เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 161 พวกคุณกำลังทำอะไร
บทที่ 161 พวกคุณกำลังทำอะไร
กล้องวงจรปิดที่ระเบียงถูกถอดออกมา
บนหน้าของจี้จิ่งเชินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
บนหน้าจอ
ท่าทางของหมินอันเกออุ้มเวินเที๋ยนเที๋ยนขี่ใส่หลัง แล้วออกจากที่ตรงนั้นอย่างระมัดระวัง ถูกถ่ายไว้อย่างชัดเจน
สองมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนกอดไว้ที่คอของหมินอันเกอ หัวก้มลงไปพิงที่ไหล่ของเขา ดูไม่ออกว่าหน้าตาอารมณ์เป็นเช่นไร
แววตาของจี้จิ่งเชินยิ่งอยู่ยิ่งลึก ข้างในเหมือนพายุที่กำลังหมุนและทวีความแรงขึ้นเรื่อยๆ
ใกล้จะระเบิดออกมา!
หนีไปแล้ว
สุดท้ายเธอก็หนีไปแล้ว!
จี้จิ่งเชินกัดฟันไว้แน่น สีหน้าเศร้าหมอง
พ่อบ้านเห็นภาพที่อยู่ในคลิปวิดีโอ ก็ยังไม่กล้าเชื่อ เวินเที๋ยนเที๋ยนไปแล้วจริงๆ
เขาไม่หยุดโทษตัวเอง ก้มหัวไว้และพูดว่า “คุณผู้ชาย นี่เป็นความผิดของผมเอง ถ้าผมไม่ยอมให้หมินอันเกอเข้าไป เรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น”
จี้จิ่งเชินยกมือขึ้น ให้เขาหยุดโทษตนเอง บนใบหน้าดูเงียบสงบเหมือนพายุฝนกำลังจะพัดมา
“ไปหาคนและเอาตัวกลับมาให้ได้! ถึงแม้จะพลิกทั่วทั้งแผ่นดิน! ต้องหาออกมาให้ได้!”
“ครับ!”
พวกบอดี้การ์ดขานตอบรับหนึ่งคำ ก็รีบวิ่งตามออกไป
แววตาของจี้จิ่งเชินหม่นหมอง เดินดูรอบๆห้องผู้ป่วย มือที่วางแนบชิดกับตัวกำหมัดอย่างแน่น ส่งเสียบกรอบๆออกมา
สุดท้ายแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่เธอเคยพูดไว้ ก็แค่อยากให้เขาใจอ่อนเท่านั้น
สองสามวันนี้ เขาคิดพิจารณาคำพูดของเวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ตลอดเวลา
เขาคิดถึงแม้กระทั่ง พวกเขาอาจจะลองกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้จริงๆ
นี่คือการให้อภัยที่ใจกว้างที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว
ถ้าหลังจากนี้ไปแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนยอมกลับใจทำตัวดีๆ เขาก็พร้อมจะให้อภัยในสิ่งที่เธอเคยทำทั้งหมด
ให้อภัยกับการหลอกลวงและการปิดบังของเธอ
เขาใช้เวลาคิดสองวันเต็มๆ วันนี้จึงรีบร้อนมาที่นี่
แต่คิดไม่ถึง เวินเที๋ยนเที๋ยนช่างกล้าซ่อนของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ไว้ เตรียมมอบให้เขา!
ดี!
ดีจริงๆเลย!
ครั้งแรกที่จี้จิ่งเชินรู้สึกว่าตัวเองโง่ถึงขนาดนี้ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เชื่อใจเธอ
แต่เธอ กลับโยนทิ้งหัวใจของเขาลงพื้นครั้งแล้วครั้งเล่ายังไม่พอ ยังจะเหยียบย่ำหัวใจเขาอีก
เวินเที๋ยนเที๋ยน เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่?
เธอมีหัวใจหรือเปล่า?
