เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 170 เธอไม่ตายได้
บทที่ 170 เธอไม่ตายได้
พยาบาลมองหน้าจี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงหน้า ถามอย่างระมัดระวัง “รบกวนสอบถาม คุณถามถึงคุณเวินที่ส่งมาสองวันก่อนเหรอคะ?”
ทั้งตัวของจี้จิ่งเชินสะเทือน ความหวังในใจก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง
เขาพยายามสุดชีวิตที่จะไขว่คว้าฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยให้ชีวิตของเขาดำรงอยู่ได้!
“ใช่! ถูกต้อง! ใช่เธอ! เธออยู่ที่ไหน?”
“ตื่นขึ้นมาหรือยัง? บาดเจ็บตรงไหนไหม? ร่างกายเป็นยังไงบ้าง? รีบพาผมไปพบเธอ!”
พยาบาลคนนั้นมองหน้าเขาอย่างลำบากใจ ลังเลไปสักพัก จึงค่อยๆเอ่ยปาก
“คุณผู้ชายคะ คุณมาช้าไปแล้ว”
จี้จิ่งเชินมองหน้าเธอ
“หมายความว่ายังไง…..”
พยาบาลพูดว่า “สามวันก่อนได้มีผู้หญิงที่ชื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนส่งมาที่นี่จริงๆ แต่ว่าวันที่ส่งเธอเข้ามาวันนั้น ก็เสียชีวิตแล้วช่วยไม่ได้แล้ว”
จี้จิ่งเชินได้ยินเสียงที่ดังมากดังขึ้นในสมอง!
เขาลืมตาโตค้างไว้ สองตาที่แดงก่ำเหมือนภูตผีปีศาจที่ปีนออกมาจากนรก!
วินาทีนั้น เขาเหมือนได้เห็นความหวังที่พระเจ้าดับมันลงอย่างช้าๆทีละนิด
“ไม่มีทาง!”
เขาร้องตะโกนลั่น
“คุณหลอกผม! เธอจะตายได้ยังไง? เธอถูกช่วยชีวิตขึ้นมา แล้วยังถูกส่งเข้ามาที่โรงพยาบาล!”
“คุณผู้ชายคะ คุณพยายามทำใจเย็นๆไว้นะคะ ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถให้หมอที่ทำการรักษามาคุยกับคุณได้ ในวันที่ถูกส่งเข้ามาที่โรงพยาบาลวันนั้น คุณเวินได้ตายไปแล้วจริงๆ”
ปั้ง!
จี้จิ่งเชินทุบไปที่โต๊ะครั้งหนึ่ง บนโต๊ะถูกเขาทุบจนทะลุ!
“ผมไม่เชื่อ!”
เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว และส่ายหัว แววตาเหมือนกับเหม่อลอย
“ไม่มีทาง! เธอถูกส่งมาที่โรงพยาบาลแล้ว จะตายไปได้ยังไง? พวกคุณกำลังหลอกผม!”
พยาบาลมองดูเขา แต่ก็ไม่ได้อธิบาย และเรียกหมอคนหนึ่งมาโดยตรง
“คุณหมอเฉินคะ ท่านบอกเขาที ผู้หญิงคนนั้นที่ถูกส่งเข้ามาสามวันก่อน ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
จี้จิ่งเชินได้ยินเสียงนี้แล้ว รีบหันไปจับมือของหมอคนนั้น ในตาเต็มไปด้วยแสงแห่งความหวัง
“บอกผม ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอต้องยังมีชีวิตอยู่ เธอเกิดเรื่องไม่ได้…..ขอร้องท่านล่ะ…..”
พูดจนสุดท้าย เสียงของเขาถึงกับร้องไห้ด้วย
ผู้ชายตัวใหญ่ที่สูงเกือบ190เซนติเมตร รูปร่างที่ตัวใหญ่เหมือนภูเขาลูกหนึ่งที่ยืนอยู่กลางใจของทุกคน
ความเลือดเย็นของเขา
ความไม่มีจิตใจ
เขาคือปีศาจในตำนานที่เลื่องลือ ฆ่าแม้กระทั่งญาติตนเอง
วินาทีนั้น เขาร้อนใจจนจะร้องไห้ออกมา อ้อนวอนขอร้องอย่างน่าเวทนา
คุณหมอดูเขาสักพักหนึ่ง รู้สึกหวั่นใจ
“คุณชายจี้ กรุณาทำใจเถิด…..”
