นมา
“โอเค ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะไปหาคุณ”
“อืม”
เวินเที๋ยนเที๋ยนวางโทรศัพท์ แล้วเดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ริมถนน
เธอไม่ได้สังเกตว่าไม่ไกลจากที่เธอยืนอยู่ มีรถLamborghiniสีดำจอดอยู่ข้างทาง
จี้จิ่งเชินยังคงถือโทรศัพท์ไว้ในมือ แล้วเฝ้าดูเวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าไปในรถ แล้วขับตามหลังรถของตระกูลหล่อนไป
หลังจากเห็นเธอกลับไปที่ตระกูลหล่อนแล้ว ในที่สุดเขาถึงจะออกไป
หลังจากเข้าไปในตระกูลหล่อนคนขับรถก็พึมพำขึ้นมา
“วันนี้ระหว่างทางกลับบ้าน เหมือนจะมีรถตามพวกเรามานะครับ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมอง แค่อยากจะบอกว่าเขาตาฝาดไปหรือเปล่า
แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอก็เปลี่ยนคำพูด“ จริงเหรอ?”
“ไม่ค่อยแน่ใจครับ บางทีผมอาจจะมองผิดไป พรุ่งนี้ผมจะตั้งใจดูมากกว่านี้ครับ”
วันรุ่งขึ้นเวินเที๋ยนเที๋ยนมาที่ บริษัทเอ็มไอกรุ้ป
แค่ขึ้นไปด้านบน เธอเห็นผู้จัดการเฉินที่ก่อนหน้านี้มีความสัมพันธ์กับเธอไม่เลวเลยทีเดียว
“คุณเวิน?คุณมาหาประธานจี้เหรอครับ?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า คนตรงหน้านี้ เมื่อก่อนตอนเธอจะออกจากบริษัท เขายังมายื้อเธอไว้ ดังนั้นเธอเลยจำเขาได้
“เขาอยู่ไหนล่ะคะ?”
“ประธานจี้กำลังประชุมอยู่ข้างใน คุณรอที่นี่สักพักเขาน่าจะออกมาเร็ว ๆ นี้ครับ”
ทันทีที่เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งลงข้างๆ อีกฝ่ายก็เดินเข้ามาหาเธออีกครั้งและสังเกตเธออย่างละเอียด
“มีอะไรหรอคะ?”
ผู้จัดการเฉินยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คุณเวินกลับมาก็ดีแล้ว ในช่วงสองสามวันที่คุณไม่อยู่ประธานจี้อารมณ์ไม่ดี พวกเราก็ลำบากกันไม่น้อยเลย”
“ขอโทษด้วยนะคะ” เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดอย่างรู้สึกผิด
ผู้จัดการเฉินเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบ “คุณเวิน ช่วงนี้ประธานจี้ เขา……”
พูดได้ครึ่งเดียว จู่ๆเสียงของจี้จิ่งเชินก็ดังมาจากด้านข้างขัดจังหวะคำพูดของเขา
“ไม่ใช่ว่าให้คุณไปเตรียมตามสัญญาไว้เหรอ ทำไมคุณยังไม่ไปอีก? หรือคิดจะทำอะไร?”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น ทำให้ผู้จัดการเฉินสั่นสะท้าน
พอเขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นจี้จิ่งเชินยืนอยู่ข้างๆเวินเที๋ยนเที๋ยน และยังวางมือบนไหล่ของเธอตามอำเภอใจ
เหมือนแสดงความเป็นเจ้าของ
“ประธานจี้ ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
เมื่อคนอื่นออกไป เวินเที๋ยนเที๋ยนถึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “คุณขู่เขาทำไม?”
“ไม่ได้ขู่”
จากนั้นจี้จิ่งเชินก็พูดขึ้น เขาจำได้ว่าตอนที่เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังฝึกงานที่บริษัท ชายคนนี้มักจะอยู่ใกล้ๆเธอ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
เขาหรี่ตาเล็กน้อยเพื่อซ่อนแววตาไม่พอใจเอาไว้
“ต่อไปผมจะไปรับคุณที่ตระกูลหล่อนเอง”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้สังเกตเห็นมัน
“ไม่ต้องหรอก คุณยังต้องมาทำงานอีกไม่ใช่เหรอ?ฉันมาก็พอแล้ว”
จี้จิ่งเชินยิ้มและปิดประตูสำนักงานลง ฝ่ามือใหญ่ลูบไปที่เอวของเธอ
เขาหันกลับมาผลักเธอชิดประตู
“คุณเป็นของผม”
ทันทีที่สิ้นเสียงเขาก็จูบเธอ