ในเวลานี้พอดี เสียงโทรศัพท์ของจี้จิ่งเชินดังขึ้น “ติ้งตง” ดังขึ้นหนึ่งเสียง ตัดความคิดในหัวของเขาทันที
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์แปลกๆที่ส่งข้อความเข้ามา ในนั้นมีแค่ประโยคเดียวสั้นๆ
“ไปสถานที่นี้ คุณก็จะเจอคนที่คุณอยากตามหา”
และด้านหลังประโยคนี้ คือที่อยู่
จี้จิ่งเชินหรี่ตามองอย่างเย็นชา มองที่อยู่นั้นบนจอโทรศัพท์
เขาลังเลอยู่สักพัก แล้วรีบหันตัวออกจากโรงพยาบาลทันที ไปตามที่อยู่ในข้อความที่ส่งมา
ในห้องพักโรงแรมหนึ่ง
เวินเที๋ยนเที๋ยนตื่นมาอย่างมึนงง
เธอขมวดคิ้ว รู้สึกสมองยังคงสับสน ไม่ค่อยมีสติ
รอบตัวก็เหมือนเต็มไปด้วยหมอกควันที่ขุ่นมัว ครอบคลุมด้วยผ้าม่านสีแดง ปิดบังสายตาของเธอจนหมด
นี่มันที่ไหนกัน?
เธอก้มหน้าลง ทันใดนั้นก็เห็นตนเองใส่แต่เสื้อชั้นในและกางเกงใน! เสื้อและกางเกงไม่รู้ไปอยู่ไหน!
เธอตะลึงไปพักหนึ่ง นวดๆขมับที่กำลังปวดตรงหัว
“นี่มันอะไรกัน?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนดึงผ้าห่มข้างๆมาปิดบนตัวไว้ จากนั้นก็เห็นหมินอันเกอที่นอนอยู่ข้างๆ
เธอหยุดชะงักทันที แล้วก็ลืมตาค้าง
ทั้งสองคนไม่ได้ใส่เสื้อผ้า มีแต่บนตัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนยังมีเศษผ้าที่สามารถบังจุดซ่อนเร้นได้
แล้วก็มองไปรอบๆด้าน มีแต่สิ่งของเครื่องใช้บนเตียง และมีกลิ่นอับที่พูดไม่ถูก
“ที่นี่คือที่ไหน?”
เธอขมวดคิ้วขึ้น ใช้มือเขย่าๆหมินอันเกอที่อยู่ข้างๆ
“พี่หมิน? พี่หมิน?”
เขย่าไปหลายที ในที่สุดหมินอันเกอก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
“เที๋ยนเที๋ยน เธอ…..”
เพิ่งจะอ้าปากพูด ท้ายทอยก็เจ็บขึ้นมาทันทีจนพูดไม่ออก เหมือนสมองจะระเบิดออกมาอย่างนั้น
เขาขมวดคิ้ว เอามือจับที่ท้ายทอยแล้วเอามือออกมามองดู มีเลือดติดอยู่ในมือด้วย
ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่าตนเองไม่ใส่เสื้อผ้าเลย บนตัวมีแต่ผ้าห่มสีขาวผืนหนึ่งห่มอยู่
และเวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ข้างๆ ก็อยู่ในสภาพเช่นนี้เหมือนกัน!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
เขาเหมือนถูกฟ้าผ่า ตัวแข็งอยู่กับที่ไม่รู้จักขยับตัว
เขาจำได้อย่างชัดเจน เขาอุ้มเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นไปบนรถ เตรียมตัวจะขับรถพาเธอออกไป แต่ที่ท้ายทอยก็เจ็บอย่างรุนแรงทันที
มีคนทุบตีเขาจนสลบ!
ทั้งสองคนจ้องตากัน เต็มไปด้วยความแปลกใจและไม่เข้าใจ
ทันใดนั้น นอกประตูห้องมีเสียงเคาะประตูอย่างแรงทันที
พูดว่าเป็นเสียงที่ใช้กำมือทุบประตูดีกว่าคำว่าเคาะประตู
“เปิดประตู! เวินเที๋ยนเที๋ยน! เธออยู่ข้างในหรือเปล่า?”
ได้ยินเสียงนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนตกใจจนหน้าซีดทันที
จี้จิ่งเชิน? ทำไมเขามาอยู่ที่นี่?
