เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 181 คนที่เหมาะสมกับเจียงหยู่เทียน
บทที่ 181 คนที่เหมาะสมกับเจียงหยู่เทียน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเพิ่งจะเดินออกมาจากลานบ้าน และกลับไปที่ห้องโถง
เมื่อมองดูผู้คนในห้องโถง และกำลังลังเลว่าจะไปแอบที่ไหนดี ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความจริงใจดังมาจากทางด้านหลัง
" เธอคงเป็นผู้หญิงคนก่อนของจี้จิ่งเชิน? "
มีความยั่วยุและไม่พอใจในน้ำเสียงของเขา
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับไป เธอก็พบกับชายวัยกลางคนอายุราวห้าสิบปี
ส่วนสูงของชายตรงหน้าไม่ถือว่าสูงมากนัก เขาสวมสูทสีเทา มีร่างกายที่ผอมซูบจนเรียกได้ว่าหลังค่อม และสันหลังที่โค้งงอของเขายิ่งทำให้เขาดูเตี้ยลงไปอีก
หัวที่ล้าน แววตาที่ขุ่นมัว และมุมปากของเขายังคงมีรอยยิ้มที่ไม่พึงประสงค์
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่หันมาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียดรอบหนึ่ง จากนั้นรอยยิ้มของเขาก็ค่อยๆยิ้มลึกขึ้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้วจากการมองที่แปลกประหลาดของเขา
" ขอโทษนะคะ คุณคือ…… "
ฝ่ายตรงข้ามยิ้มพลางพูด " หยู่เทียนมักจะเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆ "
หยู่เทียน?
เจียงหยู่เทียน?
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาด้วยความประหลาดใจ
“คุณสกุลหวู่ใช่ไหม?”
คนคนนั้นหยักหน้า
" ใช่แล้ว " เมื่อพูดจบ สายตาขุ่นมัวคู่นั้นก็มองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนอีกครั้ง
" ก่อนหน้านี้หยู่เทียนก็เคยพูดเรื่องเธอกับฉันมาก่อน แค่คิดไม่ถึงว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่…… "
เวินเที๋ยนเที๋ยนจำได้ว่า ก่อนหน้านี้คุณนายหล่อนเคยเล่าให้เธอฟังมาก่อน
เจียงหยู่เทียนยอมแพ้ที่จะพัวพันกับจี้จิ่งเชินต่อไป เธอเปลี่ยนมาสร้างสัมพันธ์กับคนตระกูลหวู่ และอาจจะแต่งงานกันในไม่ช้า
ในขณะนั้น เธอมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
หรือคนที่เจียงหยู่เทียนสานสัมพันธ์ด้วยคือคนคนนี้?
ในขณะที่กำลังคิด คนตรงหน้าก็ยื่นนามบัตรมาใบหนึ่ง
" สวัสดี ฉันคือหวู่สือ คนที่มีอำนาจของตระกูลหวู่ "
ในขณะที่เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังยื่นมือออกไปรับนามบัตร อีกฝ่ายก็จับมือของเธอเอาไว้ทันที
จากนั้นเขาก็ลูบไปมาบนหลังมือของเธอ!