“เธอยังไม่ตาย!”
จี้จิ่งเชินได้ยินคำพูดของเขาแล้ว เงยหน้าขึ้นมาทันที สายตาที่แหลมคม เหมือนมีดคมเล่มหนึ่ง จี้ไปตรงหมอ!
หมอพูดต่อไป “ขออภัย การตายของคุณเวินผมเป็นคนรับรองเอง หลังจากที่เธอถูกหามมาส่งโรงพยาบาลสองชั่วโมง เพราะในปอดเต็มไปด้วยน้ำ ทำให้การหายใจล้มเหลว สุดท้ายช่วยไว้ไม่ทันเสียชีวิต”
“ปิดปาก!”
จี้จิ่งเชินเอ่ยเสียงคำหนึ่งดังขึ้นมากะทันหัน
“ผมไม่เชื่อ! พวกคุณบอกว่าเธอตายแล้ว ศพล่ะ? เวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ไหน? เธออยู่ไหน?”
หมอและพยาบาลจ้องตากัน และพูดว่า “ขออภัยครับ ศพของคุณเวินถูกญาติของเธอรับกลับไปแล้ว”
จี้จิ่งเชินตกตะลึง หัวเราะขึ้นมาทันที
“เธอไม่มีญาติ ผมก็คือญาติคนเดียวของเธอ คนที่พวกคุณพูดไม่ใช่เธอ…..”
หมอจึงรีบเอารูปสองสามใบออกมา
“นี่คือรูปถ่ายระหว่างทำการช่วยชีวิต รูปที่ถ่ายเอาไว้ คุณสามารถตรวจสอบดูด้วยตนเอง และยังมีวิดีโอของกล้องวงจรปิดในโรงพยาบาล ก็สามารถตรวจสอบดูได้”
“คุณเวิน ได้ตายไปแล้วจริงๆ……”
จี้จิ่งเชินหันหน้ากลับมา มองดูรูปที่อยู่บนมือของเขา แม้แต่เดินเข้าไปก็ยังไม่กล้า
ร่างกายของเขาสั่นๆนิดๆ สองมือค่อยๆยกขึ้นมา ลังเลหลายครั้ง สุดท้ายก็หยิบเอารูปพวกนั้นมา
ในรูป เวินเที๋ยนเที๋ยนนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย
จี้จิ่งเชินดูออกทันทีว่าเป็นเธอ
คนที่นอนอยู่บนเตียงใส่เสื้อผ้าในวันนั้น ผมที่หยักนิดๆพาดอยู่บนหมอน
เธอกำลังหลับตาอยู่ มุมปากยังเงยขึ้นนิดๆ สีขาวซีด เหมือนกับคนตายจริงๆ
และรูปวัดชีพจรและคลื่นหัวใจที่อยู่ข้างๆก็หยุดทำงานแล้ว
ชีวิตของเธอเดินจนสุดทางแล้ว
“เที๋ยนเที๋ยน…..”
เขาเรียกเธอเบาๆ
ในสมองว่างเปล่า นิ่งอยู่แบบนั้นจนหัวใจจะหยุดเต้นในทันที
หมอได้ยินเสียงความโศกเศร้าเสียใจและเจ็บปวดรวดร้าว ค่อยๆพูด “คุณชายจี้ ตอนนี้คุณควรจะเชื่อแล้วล่ะ? ในวันนั้นได้แจ้งว่าคุณเวินได้ตายไปแล้วจริงๆ ขออภัยด้วยครับ”
จี้จิ่งเชินได้ยินคำพูดของเขา ร่างกายสะเทือน ความเจ็บปวดทั่วทุกมุมพุ่งเข้ามาเต็มที่
เจ็บปวด
ทุกๆที่ของร่างกายต่างตะโกนดังๆว่าเจ็บปวด
มือของเขากุมไว้ที่อกอย่างแน่นๆ เจ็บจนเขาหายใจไม่ออก
ผ่านไปหลายวินาทีเต็มๆ เขาถึงหายใจลึกๆได้หนึ่งครั้ง
เงยหน้าขึ้นอีกที หมอเห็นในตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา
จี้จิ่งเชินอ้าปาก เหมือนไม่มีแรงออกเสียงแม้แต่นิดเดียว ลองดูหลายๆรอบ สุดท้ายถึงจะออกเสียงมากได้แบบแหบแห้ง
“เธออยู่ไหน…..”