ถ้าเค้าเห็นพวกเขาในสภาพเช่นนี้ ต้องเข้าใจผิดแน่ๆ!
เธอรีบร้อนลุกขึ้นมา
เพิ่งจะใส่เสื้อ ก็เห็นประตูห้องดังปั้ง! แค่เสียงเดียว ก็ถูกคนถีบประตูเปิดออก
ประตูดีดไปชนกับผนังห้อง จนหักเป็นสองท่อน!
จี้จิ่งเชินยกเท้าเดินเข้ามา เห็นภาพในห้องนั้นแล้ว หายใจไม่ออกเลย โมโหจนขึ้นหัว จ้องดูจนลูกตาเหมือนจะฉีกขาด
มองไปแล้ว ก็เห็นตัวของเธอที่โป้เปลือย
หมินอันเกอที่อยู่ข้างๆ ถึงจะห่มผ้าห่มไว้ แต่ก็เห็นได้ชัดเจนว่า บนตัวเขาก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
เห็นภาพเช่นนี้แล้ว ในหัวใจของจี้จิ่งเชินมีเสียงดังเปรี้ยง เหมือนมีค้อนยักษ์ทุบใส่ที่ตัวของเขา ทำให้ในหูของเขามีเสียงบูมๆๆ ทันใดนั้นความคิดทั้งหมดหยุดชะงักทันที
เขากัดฟันไว้แน่นๆ พูดออกมาจากปากทีละคำทีละคำ
“พวกเธอ ตกลง กำลังทำอะไร!”
สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนซีดเซียว ไม่แดงเหมือนมีเลือดเลย
เธอมองดูหมินอันเกอแล้วเหมือนนัดกันมาที่นี่และให้จี้จิ่งเชินมาเห็น ทันใดนั้นก็เข้าใจทันที
มีคนจะทำร้ายเธอ!
หลังจากนั้น เธอนึกขึ้นได้ ก่อนที่ตนเองจะสลบ ดื่มแค่น้ำหนึ่งแก้วที่หมินอันเกอยื่นให้
หลังจากที่ดื่มน้ำแก้วนั้นลงไปแล้ว เธอก็หมดสติไป
หรือว่าเป็นพี่หมิน?
เวินเที๋ยนเที๋ยนตกตะลึงและหันหัวไปทางหมินอันเกอ
“พี่หมิน ใช่คุณ…..”
หมินอันเกอส่ายหัว
“ไม่ ผมแค่จะพาคุณไป…..มีคนตีหัวผมตอนที่กำลังจะขึ้นรถ…..”
จี้จิ่งเชินมองดูพวกเขาสองคนกำลังโต้ตอบกันอย่างเย็นชา ไฟที่กำลังโมโหในขอบตาลุกโชนอย่างแรง
กำหมัดอย่างแน่น กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็งตึงแน่นไปหมดเพราะใช้แรงมากจนเกินไป แข็งจนเหมือนก้อนหิน
เขาค่อยๆยกขาขึ้น เดินก้าวขาอีกหนึ่งก้าว แล้วเดินอย่างรวดเร็ว ก้าวตรงเข้าไปที่หมินอันเกอ ชกใส่หน้าของเขาอย่างแรง!
สายตาทั้งคู่ของจี้จิ่งเชินโกรธจนตาแดง เหมือนสิงโตตัวหนึ่งที่กำลังโมโห ขับไล่ผู้ที่บุกรุกในเขตพื้นที่ของเขาและปกป้องสิทธิของตนเอง!
หมินอันเกอถูกเขาชกไปหนึ่งหมัด จึงได้สติกลับคืนมาและตอบโต้กลับอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น ทั้งสองคนตีกันขึ้นมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่ข้างๆไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงเร่งรีบเข้าไปห้ามจี้จิ่งเชิน
“คุณหยุดตีได้แล้ว หยุด…..”
จี้จิ่งเชินหันกลับไปจ้องเธออย่างแรง
สายตาที่แหลมคมเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด และเปลวไฟที่ยังกำลังโมโห เยือกเย็นจนเข้าไปในกระดูก!