เวินเที๋ยนเที๋ยนตัวสั่นและรีบสะบัดมือเขาออกในทันที
" นี่คุณทำอะไร? "
หวู่สือลูบมุมปากของเขา
" ที่แท้ผู้หญิงของจี้จิ่งเชินก็แตกต่างกัน "
" เมื่อเปรียบกับเธอ เจียงหยู่เทียนก็แทบจะเทียบเธอไม่ติดเลย ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ฉันคงมาหาเธอเองโดยตรง "
หลังจากได้ฟังประโยคนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ถอยหลังไปสองก้าว และมองเขาอย่างระมัดระวัง
" คุณจะทำอะไร? ที่นี่คืองานเต้นรำ โปรดเคารพกฎด้วย! "
หวู่สือไม่ได้กลัวคำพูดของเธอ แต่กลับฉีกยิ้มขึ้นมาและจ้องมองมาที่เวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างไม่หยุดหย่อน
" กลัวอะไร? ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้แต่งงานกับจี้จิ่งเชินเพื่อเงินหรอกเหรอ? หรือว่าเธอยังไม่เคยนอนกับเขา? "
เขาพูดต่อโดยไม่สนใจสีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน " จี้จิ่งเชินเป็นคนที่เย็นชาไร้อารมณ์ความรู้สึก ไม่มีอารมณ์ขันเลยสักนิด สู้เธอมาอยู่กับฉัน เธอจะสุขสบายไปทั้งชีวิต เธอกับเจียงหยู่เทียนต่างฝ่ายต่างเรียกกันว่าพี่สาวน้องสาวอยู่แล้ว และนั่นก็ไม่เลวเลย "
ในขณะที่พูด เขาพยายามยื่นมือออกไปดึงมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนคาดไม่ถึง ว่าเธอเป็นถึงเจ้าของงานในงานเลี้ยงในตระกูลหล่อนวันนี้ จะมีใครกล้าลงมือทำอะไรได้
เธอก้าวถอยอีกครั้ง อาการเจ็บปวดที่เท้าทำให้เธอเกือบจะล้มลงไปกับพื้น
ในช่วงเวลาสั้นๆ ฝ่ายตรงข้ามก็รีบตรงเข้ามากอดเธอเอาไว้
ในขณะนั้นทั้งสองยังคงยืนอยู่ตรงจุดตัดระหว่างลานกว้างและห้องโถง สถานที่ค่อนข้างลับตาคน และหลายคนล้วนไม่ทันได้สังเกตว่าเกิดอะไรขึ้น
จี้จิ่งเชินกำลังเดินออกมาจากลานบ้าน และเห็นหวู่สือกอดเวินเที๋ยนเที๋ยนที่กำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่
ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมจนน่ากลัว เขารีบก้าวเท้าพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่กำลังเข้าไป ก็กลับมีคนที่เร็วกว่าเขาก้าวหนึ่ง
" นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่? "
จากนั้นมือคู่หนึ่งก็ได้ตรงไปคว้าข้อมือของหวู่สือ
ใบหน้าหวู่สือบิดเบี้ยวขาวซีดด้วยความเจ็บปวด เขาถูกบังคับให้ปล่อยมือออก
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับไปมอง ก็พบกับชาวต่างชาติผมบรอนซ์ตาฟ้าที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
ส่วนสูงที่เกินหนึ่งร้อยเก้าสิบ สวมใส่สูทสีดำสนิท ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบราวกับรูปปั้นโรมัน ราวกับภูเขาที่ตั้งสูงตระหง่านตา
เมื่อเขาขมวดคิ้ว ราวกับว่าดวงเดือนนั้นได้ซีดเซียวไปในทันที
" ขอโทษนะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่สุภาพบุรุษควรจะทำ "
" สำเนียงภาษาจีนของเขาแปลกนิดหน่อย แต่เขากลับพูดอย่างกล้าหาญและฉะฉาน! "
เมื่อผู้คนรอบๆได้ยินเสียงจึงได้พากันหันมามอง
เมื่อเห็นสิ่งที่หวู่สือกระทำต่อเวินเที๋ยนเที๋ยน ทุกคนก็ต่างพากันตกใจจนหน้าถอดสี
หวู่สือกล้ามากเกินไปแล้ว!
แม้ว่าจะรู้มาก่อนว่าคนคนนี้มักชอบทำเจ้าชู้ โดยเฉพาะกับเด็กสาววัยรุ่น แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าลงมือทำอะไรกับบุตรบุญธรรมคนใหม่ของคุณนายหล่อนในงานเลี้ยงตระกูลหล่อนอย่างนี้
เป็นเพราะอดใจไม่ไหวแล้วอย่างนั้นเหรอ?