“ผมจะเจอเธอ”
หมอมองหน้าพยาบาล แล้วพูด “คุณชายจี้ เมื่อสักครู่ผมได้บอกคุณแล้ว ศพของคุณเวิน ถูกญาติของเขารับไปแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้!”
จี้จิ่งเชินคว้ามือไปจับเขา
“คุณปล่อยให้ใครก็ไม่รู้เอาตัวเธอไปได้ยังไง? ผมเป็นญาติคนเดียวของเธอเท่านั้น!”
จี้จิ่งเชินกระชากเสื้อของเขา ลูกตาเหมือนจะฉีกขาดอย่างนั้น เหมือนจะเขาลงไปในท้องไปเลย ฉีกเอ็นหักกระดูก!
หมอถูกเขาข่มจนตัวสั่นไปหมด มองดูจี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงหน้าอย่างหวาดผวา
“แต่ว่าคนที่รับเธอไปเป็นญาติที่แท้จริงของเธอจริงๆ ขอโทษด้วยครับ นี่เป็นกฎระเบียบของโรงพยาบาล”
“เธอเป็นเด็กกำพร้า มีญาติที่ไหนกัน? โรงพยาบาลที่ใหญ่ระดับรอง แม้แต่ศพของเธอยังปกป้องไม่ได้!”
จี้จิ่งเชินยกมือขึ้น ชกไปที่ตัวของเขาหนึ่งหมัด
หมัดนั้นราวกับเม็ดฝน ตกใส่ร่างของหมออย่างไม่หยุด
หมอถูกเขาต่อยจนร้องหวนขึ้นมา ร้องโหยหวนไม่หยุด
คนที่อยู่รอบข้างรีบวิ่งเข้ามา อยากจะดึงเขาออกมา
“คุณชายจี้ กรุณาใจเย็นๆ คุณเวินตายไปแล้ว คุณอย่าทำแบบนี้”
แต่จี้จิ่งเชินไม่ฟังแม้แต่นิดเดียว เขาคว้ามือไปจับคนที่อยู่ข้างๆ
“เธอยังไม่ตาย! เขาต้องไม่ตาย! ไม่เห็นศพของเธอ ผมจะไม่เชื่อว่าเธอตายแล้ว!”
เขาหันหน้าไปมา มองดูคนพวกนั้น
“พวกคุณต้องใช้รูปปลอมแน่ๆ ใครสั่งให้พวกคุณทำเรื่องพวกนี้?”
ตอนที่จงหลีและพ่อบ้านวิ่งตรงเขามาถึง สิ่งที่เห็นก็คือภาพนี้ที่วุ่นวายตรงหน้า
จี้จิ่งเชินและคนอื่นๆต่อยตีกันเป็นฝูง วุ่นวายไปทั่วทั้งโรงพยาบาล
นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน?
มารับคุณเวินกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมกลายเป็นเช่นนี้?
พ่อบ้านรีบร้อนวิ่งเข้าไป ช่วยดึงตัวจี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงพื้นขึ้นมา
“คุณผู้ชาย ท่านใจเย็นๆหน่อย”
จี้จิ่งเชินลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล ส่ายหน้าไปมา เหมือนกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของพ่อบ้านเลย
“ไม่มีทาง…..เธอต้องไม่ตาย…..ต้องไม่…..”
“พระเจ้าสัญญากับผมแล้ว ผมจะใช้ทุกสิ่งทุกอย่างของผม และกับความปลอดภัยของเธอ พระเจ้าได้สัญญากับผมแล้ว…..”