เมื่อถูกจับได้ หวู่สือก็รีบดึงมือของตัวเองกลับมา
เขายิ้มพลางโบกมือให้แขกคนอื่นๆ
" เข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน "
" ฉันแค่จะมอบนามบัตรให้เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เท่านั้น "
พูดจบเขาก็ยื่นมือออกมา และพยายามจะวางนามบัตรไว้ในมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนถอยหลัง และหลีกเลี่ยงอย่างเย็นชา
ใบหน้าของหวู่สืออายขึ้นมาเล็กน้อย เขาหันไปตำหนิคนต่างชาติที่เพิ่งเข้ามา
" คุณจะรู้อะไร? นี่คือมารยาทของเราชาวจีน! "
ชาวต่างชาติคนนั้นขมวดคิ้วพลางพูด " มารยาทบนโลกนี้ ไม่มีการกระทำที่คุณเพิ่งจะทำไปเมื่อครู่ "
ในขณะที่ทั้งสองกำลังเถียงกัน คุณนายหล่อนก็ได้เดินออกมาจากลานบ้าน เมื่อเห็นพวกเขารวมตัวกันอยู่ตรงนั้นจึงถามขึ้น " เกิดอะไรขึ้น? "
เมื่อเห็นคุณนายหล่อน ชาวต่างชาติผู้นั้นจึงรีบพูด " คุณนาย ผมเห็นผู้ชายคนนี้กำลังรังแกเวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ "
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุณนายหล่อนก็หันไปมองหวู่สือด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
เธอมองจนหวู่สือตัวสั่น หวู่สือยืนขึ้นเล็กน้อย
" คุณนายหล่อน ผมแค่ต้องการจะมอบนามบัตรให้เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เท่านั้นเอง ไม่ได้มีเรื่องอะไรอย่างที่เขากล่าวว่าเลย! "
เขาหันหน้าชำเลืองมองไปทางชาวต่างชาติแวบหนึ่ง " พวกเขาเป็นชาวต่างชาติ ไม่เข้าใจประเพณีของเราหรอก! "
เมื่อได้ฟัง ชาวต่างชาติคนนั้นก็รู้สึกโมโหขึ้นมา
" คุณนายหล่อน เมื่อครู่ผมเห็นด้วยตาของผมเองเลย! "
" ชายคนนี้ ดึงมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนแน่นไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังลูบไล้ตัวเธออีก !"
" เหลวไหล! "
หวู่สือตะคอกอย่างไม่พอใจ และจ้องมองเรื่องเหนือความคาดหมายที่เกิดขึ้นตรงหน้า
หากคุณนายหล่อนรู้เรื่องราวเหล่านี้ ตระกูลหวู่ทั้งหมดก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว!
คุณนายหล่อนหันไปมองทางเวินเที๋ยนเที๋ยน
ความจริงตอนที่อยู่ข้างนอก เธอก็เห็นรางๆแล้วจึงได้รีบร้อนเดินเข้ามาอย่างนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนเข้ามาช่วยเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาไว้ก่อน
เธอมองชายตรงหน้าอย่างพึงพอใจ
" คุณเว่ยเอ๋อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง "
เมื่อพูดจบ เธอก็หันไปมองเวินเที๋ยนเที๋ยนด้วยสายตาที่เข้มงวด
" หวู่สือ ฉันเพิ่งพูดไปว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนคือลูกบุญธรรมของฉัน และเธอก็เป็นคนของตระกูลหล่อน กล้ารังแกคนของตระกูลหล่อนในงานเลี้ยงของตระกูลหล่อน ตระกูลหวู่ของพวกเธอจะกล้ามากเกินไปแล้ว ! "
ได้ฟังเช่นนั้น ขาทั้งสองข้างของหวู่สือก็สั่นเทา สีหน้าของเขาค่อยๆขาวซีดจากความหวาดกลัว